Από τη μία διασκεδάζω, από την άλλη εκνευρίζομαι. Προσπαθώ να μπω στο μυαλό ενός ανθρώπου που αδυνατεί να λάβει την αλήθεια γιατί απλά δεν βολεύεται από αυτή.
Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι ποδοσφαιρικό, είναι κοινωνικό. Το κέντρο της χώρας είναι η Αθήνα και τα πάντα έχουν στηθεί μέσα από αυτή. Είναι λογικό οι πολίτες της να έχουν την αίσθηση πως τα πάντα τους ανήκουν και για να μην τους αδικώ, έτσι τους εκπαίδευσαν.
Είναι λογικό ο ίδιος άνθρωπος να λέει πως ο Άρης αδίκως ζητά πέναλτι στη γονατιά του Αθανασιάδη στη μούρη του Φαμπιάνο και παράλληλα αν είναι ανάποδα η φάση να λέει ακριβώς το αντίθετο. Έτσι εκπαιδεύτηκε ο άνθρωπος.
Αν του έκλεβαν πρωτάθλημα επειδή έπεσε ένα ανοιχτό ρολό στο μανίκι κάποιου, στο δικαστήριο εμφανιζόταν νέο έγγραφο δήθεν γραμμένο από τον διαιτητή με άλλο γραφικό χαρακτήρα, μετά του ακύρωναν καθαρό γκολ στο 90΄ και κάποια χρόνια μετά ο αντίπαλος προπονητής θα παραδεχόταν δημοσίως πως δεν είδαν κανένα πιστόλι, θα είχε σηκώσει τη Γη ανάποδα. Τώρα ο Λουτσέσκου είναι γραφικός. Βέβαια, δύο χρόνια μετά, Υφυπουργός αθλητισμού έστησε μία επιτροπή για να υποβιβάζει τον ΠΑΟΚ την ώρα που ήταν πρώτος στη βαθμολογία και έπαιζε εντός έδρας παιχνίδι. Αυτό του φαίνεται φυσιολογικό να συμβαίνει στον ΠΑΟΚ.
Του φαίνεται φυσιολογικό ένα ρεμάλι από το Ηράκλειο να ζητά αίμα πολιτών για να κάνει εξυπηρέτηση σε επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν ως βάση τον τόπο του.
Ο Λουτσέσκου μια χαρά τα λέει, μια χαρά μας εκφράζει και όποιος πιστεύει το αντίθετο απλά απέχει από την πραγματικότητα. Ο καημένος ο Νταμπράουσκας ένα δίμηνο χρειάστηκε για να καταλάβει πως μία ομάδα της επαρχίας είναι σημαντική όσο αισθάνεται την υποχρέωση της ήττας απέναντι σε δαύτους. Μη τυχόν και κάνει καθυστερήσεις.
Καμία άλλη ομάδα δεν έχει δικαίωμα σε πονηριά. Φαντάζομαι τι θα βίωνε ο καημένος ο Νταμπράουσκας αν η ομάδα του έμπαινε στο Γεντί Κουλέ και κλοτσούσε όπως ο Παναθηναϊκός στο πρόσφατο παιχνίδι κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ.
Εκεί βέβαια μετά το παιχνίδι, είδαμε διθυράμβους για τον αρχηγό Κουρμπέλη. Για έναν παίκτη που οποιοσδήποτε μη πιασμένος ή μιλημένος διαιτητής θα απέβαλε με δεύτερη κίτρινη μίνιμουμ για μαρκάρισμα με τον αγκώνα στον λαιμό του αντιπάλου. Μετά τους διθυράμβους βέβαια, έρχεται και η ανώμαλη προσγείωση.
Αφού πέρασες το μήνυμα στον Κουρμπέλη πως ο περίγυρος αυτό θέλει και αυτό είναι το μοτίβο που πρέπει να λειτουργεί ο αρχηγός του ΠΑΟ, πάρε την κόκκινη στη Τρίπολη, πάρε και το παστέλι του Μπαρτόλο, έτσι ώστε να μάθεις να ζεις σε συννεφάκι. Παρότι φαν του Κουρμπέλη δεν με λες, είναι ο μόνος που δε φταίει για την κόκκινη. Το παιδί προφανώς και παρασύρθηκε από τα λάθος μηνύματα που έλαβε.
Διάβασα τον φίλο μου τον Κώστα που έγραψε για τον Λουτσέσκου. Δεν αμφισβητώ σε καμία των περιπτώσεων ούτε την αγάπη του για τον ΠΑΟΚ, ούτε την ηθική του. Αντιθέτως.
Απλά όταν έχεις απόσταση από τη βάση, χάνεις την ουσία. Άλλοθι δεν δίνει κανένας λέγοντας την αλήθεια. Άλλοθι υπήρχε πριν 30 χρόνια, όταν χωρίς να έχεις ομάδα έψαχνες εξωποδοσφαιρικούς λόγους που δεν παίρνεις πρωτάθλημα. Αυτό το πράγμα έχει αλλάξει για τον ΠΑΟΚ με μεγάλο κόπο. Ο περίγυρος του ΠΑΟΚ είναι πολύ πιο ποδοσφαιρικός απ όλους τους άλλους πλέον.
Και γιατί να μην εκνευριστεί ο προπονητής χθες; Ένα σφύριγμα – εμετός, του στέρησε ένα εύκολο απόγευμα, δεν του έδωσε την ευκαιρία να ξεκουράσει τον Ολιβέιρα, δεν του έδωσε την ευκαιρία να βάλει τον 17χρονό Τζήμα στο παιχνίδι και αρκετά άλλα. Σίγουρα με πιο καλό σκορ, δεν θα πήγαινε και σε τάκλιν χωρίς αύριο ο Άντρε. Ο Λουτσέσκου είχε λόγους να εκνευριστεί σε μία περίοδο που τέσσερις διεκδικούν πρωτάθλημα και οι λεπτομέρειες παίζουν καθοριστικό ρόλο. Επίσης πολύ σημαντικές είναι και οι θέσεις μέχρι την 3η.
Νοοτροπία άνθρωποί μου. Σε αυτή τη χώρα δεν γίνεται να ξεκινήσεις καμία κουβέντα από την ίδια βάση. Είναι ασύλληπτα κακό αυτό.
Μεγάλη απόσταση από τη βάση μας έχει και ο φίλος μου ο Ντέμης. Για αυτό και παρεξηγεί τον Ράζβαν, προφανώς επηρεασμένος από την κοινωνία που ζει και χωρίς πρόσβαση στη δική μας. Δεν πρόκειται όμως να παρεξηγήσω τον Ντέμη γιατί ξέρω ποιος είναι, δεν έχει κακή πρόθεση με τίποτα. Και έχει και το σθένος να σταθεί απέναντι στη λογική της ΑΕΚ που έβγαλε τον Κατσουράνη στο πέναλτι επειδή απλά είχε μία όχι και τόσο βολική τοποθέτηση για την Ένωση και τη φάση του πέναλτι που ζήτησε ο Άρης. Γραφικός και ο Κατσούρ; Να αρχίσουμε να το δουλεύουμε;
Όμως επειδή μιλάμε για νοοτροπίες, πως να φτιάξουν αυτές όταν παλεύουμε να ακυρώσουμε όποιον έχει διαφορετική άποψη από εμάς και παράλληλα γνώση του αντικειμένου; Γραφικός ο Ράζβαν, ο Κατσούρ, ο Ντέμης και πάει λέγοντας. Ας φτιάξει ο Κόλκας τις επόμενες γενιές να γουστάρουμε. Ώπα ξέχασα. Γραφικός και αυτός.
Έχουμε και τον Άρη που χαρακτήρισε σε διαρροή κομπλεξικό τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο επειδή δεν έκλεισε έναν παίκτη της Πόρτο. Ρε παιδιά, την παλεύετε; Γραφικός και ο Σέρτζιο;
Έφτασε 21.00 η ώρα και πρέπει να ετοιμάσω την εκπομπή του PAOK24 στο youtube. Δεν ξέρω τι ώρα θα δημοσιευτεί το μπλογκ μου, αλλά πραγματικά θα πρέπει να αντιληφθούμε πως με αυτή τη νοοτροπία δεν πάμε πουθενά.
Ή θα παλεύουμε να είμαστε δίκαιοι και να απαιτούμε δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα ή θα έχουμε ένα τοξικό προϊόν που θα προστίθεται στη τοξικότητα της καθημερινότητάς μας.
Ο Ράζβαν δεν κάνει τοξικό το προϊόν, τοξικό το βρήκε. Εκτός κι αν η τοξικότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο γεννήθηκε το 2015 όταν και ήρθε στη Ξάνθη.
ΥΓ Αύριο συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Στον χρόνο αυτό, οι εντάσεις μεταξύ οπαδών μειώθηκαν σε τεράστιο βαθμό, απλά αναρωτιέσαι γιατί έπρεπε να χαθεί ένα παιδί για να συμβεί αυτό. Να καταγράφω δημοσίως την εκπληκτική δουλειά που κάνει η Δομή «Εις το όνομα του Άλκη» που έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην ανάδειξη του προβλήματος και προσπαθεί καθημερινά να αλλάξει νοοτροπίες. Καλή δύναμη στους ανθρώπους που την τρέχουν και πάνω απ όλα καλή δύναμη στην οικογένεια του παιδιού που με τη στάση της τιμά και με το παραπάνω τη μνήμη του.
ΥΓ Ο ΠΑΟΚ πάλεψε πολλές περιπτώσεις φορ, αλλά δεν κατάφερε να φέρει κάποιον από αυτούς. Όλες οι περιπτώσεις ήταν ενδιαφέρουσες, όμως έπεσε σε τοίχο. Ειδικά του Μπονατζόλι, με ομάδα και μάνατζερ μαζί του, δεν πείσθηκε ποτέ ο παίκτης να έρθει Ελλάδα. Αναρωτιέμαι το γιατί. Κανάς γραφικός θα είναι και αυτός.
Προσωπικά δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Όπως ένας 19χρονος άλλαξε τη ροή της σεζόν, παράλληλα με τη συνολική δουλειά, έτσι μπορεί και ένας 17χρονος να την απογειώσει. Δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα για αυτό.
