Τελικά είναι ή δεν είναι γκαντέμης ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Μια βόλτα στα social media θα σε κάνει να πιστέψεις… και τα δύο. Από τη μία βλέπεις εκείνους που επικαλούνται όλα τα δεινά της Γης από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο σημερινός πρωθυπουργός (πλημμύρες και σεισμός στην Αθήνα, Έβρος κλπ), κι από την άλλη διαβάζεις πως είναι ευτύχημα που βρέθηκε ο Κυριάκος στην εξουσία τούτη τη δύσκολη στιγμή.
Δεν συμφωνώ με καμία από τις δύο τάσεις. Οι λιμοί, οι σεισμοί και οι καταποντισμοί που μπορεί να φέρει η παρουσία ενός προσώπου, είναι προλήψεις και επιχειρηματολογία οκτώ γενεών πίσω, για να μην πω ότι αφορά συζήτηση επιπέδου μεταξύ χαρτορίχτρας και καφετζούς. Τώρα θα μου πείτε ότι κάνουν χρυσές δουλειές οι κάθε λογής μάντισσες, αλλά ας μην ανοίξουμε αυτό το θέμα. Ελλάδα είσαι…
Από την άλλη, θεωρώ κάπως… ελαφρύ να λες «μωρέ καλά που ήρθε ο Κυριάκος» για την εικόνα της χώρας αυτό τον καιρό και στο πως αντιμετώπισε η κυβέρνηση την επιδημία από τη στιγμή που ο ιός πέρασε τα σύνορα. Αρνούμαι να σκεφτώ ότι δεν θα επιδείκνυαν τη ίδια στιβαρή παρουσία ή τη σοβαρότητα που απαιτεί η περίσταση, ο Τσίπρας, η Φώφη ή όποιο άλλο πολιτικό «κοκτέιλ» είχαμε επιλέξει. Ο λόγος; Είναι ανθρώπινο το ζήτημα σε πρώτη φάση και όχι πολιτικό. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο, διαπλανητική λαίλαπα και οι προεκτάσεις της τραγωδίας που ζει η «τυχερή» γενιά μας (μετά τη δεκαετή οικονομική κρίση), ούτε καν γίνονται ορατές. Ο κορωνοϊός θα απλώσει τις ρίζες του σε όλη την υδρόγειο σαν 100χρονος πλάτανος. Να το θυμάστε αυτό. Ακόμα, όχι στην πρώτη πράξη του θεατρικού δεν βρισκόμαστε, ούτε καν στο τελικό σενάριο που είναι για έγκριση από τον «παραγωγό».
Ο Κυριάκος δεν είναι τίποτα από όσα του προσάπτουν. Ούτε γκαντέμης, ούτε ο καλύτερος που έχουμε μεταπολιτευτικά, όπως κάποιοι social-δίδουν.
Αν μπορείς ή θέλεις να του αποδώσεις κάτι και μάλιστα σε μεταπολιτευτική κλίμακα, αυτό είναι του πιο τυχερού πρωθυπουργού.
Είναι ο άνθρωπος που ανέβηκε στο άλογο της εξουσίας ως ο «απελευθερωτής» του έθνους, βάσει του εκλογικού αποτελέσματος που αποτυπώθηκε και της χαοτικής διαφοράς που κατέγραψε από τον Αλέξη Τσίπρα, είναι ο πρωθυπουργός που αν πει αυτή τη στιγμή «απαγορεύω να υπάρχετε», κάποιοι θα το αποδώσουν στην κρισιμότητα των στιγμών, είναι ο πρωθυπουργός που έχει την ευχέρεια να πράξει ό,τι θεωρεί πως είναι αναγκαίο, σχεδόν όπως το θέλει, στο όνομα της σωτηρίας των Ελλήνων από τον φονικό ιό που έχει φοβίσει όλο τον κόσμο και με μηδενικό πολιτικό κόστος.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο διά ταύτα: φόβος. Το μεγαλύτερο πολιτικό όπλο που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία, για τη χειραγώγηση των ψηφοφόρων και την ψυχολογία των μαζών.
Δεν ξέρω, λοιπόν, αν ο Κυριάκος και τα επικοινωνιακά τσακάλια του παίζουν καλά αυτό το παιχνίδι. Ξέρω ότι τα ομολογουμένως καλά έως τώρα αποτελέσματα της χώρας σε κρούσματα-νεκρούς και η γρήγορη αντίδραση του κράτους, σκεπάζουν τις ελλείψεις σε ιατροφαρμακευτικό υλικό και ιατρικό προσωπικό. Αφήνουν σε δεύτερη μοίρα τις μειώσεις μισθών έως και 50% που αναγκαστικά προχωρούν οι πληγείσες επιχειρήσεις και είμαι σίγουρος πως μια δημοσκόπηση τώρα ή σε ένα-δύο μήνες, θα βγάλει ενισχυμένο τον πρωθυπουργό, σε σημείο να μπορεί να λέει «πάμε όποτε θέλετε σε εκλογές».
Είναι γκαντέμης ή κουβαλάει το κοκαλάκι της νυχτερίδας; Για πείτε…
ΥΓ. Χρόνια πολλά σε όλους. "Ξαφνικά" οι πιο απλές ευχές, επανήλθαν (ορθά) ως οι μεγαλύτερες σοφίες της ανθρωπότητας.
