Αυτός που είπε ότι η ιστορία είναι ουδέτερη δεν είχε ιδέα από δυο πράγματα. Καταρχάς, από ιστορία: καμία επιστήμη δεν είναι περισσότερο υποκειμενική από αυτή. Κατά δεύτερον, από ελληνικό ποδόσφαιρο: το να ζητάς από κάποιον να σου αφηγηθεί την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ακόμα και την πιο πρόσφατη, είναι ανούσιο. Η οπτική του γωνία θα είναι απόλυτα (και καμιά φορά παράλογα) δομημένη από την αφήγηση της ομάδας στην οποία πρόσκειται.
Το παιχνίδι ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ που ξεκίνησε το απόγευμα της 11ης Μαρτίου του 2018 αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: η απάντηση στην ερώτηση «τι έγινε σε αυτό το ματς;» μπορεί να διαφοροποιηθεί καθοριστικά ανάλογα από το σε ποιον την απευθύνεις.
Το SDNA, με αφορμή το κλείσιμο ενός χρόνου από την συμπλήρωση εκείνη της αναμέτρησης, επιχειρεί να αφηγηθεί την ιστορία και από τις δυο βασικές οπτικές γωνίες...
Τα όμορφα παραμύθια, όμορφα καίγονται
Η ιστορία γράφτηκε και τα δικά τους παραμύθια που μεγάλωσαν γενιές και γενιές με το αίσθημα της αδικίας κάηκαν όμορφα σε χρόνο ρεκόρ. Οι στάχτες άφησαν πίσω τους σημάδια. Από εκείνα που ορίζουν το σώμα και τη ψυχή σου αλλά είναι εκεί, ορατά, για να σου θυμίζουν πως ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό.
Ένας χρόνος -λοιπόν- μετά το περιβόητο παιχνίδι της Τούμπας ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Ένα παιχνίδι - ορόσημο στην ιστορία των «ασπρόμαυρων». Ένα παιχνίδι που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και η συνέχεια του δόθηκε σε δικαστικές αίθουσες. Ένα παιχνίδι που όρισε ένα πρωταθλητή δικαστηρίων στο όνομα του οποίου... υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη και σήμερα αμφισβητούν το πεντακάθαρο γκολ του Βαρέλα.
Συντέλεσαν και οι πρωτεργάτες Κομίνης και Ποντίκης που λειτούργησαν με... χρονοκαθυστέρηση, αλλάζοντας την αρχική τους απόφαση για τη σέντρα του παιχνιδιού. Ξέρετε του ανθρώπου που έλεγε πως «τελείωσε από την διαιτησία» και έκτοτε συνεχίζει να σφυρίζει και μάλιστα, είναι ο διαιτητής με τους περισσότερους ορισμούς φέτος, αν λέει κάτι αυτό...
Αλησμόνητο παραμένει και το ύφος του πεσμένου Μπάρκα, έχοντας αποδεχθεί το γκολ του ΠΑΟΚ, προτού τον κυριεύσει και εκείνον το... κλίμα τρομοκρατίας από την είσοδο του Ιβάν Σαββίδη στο γήπεδο. Ακόμη και σήμερα είναι συγκλονιστικό να αντιλαμβάνεσαι τι δύναμη κρύβει μέσα της μια εικόνα. Μια «παγωμένη» εικόνα που έκανε σε δευτερόλεπτα το γύρο του διαδικτύου και οδήγησε έναν άνθρωπο στην... ποδοσφαιρική εξορία.
Μια εικόνα ιδανική για εκείνους προκειμένου να δώσει τροφή και άλλοθι, λησμονώντας τεχνηέντως τα όσα είχαν προηγηθεί σε ένα ματς - τίτλου. Το εντυπωσιακό είναι πως ποτέ στο παρελθόν δεν «κανιβαλίστηκε» τόσο άγρια μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ. Η μαζική και «στοχευμένη» επίθεση κατά του Δικεφάλου αποτέλεσε το τέλος ενός εφιάλτη που οδήγησε τον κόσμο στα κάγκελα και στους δρόμους σε μια σειρά συλλαλητηρίων αλλά και την αρχή της δημιουργίας μιας πανίσχυρης «ασπίδας» γύρω από μια ομάδα που αρνείται να κοιτάξει πίσω της...
Με δεδομένη την ποιότητά του στον αγωνιστικό χώρο, ο ΠΑΟΚ έδωσε απαντήσεις (sic) μέχρι το φινάλε της σεζόν, σφραγίζοντας με το πλέον εμφατικό τρόπο την ανωτερότητά του μέσα στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο την ΑΕΚ στον τελικό Κυπέλλου, εκτόξευσε τα εισιτήρια διαρκείας, διαγράφοντας νούμερο ρεκόρ επί θητείας Σαββίδη στον ΠΑΟΚ, επένδυσε όσο κανείς στο πραγματικό ποδόσφαιρο και έσβησε σε χρόνο ρεκόρ την τιμωρία των -2, αγνοώντας για κάτι περισσότερο από 365 ημέρες την λέξη ήττα σε μια ξέφρενη πορεία πρωταθλητισμού.
Ένα χρόνο μετά, ο ΠΑΟΚ μπορεί και έχει κάθε λόγο να το κάνει, να βάλει λεζάντα σε μια από τις πιο ταραχώδεις αλλά και παράλληλα διδακτικές χρονιές της ιστορίας του, το κλισέ περί καλύτερου καθρέφτη που είναι το γήπεδο. Αρκεί μια ματιά στον βαθμολογικό πίνακα... Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.
Ένα πρωτάθλημα που κρίθηκε στο γήπεδο και παραλίγο να κλαπεί στα χαρτιά
Το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ της περσινής σεζόν θα μπορούσε να είναι το κεντρικό περιεχόμενο ενός ολόκληρου βιβλίου. Κάθε οπτική γωνία περί αυτού άλλωστε εμπεριέχει τόσες παραμέτρους που μπορούν να αραδιαστούν χιλιάδες λέξεις. Παρ' όλα αυτά ας επιχειρηθεί μια συνοπτική θέση, βασισμένη σε συγκεκριμένα σημεία:
-Το σούσουρο που συνόδεψε εκείνο το παιχνίδι μας έκανε να ξεχάσουμε το παιχνίδι καθεαυτό πολύ εύκολα. Κι όμως, όσο και αν υποτιμήθηκε, υπήρξε μια αληθινή ματσάρα, ένα αριστούργημα τακτικής μάχης ανάμεσα σε Λουτσέσκου και Χιμένεθ και μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία που, τόσο σε αντίθεση με το 1-0 υπέρ της ΑΕΚ στον πρώτο γύρο όσο και στον νικηφόρο τελικό κυπέλλου για τον ΠΑΟΚ, δεν υπήρχε καμία αγωνιστική δικαιολογία για κανέναν αντίπαλο. Εκείνο το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ υπήρξε η αγωνιστική επικύρωση για το ποιες ήταν οι καλύτερες ομάδες της σεζόν.
-Ο ΠΑΟΚ πέτυχε στις καθυστερήσεις ένα γκολ που ήταν οφσάιντ: ο Μαουρίτσιο έκανε ξεκάθαρα κίνηση προς την μπάλα (και αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο της συγκεκριμένης φάσης, όχι το αν εμπόδιζε τον Μπάρκα όπως παράλογα θα ήθελαν κάποιοι να συζητήσουμε), ήταν εκτεθειμένος και θα ήταν σκάνδαλο μεγατόνων αν το γκολ μετρούσε. Κοινώς: κακώς μέτρησε αρχικά, ορθώς ακυρώθηκε στη συνέχεια.
-Ας μην κρυβόμαστε: το περσινό πρωτάθλημα ήταν η έναρξη μιας μεγάλης κόντρας αναφορικά με το ποιος θα κατακτήσει την ηγεμονία του ελληνικού ποδοσφαίρου όταν αυτή χάθηκε από τον Ολυμπιακό. Στις εποχές της «ερυθρόλευκης» παντοκρατορίας, σε μια αντίστοιχη φάση ένα τέτοιο γκολ θα είχε μετρήσει αν το έβαζε ο Ολυμπιακός και θα είχε ακυρωθεί αν το δεχόταν. Και αυτό ανεξάρτητα από την ορθότητα της απόφασης. Η ακύρωση εκείνου του γκολ ήταν η απόλυτη αποτύπωση του συσχετισμού δύναμης σε μια κούρσα διαδοχής. Το ντου του Σαββίδη στο γήπεδο (και η μετέπειτα διακοπή του ματς) είναι προφανές πως εκκινεί από αυτή την διαπίστωση.
-Το τσιτάτο «τα παιχνίδια πρέπει να κρίνονται στο γήπεδο και όχι στα χαρτιά» και η ταυτόχρονη αξίωση να επανέλθουν οι παίκτες της ΑΕΚ στο γήπεδο για να παίξουν το ματς με ένα εις βάρος τους 1-0 ενώ το γκολ του Βαρέλα είχε ήδη ακυρωθεί, αποτελεί την κατάργηση της λογικής. Το γκολ του ΠΑΟΚ ακυρώθηκε στο γήπεδο και μέτρησε στα χαρτιά. Ορθότατα λοιπόν, αφού «τα παιχνίδια πρέπει να κρίνονται στο γήπεδο και όχι στα χαρτιά» η ΑΕΚ αρνήθηκε να βγει να παίξει με το σκορ στο 1-0. Το να επικαλείσαι διαρκώς την ποδοσφαιρική ηθική αλλά να μην καταλαβαίνεις αυτό, είναι ο ορισμός της αντίφασης.
-Στην Τούμπα διαπιστώθηκε οριστικά πως η ΑΕΚ της καρπαζιάς δεν είναι πια μαζί μας. Η διαπίστωση αυτή οδήγησε σε μια σκανδαλώδη υποτίμηση του μοντέλου Χιμένεθ, το οποίο πετάχτηκε στα σκουπίδια μια μέρα μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η υπεροψία που κληρονόμησε η διοίκηση της ΑΕΚ μέσω της επίδειξης δύναμης που έκανε στην Τούμπα παρήγαγε ένα αντιποδοσφαιρικό σκεπτικό που η φετινή ΑΕΚ το πλήρωσε με το φετινό αγωνιστικό της φιάσκο. Όλος ο πλανήτης ΑΕΚ ευελπιστεί το πάθημα να έγινε μάθημα.
