Ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε από την Μποέμιανς και έβαλε δύσκολα στον εαυτό του ενόψει της ρεβάνς, όπου χρειάζεται νίκη με δυο γκολ διαφορά για να προκριθεί. Όποιος νομίζει ότι αυτό είναι εύκολο, Αύγουστο μήνα, ας ρωτήσει και την ΑΕΚ.
Είτε τα καταφέρει ο ΠΑΟΚ πάντως, όπως ασφαλώς μπορεί, είτε όχι, οπότε θα πάθει μεγάλη οικονομική και ψυχολογική ζημιά, τα προβλήματα που είδαμε στο Δουβλίνο θα τα κουβαλάει σε ολόκληρη την σεζόν, αν δεν φροντίσει να τα διορθώσει κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Το καλό είναι ότι έχει τον απαιτούμενο χρόνο. Το κακό είναι δεν -φαίνεται να- έχει την απαιτούμενη διάθεση.
Συνοψίζω τα βασικά θέματα που αναδείχθηκαν -και- την Τρίτη.
Πρώτον, ο Πασχαλάκης δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, για να το θέσω κομψά. Πάντα θα έχει τη δυνατότητα για μεγάλες επεμβάσεις και μεγάλα ματς, ποτέ δεν θα γίνει ο πυλώνας σταθερότητας από τον οποίο ξεκινάει κάθε καλή άμυνα. Η χρονιά του νταμπλ δεν ήταν ο κανόνας μα η εξαίρεση στην καριέρα του. Ο ΠΑΟΚ, με ευθύνη του Λουτσέσκου δεν πάει για τερματοφύλακα στις μεταγραφές. Άρα θα συνεχίσει να ζει με την ανασφάλεια στα μετόπισθεν και την πιθανότητα τα τρώει γκολ όπως το δεύτερο με την Μποέμιανς.
Δεύτερον, οι παίκτες του νταμπλ δεν είναι οι ίδιοι σήμερα με εκείνους που άφησε ο Λουτσέσκου πριν από δυο χρόνια. Ο Βιεϊρίνια και ο Καντουρί αποτέλεσαν δυο εκ των χειρότερων στο Δουβλίνο. Ειδικά για τον Άντρε, διαβάζω στα ρεπορτάζ ότι ο ΠΑΟΚ ψάχνει το μπακ – απ του. Με αγάπη και σεβασμό προς τον αρχηγό, νομίζω ότι θα έπρεπε να ψάχνει βασικό αριστερό μπακ. Και βασικό δεξί μπακ εδώ που τα λέμε, αλλά ας το αφήσουμε αυτό προς το παρόν.
Ο Βιεϊρίνια μπορεί να προσφέρει πολλά με την ποιότητα και την προσωπικότητά του, δεν μπορεί όμως πια να ανεβοκατεβαίνει με συνέπεια την πλευρά. Αμυντικά εκτέθηκε από τους παίκτες της Μποέμιανς. Φανταστείτε σε περισσότερο απαιτητικά ματς. Ο δε Καντουρί ως πλάγιος μεσοεπιθετικός δεν πρέπει να είχε ούτε μισή καλή ενέργεια στο παιχνίδι. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τον Ζίφκοβιτς. Αλλά ο Αντρίγια ξέρουμε τι μπορεί να προσφέρει, ο Ομάρ κοντεύουμε να το ξεχάσουμε.
Τρίτον, ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να μην έχει -και να μην προσθέτει- ταχύτητα στο κέντρο του. Το δίδυμο Σβάαμπ - Εσίτι είναι επιεικώς δυσλειτουργικό, κυρίως σε παιχνίδια όπου οι «Ασπρόμαυροι» έχουν κατοχή και αντιμετωπίζουν κλειστές άμυνες. Στα δικά μου μάτια, πέραν της ξεκάθαρης δημιουργικής αδυναμίας του, ο Νιγηριανός δεν προσθέτει ούτε αμυντική ισορροπία, καθώς είναι πολύ βαρύ κορμί κι αν ανέβει ψηλά να πιέσει, αδυνατεί στη συνέχεια να γυρίσει εγκαίρως πίσω. Κοινώς, ο φιλότιμος Εσίτι δεν είναι για το επίπεδο του ΠΑΟΚ, το ξέρουμε εδώ και καιρό. Η προσπάθεια του Λουτσέσκου να πάρει κάτι από αυτόν εξηγείται μονάχα από την έλλειψη άλλων λύσεων, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση το γεγονός ότι προτίμησε τον Εσίτι από τον Τσιγγάρα (εφόσον ο Κούρτιτς δεν ήταν έτοιμος να αγωνιστεί από την αρχή) επιβεβαιώνει όσους τον κατηγορούν ότι δεν εμπιστεύεται πολύ τα νέα παιδιά (εμπιστεύθηκε τον Μιχαηλίδη που έκανε το λάθος στο πρώτο γκολ, όμως κι αυτόν αναγκαστικά καθώς λείπουν οι Ίνγκασον – Κρέσπο).
Ο δε Κούρτιτς που σουλούπωσε τον ΠΑΟΚ όταν μπήκε, απελευθέρωσε τον Σβάαμπ και δείχνει ότι θα προσφέρει ουσιαστικά, επίσης δεν είναι γρήγορος, ούτε αθλητικός. Ο «Δικέφαλος» επιμένει για ένα ακόμα καλοκαίρι, μια ακόμα μεταγραφική περίοδο δηλαδή, να μην αποκτά βασικά στοιχεία του σύγχρονου ποδοσφαίρου που λείπουν από την μεσαία του γραμμή. Η Μποέμιανς ανέδειξε την έλλειψη στις λίγες αντεπιθέσεις της, όταν έβρισκε τον ΠΑΟΚ σε ανισορροπία.
Τέταρτον και προς το παρόν τελευταίο. Στην γραμμή κρούσης, ο Νέλσον Ολιβέιρα προσαρμόστηκε άμεσα και αναβαθμίζει την επίθεση του ΠΑΟΚ. Ο Σβιντέρφσκι αποτελεί μια δοκιμασμένη και καλή λύση. Ο Ζίφκοβιτς επίσης αποτελεί μια δοκιμασμένη λύση αλλά μπαίνοντας στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, είτε θα ανανεώσει, είτε ενδέχεται πνευματικά να μην βρίσκεται στο 100%. Ειδικά αν ο ΠΑΟΚ μείνει εκτός Ευρώπης από το καλοκαίρι.
Ο Τζόλης δεν μοιάζει σε τίποτα με τον χαρούμενο, ανέμελο και ασταμάτητο νεαρό που θαυμάσαμε στα 2/3 της περυσινής σεζόν. Παίζει με βάρος στα πόδια, σκέφτεται περισσότερο από όσο χρειάζεται κάθε του ενέργεια, ξεκάθαρα έχει «κολλήσει». Αν δεν «ξεκολλήσει», καλό θα ήταν να πουληθεί προτού «καεί».
Αν «ξεκολλήσει» εντούτοις, δεν βρίσκω γιατί να μην μπορεί να παίξει ως δεύτερος επιθετικός, πίσω από τον φορ, μια θέση πολύ σημαντική στο σύστημα Λουτσέσκου, την οποία ο Καγκάβα προς το παρόν αδυνατεί να καλύψει επαρκώς. Ο «Μπίσε» , εντάξει, έπαιξε με κέφι, αλλοίμονο όμως αν ο ΠΑΟΚ στηρίζεται ακόμα σε αυτόν. Ο Τζιοβίνκο δεν είναι εδώ και δεν ξέρουμε πότε κι αν θα έρθει.
Ο ΠΑΟΚ έχει καλό ρόστερ, με χτυπητές αδυναμίες και δεδομένα καλό προπονητή, τον οποίο εμπιστευόμαστε και στηρίζουμε όλοι.
Στηρίζω δεν σημαίνει δεν λέω όσα βλέπω. Αντιθέτως. Σημαίνει τα λέω πριν να είναι αργά.
Το ζητούμενο είναι ο ΠΑΟΚ να προκριθεί στους ομίλους του Conference League και να γίνει ξανά ανταγωνιστικός στο πρωτάθλημα. Όχι η δικαίωση των «σταλεγάκηδων».
Διότι αν οι «στελαγάκηδες» δικαιωθούν (δικαιωθούμε), η χρονιά, δυστυχώς, θα έχει πάει στράφι.