MENU

Μπορεί να είναι τόσες λίγες οι μέρες που έχουν περάσει από το start, όμως πρόλαβαν να γίνουν τόσα πολλά. Και όταν μάλιστα όλα αυτά προέρχονται μέσα από την καρδιά και την ψυχή κάθε Παναθηναϊκού αξίζουν πολύ περισσότερο.

Από την περασμένη Πέμπτη που δόθηκε η εκκίνηση του PAO Alive μια πελώρια πράσινη αγκαλιά έχει απλωθεί από άκρη σε άκρη και έχει αλλάξει ολόκληρη την ατμόσφαιρα. Έδιωξε τη μαυρίλα και τον αρνητισμό, γέννησε ξανά το όραμα και την ελπίδα. Και το ξέρουν φίλοι και εχθροί πως όταν ο οπαδός του Παναθηναϊκού έχει κάτι να ελπίζει και να ονειρεύεται κάνει θαύματα. Ανασταίνει και νεκρούς…

Το έχουμε ξαναγράψει πως οι μέρες που ζούμε είναι ιστορικές. Από τη μία η συγκλονιστική προθυμία του απλού φίλου της ομάδας να δώσει ότι μπορεί και από την άλλη οι εξελίξεις στο θέμα του γηπέδου που… παραείναι καλές μα είναι πέρα για πέρα αληθινές. Στην πιο κρίσιμη καμπή στην ιστορία του συλλόγου ο κόσμος είναι εκεί. Βάζει πλάτη και βγαίνει μπροστά. Με ότι έχει και ότι μπορεί ο καθένας. Στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα και στα μεγάλα πορτοφόλια.

Στην παρούσα φάση δεν έχει σημασία πόσα βάζει ο καθένας. Θα έρθει η ώρα που θα μπουν και τα «πολλά» και αν όλα πάνε καλά θα δείτε πως θα υπάρξουν αυτοί που θα το κάνουν. Σημασία έχει όλη αυτή η ΑΓΝΗ ανταπόκριση των φίλων της ομάδας μπροστά στην ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ελπίδα σωτηρίας του τριφυλλιού. Δυστυχώς αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή. Από το να περιμένεις λοιπόν τον… πρίγκιπα του παραμυθιού, σηκώνεσαι, παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου και όπου σε βγάλει. Μοιάζει δύσκολο και εντελώς «ξένο» σε όσα έχουμε συνηθίσει, όμως καμιά μάχη δεν είναι χαμένη πριν δοθεί. Σε μια προσπάθεια που ούτε περισσεύει κανείς, μα ούτε είναι και κανείς υποχρεωμένος να το κάνει. Όπως νοιώθει και όπως αισθάνεται. Μακριά από τα «όποιος δεν βάλει να μην μιλάει» κλπ. Δεν είναι ώρα για τέτοια, ΔΙΑΛΥΟΜΑΣΤΕ!

Όταν πριν από 20 μέρες ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έκανε στο ΟΑΚΑ μια πρώτη παρουσίαση του πλάνου του, σε αυτή εδώ τη γωνία ο τίτλος του άρθρου ήταν «γήπεδο αλλιώς… βουλιάζουμε» και παράλληλα εκφραζόταν η αισιοδοξία πως αν προχωρήσει το γηπεδικό τα υπόλοιπα ζητούμενα θα απλοποιηθούν. Πέρασαν και οι εκλογές και μετά χαράς βλέπουμε ότι οι εξελίξεις όχι απλά δεν έχουν παγώσει αλλά τρέχουν και με μεγαλύτερη από το αναμενόμενο ταχύτητα.

Εννοείται πως κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά αν το νερό δεν μπει οριστικά στο αυλάκι. Ενας λόγος παραπάνω από τη στιγμή που έχουμε πολλάκις καεί στο παρελθόν και που επί τριάντα χρόνια τρώμε τα μούτρα μας. Γιατί για όσους το ξεχνούν όταν ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε να ψάχνει το θέμα του γηπέδου οι άλλοι ήταν κυριολεκτικά στα δέντρα και τώρα – εν μέσω ένα σωρό σκανδάλων – οι όροι έχουν αντιστραφεί.

Από την άλλη όμως δεν μπορεί να μην σημειωθεί ότι πραγματικά μιλάμε για μια ιστορική ευκαιρία. Είναι τέτοιο το timing και η πρεμούρα ΟΛΩΝ των εμπλεκομένων για να γίνει το έργο που οποιοδήποτε εμπόδιο κι αν μπει δύσκολα θα μπορέσει να το φρενάρει. Προσωπικά από το «γήπεδο ακούμε και γήπεδο δεν βλέπουμε» έχω αρχίσει να το πιστεύω περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ο Γιαννακόπουλος στην ανακοίνωση του πλάνου του έθεσε τρεις προϋποθέσεις, μα εδώ θα επαναλάβουμε ότι επί της ουσίας μιλάμε για ΜΙΑ. Το γήπεδο. Κάποιοι ίσως έχουν μια γενική εικόνα για το τι περίπου έχει μαζευτεί μέχρι τώρα αλλά αυτό δεν έχει και σημασία. Καλώς γίνεται ότι γίνεται και μακάρι να συνεχίσει να συμβαίνει με ακόμη πιο έντονους ρυθμούς, όμως μόλις πέσουν οι υπογραφές και μόλις μπούνε οι μπουλντόζες εκεί είναι που θα αρχίσουν να πέφτουν και τα χοντρά τα πακέτα.

Δεν υπάρχει περίπτωση και αυτό το υπογράφω και με τα δύο χέρια να εξασφαλιστεί το γήπεδο και να μην υλοποιηθούν οι άλλες δύο προϋποθέσεις. Και τα 20 θα μαζευτούν και ο Αλαφούζος θέλοντας και μη θα κάνει στην άκρη. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Για την ώρα υπομονή, κάτω η μπάλα και συνεχίζουμε.

ΥΓ: Ανελλιπώς εδώ και δυο δεκαετίες τέτοιες μέρες με έβρισκαν στα ξένα και στα βουνά και όχι στην Αθήνα όπως φέτος και πέρσι. Εστω και εξ αποστάσεως εύχομαι καλή προετοιμασία στην ομάδα, μακριά από τραυματισμούς και με τον Δώνη να έχει σύντομα και κάποιους από τους καινούργιους παίκτες.

ΥΓ1: Ένα τεράστιο μπράβο στον Μάρκους για όλη του τη στάση και μακάρι σύντομα να υπάρξει ξανά κανονικός Παναθηναϊκός για να κλείσει την καριέρα του μαζί μας.

ΥΓ2: Επί του πιεστηρίου που γράφαμε και παλιά:Η μεταγραφη του Κολοβού για ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό είναι κάτι παραπάνω από καλή και ο παίκτης θα κάνει για πλάκα την διαφορά. Και ο Νταμπίζας μπορεί να πολεμάει με... σφεντόνες αλλά το παλεύει μέχρι εκεί που δεν πάει.

Και που να μπούνε οι μπουλντόζες!