Κι έτσι απλά βγαίνουμε από τον δύσκολο εγκλεισμό και μπαίνουμε στη πιο δύσκολη ελευθερία... Κι από την έκτη ώρα απογευματινή της Τρίτης, όταν ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε μερική λήξη συναγερμού, όλοι μα όλοι πια επιδόθηκαν σε κάθε λογής ερμηνεία και βάλθηκαν να αποκρυπτογραφήσουν την «επόμενη μέρα». Η νύχτα;
Κι ενώ λίγο πριν κάποιοι «φώναζαν» γιατί μένουμε σπίτι, οι ίδιοι τώρα, ή μέρος από αυτούς, διαμαρτύρονται γιατί βγαίνουμε (πρόωρα να πω;) από το σπίτι. Περίεργη φτιάξη ο άνθρωπος…
«Γιατί να ανοίξουν τα σχολεία;» επιχειρηματολογούν αρκετοί: «Άλλωστε η Γ’ Λυκείου, ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν παρακολουθούσε μαθήματα στα σχολεία, παρά μόνο στα Φροντιστήρια». Σωστά! Και καταλήγουν: «Τα παιδιά μας θα γίνουν οι… μακάκοι (σε πιθήκους μακάκους δοκιμάζονται εμβόλια κατά του Covid 19), τα πειραματόζωα για την ανοσία της αγέλης; Ποτέ!». Aν δεν άνοιγαν τα σχολεία, οι ίδιοι θα διαμαρτύρονταν. Και η κυβέρνηση το γνωρίζει πως η Γ’ Λυκείου, στα Φροντιστήρια αναστενάζει, αλλά το political correct επιτάσσει «άνοιγμα»!
Εμφανίστηκε και το ΚΚΕ και απαιτεί η Εργατική Πρωτομαγιά να γιορταστεί με την κατ’ έτος εθιμοτυπική διαδήλωση: ένας εδώ κι άλλοι εκεί, την επόμενη εβδομάδα από το έμπα του Μαγιού. Αστειότητες!
Και από κοντά κι η Εκκλησία, που είδε Πάσχα με στομωμένα παγκάρια και θλίβεται και σταυροκοπιέται, κι ολοένα και πιο χαμηλά βρίσκεται ο δείκτης εμπιστοσύνης της από τους πολίτες
(πιστούς;). Και οι εμμονές δεν έχουν τέλος. Και η αμφισβήτηση ξαναγυρίζει εκεί που πρώτα κατοικούσαν τα «μπράβο» και τα «ωσαννά».
Μποτιλιάρισμα στην «Κηφισού» το πρωί, σχοινοτενείς ουρές έξω από τα Υποθηκοφυλακεία· τα μικρομάγαζα ανοίγουν κι οι στερημένες νοικοκυρές δεν βλέπουν την ώρα, κι οι παραλίες περιμένουν να γίνουν «Καλιφόρνια» και πολλοί αναρωτιούνται: Την Δευτέρα, τι θα γίνει;
Όταν αρχίσει ξανά εκθετική αύξηση των κρουσμάτων του κορονοϊού, τι κάνουμε; Ξαναμένουμε σπίτι; Καλοκαιριάτικα;
Και εδώ είναι το θέμα: Οι Έλληνες – ή καλύτερα κάποιοι Έλληνες – επανήλθαν στα στερεότυπα της αμφισβήτησης των πολιτικών αποφάσεων, ξαναβλέπουν με άλλο μάτι τις προτροπές των επιστημόνων (σήμερα μάσκα, αύριο χωρίς μάσκα, με γάντια τη Δευτέρα, την Κυριακή με χέρι γυμνο…), ακούνε με προσοχή ξανά τις θεωρίες συνομωσίας (θα μας τσιπάρουν) και νιώθουν χαμένη σε πρωινή ανοιξιάτικη ομίχλη.
Και πίσω από τις λαμπρές κουβέντες του κ. Μητσοτάκη στο διάγγελμα της Τρίτης, διακρίνεται ξεκάθαρα μια σκιά: Αν όλα πάνε καλά οι αποφάσεις της κυβέρνησης οδήγησαν εκεί, αν όλα αποβούν μοιραία, εσείς φταίτε με την παρορμητικότητα και την ασυνειδησία σας…
Και πού να δεις τι ακολουθεί στη συνέχεια: Επιχειρήσεις να ακροβατούν μεταξύ πτώχευσης και κατάρρευσης, εργαζόμενοι να μένουν στο δρόμο, μείωση εισοδημάτων, μέρες που με νύχτα θα μοιάζουν και τότε να ξαναμιλήσουμε για «εμπιστοσύνη στους πολιτικούς» κι ας σου τάζαν… στα σύννεφα βενζινάδικο. Και πού να δεις όταν βγουν οι μάσκες και ο ένας αναγνωρίσει τον άλλον…
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, λοιπόν για την «άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας», όπως έγραψε και ο Κ. Π. Καβάφης, που σαν σήμερα γεννήθηκε και εβδομήντα χρόνια μετά, σαν σήμερα πέθανε…
