«Είναι παιδικό όνειρο να τους έχω στο box μου και να μου δίνουν όλη τους την ενέργεια», είπε ο 24χρονος τενίστας για την παρουσία του ανάμεσα στους Big 4 του παγκοσμίου τένις. «Είναι κάτι που δεν θα μου περνούσε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να συμβεί και αυτό το συγκεκριμένο τουρνουά δίνει την ευκαιρία να βιώσω κάτι τέτοιο και να μάθω μέσα από αυτό. Είναι τρομερές προσωπικότητες όλοι τους και περνάμε καταπληκτικά, παρέχουν περισσότερα από ό,τι θα περίμενα. Είμαι τρομερά χαρούμενος που μπορώ να είμαι μέρος αυτή της ιστορικής στιγμής».
Ο Στεφ πέρασε αρκετό χρόνο με τον Ρότζερ Φέντερερ πριν την έναρξη του event. Του έδωσε κάποια συμβουλή; «Μιλήσαμε πάρα πολύ για τένις. Όχι για το τι μπορώ να βελτιώσω προσωπικά, αλλά προσπάθησα να καταλάβω το πώς βλέπει ορισμένα πράγματα και καταστάσεις μέσα στο γήπεδο. Μια συμβουλή που μου έδωσε είναι να μένω χαλαρός σε κρίσιμες στιγμές. Πολλοί παίκτες "σφίγγουν", κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό γιατί νοιάζεσαι γι' αυτή τη στιγμή. Αλλά το να να μένεις χαλαρός, να κάνει το χέρι τη συγκεκριμένη κίνηση που θέλεις εσύ να κάνει χωρίς να "σφίξεις" καθόλου, είναι κάτι που πολύ λίγοι παίκτες μπορούν να πετύχουν».
Τόσο στο Davis Cup, όσο και στο Laver Cup ο Στεφ δείχνει... άλλος άνθρωπος. Σα να έχει βρει τη χαμένη του «αθωότητα»! Ο ίδιος μάς εξήγησε: «Ο πρωταθλητισμός, οι απαιτήσεις, τα συνεχή ταξίδια μόνος σου, δεν είναι εύκολο πράγμα. Χάνεις ένα μέρος της πραγματικότητας, χάνεις και την επαφή με τους δικούς σου, παρότι είμαστε σε μια εποχή που μπορούμε να είμαστε σε επαφή μέσω τηλεφώνου κλπ. Το να μπορείς, όμως, να είσαι σε μια ομάδα και να μοιράζεσαι ωραίες στιγμές, να μοιράζεσαι ιδέες, να δίνει κίνητρο ο ένας στον άλλο, είναι κάτι που χρειάζεται αυτό το άθλημα περισσότερο. Είναι αλήθεια ότι νιώθω πιο χαρούμενος και πιο κοντά στις πραγματικές μου πεποιθήσεις, στα πράγματα που πιστεύω ότι έχω καλά ως άνθρωπος. Όλη αυτή η ομαδική ενέργεια του Laver Cup, αλλά και του Davis Cup, με φέρνει σε μια άλλη πραγματικότητα. Στο Davis Cup, βέβαια, νιώθω και λίγο πιο υπεύθυνος, διότι είμαι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας».
Απόψε ο Στεφ θα δει από (πολύ) κοντά το τελευταίο ματς του ειδώλου του. Και δεν μπορεί ούτε ο ίδιος να το πιστέψει... «Δύσκολα θα ξεχάσω αυτή τη στιγμή. Το να το βιώσω όλο αυτό στο box του Φέντερερ είναι κάτι που δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ. Τον είδα όταν ήμουν 6 ετών στην τηλεόραση! Δεν ξέρω, μπορεί και να κλάψω τώρα... Είναι ένα μακρινό ταξίδι το να φτάσω ως εδώ. Πολλά χρόνια δουλειάς και πολλά χρόνια υπομονής. Νιώθω περήφανος που κατάφερα να πάρω αυτή τη θέση στην ομάδα και να μου δοθεί η δυνατότητα να το δω από κοντά. Είναι κάτι εξωπραγματικό, νιώθω τυχερός».
