Υπάρχουν πολλά που δεν δείχνουν λογικά στον ΠΑΟΚ, όμως νομίζω πως αν το εμβαθύνουμε λίγο θα κατανοήσουμε τα πάντα. «Είναι λογικό να μη το βλέπουν αυτό»; Αναρωτιέται ο φίλαθλος που ασχολείται με τα προφανή.
Το εκτός ομάδας με το εντός ομάδας, πάντα έχει μία διαφορά. Ο εκτός μπορεί να ξέρει το ένα δέκατο από αυτά που γίνονται, να μη ξέρει πως δουλεύει η αγορά, να μην έχει την ανθρωπογεωγραφία του κάθε συλλόγου, όμως βλέπει το αποτέλεσμα. Βλέπει την ομάδα στο χορτάρι.
Ο εντός ομάδας, ξέρει όλα αυτά που δεν ξέρει ο εκτός ομάδας, αλλά ωραιοποιεί την κατάσταση προς το δικό του συμφέρον. Δημιουργώντας μία αίσθηση πως η άποψή του δεν προστατεύει τον ίδιο, αλλά την ομάδα και το πρότζεκτ.
Διακρίνω το τελευταίο χρονικό διάστημα μία πίεση. Έντονη, πρωτόγνωρη θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω. Το θέμα είναι το πως θα γίνει αυτή δημιουργική γιατί τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτή δεν είναι.
Όταν ανήκεις σε έναν μηχανισμό, οφείλεις να γνωρίζεις τις παθογένειές του. Και η βασική παθογένεια του ΠΑΟΚ είναι πως ισχύει το ρητό «δεν φταίω εγώ αλλά ο άλλος».
Αυτό προφανώς και μπήκε στο τραπέζι τώρα που υπάρχει η πίεση και αποφάσισαν να εισηγηθούν από κοινού τις όποιες αποφάσεις θα πάρουν. Το δε φταίω εγώ αλλά ο άλλος, πάει περίπατο σε πρώτη φάση, γιατί απλούστατα θα φταίνε όλοι.
Στα δικά μου μάτια, δεν έχει επέλθει η καταστροφή, γιατί η ομάδα χρειάζεται απλά διορθωτικές κινήσεις. Μία προσαρμογή στη πραγματικότητα, έναν ρεαλισμό που θα υποστηρίξει σωστά το πρότζεκτ. Δεν γίνεται παιδιά να δώσουμε υπεραξία σε δέκα παίκτες παράλληλα. Στοχεύουμε σε τρεις, προσθέτουμε έναν σε κάθε σεζόν και τους δίνουμε όλα τα χαρακτηριστικά που πρέπει γύρω τους για να εξελιχθούν και να βρίσκονται σε ένα πετυχημένο πρότζεκτ. Να παίξουν Ευρώπη, να πουληθούν και να ετοιμάσουμε τους υπόλοιπους.
Αυτή είναι άλλωστε η περιβόητη αυτάρκεια η οποία φέτος πήγε στράφι. Γέλασα όταν άκουσα έναν να λέει πως ο Ιβάν κάνει αποεπένδυση. Και γέλασα γιατί όλοι οι άνθρωποί του μιλάμε για ζημία 24ων εκατομμυρίων στη σεζόν που ολοκληρώθηκε. Απλά μπορεί να πατσίσει αν πουλήσει κάποιο ή κάποια από τα παιδιά που πήραν φέτος υπεραξία. Κάτι που δεν ξέρω αν θέλει να κάνει, ούτε βέβαια μπορώ να το αποκλείσω.
Ο Ιβάν αυτή τη στιγμή καλείται να ρισκάρει άλλα 24εκατ ευρώ για του χρόνου, ελπίζοντας σε παρουσία της ομάδας στην Ευρώπη και ποντάροντας πως μέσα από αυτή θα βρει ένα ικανοποιητικό νούμερο για να πουλήσει και να ρεφάρει. Σήμερα όμως, είναι στο μείον 24 από πέρυσι και στο μίνιμουμ μείον 15 για του χρόνου. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Αυτός είναι και ο λόγος που τα στελέχη που εμπλέκονται στο αγωνιστικό τμήμα, οφείλουν να είναι πιο σοβαροί από ποτέ. Όχι ημίμετρα, όχι εκπτώσεις. Αν λείπουν νούμερα, φέρνεις νούμερα. Αν λείπουν προσωπικότητες, φέρνεις προσωπικότητες. Αν κοστίζουν πολλά, πείθεις γιατί πρέπει να αποκτηθούν.
Πρόχειρα, μπορώ να αναλύσω πεταμένα λεφτά που δόθηκαν πέρυσι. Να πω για τη μεταγραφή Κουαλιάτα που αποκτήθηκε ενώ ο ΠΑΟΚ είχε τον Ντέλια σχεδόν έτοιμο; Να πω για την μεταγραφή Φιλίπε Σοάρες που πνευματικά είναι πολύ κατώτερος από τον Τσιγγάρα που έφυγε δανεικός στη Τουλούζ και δεν πήρε μισό παιχνίδι; Να μιλήσω για την αγορά του Σάστρε ενώ στην Ελλάδα μπορούσε να πάρεις τον Σάλιακα με 200 χιλιάδες συμβόλαιο; Να αναφερθώ στον Μουργκ που κάθεται και πληρώνεται και άμα δει καμιά εμφάνιση οπαδών στη προπόνηση αισθάνεται τράβηγμα; Να μιλήσω για την ημιαπασχόληση του Κούρτιτς που ετσιθελικά δεν έπαιξε μισή σεζόν; Για τα συμβόλαια του Καντουρί και του Μπίσεσβαρ τον οποίο παρακάλαγε το κλαμπ γιατί δεν είχε παίκτες να παίξει με την Λέφσκι; Να αναφερθώ στην διαχείριση του Ολιβέιρα που ξεκίνησε διαπραγμάτευση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, με τον Πορτογάλο να τα παρατάει όταν κατάλαβε πως δεν θα ανανεώσει; Και αν σε όλα αυτά προσθέσω την εικόνα των μεγάλων συμβολαίων – πλην Αουγκούστο – θα κατανοήσουμε όλοι πως θα πρέπει να σταματήσουν τα καλλιστεία στελεχών και να προσγειωθούν όλοι σε μία πραγματικότητα που θέλει γνώση, πίστη και προσωπικότητα για να ανταπεξέλθεις.
Γιατί το κακό σε όλη αυτή την υπόθεση, δεν είναι πως προσθέτω εγώ τα παραπάνω γεγονότα ή εσύ φίλε μου που διαβάζεις το κείμενο. Είναι πως τα προσθέτει και αυτός που πληρώνει, ο οποίος καλείται να εμπιστευτεί τις εισηγήσεις που θα του γίνουν.
Η περίοδος χάριτος λοιπόν ολοκληρώθηκε. Σε είκοσι μέρες από τώρα θα πρέπει να υπάρχουν προσθήκες και αποχωρήσεις ουσίας.
Αν δεν εντοπίσεις το πρόβλημα, δεν μπορείς και να το λύσεις. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ τα χρήματα, που ακόμη και πέρυσι μπήκαν αφειδώς. Το πρόβλημα ήταν ότι τα πολλά χρήματα πήγαν σε μεταγραφές παικτών για το αύριο, ενώ σήμερα είναι που καίγεται ο πισινός μας!
ΥΓ Για να μη πάρει κανείς ο κομπιουτεράκι, τα 24 εκατ. που αναφέρω είναι τα 10 εκατ. ευρώ για μεταγραφές συν το άνοιγμα που δημιούργησε ο Ευρωπαϊκός αποκλεισμός.
ΥΓ Είναι αδιανόητο να πληρώνει ένας επενδυτής 24 εκατ. χασούρα τη στιγμή που με 5 εκατ. μπορεί να στεγάσει όλες τις ακαδημίες σε ένα υπερσύγχρονο αθλητικό κέντρο.
