Αν το ποδοσφαιρικό 2018 για την Ελλάδα έπρεπε να αποτυπωθεί σε μία και μόνο φωτογραφία, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το γκολ του Βαρέλα στο ματς ΠΑΟΚ – ΑΕΚ. Ουδεμία άλλη φάση ξεσήκωσε τόση συζήτηση και ουδεμία άλλη φάση δεν καθόρισε την έκβαση του περυσινού πρωταθλήματος όσο η συγκεκριμένη.
Προφανώς πριν φτάσουμε στα κρίσιμα λεπτά όπου ο Κομίνης έχασε τα αυγά και τα πασχάλια, είχαν προηγηθεί πολλά και διάφορα: από το περιβόητο ρολό ταμειακής μηχανής που πέτυχε τον Όσκαρ Γκαρθία, μέχρι την μεταμεσονύχτια απόφαση της δικαιοσύνης που άλλαξε τα δεδομένα, λίγο πριν την αναμέτρηση των δυο «Δικεφάλων».
Ωστόσο ο τραγέλαφος της Τούμπας υπήρξε, εκτός των άλλων και εξόχως αποκαλυπτικός για τις παθογένειες της ελληνικής διαιτησίας, καθώς και της ελληνικής, αθλητικής δημοσιογραφίας.
Όσον αφορά στο πρώτο σκέλος, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Καμίνης βρέθηκε μπροστά στην πιο δύσκολη φάση της καριέρας του. Και αρχικά μέτρησε το γκολ. Στη συνέχεια το ακύρωσε. Αλλά δεν το ακύρωσε επειδή κατάλαβε ότι έκανε λάθος. Το ακύρωσε επειδή φοβήθηκε ότι μπορεί και να έκανε λάθος. Και επειδή είχε μετρήσει το γκολ – οφσάιντ του Ενρίκε στον τελικό του Βόλου. Επειδή το μυαλό του θόλωσε υπό την πίεση όσων είχε ακούσει τότε και όσων επρόκειτο να ακούσει στη συνέχεια. Και αντέδρασε, σπασμωδικά, αντιεπαγγελματικά, πέρα ως πέρα λανθασμένα και εμπρηστικά. Όπως έχω γράψει πολλές φορές, τίποτα από όσα ακολούθησαν δεν δικαιολογείται από την συμπεριφορά του Κομίνη. Και λυπάμαι, αλλά επαναλαμβάνω ότι ο ΠΑΟΚ ορθώς τιμωρήθηκε. Όποιος ισχυρίζεται ότι σε αντίστοιχη περίπτωση, οι παίκτες και ο προπονητής των «Ασπρόμαυρων», θα αντιδρούσαν διαφορετικά από τους παίκτες της ΑΕΚ, θα έβγαιναν δηλαδή στον αγωνιστικό χώρο για να συνεχιστεί το παιχνίδι, μάλλον κοροϊδεύει τον εαυτό του.
Πλην όμως η συμπεριφορά του Κομίνη είναι το επιχείρημα που τελειώνει κάθε συζήτηση για την αναγκαιότητα των ξένων διαιτητών και του VAR. Γιατί ξένοι διαιτητές; Επειδή Κομίνης. Γιατί VAR; Επειδή Κομίνης. Τέλος της συζήτησης.
Μέσα το τοξικό περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τους καμένους φούρνους και τις δολοφονικές επιθέσεις μέρα – μεσημέρι, δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας διαιτητής που να μπορεί να διαιτητεύσει πραγματικά ανεπηρέαστος. Και μετά από ό,τι συνέβη ΚΑΙ στον Τζήλο (παρεμπιπτόντως οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι), νιώθω ότι δεν δικαιούμαστε καν να τους κριτικάρουμε για αυτό. Τουλάχιστον ας τους απαλλάξουμε από την μιζέρια τους – ξένοι διαιτητές παντού, μέχρι να έρθει το VAR.
Για την ελληνική αθλητική δημοσιογραφία, η φάση του Βαρέλα ήταν απολύτως ξεκάθαρη. Αν είσαι ρεπόρτερ και αρθρογράφος ΠΑΟΚ, το γκολ μετρούσε δίχως την παραμικρή αμφιβολία. Αν ήσουν ρεπόρτερ και αρθρογράφος της ΑΕΚ, το γκολ δεν μετρούσε δίχως την παραμικρή αμφιβολία. Και η αλήθεια; Η αλήθεια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να προστατέψουμε την ομαδάρα.
Προσωπικά, θεωρώ ότι το γκολ είναι κανονικό. Δύσκολη φάση μεν, αλλά κανονικό. Διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι, ας πούμε ουδέτεροι αρθρογράφοι, έγραψαν το ίδιο. Και θέλω να πιστεύω ότι η οπαδική μου προτίμηση δεν παίζει ρόλο σε αυτή την εκτίμηση. Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Ως εκ τούτου, προσπάθησα και προσπαθώ να συζητώ ψύχραιμα με όσους επιμένουν για το αντίθετο, ωστόσο διατηρούν κι εκείνοι κάποιες αμφιβολίες.
Με όσους είναι «βέβαιοι» δεν έχω να πω και πολλά.
Η κατά παραγγελία «βεβαιότητα» δεν έχουν θέση στη δημοσιογραφία.
Ο φανατισμός δεν έχει θέση στη δημοσιογραφία.
Η πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας δεν έχει θέση στη δημοσιογραφία.
Κι ωστόσο όλα τα παραπάνω, όχι μόνο απέκτησαν περίοπτη θέση, αλλά έγιναν και κυρίαρχα στα ρεπορτάζ και στην αρθρογραφία και των δυο πλευρών. Και δυστυχώς η κυριαρχία τους έχει επεκταθεί και στην φετινή σεζόν.
Η κόντρα ΠΑΟΚτσήδων και ΑΕΚτσήδων δημοσιογράφων, εκτός από ηλίθια, είναι και ντροπή για τον χώρο. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, στο ματς του ΟΑΚΑ, αν κατέβουν οι ρεπόρτερ ΠΑΟΚ, μάλλον θα χρειαστούμε ΜΑΤ στα δημοσιογραφικά.
Μέχρι και σήμερα που το συζητάμε, περιμένω να διαβάσω έναν ΑΕΚτσή δημοσιογράφο που να γράψει ότι το γκολ ίσως και να μετρούσε. Και έναν ΠΑΟΚτσή που να γράψει ότι ουδείς έκλεψε το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ, αλλά το έχασε από τα δικά του λάθη. Θα περιμένω για πολύ, το ξέρω.
Εδώ και χρόνια, ένα μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων δεν υπηρετεί την αλήθεια, ούτε ενδιαφέρεται για την πραγματικότητα. Υπηρετεί τις ιδεοληψίες και τις προτιμήσεις του, ή απλώς το αφεντικό που πληρώνει καλύτερα. Στην αθλητική δημοσιογραφία η οπαδική προσέγγιση φαίνεται περισσότερο, αλλά το ίδιο λίγο ως πολύ ισχύει στην ελληνική δημοσιογραφία γενικά - εδώ που τα λέμε, και στην ελληνική κοινωνία.
Κάθε δημόσια συζήτηση το τελευταίο διάστημα, είτε μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ, είτε για την τραγωδία στο Μάτι, είτε για τον Ζακ Κωστόπουλο, θυμίζει διαμάχη ΠΑΟΚτσή και ΑΕΚτσή για το γκολ του Βαρέλα. Κι αυτό συνιστά μια διαρκή διολίσθηση προς έναν απροσδιόριστο, πάντως σκοτεινό και επικίνδυνο πάτο!
Με την ευχή να αλλάξουμε πορεία το συντομότερο δυνατό, εύχομαι χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους.
