Βουλευτικές εκλογές. Ρίχνοντας ένα κομμάτι χαρτιού σε ένα κουτί, επιλέγουμε αυτούς που θα ορίσουν τις ζωές μας σε μεγάλο βαθμό. Γι’ αυτό πρέπει επιτέλους να πάψουμε ως πολίτες να έχουμε μνήμη χρυσόψαρου αυτή την Κυριακή που έρχεται κάθε τέσσερα χρόνια. Και μετά από Δευτέρα να βρίζουμε τους εαυτούς μας για την επιλογή μας. Πριν πάμε στην κάλπη, ας κάτσουμε να σκεφτούμε αναλυτικά τι περάσαμε τέσσερα χρόνια.
Όποια πολιτική παράταξη κι αν επιλέξει ο καθένας, στο τέλος της ημέρας τα πρόσωπα είναι αυτά που ασκούν πολιτική. Εκεί το λάθος είναι απλά ασυγχώρητο. Γιατί καταδικάζει την ίδια τη χώρα, σε τετραετία κατάντιας. Της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας, της αντιμετώπισής μας. Τα δεδομένα αυτά, μας φέρνουν στο μυαλό ένα όνομα: Λευτέρης Αυγενάκης.
Ο «πολιτικός» (τα εισαγωγικά επειδή ακόμη δεν έχει αποδειχθεί στην πράξη ο τίτλος που κουβαλάει) απ’ το Ηράκλειο της Κρήτης, τον Ιούλιο του 2019 είχε εκλεγεί ως πρώτος σε προτιμήσεις βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Συγκεντρώνοντας 24.237 σταυρούς. Μέχρι τότε βέβαια, όσοι τον γνώριζαν ήταν επειδή είχε επιλεχτεί να μπει στη Βουλή απ’ τους συντοπίτες του στο νομό της Κρήτης. Πλέον, δυστυχώς τον μάθαμε όλοι. Απ’ την κακή και την κακή, αφού καλή δεν υπάρχει.
Το θέμα δεν είναι μόνο οι 24.237 που τον είχαν «σταυρώσει» χωρίς να γνωρίζουν το ποιόν του, αλλά το σύνολο των ψηφοφόρων στο νομό Ηρακλείου. Η επιλογή τους αναφορικά με το πολιτικό μέλλον του Αυγενάκη, είναι κρίσιμη για το σύνολο του τόπου. Όχι απλά για την περιοχή τους. Η ώρα της κρίσης, όπου για πρώτη φορά δίνεται η ευκαιρία μετά από τέσσερα χρόνια αλαζονείας, έπαρσης, λαθών, «σχέσεων», να καθορίσει ο πολίτης του Ηρακλείου Κρήτης το αν η χώρα θα συνεχίζει να μαστίζεται από… Αυγενάκεια φαινόμενα.
Κάθε πολίτης του Ηρακλείου, όταν στέκεται στο παραβάν, ταυτόχρονα θα σταθεί και προ των σοβαρών ευθυνών του απέναντι στην Ελλάδα την ίδια. Απέναντι στα εκατομμύρια των συμπολιτών του με τους οποίους μοιράζεται την ίδια χώρα. Έχοντας την υποχρέωση να επιλέξει με γνώμονα το κοινό καλό και όχι με το μυαλό στο… ρουσφέτι, στο πως θα βολέψει ο καθένας τα οπίσθιά του δεχόμενος να του πετούν ψίχουλα ενώ απολαμβάνονται καρβέλια δεξιά κι αριστερά.
Δεν… στέναξε απλά ο ελληνικός αθλητισμός απ’ τον Αυγενάκη. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται κάθε κακό πολιτικό πρότυπο, οι μέθοδοι που έφτασαν τη χώρα μας στο σημείο που την έφτασαν, με τους πολίτες να καλούνται να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα. «Ματώνοντας» εδώ και τόσα χρόνια. Επιβράβευση πολιτικών τύπου Αυγενάκη και πιο συγκεκριμένα του ίδιου του υφυπουργού αθλητισμού, θα είναι ψήφος εμπιστοσύνης σε αυτά που φωνάζουμε τόσα χρόνια πως μας έχουν λυγίσει κουβαλώντας τα στην πλάτη μας.
Ηράκλειο, Κρήτη, πάντα σήμαινε περηφάνια και επιβράβευση της ντομπροσύνης. Σε τί απ’ αυτά συναντά ο κάθε πολίτης του νομού τον υποψήφιο που ζητά την ψήφο τους με τόση μανία; Η εξουσία ειδικά σε μια ταλαιπωρημένη χώρα όπως η δική μας, δεν έχει καμία ανάγκη από τύπους με το ήθος του Λευτέρη Αυγενάκη. Δεν μπορεί ο κάθε Ηρακλειώτης να το… ξεχάσει, επειδή τον περνούν για ιθαγενή πετώντας του καθρεφτάκια, με κάτι παράκτιους αγώνες που δεν απασχολούν κανέναν και διάφορες διοργανώσεις που αποτελούν σκάνδαλο οι αναθέσεις τους αποκλειστικά στο Ηράκλειο, τη στιγμή που δεν προσφέρουν τίποτα στην τοπική κοινωνία και την κάνουν να φαίνεται και ευνοημένη προκλητικά απέναντι σε όλη την υπόλοιπη χώρα.
Εκτός αν έχει δει ο κάθε Ηρακλειώτης την… τσέπη του να γεμίζει και τη ζωή του να αλλάζει επίπεδο μέσω των συγκεκριμένων διοργανώσεων. Οπότε σκέφτεται σοβαρά να θυσιάσει το ήθος και το καλό της Ελλάδας της ίδιας.
Ψήφος στον Αυγενάκη, σημαίνει αδιαφορία για το ήθος, αδιαφορία για τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος, αδιαφορία για αλαζόνες πολιτικούς που θεωρούν πως τους ανήκει ο τόπος και μπορούν να καθορίσουν τις ζωές μας λες και είναι δικαίωμά τους.
Κάθε πολίτης του Ηρακλείου, δεν ψηφίζει για την πάρτη του. Ψηφίζει για εμάς, για εσάς, για όλους τους Έλληνες. Απ’ τον Έβρο μέχρι το πανέμορφο νησί του. Αν θέλουν την Ελλάδα του Αυγενάκη ή την Ελλάδα που όλοι ονειρευόμαστε.
