Κι όλα αυτά, όταν λίγες μέρες πριν ζούσε στον μικρόκοσμο της δήθεν επαναστατικότητάς του, όταν «όλα» ήταν στραβά και μόνο ό,τι περνούσε από το νου του ήταν το σωστό και το δίκαιο.
Το έχουμε δει καταγεγραμμένο στις σελίδες της Ιστορίας, όταν το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ξεχάστηκαν και δικτατορίες και Μεταξάδες και όποιες διαφωνίες και διαμάχες κι ένα ποτάμι λαού χύθηκε στους δρόμους με μια μόνη κατεύθυνση: Το σωστό!
Αυτό «το σωστό» παρακολουθούμε να υλοποιείται από το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου, που μένει στο σπίτι και υπομένει τις αρνητικές ειδήσεις γνωρίζοντας πως όλα αυτά κάποτε θα τελειώσουν.
Κι αν υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που αμφισβητούν την υπάρχουσα κατάσταση, που θα αψηφήσουν μέτρα και πρόστιμα και θα ξεχυθούν σε βουνά, λαγκάδια κι εκκλησιές, αυτοί είναι πάντα οι «εξαιρέσεις» και τώρα, αλλά και στην καθημερινή κοινωνική συμπεριφορά τους, με κορονοϊό ή δίχως αυτόν…
Κι αν πριν από 70 χρόνια, ήταν η πρόκληση του εισβολέα παρά το καθεστώς Μεταξά, που ενέπνευσε τον ενθουσιασμό και την σύμπασα συμμετοχή στον αγώνα κατά του εχθρού, στις μέρες μας ο κορονοϊός δεν είναι εκείνος που (ουσιαστικά) μας κράτησε σπίτι, αλλά η κυβέρνηση.
Η αμεσότητα των αποφάσεων, ο τρόπος ενημέρωσης της κοινής γνώμης και η συμπεριφορά των κρατούντων έδωσαν την εντύπωση στους «πολλούς» ότι η κυβερνόντες έχουν μπει στα σπίτια μας και μας προφυλάσσουν.
Κάτι η (πανάκριβη για να λέμε την αλήθεια!) καμπάνια του «μένουμε σπίτι», κάτι τα μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα, κάτι οι καθημερινές ενημερώσεις των ιθυνόντων στο κοινό, έδειξαν αν μη τι άλλο ότι υπάρχει κυβερνητική βούληση και αποφασιστικότητα να πετύχει το εγχείρημα.Κι όταν ο Έλληνας καταλάβει πως το κράτος δεν τον «κλέβει», αλλά τον στηρίζει, γίνεται χαλί να τον πατήσεις.
Η ομάδα Πιερρακάκη πέρασε τις εξετάσεις στην υπόθεση «ψηφιακό κράτος», εκείνοι που διαχειρίζονται τα της υγείας δείχνουν να ελέγχουν την κατάσταση και γενικώς - με τις εξαιρέσεις και σε κυβερνητικό επίπεδο να υπάρχουν και να προκαλούν δυσφορία και οργή – η πανδημία του κορονοϊού έδειξε πως, ναι μεν κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν, όμως οι ηγέτες μπορούν, όταν θέλουν, να κάνουν ένα λαό να νιώσει ότι αξίζει!
Φυσικά καλό θα ήταν να μην φθάνουμε στα απόκρημνα της αντοχής μας για να καταλάβουμε την θετική παρουσία του κράτους, που απλώνει χέρι βοηθείας. Καλό και θεμιτό θα ήταν σε καιρούς απέραντης υγείας και ειρήνης να αναγνωρίζονται οι θετικές υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού κι όχι να «παίρνουν μπροστά» όταν ο εχθρός έχει περάσει τις πύλες…
Απλά πράγματα: Η εντιμότητα είναι πολλές φορές ζήτημα φιλοτιμίας, ο λαός το έχει αποδείξει πολλές φορές, ο κρατικός μηχανισμός το δείχνει (σε πολλές εκφάνσεις του) τώρα, ελπίζουμε να συνεχίσει και όταν ο κορονοϊός θα είναι ένας νικημένος εχθρός στα βαθιά συρτάρια των κακών αναμνήσεων!
