Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα αμφισβητήσω τόσο μια δημοκρατική εκλογική διαδικασία όσο και τα κίνητρα του καθενός εξ αυτών που έθεσαν εαυτόν ενώπιων των ψηφοφόρων. Οπότε σέβομαι 101% τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις αρχαιρεσίες στον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό.
Άλλο είναι για μένα το μεγάλο θέμα, συμπέρασμα αν προτιμάτε, που προκύπτει δίχως καμία αμφιβολία μέσα από αυτές τις ιστορικές για τον τεράστιο σύλλογο αρχαιρεσίες. Θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω ανάποδα μια κλασική λαϊκή παροιμία. Στην προκειμένη περίπτωση αποδείχθηκε ότι η αλήθεια έχει μακριά ποδάρια και ο Βοτανικός ατσάλινα!
Ποια είναι η αλήθεια; Αυτή που πρεσβεύει ο νέος πρόεδρος του ΑΟ κ. Δημήτρης Βρανόπουλος και οι συνοδοιπόροι του στη διοίκηση: Για να κυβερνήσει κάποιος-κάποιοι ένα υπερωκεάνιο όπως είναι το μέγεθος του Παναθηναϊκού, δεν αρκούν το συναίσθημα και οι καλές προθέσεις. Απαιτούνται -εκτός από αυτά- χρήματα. Πολλά χρήματα. Πάρα πολλά χρήματα. Μόνο έτσι μπορεί ένας σύλλογος με 117 χρόνια ιστορίας και εκατομμύρια οπαδούς να θέσει υψηλούς πρωταθληματικούς στόχους, να πρωταγωνιστήσει σε όλα τα σπορ, να κοιτάξει την επόμενη μέρα του.
Γνωρίζω πολλούς οπαδούς όλων των ομάδων -προφανώς και του Παναθηναϊκού- που θα ήθελαν να τις διοικήσουν. Όχι στη λογική «κάνε με εμένα μια μέρα πρωθυπουργό και θα δεις» αλλά γιατί πραγματικά τις αγαπούν και πιστεύουν ότι θα έκαναν πολύ λιγότερα λάθη από την εκάστοτε διοίκηση. Μετρημένοι στα δάχτυλα, όμως, είναι εκείνοι που πραγματικά διαθέτουν το πορτοφόλι και τα άντερα να το πετύχουν. Προφανώς όχι από αυτούς που εγώ γνωρίζω αφού το πορτοφόλι φτάνει μόνο για τον οικογενειακό προϋπολογισμό!
Αμέσως μόλις έγινε γνωστό το (αρχικό) αποτέλεσμα των εκλογών αποδείχθηκε αυτό που είπα στο ξεκίνημα. Δηλαδή ότι η αλήθεια έχει μακριά ποδάρια. Ο κ. Βρανόπουλος απευθύνθηκε στα 5 μέλη που είχαν εκλεγεί και δεν ήταν εξ αυτών που τον στήριζαν και τους είπε «Εάν θέλετε να συνδιοικήσετε δεν έχετε παρά να συνεισφέρετε τον μισό προϋπολογισμό των τμημάτων». Κάπου εκεί ουσιαστικά ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση και άρχισαν οι παραιτήσεις, τρεις μέχρι σήμερα, που δίνουν πλέον στον νέο πρόεδρο την απόλυτη κυριαρχία -αλλά και ευθύνη- (7-2) στο νέο διοικητικό συμβούλιο.
Ήταν μια απόλυτα ειλικρινής στάση του κ. Βρανόπουλου. Ο ίδιος έχει βάλει πολλά χρήματα ως μέλος της διοίκησης Μαλακατέ και τώρα θα βάλει ακόμη περισσότερα. Στο πλευρό του οικονομικοί συνοδοιπόροι οι νεοεκλεγέντες, ο κ. Σταθοκωστόπουλος, ο κ. Μπακολίτσας, η αδερφή του κ. Βρανοπούλου. Τα μπάτζετ του ΑΟ φάνηκε από τις πρώτες μεταγραφές του πόλο που θα κυμανθούν. Και η νέα διοίκηση ουσιαστικά δεσμεύτηκε απέναντι στον κόσμο του Παναθηναϊκού ότι θα ρίξει χρήμα για να προσπαθήσει να φέρει επιτυχίες.
Αυτό το χρήμα, στο μέγεθος που απαιτεί το συγκεκριμένο υπερωκεάνιο, ήταν φανερό πως δεν υπήρχε από την πλευρά των «5» του αντιπροεδρικού μπλοκ. Είπαμε: άλλο αγάπη και συναίσθημα για τον σύλλογο, άλλο καλή πρόθεση, άλλο όμως η δυνατότητα. Οπότε η εξέλιξη που ακολούθησε ήταν μονόδρομος.
Όσο για τον Βοτανικό; Έχει πιο ατσάλινα πόδια από ποτέ. Με τη διαδικασία θεμελίωσης - ανέγερσης του ποδοσφαιρικού γηπέδου να έχει ήδη ξεκινήσει, μένει πλέον να μπει άμεσα στην τελική ευθεία και η αντίστοιχη των εγκαταστάσεων του Ερασιτέχνη. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Και για τον Παναθηναϊκό αυτό το «ποτάμι» είναι το μέλλον του.
ΥΓ: Ορθότατα ο πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός κ. Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε να μην μπει, ως επιλαχών, στο νέο ΔΣ του Ερασιτέχνη. Η μη αποδοχή του από το εκλογικό σώμα, άσχετα εάν ήταν δίκαιη ή όχι με βάση το γεγονός ότι δίνει πολλά χρήματα και θα συνεχίσει να το πράττει, δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί ούτε από τον ίδιο ούτε από τους οπαδούς που (δεν) τον ψήφισαν.
