Πιο συγκεκριμένα στον προσωπικό του λογαριασμό έγραψε τα ακόλουθα:
Δεν έχω κανένα λόγο να ... «εορτάζω» την σημερινή επέτειο. Εκείνο το πρωϊ της 21ης Απριλίου 1967 είχε σχολάσει από τη βάρδια 10 βράδυ - 6 πρωί, στο ζυμωτήριο της ΕΒΕΠΥ, στο Ρέντη.
Περίμενα υπομονετικά στη στάση να περάσει το εωφορείο, αγνοώντας τι είχε συμβεί. Υστερα από καμιά ώρα αναμονής, άκουσα γνώριμο ( δεν είχα καιρό πού είχα απολυθεί από φαντάρος ) θόρυβο από ερπύστριες και ύστερα από λίγο τα είδα να περνάνε από μπροστά μου. Κάποιος τότε, ερχόμενος απότη λαχαναγορά, μας ενημέρωσε. Τρεχάτε σπίτια σας. Εγινε επανάσταση.
Ηταν η πρώτη φορά πού άκουσα τη λέξη «επανάσταση», όπως μας ακολούθησε επτά ολόκληρα χρόνια απο τότε.
Οχι, δεν κυνηγήθηκα, ούτε ΥΠΕΦΕΡΑ αυτά τα χρόνια. Δεν αισθάνθηκα να μου στερούν κάποιες ελευθερίες. Οπως ήμουνα πριν, ήμουνα και μετά. Και στη δουλειά, στο εργοστάσιο κιαι στο καφενείο και στην εκκλησία, και στις αλάνες πού παίζαμε διπλά με στοιχήματα ταψί μπακλαβά, είμασταν το ίδιο όπως και πριν. Θα έλεγα μάλιστα σε ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ της καθημερινήςμας ζωής, είμασταν ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ !
Δουλειές ΥΠΗΡΧΑΝ, ΔΟΥΛΕΙΕΣ να φάνε τα μάτια σας, πού λέμε. Οι τιμές ήταν ΣΤΑΘΕΡΕΣ και ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ αισθαθήκαμε πείνα, ή ανέχεια. Το λέω εγώ αυτό, ο φτωχός εργάτης της ΕΒΕΠΥ με το βασικό μεροκάματο πού ζούσα ολόκληρη ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Ναι, φίλο ιμου,ασχέτως των πολιτικών πεποιθήσεων του καθενός, οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες ενός ανθρώπου πού ΕΖΗΣΕ στα πιό γόνιμα χρόνια της ζωής του την ΕΠΤΑΕΤΙΑ, είναι ΣΑΦΕΙΣ και ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΕΣ : ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ είμασταν τότε, ΟΛΗ η ΕΛΛΑΔΑ. Τότε ξεκίνησε ο οικοδομικός οργασμός και όταν υπάρχει οικοδομή, υπάρχουν καιδουλειές και ψωμί και χρήμα. Τότε έγιναν τα μεγάλα έργα, πού ευτυχώς ... υπάρχουν ακόμα και σήμερα.
Εντάξει, γιά ορισμένους εκείνα τα χρόνιαπεριγράφονται ως μαύρα. Αλλά κι' αυτοί ... αποζημιώθηκαν με το παραπάνω. Οταν έφυγε η τρισκατάρατη χούντα, ΑΥΤΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και ΚΑΤΑΦΕΡΑΝνα την ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ.
Ναι, ευτυχώς πού η ... «δημοκρατία» ... νίκησε!
