Μπήκε και η ταφόπλακα λοιπόν, όπως λένε οι περισσότεροι και δεν έχουν κι άδικο. Αν και ποτέ δεν ξέρεις αν πάει και πιο κάτω και που ακριβώς βρίσκεται αυτό.
Στο ΟΑΚΑ “βγήκε” το χειρότερο δυνατό σενάριο. Και ήττα μέσα στο γήπεδο και μπάχαλα και διακοπή και πιθανή αφαίρεση έως και έξι βαθμών. Οι οποίοι αν προστεθούν σε εκείνους του... Αλαφούζου μας κάνουν δώδεκα και μας βάζουν σε "άλλες” συζητήσεις για την κατάληξη της φετινής σεζόν. Από μαύρες έως μακάβριες, αν και νομίζω ότι στο τέλος της ημέρας δεν θα αλλάξουν και πολλά πέραν της τυπικής απώλειας της... χαμένης πεντάδας.
Ηταν σκληρά, ήταν μαχαιριά στην καρδιά όλα όσα συνέβησαν στην Καλογρέζα και το “άδειασμα” όλων μας θα κάνει καιρό να σβήσει. Καταρχήν δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να έχει φύγει τόσο νωρίς από το γήπεδο. Οχι από φόβο φυσικά καθώς έχω ζήσει ΠΟΛΥ χειρότερα, αλλά από ξενέρωμα. Για να τα λέμε όλα όμως και για να μην γινόμαστε σαν αυτούς που κοροϊδεύουμε και που (και καλά...) έπεσαν από τα σύννεφα, ΗΤΑΝ ΕΚΛΗΞΗ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΟΣ; Χρειάζεται δηλαδή να έχει κανείς κληρονομικό χάρισμα για να προβλέψει ότι όλο αυτό το πράγμα κάποια στιγμή θα σκάσει;
“Μπαχαλάκηδες” ΠΑΝΤΑ υπήρχαν και θα υπάρχουν. Παντού. Απλά σε ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό το “μπάτε σκύλοι αλέστε”, αν το αποφασίσεις, γίνεται για πλάκα. Επομένως είδαν φως και μπήκαν, χωρίς επ' ουδενί να δικαιολογούμε την βλακεία τους. Μια βλακεία που άλλαξε και εντελώς την ατζέντα της συζήτησης. Κανείς πλέον δεν θα συζητάει γι' αυτόν που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καταστρέφει τον σύλλογο, αλλά θα δείχνουν με το δάκτυλο μια χούφτα τύπων που ακόμη και τώρα ούτε έχουν καταλάβει τι έκαναν.
Αλλά ποιος αλήθεια να τους σταματήσει και ποιον να υπολογίσουν όταν μιλάμε για έναν εντελώς ακυβέρνητο διοικητικά σύλλογο; Για μια ομάδα που “τρέχει” μονάχα με την τρέλα και την καύλα 2-3 στελεχών και όσων ασχολούνται με το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, έστω και με μπάτζετ ψίχουλα;
Θέμα χρόνου ήταν να γίνει το “μπραφ” και έγινε στο παιχνίδι που το περίμεναν οι περισσότεροι. Κόντρα στον μεγάλο σου αντίπαλο, εκεί που δεν θέλεις να χάνεις ούτε στο τάβλι. Από τη στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν (;) να πάρουν το “παιχνίδι” στα χέρια τους, ήταν δεδομένο ότι το ποτάμι δεν θα γυρνούσε πίσω. Δεν έχεις τον μηχανισμό να το αποτρέψεις, δεν έχεις τίποτα και είσαι στημένος από παντού. Με τον κόσμο απλά να προσπαθεί να μετακινηθεί για να προστατευθεί από την... συνηθισμένη βροχή δακρυγόνων αυτοί έκαναν ντου και το... έληξαν. Τι μπορεί να πει κανείς, εκτός από το “όλα (δεν) τα είχαμε, αυτό μας έλειπε”...
Πάμε παρακάτω. Και δεν θα το πω για δικαιολογία αλλά ως πραγματικότητα. Εγινε ότι έγινε και το γήπεδο καθάρισε. Κοιτάς λοιπόν πως θα γλιτώσεις τα χειρότερα. Υπήρχε περίπτωση στον Μελισσανίδη, τον Μαρινάκη ή τον Σαββίδη να έλεγε ο διαιτητής “δεν παίζω” υπό ΑΥΤΕΣ τις συνθήκες; Θα είχαν πάρει μέχρι και τον πρωθυπουργό αν χρειαζόταν και θα έληγε το θέμα σε μισό λεπτό. Εδώ ποιος να μιλήσει και τι να πει; Ο Μαυροκουκλουλάκης με τα “monsieur s'il vous plait” που (ξανά) ζει το όνειρο; Πλάκα κάνουμε; Σε λίγο θα μας στείλει ο Αλαφούζος τον... Ογκουνσότο από το survivor.
Κατάφερες λοιπόν από το πουθενά να τους κάνεις να σε δείχνουν με το δάκτυλο και να σου πουλάνε τρέλα. Ο Ολυμπιακός ήθελε λέει να συνεχίσει αλλά... δεν γινόταν. Και το λένε αυτοί που έφυγαν τρέχοντας με... μισή φωτοβολίδα στη Λεωφόρο και δεν ξαναβγήκαν ποτέ.
Να ακούς την ΕΡΤ να μιλάει για... πρωτοφανή επεισόδια. Την ΕΡΤ ρε φίλε, που εξαφάνισε μέχρι και το ξύλο στον Σισέ και τους υπόλοιπους στο ντέρμπι της ντροπής με τον Καλόπουλο. Και μιας και είπαμε Σισέ, πως αλήθεια θα αισθάνθηκε αυτός ο άνθρωπος αντικρίζοντας τέτοιες εικόνες; Πήγε στο πέταλο να χειροκροτηθεί είχε παντού φωτιές, πυροσβεστήρες και τίγκα στα full face. Που 'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια...
Μπορούμε να γράφουμε ως το πρωί. Υπάρχουν ένα σωρό θέματα προς ανάλυση. Ορεξη δεν υπάρχει. Και θα αργήσει να υπάρξει ξανά. Καλό κουράγιο σε όλους. Δεν μπορείς να πεις τίποτα άλλο...
