Λυπάμαι αλλά είναι από τις ελάχιστες φορές, που τα ελαφρυντικά που αναγνωρίζω στον δράστη κακοποίησης είναι τόσα όσες και οι ευθύνες που φέρει το θύμα του ξυλοδαρμού, Βαρβάρα Κίρκη. Η -εδώ και ένα χρόνο- κατά πολύ νεότερη σύντροφος του 64χρονου, Θέμη Αδαμαντίδη ισχυρίστηκε σε δηλώσεις της δημοσίως ότι ο τραγουδιστής, που στο παρελθόν έχει κακοποιήσει κι άλλες συντρόφους τους όπως και την ίδια: «Είναι εθισμένος στο τζόγο, στο αλκοόλ, στη χρήση ναρκωτικών ουσιών και κάνει καταχρήσεις κάθε μέρα».
Επομένως, η κυρία Κίρκη κατ' ουσίαν παραδέχτηκε ότι είχε πλήρη γνώση για το γεγονός ότι επρόκειτο να συνάψει σχέση με έναν άνθρωπο με διαταραγμένο ψυχισμό και προχώρησε, αναφέροντας μάλιστα στη μήνυση της ότι τον περίμενε περίπου δύο ώρες στο αυτοκίνητο του, έως ότου πάρει τη «δόση» του σε μία λέσχη τυχερών παιγνίων στους Αμπελόκηπους.
Ένας εξαρτημένος που έχει επιθετική συμπεριφορά δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με τους ίδιους όρους όπως ένας άνθρωπος που δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα. Ευτυχώς ως κοινωνία το έχουμε αποδεχτεί σε μεγάλο βαθμό και σίγουρα το αποδέχεται το δικαιικό μας σύστημα, αφού αναγνωρίζεται ως ελαφρυντικό.
Εκείνο που δεν αναφέρθηκε από την κυρία Κίρκη είναι το αν προσπάθησε ποτέ να τον επαναφέρει, αναζητώντας για τον ίδιο ή για εκείνη βοήθεια σε κάποιο κέντρο απεξάρτησης, διότι διαφορετικά είμαι στη δυσάρεστη θέση να σκεφτώ ότι γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετώπιζε τον πλησίασε με ιδιοτελείς σκοπούς. Βέβαια, θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυριστεί κανείς ότι δεν ήξερε πώς και από που να αναζητήσει βοήθεια. Ορθώς και πάλι όμως δεν αποποιείται των ευθυνών που τη βαραίνουν. Η τελευταία φορά που ο λαϊκός τραγουδιστής είχε συλληφθεί σε παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη ήταν στις 7 Ιουνίου του 2021...
Το σίγουρο είναι λοιπόν, ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία κλασική περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας.
Η βία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι σε καμία περίπτωση αποδεχτή από κανέναν προς οποιονδήποτε, όμως ως ενήλικες οφείλουμε να έχουμε συναίσθηση των ευθυνών μας και των συνεπειών που έχουν οι πράξεις μας. Είναι διαφορετική μία σχέση στην οποία ο ένας εκ των δυο βυθίζεται σταδιακά στις εξαρτήσεις και ο άλλος μπορεί να μην έχει καν πλήρη γνώση της κατάστασης και διαφορετικό να επιλέγεις να συναναστραφείς με έναν εθισμένο στον τζόγο, κάτι το οποίο ήταν ευρέως γνωστό.
Κάπου εδώ θέλω να αναφερθώ ειδικά στον εθισμό από τον τζόγο.
Το πώς ορίζει κάθε άνθρωπος τον απόλυτο αυτοεξευτελισμό είναι εντελώς υποκειμενικό. Ο Θέμης ας πούμε όσες φορές συνελήφθη στο παρελθόν για τη συμμετοχή του σε παράνομα παίγνια δεν φάνηκε να πτοείται.
Ο τζόγος βλέπετε καλύπτεται από ένα ένα πέπλο, με μπόλικη μαγκιά και ολίγη γκλαμουριά, γιατί τα λεφτά είναι πολλά, όπως και το αλκόολ (που συνοδεύει τους εθισμένους τις ατέλειωτες ώρες μπροστά από οθόνες και τις τσόχες) και η κοκαΐνη συχνότατα. Η τελευταία επειδή τυγχάνει να είναι το ναρκωτικό της ελίτ, δεν θεωρείται ξεφτίλα στους κύκλους τους καλλιτεχνικούς ή επιχειρηματικούς να κάνεις χρήση. Δεν είναι δα φτηνή πρέζα, που κάνουν τα τελειωμένα «πρεζάκια» στην Ομόνοια...
Δημιουργείται λοιπόν μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας τόσο μεταξύ των εξαρτημένων όσο και από ένα παραπληροφορημένο κομμάτι της κοινωνίας. Όμως η αλήθεια είναι πολύ πιο σκληρή. Είναι αδυσώπητη. Ο τζόγος δεν είναι λιγότερο εθιστικός ή καταστροφικός από τις ουσίες ή το αλκοόλ. Κάθε εξάρτηση με μαθηματική βεβαιότητα οδηγεί στο δρόμο προς την καταστροφή, ο οποίος ευτυχώς δεν είναι μονόδρομος.
Ο Θέμης Αδαμαντίδης πέρασε τα παιδικά του χρόνια ως μετανάστης στην Νότια Αφρική και στα 15 του βρέθηκε να εμφανίζεται σε μαγαζιά της Πλάκας. Στα 20 έγινε πατέρας και την ίδια χρονιά μετανάστευσε ξανά στην Σουηδία, όπου τραγουδούσε για την ομογένεια. Απέκτησε το πρώτο του παιδί προτού προλάβει να μεγαλώσει, το δεύτερο στα 29 με την ίδια σύζυγο και ακόμη δύο με τις μετέπειτα συντρόφους του το 2009 και το 2011.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το πόσο πίσω πάει ο εθισμός του με τον τζόγο, μπορώ όμως να υποθέσω με σχετικά μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας ότι ξεκινά πολύ νωρίς. Η σπάνια φωνή του, του εξασφάλισε γρήγορα δουλειά δίπλα σε κορυφαία ονόματα του λαϊκού πενταγράμμου όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης και κατέστησε και τον ίδιο επίσης σε μικρή ηλικία, πρώτη φίρμα. Ο Θέμης Αδαμαντίδης ο οποίος στοιχηματίζω ότι χθες δεν είχε μία, γιατί απλώς προχθές την έβγαλε στα κρατητήρια, ήταν ιδανικό θύμα για τα κυκλώματα του παράνομου τζόγου, τα οποία συντηρούνται από πολλά και συνήθως μαύρα λεφτά.
Η πεποίθηση μου λοιπόν, ότι ο Αδαμαντίδης πρέπει να πάει στα ΚΕΘΕΑ και όχι στη φυλακή πηγάζει από το γεγονός ότι υπήρξε ο ίδιος θύμα όντας ακόμα παιδί και γιατί σήμερα ως πατέρας δύο ανηλίκων οφείλει να επανορθώσει αυτό που κατάφερε να επανορθώσει ο δικός μου πατέρας στην ηλικία ακριβώς που βρίσκεται σήμερα ο Θέμης.
Θέμη, τις «χειροπέδες» που προσπάθησες να κρύψεις κάτω από το σακάκι, όλοι εμείς τις έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια, σήμερα τις είδες για πρώτη φορά κι εσύ.
Έπιασες πάτο!
Σπάσε τα δεσμά σου και ζήτα βοήθεια.
Και ζήτα την από τους ειδικούς. Έψαξα εγώ για σένα, όπως κάποτε έκανα για τον πατέρα μου, ο οποίος πριν από λίγες μέρες αποφοίτησε και μου έδωσε έναν λόγο για να είμαι πάρα πολύ περήφανη.
ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ
Χαρβούρη 1, 116 36 Αθήνα
Επικοινωνία: 210 9237777, [email protected]