Το Σπάρταθλον αναβιώνει τα βήματα του αρχαίου Αθηναίου δρομέα, Φειδιππίδη, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Φειδιππίδης έφτασε στη Σπάρτη μια μέρα μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα, ακριβώς όπως και ο Ζησιμόπουλος ο οποίος χρειάστηκε 21 ώρες 57 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα για να καλύψει την απόσταση, η οποία είναι η πέμπτη κορυφαία όλων των εποχών, πίσω από τα ιστορικά ρεκόρ του εμβληματικού υπερμαραθωνοδρόμου, Γιάννη Κούρου!
Πόσα χιλιόμετρα πριν καταλάβατε ότι θα είστε νικητής;
«Περίπου στο 195ο με χιλιόμετρο το κατάλαβα. Εκεί μου είπαν ότι προπορεύομαι περίπου μία ώρα από τον δεύτερο, οπότε κατάλαβα ότι δεν γινόταν να χάσω, αφού είναι δύσκολο να καλυφθεί αυτή η απόσταση στα χιλιόμετρα που απέμεναν».
Ποιες ήταν οι σκέψεις όταν αγγίξατε το άγαλμα του Λεωνίδα με τον κόσμο να έχει πλημμύρισε την πλατεία και να χειροκροτά;
«Στα τελευταία χιλιόμετρα ένιωσα τρομερή πίεση γιατί εκτός αρχικού προγραμματισμού αποφάσισα ότι ήθελα να κατέβω κάτω από τις 22 ώρες. Αυτό που κρατώ από τον τερματισμό είναι που πήρα αγκαλιά την οικογένεια μου. Αυτήν την εικόνα έχω κρατήσει».
Ποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό ενός υπερμαραθωνοδρόμου στη διάρκεια των 21 ωρών και 57 λεπτών και 37 δευτερολέπτων;
«Οι σκέψεις διαφοροποιούνται στη διάρκεια του αγώνα. Για να είμαι ειλικρινής στον συγκεκριμένο αγώνα ήμουν πολύ καλά ψυχολογικά και οι σκέψεις μου περιορίστηκαν στα του αγώνα, δηλαδή στην τροφοδοσία, τι να ζητήσω από τον προπονητή μου ώστε να καταφέρω να επιβιώσω έως τον τερματισμό, κυνηγώντας παράλληλα μέχρι τέλους μία καλή επίδοση».
Τι περιλαμβάνει η τροφοδοσία σε έναν αγώνα τόσων χιλιομέτρων;
«Τα συνηθισμένα, δηλαδή τζελάκια ενεργειακά, μπάρες, σούπες, μακαρόνια και ανθρακούχα ποτά, τα οποία έχουν πολλή ζάχαρη. Φυσικά πρέπει να είναι σωστά κατανεμημένα τα γεύματα και οι αναλογίες υγρών στερεών, ώστε να μην προκαλούνται στομαχικές διαταραχές».
Θυμάστε πόσες στάσεις χρειάστηκε να κάνετε;
«Αρκετές καμία όμως μεγαλύτερη των 2,5-3 λεπτών. Οι περισσότερες ήταν πέντε δευτερολέπτων για να πάρω νερό και να φύγω».
Δηλαδή δεν κοιμηθήκατε καθόλου;
«Καθόλου! Δεν σταμάτησα να τρέχω. Δεν άλλαξα καν παπούτσια».
Θέλετε να μου μιλήσετε για την προετοιμασία σας;
«Είμαι αθλητής του βουνού. Όλη την προπόνηση την είχα κάνει στο βουνό. Στην πραγματικότητα η προετοιμασία που έκανα για το Σπάρταθλον ήταν μόλις δύο μήνες. Ο μεγαλύτερος δε αγώνας που είχα τρέξει έως τότε ήταν 150χλμ. Η αλήθεια είναι ότι το διάστημα που προετοιμάστηκα ήταν πολύ μικρό και δεν αρκούσε, αλλά μου αρέσει να κυνηγώ τρελά όνειρα. Στόχος ήταν να τερματίσω, άσχετα με το αποτέλεσμα τελικά με δικαίωσε».
Υπάρχει επόμενος αγώνας στόχος;
«Ο αγώνας στόχος για φέτος ήταν το Σπάρταθον, τώρα θέλω ηρεμήσω. Κυρίως θέλω να αποφορτιστεί το μυαλό μου. Μετά από την εμπειρία του αγώνα αυτού διαπίστωσα ότι μου αρέσει και η άσφαλτος. Επομένως όταν ξεκουραστώ θα φτιάξουμε με τον προπονητή μου, Δημήτρη Κασίμη το πρόγραμμα ώστε να συμπεριλάβω το Σπάρταθλον και του χρόνου».
Πόσες μέρες απαιτούνται για την αποκατάσταση μετά από έναν τόσο κοπιαστικό αγώνα;
«Νομίζω ότι εξαρτάται από τον κάθε αθλητής. Δηλαδή πόσο προσέχει σώμα και τη διατροφή του. Σε ότι αφορά εμένα ήδη από τη δεύτερη μέρα ήμουν πολύ καλύτερα. Στους άλλους αγώνες που είχα τρέξει 100 μιλίων ή στην Ιταλία 120 χλμ. με 6000μ. Υψομετρική, την επομένη πήγα και έτρεξα 20χλμ. Μετά από το Σπάρταθλον είχα φλεγμονές στις γάμπες ως απόρροια του γεγονότος ότι πιέστηκα στα τελευταία χιλιόμετρα για να κάνω καλό χρόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να περπατήσω τις δύο πρώτες ημέρες. Αν δεν είχα πιεστεί θεωρώ ότι θα ήμουν μία χαρά».
Πόσα χρόνια ασχολείστε με το τρέξιμο και πώς προέκυψαν οι υπερμαραθώνιοι;
«Από το 2007 ασχολούμουν με την πυγμαχία. Λόγω μετάθεσης, υπηρετώ στην Ελληνική Αστυνομία, το 2017 τοποθετήθηκα στην Λέσβο και εκεί δεν έιχα τι να κάνω. Ξεκίνησα λοιπόν να τρέχω στα μονοπάτια, στα βουνά με έναν φίλο που με παρότρυνε και τότε έτρεξα και τον πρώτο μου αγώνα. Αμέσως ενθουσιάστηκα, πήρα κάποια βιβλία για υπεραποστάσεις και άρχισα να διαβάζω. Θεωρούσα τρελό αυτό που έκαναν οι υπερμαραθωνοδρόμου, αλλά άρχισε γρήγορα να με συναρπάζει και να με συνεπαίερνει. Σε έναν αγώνα 43,8χλμ., το Olympus Marathon με είδε ο νυν προπονητής μου, ο Δημήτρης Κασίμης ο οποίος μου είπε ότι κάνω ultra marathons. Έως τότε δεν είχα μπει στη ζωή μου σε στίβο, έκανα προπόνηση μόνο στα βουνά».
Είστε αστυνομικός, το οποίο σημαίνει ότι έχετε κυλιόμενο ωράριο, πώς βγαίνουν οι προπονήσεις;
«Δουλεύω κανονικά: πρωί, απόγευμα, βράδυ, έχω οικογένεια και δυο παιδιά. Τρέχω είτε στη 1 το βράδυ, είτε στις 5 το πρωί, αφότου έχω τακτοποιήσει όλες τις υποχρεώσεις μου. Έως τώρα τα κατάφερα χωρίς να έχω καμία διευκόλυνση από την υπηρεσία, όμως μετά τη νίκη μου στο Σπάρταθλον μίλησα με τον Αρχηγό και θα φροντίσει να μετατεθώ στην Υπηρεσία Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού».
Τι θα σας μείνει αξέχαστο από την εμπειρία του Σπάρταθλον;
«Μου άρεσε ο κόσμος. Στα βουνά που τρέχω συνήθως, υπάρχει μοναξιά. Καθ' οδόν προς τον τερματισμό έβλεπα κόσμο να με επευφημεί, γιαγιάδες να με αγκαλιάζουν λες και γυρνούσα από τον πόλεμο. Ήταν αδιανόητα μεγαλειώδες όλο αυτό. Ενθουσιάστηκα τόσο που είπα δεν γίνεται να χάσεις. Στον τερματισμό επίσης είχαν δημιουργήσει μία εκπληκτική ατμόσφαιρα».
