Φαντάσου το: δρόμοι γεμάτοι αναπηρικά αμαξίδια πέφτουν πάνω στους ελάχιστους πεζούς και ομιλούντες πολίτες προσπαθούν να συνεννοηθούν με κωφούς υπαλλήλους σε τράπεζα και δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίοι όμως χρησιμοποιούν τη νοηματική γλώσσα.
Δεν υπάρχουν σκαλιά, αλλά ράμπες παντού που είναι δύσκολο να ανεβοκατέβει κάποιος χωρίς τον κίνδυνο να γλιστρήσει και οι τηλεφωνικοί θάλαμοι είναι πολύ πιο χαμηλοί σε ύψος για να μπορούν να χρησιμοποιούν το τηλέφωνο μόνο οι χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων.
Ένα παιδί δείχνει με το δάχτυλο έναν μη ανάπηρο και μία «ντροπιασμένη» μητέρα προσπαθεί να εξηγήσει γιατί αυτό είναι «κακό», χωρίς όμως ποτέ να έχει μιλήσει στο γιο της για τη «διαφορετικότητα».
Σε μία δημοτική βιβλιοθήκη ένας νεαρός – μάλλον φοιτητής – δεν μπορεί να διαβάσει για την εργασία του γιατί όλα τα βιβλία είναι τυπωμένα σε γραφή braille.
Μια κοινωνία ανοιχτή σε όλους
Αυτό το βίντεο της EDF Energy από το παρελθόν, μίας βρετανικής εταιρείας ενέργειας, μας υπενθυμίζει πώς ο σχεδιασμός του περιβάλλοντός επηρεάζει άμεσα τη ζωη και την καθημερινότητα των ανθρώπων, ενώ κλείνει με τη σοκαριστική ευχή: «Μακάρι ο κόσμος να είναι φτιαγμένος για ‘σένα».
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να είναι έτσι: οι αναπηρίες των ανθρώπων και ο αποκλεισμός δεν έχουν να κάνουν με το σώμα, αλλά με τα εμπόδια που επιβάλλονται καθημερινά.
Χρειάζεται οι κοινωνίες να είναι φτιαγμένες για όλους – και όχι μόνο για όσους περπατούν, μιλούν, ακούν, βλέπουν και σκέφτονται, όπως οι περισσότεροι.
Πηγή: pride.gr
