Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν το καλοκαίρι των ρεκόρ της…Έπειτα από μια δύσκολη χρονιά, η Βασιλική Καλλιμογιάννη έδειξε τι μπορεί να κάνει και σε ηλικία 17 ετών, έχει όλο το μέλλον μπροστά της για να συνεχίσει σ’ αυτό που αγαπά.
Τα εμπόδια δεν την πτοούν. Ίσα ίσα την κάνουν να θέλει να συνεχίσει να παλεύει και να τα υπερπηδά. Τους τελευταίους μήνες, έπειτα από σκληρή δουλειά, πήρε μια πρώτη ανταμοιβή των κόπων της και «φανέρωσε» ότι αποτελεί μια μεγάλη ελπίδα για τον ελληνικό στίβο και για το αγώνισμα των 3.000μ. με φυσικά εμπόδια.
Αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι η ενέργεια και μια θέληση να κάνει πράγματα και να μη σταματά. Ο αθλητισμός είναι στο DNA της, καθώς από μικρή ηλικία αφοσιώθηκε σ’ αυτόν, αρχικά βέβαια στο ποδόσφαιρο. Έκανε στροφή στο στίβο και οι επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν.
Το καλοκαίρι που πέρασε με χρόνο 10:40.50 στα 3.000μ. στιπλ πήρε την πρώτη θέση, στο διασυλλογικό πρωτάθλημα Κ18 και πέτυχε την καλύτερη επίδοση για φέτος στον κόσμο, στην κατηγορία των κορασίδων, και σημείωσε και πανελλήνιο ρεκόρ στα 2.00μ στιπλ Κ18. Στη συνέχεια συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ20 στο Ταλίν, όπου με χρόνο 10.31.72, σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ στην κατηγορία Κ20 και πήρε την πρόκριση και για τον τελικό του αθλήματος.
«Κάθε καλοκαίρι που περνάει στην αθλητική μου χρονιά είναι το καλύτερο για μένα γιατί κάθε χρόνο πετυχαίνω κάτι καλύτερο. Ας πούμε φέτος πέτυχα δύο πανελλήνια ρεκόρ, ένα στην κατηγορία μου και ένα στην ακόμη μεγαλύτερη κατηγορία, στα 2χλμ με εμπόδια και στα 3.000μ με εμπόδια . Επίσης είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια μεγάλη διοργάνωση, όπως είναι το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Ταλίν, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, ίσως η καλύτερη της ζωής μου γιατί πέρα από το ότι πήγα εξαιρετικά καλά καταφέραμε και σαν χώρα να πάρουμε ένα χρυσό μετάλλιο και το να ακούς τον εθνικό ύμνο, εμένα μου προκαλεί τεράστια συγκίνηση. Εύχομαι να καταφέρω να το κάνω κι εγώ μια μέρα να ανέβω στο βάθρο και να ακουστεί ο εθνικός ύμνος. Είχα συμμετάσχει ξανά σε μια μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική. Τα πήγα ανέλπιστα καλά, στα προκριματικά ειδικά ήταν και πρωί και έλεγα ότι δε θα περάσω, αλλά πέρασα και έκανα και Πανελλήνιο ρεκόρ. Τι άλλο να ζητήσω μετά από αυτό... Ήμουν πολύ χαρούμενη και στον τελικό τα πήγα καλά, με είχε κουράσει όμως η προηγούμενη κούρσα. Μόνο στο ζέσταμα που βλέπεις να προπονούνται αθλητές από διαφορετικές χώρες, είναι εξαιρετικό» μας λέει αρχικά η Βασιλική Καλλιμογιάννη και συνεχίζει:
«Η εμπειρία στο Ταλίν ήταν εξαιρετική, εκεί πέτυχα το πανελλήνιο ρεκόρ , έπιασα το όριο για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αποφάσισα βέβαια να μην δηλώσω συμμετοχή, γιατί αυτή τη χρονιά μπαίνω στην Γ’ Λυκείου. Θα έχανα δύο εβδομάδες φροντιστηρίου και δεν θα είχα χρόνο για ξεκούραση, κάτι που το χρειαζόμουν, γιατί η χρονιά είχε τραβήξει πολύ και είχα κουραστεί ψυχικά και σωματικά».
Η δουλειά, διαρκής και οι προπονήσεις σκληρές, αλλά όπως μας λέει περίμενε από την προετοιμασία της ότι θα σημειώσει τέτοιες επιδόσεις. Όσο για το αν περίμενε τα ρεκόρ….
«Δεν το περίμενα στο Διασυλλογικό, αλλά ήταν κάτι στο οποίο τερμάτισα και ήμουν καλά δεν κουράστηκα. Δεν το είχα σαν στόχο, περισσότερο σκεφτόμουν το πανελλήνιο. Δεν τα κοιτάω, αν πρέπει δηλαδή να κάνω συγκεκριμένο χρόνο, αυτό μετά το μαθαίνεις. Χάρηκα πάρα πολύ. Έτρεχα μόνη (σ.σ. στο Διασυλλογικό), δεν είχα ανταγωνισμό και αυτό με δυσκόλεψε λίγο, αυτό με πήγε λίγο πίσω ψυχολογικά, αλλά δεν πτοήθηκα, το πάλεψα και τα κατάφερα.
Το περίμενα από τις προπονήσεις μου όμως, γιατί οι χρόνοι μου εκεί ήταν πάνω – κάτω. Έβλεπα ότι αυτό πρέπει να βγει, αυτό αναλογεί σε αυτό που έχω δουλέψει, οπότε είμαι πολύ ικανοποιημένη. Σαν να ανταμείφθηκαν οι κόποι μου, γιατί ήταν πολύ δύσκολη χρόνια φέτος και με τον κορονοϊό».
Η πανδημία επηρέασε όλους τους αθλητές και τις αθλήτριες που έπρεπε να προσαρμοστούν σε νέες συνθήκες. Έτσι και η 17χρονη αθλήτρια που βρήκε τρόπο, και στις δύο καραντίνες να τρέχει, είτε στο χωριό της, είτε στο γήπεδο.
«Ένα διάστημα έμενα στη Χαλκηδόνα, εκεί που μένω κανονικά. Όσο δεν είχαμε σχολείο πήγα εκεί, δεν ήμουν κοντά με τον προπονητή μου, αλλά ευτυχώς αυτό δεν με πήγε πολύ πίσω. Είχα πρόσβαση στο γήπεδο γιατί είμαι και στην Εθνική ομάδα, αυτό βέβαια στη δεύτερη καραντίνα, γιατί στην πρώτη ήταν κλειστά τα γήπεδα και προπονούμασταν στους δρόμους. Με είχε μάθει όλο το χωριό, με έβλεπαν να τρέχω συνέχεια, με χειροκροτούσαν, ήταν ωραίο κι αυτό, αλλά είναι κακό για τα γόνατα και το σώμα, λόγω των κραδασμών. Δεν είχα και εξοπλισμό, εμπόδια και τέτοια. Το περάσαμε όλοι αυτό. Στην αρχή το πήρα αρνητικά, αλλά μετά που βρήκα μέρος για να τρέχω, ήταν καλά. Ελπίζω να μη γίνει ξανά κάτι τέτοιο».
Από μικρή αγάπησε τον αθλητισμό και δοκίμασε διάφορα αθλήματα, μέχρι να καταλήξει στο στίβο και στο αγώνισμα των 3.000μ. στιπλ καθώς θέλει να αγωνίζεται σε κάτι που έχει βαθμό δυσκολίας.
«Για μένα ο στίβος είναι το πιο δύσκολο, απαιτεί πολλή προπόνηση. Μ’ αρέσουν τα εμπόδια, δεν είναι τόσο μονότονο το τρέξιμο, όπως και η λίμνη που έχει στα στιπλ. Πάντα μ’ άρεσε ο αθλητισμός, έχω κάνει σχεδόν όλα τα αθλήματα. Ήθελα να κάνω τα πάντα, είχα πολλή ενέργεια. Από μικρή μ’ άρεσε το ποδόσφαιρο, έπεισα τους γονείς μου και πήγα. Μετά μπήκε στη ζωή μου ο στίβος και είμαι πολύ ικανοποιημένη. Μ’ αρέσει αυτή η απόσταση, των 3.000μ., έχει και μια τεχνική και μ’ αρέσει το πως συνδυάζονται όλα αυτά μεταξύ τους. Με τραβάει όταν κάτι είναι πιο δύσκολο. Είδαν οι προπονητές μου ότι έχω μεγαλύτερη κλίση εκεί και έτσι ξεκίνησα».
Από το ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ, στο στίβο του Ηρακλή και στις επιτυχίες. Αν και έμενε έξω από τη Θεσσαλονίκη, και χρειαζόταν περίπου μισή ώρα για να έρθει από τη Χαλκηδόνα, ξεπέρασε και αυτό το εμπόδιο της απόστασης.
«Είχα ξεκινήσει ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ, Η μαμά μου φοβόταν, γιατί όταν έπαιζα ποδόσφαιρο έμπαινα στις φάσεις και αγχωνόταν μη χτυπήσω. Εν αγνοία μου λοιπόν βρήκε μια προπονήτρια από τον Ηρακλή και έτσι άρχισα να κάνω στίβο, στην Α' γυμνασίου, βοηθητικά για το ποδόσφαιρο. Μετά έκανα περισσότερες προπονήσεις στίβο και λιγότερες ποδόσφαιρο και έπειτα αποκλειστικά στίβο. Έβλεπα ότι έχω και επιτυχίες και με τράβηξε προς τα εκεί. Κατευθείαν ημιαντοχή, 2.000μ., 1000μ. στην αρχή. Όταν αυξήθηκαν οι απαιτήσεις και στα δύο και έπρεπε να διαλέξω το ένα, και διάλεξα το στίβο. Πολλές φορές όταν έρχομαι προπόνηση είμαι χάλια, μουτρωμένη και όταν φεύγω είμαι άλλος άνθρωπος».
«Κρίμα να χάσω όλο αυτό που έχω χτίσει»
Στην ηλικία των 17 ετών βαδίζει για την τελευταία της χρονιά στο Λύκειο, έχοντας την επιθυμία να περάσει στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών και ως δεύτερη επιλογή της τα ΤΕΦΑΑ. Με πρόγραμμα που θέλει πειθαρχία ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να συνδυάσει διάβασμα και προπονήσεις. Η σκέψη για εξωτερικό και ένα Πανεπιστήμιο εκεί, υπήρξε αλλά προς το παρόν μένει…Ελλάδα.
«Έχει γίνει λίγο δύσκολο, έκανα ένα μήνα θερινά, τωρα που θα ανοίξουν τα σχολεία θα είναι δύσκολο, μετά διάβασμα, προπόνηση, φροντιστήριο και μετά ξεκούραση. Θέλω όμως να συνδυάσω την προπόνηση με το φροντιστήριο, δεν θέλω να το αφήσω πίσω, είναι κρίμα να χάσω όλο αυτό που έχω χτίσει. Με προγραμματισμό πιστεύω ότι θα βγει.
Το είχα σκεφτεί, αλλά εντέλει είχα αρκετές προτάσεις από καλά Πανεπιστήμια. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι σίγουρος 100% κι εγώ δεν ήμουν για να πάω στο εξωτερικό. Ίσως βέβαια στο μέλλον αυτό αλλάξει, τώρα όμως προτιμώ να μείνω εδώ. Έχω άψογη συνεργασία με τον προπονητή του, Ιάσωνα Ιωαννίδη , κάνει και αυτός στιπλ. Πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να αλλάξω έτσι εύκολα προπονητή. Πιστεύει σε μένα και μου λέει κι εγώ να κάνω το ίδιο, γιατί κάποιες φορές λέω δεν μπορώ να το κάνω αυτό, προσπαθεί όμως να με βάλει στο τριπάκι να προσπαθώ περισσότερο, να μην τα παρατάω. Είναι προσγειωμένος και ποτέ δεν θα μου φουσκώσει τα μυαλά, πατάμε στο έδαφος».
Με τον Ηρακλή στο στήθος η Βασιλική Καλλιμογιάννη αποτελεί ένα από τα νέα ταλέντα του ελληνικού στίβου, που βάζει πλώρη για να καταρρίψει κι άλλα ρεκόρ και με όνειρο της τη συμμετοχή σε μια Ολυμπιάδα
«Ο Ηρακλής είναι πάντα δίπλα μου, με στηρίζει σε ότι χρειαστώ μου το προσφέρει. Είναι ο καλύτερος σύλλογος για μένα, κοντά στους αθλητές, στα παιδιά, βοηθάει. Έχει ανέβει ο σύλλογος γενικότερα και σιγά σιγά το τμήμα στίβου ξαναπαίρνει τις δυνάμεις του.
Δε σταματάω, έχω ενέργεια. Είναι αρχή της χρονιάς ακόμη, αλλά αν όλα πάνε καλά πιστεύω ότι θα μπορέσω να κάνω καινούριο πανελλήνιο ρεκόρ, να κατεβάσω κι άλλο το ρεκόρ μου. Το επόμενο καλοκαίρι θέλω να συμμετάσχω στο πανελλήνιο ανδρών-γυναικών, γιατί στο περασμένο λόγω της ηλικίας δεν μπόρεσα και αν κερδίσω να πάω στο Μπορύνο Τζάουλι, αυτό θα είναι πολύ καλή εμπειρία για μένα. Στη συνέχεια το να συμμετάσχω μόνο σε μία Ολυμπιάδα, είναι το όνειρο κάθε αθλητή και αν το καταφέρω αυτό θα είμαι ολοκληρωμένη. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον προπονητή μου και τους συναθλητές μου που έχουμε πολύ καλή συνεργασία , ο ένας βοηθάει τον άλλο και την οικογένεια μου που τόσα χρόνια με βοηθάει στο πήγαινε έλα και με στηρίζει».
