«Tεράστια υπερηφάνεια και ικανοποίηση νιώθω αυτή τη στιγμή», ανέφερε στη συνέντευξη τύου ο κορυφαίος τενίστας στον κόσμο (από αύριο). «Φυσικά, όταν μπήκα στο box μου, απλώς νομίζω ότι κατέρρευσα συναισθηματικά εκεί και ξέσπασα με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου, όταν τους αγκάλιασα, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν επέτρεπα στον εαυτό μου, υποθέτω, αναστατωμένος με πράγματα εκτός γηπέδου ή οτιδήποτε συνέβαινε στην αντιμετώπιση ενός τραυματισμού, πράγματα που συνέβαιναν εκτός γηπέδου, επίσης, που θα μπορούσαν εύκολα να με αποσπάσουν από το παιχνίδι μου. Χρειαζόταν πραγματικά μια τεράστια πνευματική ενέργεια για να παραμείνω παρών, να παραμείνω συγκεντρωμένος, να παίρνω τα πράγματα μέρα με τη μέρα και πραγματικά να δω πόσο μακριά μπορώ να φτάσω. Αν γυρίσω πίσω τον χρόνο πριν από δυόμισι εβδομάδες, δεν θεωρούσα ότι είχα καλές πιθανότητες σε αυτό το τουρνουά έτσι όπως ένιωθα το πόδι μου. Τότε ήταν απλώς θέμα επιβίωσης κάθε αγώνα, προσπαθώντας να προχωρήσουμε στον επόμενο γύρο. Το καλό με το Grand Slam εδώ είναι ότι έχεις μια μέρα μεταξύ των αγώνων, έτσι αυτό μου επέτρεψε να έχω περισσότερο χρόνο από ό,τι συνήθως σε κάποια άλλα τουρνουά για να ανακάμψω, να προσπαθήσω να κάνω όλες τις θεραπείες για να φέρω τον εαυτό μου σε κάποια μια καλή κατάσταση και συνθήκη για να παίξει και τελικά να κερδίσει. Από τον τέταρτο γύρο και μετά, νιώθω ότι το πόδι δεν με ενοχλούσε τόσο πολύ. Ένιωσα ότι η κίνησή μου ήταν πολύ καλύτερη. Έπαιξα μερικά από τα καλύτερα ματς μου στο Australian Open. Ο τέταρτος γύρος, προημιτελικός, ημιτελικός, απλά ήμουν πολύ άνετα στο γήπεδο, χτυπούσα τέλεια την μπάλα».
Και πρόσθεσε σχετικά με τον Τσιτσιπά: «Ήξερα ότι κόντρα στον Στέφανο, θα είναι διαφορετικός αγώνας. Τον είδα να παίζει. Είδα πόσο κυρίαρχος ήταν. Ήξερα ότι θα είναι μια μεγάλη πρόκληση και ότι έπρεπε να παραμείνω δυνατός. Αυτό έκανα. Νομίζω ότι ξεκίνησα πολύ καλά. Πολύ λίγος χρόνος για το πρώτο σετ, νομίζω περίπου 30, 35 λεπτά. Στη συνέχεια, το δεύτερο σετ ήταν καλύτερος παίκτης. Είχε τις ευκαιρίες του. Δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Είχε σετ πόιντ. Απλώς έμεινα ψύχραιμος και στα δύο τάι μπρέικ στο δεύτερο και στο τρίτο σετ. Ναι, ήταν μια τεράστια ανακούφιση και απελευθέρωση των συναισθημάτων στο τέλος. Είναι δύσκολο να βρω επιπλέον λέξεις. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι, αλλά πολύ ιδιαίτερο».
Εννοείται πως δεν σταματάει εδώ... «Έχω ακόμα μεγάλο κίνητρο. Ας δούμε πόσο μακριά θα με πάει. Πραγματικά δεν θέλω να σταματήσω εδώ. Δεν έχω σκοπό να σταματήσω εδώ. Νιώθω υπέροχα για το τένις μου. Ξέρω ότι όταν νιώθω καλά σωματικά, ψυχικά παρών, έχω την ευκαιρία να κερδίσω οποιοδήποτε slam εναντίον οποιουδήποτε. Έχω καλές πιθανότητες κοιτώντας μπροστά. Αλλά, και πάλι, τίποτα δεν είναι δεδομένο ή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Φυσικά, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί παίκτες που θέλουν αυτό το τρόπαιο ή θέλουν την Νο. 1 θέση στον κόσμο».
Ο 35χρονος Σέρβος θεωρεί ότι έβγαλε στη Μελβούρνη τον καλύτερό του εαυτό. «Όσον αφορά την ποιότητα του τένις, η απόδοσή μου είναι από τις καλύτερες σε αυτό το γήπεδο. Όσο καλά είχα παίξει ίσως το 2011 ή το '15 ή το '16 ή εκείνα τα χρόνια όπου είχα πραγματικά μερικές πολύ δυνατές, δυνατές σεζόν και δυνατά Australian Open. Θα το κατατάξω ακριβώς εκεί πάνω. Ίσως οι δύο, τρεις κορυφαίες εμφανίσεις όλων των εποχών σε slams γενικά, ειδικά εδώ».
Αναφέρθηκε και στην απουσία του πατέρα του από τη Rod Laver Arena. «Ναι, μιλήσαμε. Νόμιζα ότι τα πράγματα θα ηρεμήσουν σε επίπεδο media και σε όλα, αλλά δεν έγινε. Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι μάλλον θα ήταν καλύτερα να μην είναι εκεί. Αυτό πληγώνει πολύ εμένα και αυτόν γιατί είναι πολύ ιδιαίτερες, μοναδικές στιγμές. Ποιος ξέρει αν θα επαναληφθούν. Δεν του ήταν λοιπόν εύκολο. Τον είδα μετά το ματς φυσικά. Ναι, δεν ένιωθε καλά, ας πούμε, παρόλο που χαιρόταν πολύ που με αγκάλιαζε και φυσικά με όλα. Μπορούσα να δω ότι, ναι, είναι λίγο λυπημένος. Κοίτα, είναι αυτό που είναι. Νομίζω ότι τελικά αυτό που μου είπε είναι ότι είναι σημαντικό να νιώθω καλά στο γήπεδο, να κερδίζω τον αγώνα και είναι εδώ για μένα. Αν θα είναι καλύτερο για μένα ως αποτέλεσμα του αγώνα να μην είναι στο box, τότε ας είναι έτσι. Αυτή ήταν όλη η συζήτηση. Κατά κάποιον τρόπο είμαι επίσης λυπημένος που δεν ήταν εκεί, παρών, στην κερκίδα. Αλλά ήταν σε όλο το τουρνουά, οπότε είναι μια χαρά. Είχαμε αίσιο τέλος».
Αναφέρθηκε, τέλος, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι τενίστες που έχουν γεννηθεί σε χώρες με μικρή στήριξη. «Το να προέρχεσαι από χώρες όπως η Σερβία και η Ελλάδα, στην περίπτωση του Στέφανου, με σχεδόν μηδενική παράδοση στο τένις και υποστήριξη σε οποιοδήποτε σχήμα ή μορφή για το τένις, κάνει τις αντιξοότητες πολύ μεγαλύτερη πρόκληση για να φτάσεις στα μεγάλα ύψη. Κάπως πρέπει να ανοίξεις το δρόμο σου και να γίνεις πρώτος σε κάτι - φυσικά, μαζί με την οικογένειά σου και τους κοντινούς ανθρώπους στη ζωή σου και τους προπονητές σου. Αλλά αυτό κάνει την όλη εμπειρία ακόμα πιο μοναδική και ευχάριστη. Νομίζω ότι για μένα η ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω πετύχει στη ζωή είναι μεγαλύτερη επειδή γνωρίζω πώς ξεκίνησα. Η Σερβία και η Ελλάδα, όπως έχω ξαναπεί, έχουν εξαιρετική σχέση. Έχω κι εγώ με τον Στέφανο προσωπικά, φυσικά είμαστε μεγάλοι αντίπαλοι, αλλά είχαμε ωραία λόγια ο ένας για τον άλλον στο γήπεδο. Νομίζω ότι είναι σημαντικό. Είναι σημαντικό να είσαι ευγενικός και με σεβασμό σε αυτές τις στιγμές. Ανεξάρτητα από το σκορ, θέλεις να κερδίσεις χωρίς αμφιβολία, αυτό το ξέρουν όλοι. Είσαι ένας σκληρός ανταγωνιστής, αλλά θα πρέπει πάντα να μιλάς με σεβασμό για τον αντίπαλο και να κατανοείς τι περνάει, επειδή μπορείς να σχετιστείς με πολλά πράγματα που περνούν οι συναθλητές σου».
