Ο κορονοϊός φεύγει κι εμείς ξαναγυρίζουμε. Σιγά σιγά θα επιστρέψουμε σ΄ εκείνο που μας αρέσει τελευταία να αποκαλούμε κανονικότητα, όμως αν το καλοσκεφτείς μια παράξενη ιδιομορφία μας περιμένει… αν δεν περάσουμε τις εξετάσεις της πανδημίας και μείνουμε μετεξεταστέοι για τον Σεπτέμβριο.
Τι διδαχτήκαμε τις μέρες και τις νύχτες, που μας άλλαξε τη ροή της καθημερινότητας μας ο ιός; Κατ’ αρχάς μάθαμε να πειθαρχούμε. Η συλλογική συνείδηση υπευθυνότητας και η προσήλωση στις υποδείξεις- μέτρα της κυβέρνησης ήταν άξια αναφοράς. Προσαρμοστήκαμε – όχι όλοι – στα δεδομένα που επέβαλε έμμεσα ο κορονοϊός!
Στη συνέχεια, αναγνωρίσαμε την αξία της δημόσιας υγείας και αναβαθμίσαμε στη συνείδησή μας τους κακοσυστημένους γιατρούς του ΕΣΥ. Τα «φακελάκια» διαγράφτηκαν από τον «σκληρό δίσκο» της μνήμης μας και ένα πάνδημο χειροκρότημα για τους ήρωες με τις λευκές μπλούζες έσπασε τη σιωπή της «νύχτας».
Μάθαμε «οι πολλοί» να μην αμφισβητούμε τις αποφάσεις της κυβέρνησης και να υπακούμε δίχως κραυγές αντιρρήσεων. Αφήσαμε την κριτική γι’ αργότερα.
Καταλάβαμε (κάποιοι) ότι μπορούμε να ζήσουμε και δίχως στοίχημα και δίχως σπορ…
Νιώσαμε πώς είναι να γιορτάζεις μόνος και σιωπηλά, ή περίπου μόνος και ψιθυριστά μια γιορτή πολύκοσμη και πολύβουη όπως το Πάσχα.
Είδαμε την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα να μειώνονται.
Και τι άλλο μάθαμε; Πως «όλοι» οι Ελληνες είναι φιλόζωοι… Οι περισσότεροι των Ελλήνων είναι βαθιά και φανατικά θρησκευόμενοι και τέλος πως δεν υπάρχει στον τόπο μας άνθρωπος που δεν αθλείται…
Επίσης αποδείξαμε με πράξεις πόσο καθαροί είμαστε και ιδιαίτερα στις ευαίσθητες περιοχές μας… Η επιδρομή στα ράφια με τα χαρτιά υγείας το αποδεικνύει περίτρανα.
Κι «αύριο» ανάβουν τα… πράσινα φώτα. Και η καραντίνα χάνεται στη σκόνη της άνοιξης. Τι θα κρατήσουμε από όλα αυτά που μάθαμε; Θα βγούμε πιο διαβασμένοι και συνετοί στον «έξω κόσμο» ή θα συμπεριφερθούμε σαν τα λιοντάρια που βρίσκουν την πόρτα του κλουβιού τους ανοιχτή και ξεχύνονται στις ηδονές και τις απολαύσεις;
Προσωπική και ταπεινή άποψη: Ίδιοι θα ξαναγυρίσουμε δίχως εμπέδωση των μαθημάτων του κορονοϊού. Για λίγο, κάτι θα δείξει πως άλλαξε, όμως και πάλι στις αμαρτίες, στα πάθη και στις μικρότητές μας θα βυθιστούμε.
Γιατί, κακά τα ψέματα: Θεριά οι άνθρωποι κι όταν γιατρευτούν από ένα τραυματισμό, δυο φορές θεριά γίνονται. Κι όταν πέσει και η τελευταία μάσκα προστασίας θα φανεί το πραγματικό υποκριτικό χαμόγελο κάποιων, που δεν κατάλαβαν ότι όλοι είμαστε άθυρμα στα χέρια της μοίρας.
Η ζωή μας διδάσκει, ας δείξουμε προσοχή την ώρα της παράδοσης γιατί αν ξεχάσουμε ό,τι μάθαμε, θα καταδικαστούμε να τα ξαναδούμε και να τα ξανακούσουμε και η δεύτερη φορά δεν αντέχεται!
