Μάιος στο φεύγα του κι η πίστη μου φθινοπωριάζει. Κι όλα πιά με βαρύ φθινόπωρο μοιάζουν: ανοίγουν τα σχολεία, πρωτοβρόχια μετά τους καύσωνες, διάθεση συννεφιασμένη και θερμοκρασία χαμηλή, κλειστά ξενοδοχεία, άδεια τα νησιά, μαγαζιά στη θάλασσα με ορφανές καρέκλες. Αβεβαιότητα κι ένα σφίξιμο στο στήθος με δαγκωματιά σαν χειμώνας που έρχεται.
Αν αυτό δεν είναι φθινόπωρο, ποιο είναι; Εκείνο που θα ‘ρθει σε λίγους μήνες; Θα θέλατε. Το πραγματικό τέλος του καλοκαιριού θα ανοίξει την πόρτα στον τυφώνα: «Τώρα τι κάνουμε;».
Γιατί, κακά τα ψέματα, κουτσά στραβά, μα με συννεφιές μα με λιακάδες το θέρος θα βγει, αλλά ό,τι θα ακολουθήσει θα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτά που μέχρι τώρα ζήσαμε. Αυτά προβλέπουν οι «Κασσάνδες» και όσο κι αν κάνουμε πως δεν τις ακούμε, στο τέλος θα τις μνημονεύσουμε, αλλά θα είναι αργά.
Σεπτέμβρη έρχονται οι πρώτες ψιχάλες της φορολογίας και του ΕΝΦΙΑ, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία ακολουθούν σαν μπόρα, κι αυτοί που ό,τι είχαν στην άκρη το ‘φαγαν τους μήνες της καραντίνας και το ‘πνιξαν στα «μπάνια του λαού» τότε θα πουν: «βρέστε τα». Και το κράτος πού να τα βρει;
Είπαμε, λεφτά υπήρχαν, αλλά ακόμα κι ένα λεφτόδεντρο, το φθινόπωρο φυλλοροεί. Ρίχτηκαν εκατομμύρια στη μάχη για να μείνουμε σπίτι, για να στήσουν επιχειρήσεις με μάσκες και γάντια οι «κολλητοί», για να μην μείνουν οι πλούσιοι λιγότερο πλούσιοι και για να κλείσουν στόματα που φώναζαν. Και τι έμεινε; Το «μαξιλάρι ασφαλείας»; To «μαξιλάρι ασφαλείας», είναι χρήματα δεσμευμένα ως εγγύηση για τις αγορές. Ο ESM επιτρέπει την εκταμίευσή τους μόνο σε έκτακτη περίπτωση κι έπειτα από έγκρισή. Καλά μας χειροκρότησαν για τα μέτρα κατά του κορονοϊού, όταν όμως κάνουν ταμείο οι τεχνοκράτες της ΕΕ, θα είναι το ίδιο γαλαντόμοι; Η Ιστορία έχει δείξει πως το χρήμα δεν έχει ενσυναίσθηση!
Η οικονομία έμεινε για σχεδόν τρεις μήνες «κλινικά νεκρή» και όταν άρχισε να οξυγονώνεται ο «εγκέφαλός» της, τα πράγματα δεν ήταν όπως πριν· η καραντίνα έχει αφήσει σοβαρά προβλήματα στον οργανισμό της. Σκεφτείτε πως ο «γίγαντας» τουρισμός ακόμη κοιμάται!
Η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να βάλει χέρι στα ταμειακά κεφάλαια από τα οποία μεγάλο μέρος τους είναι αποθεματικά οργανισμών δημοσίου κατατεθειμένα σε τράπεζες. Η εκταμίευση τους θα προκαλέσει τριγμούς στο τραπεζικό και στο ασφαλιστικό σύστημα. Οικονομικά δύσπεπτα τα πιο πάνω, αλλά εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια, με οικονομικά αινιγματώδη καταγινόμαστε.
Και τότε η κυβέρνηση (παρά τις περί του αντιθέτου των δηλώσεων) θα οδηγηθεί σε εκλογές για να αποκτήσει νέα δύναμη να παλέψει με τα οικονομικά φαντάσματα. Αλλά τρομάζουν τα φαντάσματα;
Κι έτσι φθάνουμε στα μέσα του Νοέμβρη και ο κορονοϊός ξαναγυρίζει και τι κάνουμε τότε; Ανοσία της αγέλης; Τι να σου κάνει πια και η αγέλη; Το σίγουρο είναι ένα πως κάπου εκεί πριν μπει ο χειμώνας ο πραγματικός κι ο μεταφορικός της οικονομίας, θα αναλογιστούμε: Αυτό που πονάει περισσότερο είναι το λίγο που σου δώσανε για πολύ και το πολύ που σου μέτρησε για τίποτα, και θα κλάψουμε μα θα ‘ναι αργά! Για την ώρα, καλό καλοκαίρι, όποτε έρθει…
