«Είναι απαίσιο», είπε για τη χθεσινή ήττα στο διπλό από τους Αρέβαλο/Ροζέρ στο σούπερ τάι μπρέικ. «Και να χάνεις με τον αδερφό σου είναι ακόμα χειρότερο από το συνηθισμένο. Έπρεπε να στρέψω τη συγκέντρωσή μου στο μονό, έχοντας βάλεις τόση προσπάθεια στο διπλό. Το κάνω για τον αδερφό μου. Δε νομίζω ότι θα το έκανα για κάποιον άλλο. Είμαι χαρούμενος που το κάνουμε αυτό μαζί, γιατί όταν ήμασταν μικροί, το θέλαμε αυτό, ήταν το όνειρό μας κατά κάποιον τρόπο. Έχοντας δουλέψει εκείνος σκληρά για να κερδίσει μια θέση στο ταμπλό, θέλω να το κάνω. Φτάσαμε κοντά πολλές φορές, είχαμε κάποιες μάχες σε Grand Slam. Ελπίζω να γίνουμε καλύτεροι, νιώθω ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό που μπορούμε να κλείσουμε για να φέρουμε το παιχνίδι μας πιο ψηλά. Ένα από τα προσωπικά μας όνειρα είναι να κερδίσουμε το Davis Cup μαζί. To να το κάνεις με τον αδερφό σου είναι μάλλον το πιο όμορφο πράγμα που μπορείς να ζήσεις στο court.
Ο 24χρονος τενίστας απάντησε πιο... φιλοσοφικά όταν ρωτήθηκε αν το τένις είναι απλό ή πολύπλοκο. «Υπάρχουν φάσεις στην καριέρα μου που όλα φαίνονται απλά και εύκολα. Τόσο που χαίρεσαι να παίζεις το παιχνίδι και που προσπαθείς να βγάλεις άκρη, διότι αυτό είναι. Το τένις είναι να βγάλεις άκρη, να καταλάβεις τι δουλεύει για σένα, πού είναι οι δυνάμεις σου, πώς μπορείς να ξεφύγεις σε δύσκολες καταστάσεις ή στιγμές. Αυτά είναι κάποια πράγματα στα οποία θέλω να συγκεντρωθώ, διότι είναι υπέροχο να παίζεις με ευκολία, με απίστευτους winners, να ανεβαίνεις στο φιλέ, να κερδίζεις έτσι τους πόντους, να σερβίρεις άσους, να επιστρέφεις καλά. Όλα αυτά κάνουν το τένις εκστατικό, κάνουν το τένις εύκολο, όπως το έκανε να φαίνεται ο Ρότζερ στο παρελθόν. Αυτό, όμως, δεν είναι προσιτό στους περισσότερους ανθρώπους, δεν είναι εύκολο. Σχετικά με αυτό, διάβασα λίγο από το βιβλίο του Ράφα και δείχνει ότι οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει, είναι ένα ωραίο παράδειγμα. Η ακρίβεια του Φέντερερ, ωστόσο, είναι δύσκολο να επαναληφθεί».
«Έπαιξα πιο τολμηρά στο τάι μπρέικ»
Ρωτήθηκε και για το γεγονός ότι έχει πλέον 51 νίκες σε Grand Slams.«Μου αρέσουν τα ρεκόρ, ενθουσιάζομαι όταν βλέπω προσωπικά ρεκόρ να γίνονται και να σπάνε. Είναι μεγάλη ικανοποίηση να βλέπεις αυτά τα στατιστικά, γιατί υπάρχει μεγάλη δουλειά πίσω τους και μερικές φορές είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα. Πρέπει να συνεχίσω. Μακάρι να είμαι υγιής και να παλεύω για περισσότερους τίτλους και προσωπικά ρεκόρ, αλλά και για ρεκόρ που δεν υπήρχαν στο παρελθόν, όπως αυτό που συνέβη στη Μαδρίτη (τα 39 σερί πρώτα σερβίς) που ήταν ωραίο, δεν το είχα σκεφτεί».
Μίλησε, ακόμα, για το καθοριστικό τάι μπρέικ του αγώνα με τον Ρομπέρτο Καρμπαγές Μπαένα. «Ήταν μια πρόκληση για μένα, έπρεπε να ανταποκριθώ και να παίξω το καλύτερό μου τένις εκείνη τη στιγμή για να πάρω το αβαντάζ των δύο σετ. Αν δεν έπαιρνα το σετ, τα πράγματα μπορεί να δυσκόλευαν στη συνέχεια. Είμαι ανακουφισμένος που κατάφερα να παίξω καλά στο τάι μπρέικ και να είμαι πιο τολμηρός. Αυτές οι "τολμηρές" σκέψεις και καταστάσεις στις οποίες προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου απέδωσαν».
Του ζητήθηκε να αναφέρει και ποιες δυνάμεις εμπλέκονται σε έναν αγώνα τένις: «Λίγοι παίκτες μπορούν να αποδώσουν κάτω από πίεση, ειδικά στις μεγάλες, δύσκολες στιγμές, πρέπει να έχεις την ψυχική δύναμη ενός ΟΥΚά, τη φυσική κατάσταση, τα πνευμόνια ενός μαραθωνοδρόμου και τη δύναμη ενός ποδοσφαιριστή».
Τέλος, σε αντίθεση με τον Ντανίλ Μεντβέντεφ, εκδήλωσε για άλλη μια φορά την αγάπη του για το χώμα: «Είναι ένα είδος πνευματικής επιφάνειας. Ας το πούμε έτσι, είναι σίγουρα. Σίγουρα είμαι δεμένος μαζί της, διότι έπαιζα σε αυτή την επιφάνεια από τότε που άρχισα το τένις. Αυτές τις τελετουργίες (το βρέξιμο, το στρώσιμο του χώματος), τις έχω δει πολλές φορές. Είναι ριζωμένες μέσα μου, είναι μέρος της ταυτότητάς μου. Το έχω κάνει κι εγώ χιλιάδες φορές, τώρα το κάνουν άλλοι άνθρωποι και όχι εγώ πια».
