Πάντα τα ΑΕΚ – ΠΑΟΚ ήταν παιχνίδια με αρκετό ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από το αν είχαν μεγάλη βαθμολογική σημασία ή όχι. Είναι δύο ομάδες, οι οποίες έχουν γόητρο και ιστορία. Πρόκειται για ένα από τα κλασικά ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος.
Όταν έπαιζα στην ΑΕΚ, εδώ στην Αθήνα συνήθως δεν αντιμετωπίζαμε πολύ σοβαρά προβλήματα στα παιχνίδια αυτά. Αλλά και στην Τούμπα, παρότι ξέρουμε ότι είναι μια καυτή έδρα συνήθως καταφέρναμε να φύγουμε με τη νίκη εύκολα ή δύσκολα.
Ο ΠΑΟΚ πάντα είχε δυναμική και υπήρχαν χρονιές που είχε καλή ομάδα, αλλά συνήθως είχε διοικητικά προβλήματα, τα οποία αδικούσαν την προσπάθειά του. Έτσι, συνολικά για εμάς τα «ντέρμπι των Δικεφάλων» δεν ήταν και τα πιο δύσκολα.
10 Απριλίου 1993: ΠΑΟΚ – ΑΕΚ 2-1 (54', 78' Λαγωνίδης - 52' Αλεξανδρής)
Ήταν το πρώτο μου ντέρμπι κόντρα στον ΠΑΟΚ και η πρώτη φορά, που αγωνίστηκα στην Τούμπα. Είναι διαφορετικό να παίζεις στη Β' Εθνική με 2-3 χιλιάδες κόσμο στις εξέδρες και διαφορετικό σε ντέρμπι ΠΑΟΚ - ΑΕΚ με 45.000 οπαδούς στην Τούμπα. Σε πιάνει δέος.
Απλά προσπαθείς να προσαρμοστείς και να το συνηθίσεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Τα πρώτα ντέρμπι είναι πολύ σημαντικά για έναν νέο ποδοσφαιριστή, γιατί πρόκειται για κάτι, που θα συναντά κάθε χρόνο στη συνέχεια. Χρειάζεται να τα απομυθοποιήσεις για να τα αντιμετωπίσεις.
18 Σεπτεμβρίου 1994: ΑΕΚ - ΠΑΟΚ 4-3 (5', 45' Σαραβάκος, 51', 55' Κωστής - 62' Καπετανόπουλος, 79' Ζουμπούλης, 85' Λαγωνίδης)
Εκείνη την επόχή η ΑΕΚ είχε μεγάλη δυναμική. Το γεγονός ότι προηγηθήκαμε με 4-0 σε αυτό το ματς ήταν δείγμα της δυναμικής εκείνης. Από την πλευρά του και ο ΠΑΟΚ είχε μια πολύ καλή ομάδα και έτσι κατάφερε να διεκδικήσει το παιχνίδι, αν και βρέθηκε τόσο πολύ πίσω στο σκορ. Το παιχνίδι είχε ανοίξει, μπορεί να είχαμε χαλαρώσει και λίγο. Στα ντέρμπι μπορούν να συμβούν τα πάντα.
6 Νοεμβρίου 1995: ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 1-3 (9' Ζουμπούλης – 32' Τσιάρτας, 44' Κέτσπαγια, 61' Κωστής)
Πρόκειται για ένα παιχνίδι που έχει μείνει στη μνήμη για τους λάθους λόγους, διότι δεν ολοκληρώθηκε.
Η ΑΕΚ, όπως λένε οι περισσότεροι μέχρι σήμερα, εκείνη τη χρονιά έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της ιστορίας της, παρότι χάσαμε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό για 2 βαθμούς. Παίζαμε πραγματικά εκπληκτικό ποδόσφαιρο. Από την άλλη, ήταν μια πολύ κακή χρονιά για τον ΠΑΟΚ, ο οποίος πάλεψε για την παραμονή του στην κατηγορία.
Σε εκείνο το ματς πέτυχα το γκολ της ισοφάρισης και έβγαλα την ασίστ στον Κωστή για το 3-1. Τα προβλήματα από τα οποία ταλανιζόταν ο ΠΑΟΚ, σε συνδυασμό με το σκορ προκάλεσαν την οργή των οπαδών. Κινδύνευε η σωματικής μας ακεραιότητα. Έσπαγαν τσιμέντα και τα πέταγαν στο γήπεδο. Εμείς προσπαθούσαμε να παίξουμε, για να μη διακοπεί το παιχνίδι και να μην τιμωρηθεί ο ΠΑΟΚ. Άλλωστε, το αποτέλεσμα είχε κριθεί.
Ωστόσο, δεν μπορούσε να συνεχιστεί στο ματς. Η μπάλα χτύπαγε στα κομμάτια τσιμέντου, που είχαν πέσει στον αγωνιστικό χώρο. Λέγαμε στους παίκτες του ΠΑΟΚ να προσπαθήσουν να ηρεμήσουν τους οπαδούς της ομάδας τους, μήπως ολοκληρωθεί το ματς, αλλά ήταν αδύνατο να τους πλησιάσουν. Ήταν εξαγριωμένοι.
23 Μαρτίου 1996: ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 4-0 (24', 62' Τσιάρτας, 27', 65' Κωστής)
Κάναμε ένα σπουδαίο παιχνίδι. Είμαστε ακόμη στην ίδια σεζόν, όταν η ομάδα έμπαινε στο γήπεδο και δεν καταλάβαινε τίποτα. Νικούσε στα περισσότερα παιχνίδια δίχως να αντιμετωπίσει προβλήματα. Και για εμένα προσωπικά ήταν μια πολύ μεγάλη σεζόν, βγήκα καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και πρώτος σκόρερ με 26 γκολ, πήρα τη μεταγραφή στη Σεβίλλη... Από την άλλη ήταν μια πολύ κακή χρονιά για τον ΠΑΟΚ. Ήταν μια πολύ άνετη νίκη.
19 Μαΐου 2001: ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 3-2 (13' Τσιάρτας, 26' Νικολαΐδης, 65' Κωνσταντινίδης - 35' Μπορμπόκης, 43' Σπάσιτς)
Ένα ντέρμπι μετά την επιστροφή μου στην ΑΕΚ, με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να είναι αυτήν τη φορά προπονητής του ΠΑΟΚ. Ξέραμε όλοι ότι δεν ήταν εύκολο να νικήσεις τις ομάδες του Μπάγεβιτς. Ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι. Ωστόσο, καταφέραμε και πήραμε τη νίκη. Συνήθως εύκολα ή δύσκολα αυτό συνέβαινε.
27 Ιανουαρίου 2002: ΠΑΟΚ – ΑΕΚ 3-2 (19' Γεωργιάδης, 41' Κατσαμπής, 75' Οκκάς - 33' Νικολαΐδης, 38' Λάκης)
Πολύ έντονα στη μνήμη μου έχει μείνει η ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα με 3-2, γιατί ήταν ένα παιχνίδι, που δεν έπρεπε να έχουμε χάσει. Ήταν η σεζόν, που με τον Φερνάντο Σάντος χάσαμε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία από τον Ολυμπιακό, οπότε επρόκειτο για μια πολύ σημαντική απώλεια βαθμών.
Θυμάμαι ότι σ' εκείνο το παιχνίδι είχαμε απουσίες στη θέση του αριστερού μπακ κι έπαιξε αναγκαστικά εκεί ο Ροντρίγκο Φερούζεμ. Στον ΠΑΟΚ αντιλήφθηκαν το πρόβλημα, μας χτύπησαν από εκεί με τον Γεωργιάδη και χάσαμε.
6 Φεβρουαρίου 2002: ΠΑΟΚ – ΑΕΚ 0-4 (22' Τσιάρτας, 39' Λάκης, 47' Νικολαΐδης, 90' Ίβιτς)
Ήμαστε σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση εκείνη την περίοδο. Μπήκαμε στο γήπεδο χωρίς κανέναν φόβο ή ενδοιασμό. Παίζαμε πολύ όμορφο ποδόσφαιρο. Ήταν μια από τις πολύ μεγάλες νίκες σε εύρος σκορ. Δεν είναι εύκολο για καμία ομάδα να φύγει από την Τούμπα θριαμβεύτρια με 4-0.
Τα ματς στην Τούμπα ποτέ δεν ήταν εύκολα. Οι φίλαθλοι πάντα γέμιζαν το γήπεδο. Ήθελαν ο ΠΑΟΚ πάντα να κερδίζει και ιδίως κόντρα σε μια αθηναϊκή ομάδα. Θεωρούσαν ότι για όλα τα δεινά τους έφταιγε η Αθήνα. Ενδεχομένως να υπάρχει μέχρι και σήμερα σε έναν βαθμό αυτή η αντίληψη.
Παρόλα αυτά, δεν ήταν κάτι που ίσχυε. Ήταν ένα άλλοθι για το ότι δεν ήταν καλά η ομάδα τους. Με χαλούσε όταν το άκουγα να το λένε, γιατί ο ΠΑΟΚ έχει τέτοια ερείσματα στη βόρεια Ελλάδα, που μόνο με τη συσπείρωση και την αγάπη του κόσμου του θα μπορούσε να αποκτήσει τρομακτική δυναμική. Οτιδήποτε άλλο χαλά αυτήν τη δυναμική.
8 Μαΐου 2002: ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 6-2 (2' Τσιάρτας, 24',54' Νικολαΐδης, 41' Λάκης, 63' Κωνσταντινίδης, 90' Ίβιτς - 85', 89' Βοσκαρίδης)
Ήταν η τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος και θέλαμε να κλείσουμε ευχάριστα τη χρονιά για τον κόσμο. Είχαμε πάρα πολύ καλή ομάδα τότε και ήταν άδικο που χάσαμε τον τίτλο. «Αυτοκτονήσαμε» με κάποιες απώλειες βαθμών, καθώς καταστρέψαμε τη διαφορά, που είχαμε χτίσει. Πήραμε βέβαια το Κύπελλο, όμως με είχε πειράξει πολύ που χάσαμε το πρωτάθλημα από αγωνιστικά λάθη δικά μας. Από τις απώλειες που είχαμε, έναν βαθμό να παίρναμε, θα ήμαστε πρωταθλητές, αφού φτάσαμε στην ισοβαθμία με τον Ολυμπιακό. Ήταν από τις πολύ δυνατές χρονιές για την ΑΕΚ σε ντέρμπι, σε μια περίοδο που ήταν πολύ δύσκολο να σπάσει κανείς την κυριαρχία του Ολυμπιακού.
Το γκολ που πέτυχα σ' εκείνο το ματς ήταν ένα από τα πιο όμορφα, που έχω πετύχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ήταν ένα πολύ δύσκολο γκολ. Εκτέλεσα το φάουλ από τη γωνία της μεγάλης περιοχής και το έστειλα στο απέναντι παράθυρο.
1 Δεκεμβρίου 2002: ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 3-4 (35' Κατσουράνης, 45' Νικολαΐδης, 77' Μπορμπόκης - 2' Φρούσος, 18' Οκκάς, 28' Νάστος, 59' Οκκάς)
Ήταν μία νίκη του ΠΑΟΚ κυρίως λόγω ημέρας και όχι παράδοσης. Όσο και να μην πήγαινε καλά, ο ΠΑΟΚ μπορούσε να κάνει νίκες κόντρα σε οποιαδήποτε ομάδα.
Εμείς είχαμε Μπάγεβιτς προπονητή με Ψωμιάδη πρόεδρο τότε και δεν ήταν τόσο ζεστό το περιβάλλον. Πολλοί ήταν οι οπαδοί που δεν ήθελαν τον Μπάγεβιτς στην ομάδα. Πάντα προσπαθούσαμε να απομονώσουμε το αγωνιστικό από το μη αγωνιστικό, όμως όσο κι αν προσπαθείς, εισπράττεις την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Το αρνητικό κλίμα αυξανόταν διαμέσου των εφημερίδων και των ραδιοφώνων. Δεν υπήρχε η συσπείρωση, που είχαμε άλλες χρονιές.
Οι απόψεις αναφορικά με το θέμα του Μπάγεβιτς ήταν πολλές και διαφορετικές. Άλλοι ήταν κατά της επιστροφής του, άλλοι υπέρ και για κάποιους άλλους ήταν αδιάφορο το θέμα. Αυτό διαμορφώνει μια μπερδεμένη συναισθηματική κατάσταση σε μία ομάδα.
Το συγκεκριμένο ήταν ένα παιχνίδι, στο οποίο μπορεί να ήθελαν να δώσουν απαντήσεις και οι παίκτες του ΠΑΟΚ στον πρώην προπονητή τους. Δεν ήταν ότι είχε παράδοση να περνά από την Αθήνα. Ήταν πιο πολύ θέμα συγκυρίας, χωρίς να υποτιμώ τη νίκη. Γενικότερα στις αναμετρήσεις ΑΕΚ - ΠΑΟΚ, η Ένωση υπερτερεί. Αυτό μπορεί κανείς εύκολα να το συμπεράνει κοιτώντας το ιστορικό των αναμετρήσεων των δύο ομάδων.
23-3-2003: ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 0-1 (91' Ναλιτζής)
Τα παιχνίδια στην Τούμπα ήταν πάντα δύσκολα, αλλά εξακολουθούσαμε να έχουμε τον τρόπο να φεύγουμε με νίκες. Ένα από τα ματς, στα οποία περάσαμε δύσκολα στην Τούμπα, αλλά φύγαμε με τη νίκη ήταν και αυτό.
Πιστεύω πως τα ντέρμπι ΑΕΚ - ΠΑΟΚ και φυσικά τα υπόλοιπα μεγάλα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος είναι από μόνα τους παιχνίδια που έχουν ξεχωριστή ιδιαιτερότητα. Η ψυχολογία και πολλά άλλα πράγματα παίζουν το ρόλο τους.
Δεν χρειάζεται τον προπονητή η ομάδα για να της δώσει το κίνητρο σε τέτοιους αγώνες. Το βρίσκεις από μόνος σου ανεξάρτητα από τη βαθμολογική κατάσταση των δύο αντιπάλων. Ξέρεις ότι έχεις να αντιμετωπίσεις ένα δύσκολο ματς, με μια ομάδα που έχει «καυτή» έδρα.
21-3-2004: ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 3-2 (45', 45+2' Γιασεμάκης, 57' Σαλπιγγίδης - 34', 43' Λυμπερόπουλος)
Εκείνη η χρονιά ήταν από τις χειρότερες από πλευράς ψυχολογίας και διάθεσης. Παίζαμε πότε στο γήπεδο του Ακράτητου και πότε στης Νέας Σμύρνης. Είχε γκρεμιστεί το «Νίκος Γκούμας». Έχουν περάσει από τότε 15 χρόνια, για να είναι ξανά κοντά στην επιστροφή στη φυσική της έδρα η ΑΕΚ.
Κάναμε μεγάλο αγώνα για να κρατηθεί η ομάδα και να μη διαλύσει. Ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα, όσον αφορά τη διοικητική κατάσταση. Η ψυχολογία, που υπήρχε τότε στα αποδυτήρια, δεν μου έχει ξανατύχει στην καριέρα μου. Χάναμε, κερδίζαμε, φέρναμε ισοπαλία, το συναίσθημα ήταν πάντα το ίδιο. Ήμαστε εύθραυστοι ψυχολογικά κι έτσι μπορούσαν να τύχουν και τέτοια αποτελέσματα, στα οποία να προηγούμαστε 2-0 και να δεχόμαστε την ανατροπή.
Σχεδόν όλοι οι παίκτες τότε είχαν τη δυνατότητα να κάνουν προσφυγές, για να διεκδικήσουν τα λεφτά τους. Ήμαστε απλήρωτοι για πολύ μεγάλο διάστημα ή πληρωνόμασταν έναντι. Θυμάμαι ότι σε μία συγκέντρωση, που είχαμε κάνει, είχα πάρει τον λόγο. Τους είχα πει ότι πολλούς από εμάς αυτή η ομάδα μας ανέδειξε, μας βοήθησε, μας στήριξε και έχουμε υποχρέωση κι ευθύνη σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία να τη στηρίξουμε κι εμείς. Να κάνουμε υπομονή και σε καμία περίπτωση να μην προβούμε σε προσφυγές και να θέσουμε σε κίνδυνο την ομάδα.
Στο αγωνιστικό κομμάτι δεν ήταν ότι μπαίναμε μέσα στο γήπεδο αδιάφοροι, όμως δεν ήμαστε γεμάτοι ψυχολογικά. Διαδραματίζονταν τόσα πολλά εκτός γηπέδου. Δεν είχαμε την κατάλληλη συγκέντρωση για να είμαστε αφοσιωμένοι στο αγωνιστικό. Είναι δύσκολο όταν γενικότερα περνάς μια βασανιστική κατάσταση.
Ήμαστε απλήρωτοι για πολύ καιρό και με πρωτοβουλία δική μου ζήτησα να συναντήσω και να δω τον πρώην πρόεδρο της ΑΕΚ, Στέφανο Μαματζή για να βοηθήσει με 500.000 ευρώ ρευστού και δεσμεύοντας ποσοστό από τα τηλεοπτικά δικαιώματα της ομάδας για την επόμενη χρονιά, για να πληρωθούν οι παίκτες. Προς τιμήν του προχώρησε στην κίνηση αυτή και είχα πάρει εγώ ο ίδιος τα λεφτά και τα πήγα στον κ. Νίκο Στράτο, για να μοιράσει τα χρήματα στους παίκτες και να πάρουν μερικά από τα οφειλόμενα. Έπρεπε ο καθένας να βάλει πλάτη και να δει πώς να βοηθήσει την ΑΕΚ.
Είναι κάποια πράγματα, που αν και έχουν περάσει χρόνια, καλό είναι να τα θυμίζουμε για να τα μάθει ο νεότερος κόσμος και να τα ξαναθυμούνται οι παλαιότεροι. Η ανταπόκριση του κ. Μαματζή να βοηθήσει τότε την ΑΕΚ ήταν κάτι που εμένα προσωπικά με είχε εντυπωσιάσει.
Δεν ωφελεί κανέναν η έχθρα ΑΕΚ - ΠΑΟΚ
Θα ήθελα να κλείνοντας να τοποθετηθώ για όλα αυτά που έχουν συμβεί από πέρυσι και έχουν οδηγήσει σε μια διαφοροποίηση της σχέσης ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Δεν ωφελεί κανέναν να υπάρχει αυτή η έχθρα και η αντιπαλότητα. Το φρόνιμο είναι να κοιτά ο καθένας την ομάδα του και μέσα από τη δυναμική που διαμορφώνει αγωνιστικά να παίρνει αυτό που του αξίζει μέσα στο γήπεδο.
Οτιδήποτε πέραν του υγιούς ανταγωνισμού δεν κάνει καλό σε κανέναν και πάνω απ' όλα στο ποδόσφαιρο. Η κάθε ομάδα θέλει να παίρνει τίτλους και να κάνει τους φιλάθλους της χαρούμενους. Όμως, είναι η διάρκεια και όχι ένα-δύο πρωταθλήματα , που θα την καταξιώσουν στη συνείδηση του κόσμου.