Ο Παναθηναϊκός γιορτάζει. Κι όταν γιορτάζει ο Παναθηναϊκός, γιορτάζει και ο ελληνικός αθλητισμός. Γιορτάζει τις επιτυχίες του, γιορτάζει τις ευρωπαϊκές πορείες του, γιορτάζει τις ημέρες και τις νύχτες που σηκώθηκε λίγο πιο ψηλά, χάρη στο τριφύλλι. Στις 3 Φεβρουαρίου 1908 ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία. Ποτέ η ιστορία δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Ήταν πάντα, σε όλες τις περιπτώσεις, μια καμπύλη. Και η καμπύλη του Παναθηναϊκού είχε δεκάδες κορυφές, συχνά απάτητες. Συχνά, κορυφές που μόνο εκείνος κατάφερε να φτάσει. Κορυφές που μόνο εκείνος κατάφερε να φτάσει τόσες φορές. Μια ιστορία γεμάτη επιτυχίες και επιτυχίες τόσο μοναδικές που η φλόγα τους δεν μπορεί να σβήσει όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Το έπος του Ουέμπλεϊ. Οι ευρωπαϊκές πορείες στο Champions League. Ο Παναθηναϊκός συνώνυμο των επιτυχιών εκτός συνόρων. Προφανώς και οι εγχώριοι τίτλοι. Τα ευρωπαϊκά στο μπάσκετ. Σαν ροκ συγκρότημα σε περιοδεία. Παρίσι. Μπολόνια. Θεσσαλονίκη. Αθήνα. Βερολίνο. Βαρκελώνη. Ομάδες που θαύμασε όλη η Ελλάδα. Όλη η Ευρώπη. Όλος ο πλανήτης. Και η ιστορία συνεχίζεται και θα συνεχίσει να γράφει. Η 3η Φεβρουαρίου είναι απλώς μια αφορμή για να κοιτάζεις πίσω και να θυμάσαι. Να συγκινείσαι, να νιώθεις, να αναπολείς και να ανυπομονείς για την επόμενη.
Εσείς ποια επιτυχία θα ξεχωρίζατε ως την πιο σημαντική (και όχι τη μεγαλύτερη) στην ιστορία του Παναθηναϊκού;
