Μια νέα έρευνα έρχεται τώρα να ρίξει φως στο κατά πόσο αυτό το στερεότυπο έχει «χτιστεί» πάνω σε πραγματικές βάσεις ή αν είναι απλώς αποκύημα της φαντασίας.
Της ξεχωριστής αυτής μελέτης ηγήθηκαν δύο ψυχολόγοι, η Jessica Oliva και η Leah Michelle Baines, από το Πανεπιστήμιο James Cook στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας.
«Η ιδιοκτησία γάτας προέβλεπε θετικά τον νευρωτισμό», σημειώνουν οι ειδικοί στην έκθεσή τους, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Anthrozoos.
Η μελέτη που διεξήχθη από τις Oliva και Baines περιελάμβανε μια εις βάθος έρευνα σε 321 ενήλικες Αυστραλούς, ένα μείγμα ιδιοκτητών σκύλων, ιδιοκτητών γατών και εκείνων που δεν είχαν κατοικίδια ζώα.
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα που είχαν και σκύλους και γάτες κλήθηκαν να επιλέξουν το κατοικίδιο ζώο με το οποίο ήταν πιο κοντά ή περνούσαν τον περισσότερο χρόνο μαζί του, ώστε να χαρακτηριστούν ως ιδιοκτήτες σκύλων ή γατών. Συνολικά, το 60% αυτής της ομάδας επέλεξε σκύλους.
Κάθε συμμετέχων εξετάστηκε εξονυχιστικά για διάφορα χαρακτηριστικά προσωπικότητας που περιλάμβαναν εξωστρέφεια, ευχάριστη διάθεση, ευσυνειδησία, νευρωτισμό και ανθεκτικότητα. Αφού συνεκτιμήθηκαν άλλοι παράγοντες όπως η ηλικία και το φύλο, τα αποτελέσματα ήταν αρκετά αποκαλυπτικά.
Οι ιδιοκτήτες σκύλων, όπως φαίνεται, κέρδισαν το βραβείο ανθεκτικότητας. Με απλά λόγια, ήταν προφανώς καλύτεροι στη διαχείριση και την προσαρμογή σε δύσκολες καταστάσεις. Οι ιδιοκτήτες γατών, από την άλλη πλευρά, παρουσίαζαν αυξημένα επίπεδα νευρωτισμού.
Τα ευρήματα αυτά μπορεί να εγείρουν περισσότερα ερωτήματα από όσα απαντούν. Τι προκαλεί αυτές τις διαφορετικές συμπεριφορές μεταξύ των φίλων μας που αγαπούν τα αιλουροειδή και τα σκυλιά; Μήπως οι πιο εσωστρεφείς ή νευρωτικοί άνθρωποι επιλέγουν τις γάτες, ενώ οι προσαρμοστικοί προτιμούν τους σκύλους; Μήπως τα γονίδιά μας κρύβουν το κλειδί αυτού του μυστηρίου;
«Υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν την ιδέα ότι τα γονίδια καθοδηγούν την ιδιοκτησία ενός συγκεκριμένου είδους», δήλωσε η Dr Oliva. Μια άλλη πτυχή που πρέπει να αναλογιστεί κανείς είναι αν η κατοχή γάτας μπορεί να καταστήσει κάποιον πιο νευρωτικό σε σύγκριση με την κατοχή σκύλου.
Για παράδειγμα, οι σκύλοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο εκτός σπιτιού και ως εκ τούτου, ο ιδιοκτήτης έχει φυσικά τη δυνατότητα να περνάει περισσότερο χρόνο έξω, να συμμετέχει σε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και ενδεχομένως να περιορίζει τις νευρωτικές τάσεις. Αντίθετα, καθώς οι γάτες είναι κυρίως μέσα στο σπίτι, οι ιδιοκτήτες τους μπορεί να μην έχουν το ίδιο επίπεδο κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Μια άλλη οπτική γωνία που φέρνει στο φως η Dr. Oliva είναι η αποδεδειγμένη διαφορά μεταξύ των «ανθρώπων του σκύλου» και των «ανθρώπων της γάτας».
«Η ιδιοκτησία σκύλου έχει συσχετιστεί με μειωμένη μοναξιά σε άτομα που ζουν μόνα τους κατά τη διάρκεια περιόδων παρατεταμένης απομόνωσης, όπως τα lockdown στο Covid, γεγονός που υποδηλώνει υψηλότερα επίπεδα ανθεκτικότητας στους ιδιοκτήτες σκύλων», σημείωσε.
Συνοψίζοντας, η μελέτη υποδηλώνει με ενδιαφέροντα τρόπο ότι οι ιδιοκτήτες γατών μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς στο άγχος και το στρες από ό,τι οι ιδιοκτήτες σκύλων.
Το αν αυτό οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία, τη γενετική ή απλώς στη φύση και τις ανάγκες του κατοικίδιου ζώου, απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση.
Όπως και να έχει, μην ξεχνάς ότι, ενώ αυτά τα ευρήματα είναι συναρπαστικά για να τα μελετήσεις, δεν ισχύουν καθολικά για κάθε ιδιοκτήτη γάτας ή σκύλου εκεί έξω. Έτσι, αν είσαι ιδιοκτήτης γάτας, μην ανησυχείς – αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι νευρωτικός. Και αν είσαι ιδιοκτήτης σκύλου, μην είσαι πολύ σίγουρος για τον εαυτό σου – η ανθεκτικότητα δεν είναι δεδομένη.
Στο τέλος της ημέρας, είμαστε τόσο όμορφα μοναδικοί και πολύπλοκοι όσο και τα κατοικίδια που λατρεύουμε. Ας το αποδεχτούμε αυτό.
Πηγή: pride.gr
