Αν υποστηρίζεις τον ΠΑΟΚ είναι το ματς που ονειρεύεσαι μια ζωή. Ένας τελικός πρωταθλήματος. Σπίτι σου. Απέναντι στον διώκτη σου που υποστηρίζει ότι παίζει καλύτερη μπάλα από σένα και έρχεται να σου αρπάξει την νίκη, να γυρίσει την ψυχολογία και να σε προσπεράσει.
Ποιος είπε ότι κάτι τέτοια όνειρα δεν μπορούν να γίνουν πραγματικότητα; Αυτό το 90λεπτο ήταν βγαλμένο από τα πιο υγρά ασπρόμαυρα όνειρα.
Με γκολ από τα αποδυτήρια του εμβληματικού αρχηγού (3’ Βιεϊρίνια). Με κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Με φάσεις (ειδικά στο πρώτο μέρος) από παντού. Με δοκάρι (Σάχοφ). Με χαμένα τετ-α-τετ (Ελ-Καντουρί, Μπίσεσβαρ).
Με δεύτερο γκολ από τον αγαπημένο αφάνα της εξέδρας (20’ Μπίσεσβαρ). Με περίσσιο πάθος. Με τα μάτια να πετάνε φλόγες.
Με τον Ολυμπιακό σαστισμένο να μην μπορεί να κερδίσει ούτε μία προσωπική μονομαχία και να επιδίδεται μόνο σε φλύαρη επιλογή άνευ ουσίας. Με τον αντίπαλο προπονητή (Πέδρο Μαρτίνς) να επιλέγει αυτοκτονικά τον Νάτχο αντί του Καμαρά για το αρχικό σχήμα, με αποτέλεσμα κάθε φάση του ΠΑΟΚ στο επιθετικό τρανζίσιον να μυρίζει γκολ.
Το 2-0 πιθανώς και να ήταν μικρό για να αποδώσει την διαφορά των δύο ομάδων στο γήπεδο, στο πρώτο ημίχρονο.
Αυτή απεικονίστηκε σε μία τυχαία φάση στο ξεκίνημα της επανάληψης. Σε μία διεκδικούμενη μπάλα 50-50 στο κέντρο του γηπέδου (και με το σκορ ήδη στο 2-0) ο Βαρέλα ορμάει με χίλια στο τάκλιν, ο Ποντένσε φοβισμένος πηδάει από πάνω και όχι μόνο δεν βγάζει κόντρα, αλλά παραχωρεί και το πλάγιο άουτ, αφού η μπάλα χτύπησε τελευταία στο πόδι του. Ο Βαρέλα σηκώνεται και το πανηγυρίζει σαν γκολ. Ένα κερδισμένο πλάγιο!
Η φλόγα που λέγαμε!
Χρειαζόταν και κάτι ακόμα. Ένα κερασάκι. Οκτώ λεπτά πριν το τέλος, το βέλος, ο Άκπομ, έκλεψε την μπάλα από τον Σισέ και με τέλειο πλασέ έκανε το 3-0!
Λίγο πριν το φινάλε, ο Ποντένσε το γκολ της τιμής για το 3-1, όμως τίποτα δεν μπορούσε να αλλάζει
Υπάρχουν ακόμα αμφιβολίες για το ποια ομάδα αξίζει φέτος το πρωτάθλημα;
