Ο Ιανουάριος του 2017 ήταν στατιστικά ο πιο κρύος από το 2010 στην Ελλάδα και ήταν χαρακτηριστικά θανατηφόρος για όλη την Ευρώπη. Συνολικά 61 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Γηραιά Ήπειρο από θερμοκρασίες που κυμαίνονταν μέχρι τους -43 βαθμούς Κελσίου. Στη Θεσσαλονίκη, το θερμόμετρο ήταν για μέρες σταθερό υπό του μηδενός και η «Αριάδνη», όπως είχε ονομαστεί από τους μετεωρολόγους το πολικό κύμα ψύχους, δημιουργούσε αδιανόητα προβλήματα στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
Σε μια από αυτές τις μέρες, σε κάθε τέτοια μέρα, η δουλειά του προπονητή που πρέπει να πείσει τους παίκτες του να βγουν στον αγωνιστικό χώρο είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η δουλειά του Σάββα Παντελίδη ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Είχε, ήδη, δύο μήνες στον πάγκο του Ηρακλή ώστε να γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσα προβλήματα υπάρχουν. Δεν είχε κανένα σκοπό να «εκβιάσει» τους παίκτες του. Πήγε στο γήπεδο, μπήκε στα αποδυτήρια, τους κοίταξε στα μάτια και είπε: «Ποιος δεν θέλει να κάνει; Εγώ θα βγω στο γήπεδο και όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει». Τον ακολούθησαν όλοι. Κι έκτοτε έχει να μιλάει για εκείνη την ημέρα, όπως έχει να μιλάει και για εκείνο το οκτάμηνο. Ήταν ουσιαστικά το διάστημα που ανέστησε την καριέρα του.
«Να χιονίζει στη Θεσσαλονίκη, το γήπεδο να βρίσκεται σε μέτρια κατάσταση και όμως να κάνουν προπόνηση και εν συνεχεία να πλένονται με κρύο νερό. Εν μέσω χιονιά! Στις 9 από τις 10 ομάδες, οι ποδοσφαιριστές αυτοί θα είχαν φύγει. Πιστεύω στο συναίσθημα. Αν δεν είσαι δεμένος με την ομάδα και τους ποδοσφαιριστές σου δεν μπορείς να δουλέψεις αποτελεσματικά, τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σ’ εμένα».
Το συναίσθημα έκανε θαύματα στον Ηρακλή και τον κράτησε στην κατηγορία, παρά το κάκιστο ξεκίνημα στη σεζόν. Ο Σάββας Παντελίδης από τα αζήτητα βρέθηκε υποψήφιος για καλύτερος προπονητής της χρονιάς, ποδοσφαιριστές και αντίπαλοι προπονητές έπιναν νερό στο όνομά του και ομάδες τον προσέγγιζαν για να τον προσλάβουν. Αν και απλήρωτος, αν και μετέωρος σε ένα αβέβαιο περιβάλλον, απέρριψε δύο καλές προσφορές από τη Super League κι έμεινε να τελειώσει τη δουλειά. Το χρωστούσε, έλεγε, σε όσους τον πίστεψαν, αλλά κυρίως στους παίκτες που δούλευαν καθημερινά μαζί του.
«Όταν πήγα στη Θεσσαλονίκη να αναλάβω την ομάδα, το έκανα γνωρίζοντας ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. Ήμουν ήδη 1,5 χρόνο εκτός. Το προηγούμενο καλοκαίρι προσπαθούσα να πάω σε ομάδες Β’ Εθνικής, αλλά δεν με ήθελε κανείς!».
Σάββα… καφέ!
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στον Πειραιά. Γεννημένος στη Νίκαια στις 7 Απριλίου του 1965, έβλεπε τον πατέρα του να κάνει δύο δουλειές για να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένεια των τεσσάρων και ο ίδιος κατάφερε με σύνεση, επιχειρηματικότητα και τύχη να έχει λύσει το πρόβλημά του, ώστε το ποδόσφαιρο να μην είναι κατ' ανάγκη βιοποριστικό επάγγελμα. Ο Σάββας Παντελίδης μαζί με τον συνεργάτη του διατηρούν ένα κατάστημα με ρούχα και δύο καφέ-εστιατόρια στον Πειραιά, σε έναν κόντρα ρόλο από την αθλητική του υπόσταση. Μια υπόσταση που δε θα ήταν στο χορτάρι, αλλά στα παρκέ, αν δεν τον είχε… αγνοήσει ο Νίκος Τσοσκούνογλου.
Ο σκληροτράχηλος δεξιός αμυντικός της Δόξας Βύρωνα και της Προοδευτικής, κάποτε έσκαγε με επιτυχία τη μπάλα και άφηνε… άποντο τον Γιώργο Γάσπαρη. «Λίγοι ξέρουν ότι εγώ άρχισα πιτσιρικάς από τον Ιωνικό. Σε ηλικία 12 χρονών ήμουν στη δεύτερη ομάδα. Οι άλλοι όμως ήταν 16-17 ετών. Δεν υπήρχαν τότε κατηγορίες, παιδικό, εφηβικό κτλ. Στα 13-14 άρχισα να δυσκολεύομαι, με έβαζαν σε διάφορες θέσεις και είπα θα φύγω. Κάτι φίλοι μου έπαιζαν μπάσκετ και ήμουν στα 17 στην Προοδευτική με προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ήμουν μάλιστα και μέλος της βασικής πεντάδας στην Α’ ΕΣΚΑΝΑ. Πήγα και στο κλιμάκιο της Εθνικής με προπονητή τον Ντουκσάιρ. Έπειτα έφυγε ο Γιαννάκης και ήρθε ο Τσοσκούνογλου, καλή του ώρα. Στην πρώτη προπόνηση πριν καν με δει να αγωνίζομαι με έστειλε στην δεύτερη ομάδα. Άφησα τα ρούχα μου, είπα ευχαριστώ και έφυγα από το μπάσκετ».
Η πορεία τον δικαίωσε. Μέσα από τεράστια προσπάθεια να καθιερωθεί ως προπονητής και ακόμα πιο μεγάλη επιμονή να παραμείνει ενεργός, όταν όλα κατέρρεαν γύρω του. Το μπλέξιμο με το όνομά του και την υπόθεση με τα στημένα παιχνίδια, λίγο έλειψε να αποτελέσει το τέλος της καριέρας του. Γιατί; Για ένα «α», στηλιτεύτηκε το όνομά του και ένα «α» ίσως σκότωσε τη μητέρα του. Πράγματα από τα οποία δεν επιστρέφεις εύκολα…
«Στις 25 Ιουνίου ήμουν σε μία καφετέρια όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και μου μετέφεραν ότι το όνομά μου παίζει στην υπόθεση στημένων αγώνων. Αντί για άλλον, έστειλαν το χαρτί με το δικό μου όνομα στον εισαγγελέα! Όταν παρουσιάστηκα σε αυτόν ο εισαγγελέας μου λέει «εσύ τι δουλειά έχεις εδώ; Άλλο όνομα είναι γραμμένο». Για να ηρεμήσω από όσα λέγονταν είπα να πάω στη μητέρα μου. Όταν μπήκα στο σπίτι είχε «φύγει» από τη ζωή και ενώ στην τηλεόραση «έπαιζε» σχετικό ρεπορτάζ με το όνομά μου για την υπόθεση. Δεν έμαθα ποτέ αν αυτό συνέβη από τη στενοχώρια της».
Η ευκαιρία που περίμενε!
Δεν έχουν περάσει παρά μερικοί μήνες, που ο Σάββας Παντελίδης έχασε και τον πατέρα του. Ο θάνατός του τον βρήκε στην Τρίπολη, προπονητής πλέον του Αστέρα Τρίπολης στην καλύτερη εποχή της καριέρας του. Το όνομά του έπαιζε για δεύτερη σεζόν ανάμεσα στους κορυφαίους προπονητές της σεζόν και ένας τεχνικός που ταλαιπωρούταν επί χρόνια σε μικρές κατηγορίες, με δουλειές μιας χρήσης, έπαιρνε αυτό που του χρωστούσε το άθλημα. Μιλάμε, εξάλλου, για έναν τεχνικό που δείχνει αφοσίωση στο επάγγελμά του, δουλεύει πάνω από εφτά ώρες την ημέρα, έχει ξεκάθαρη και επηρεασμένη από τον Ζοσέ Μουρίνιο προπονητική φιλοσοφία και που μέτρησε ένα-ένα τα σκαλοπάτια για να πάρει μια δίκαιη ευκαιρία.
Ξεκίνησε ως βοηθός – o tempora o mores – του Γιώργου Παράσχου στη Χαλκηδόνα. Κι όταν ήρθε η ώρα για να γίνει προπονητής το πήρε από όσο πιο χαμηλά γινόταν. Δ’ Εθνική με το Μοσχάτο, έπειτα Θρασύβουλο, Γ’ Εθνική, Β’ Εθνική, Ρόδος, Φωστήρας, Καλλιθέα, Αιγάλεω, Τρίκαλα, Εθνικός, Πανθρακικός, τελεία. Στην Κομοτηνή έρχεται η πρώτη αναγνώριση της δουλειάς του. Ανεβαίνει στη Super League μόνο και μόνο για να απολυθεί μετά από οκτώ αγώνες, καθότι πού ακούστηκε νεοφώτιστοι να έχουν δύο νίκες και έξι ήττες; Η διαδρομή παρέμεινε ίδια, αλλά σε υψηλότερο επίπεδο. Ολυμπιακός Βόλου, Γιάννινα, Λεβαδειακός και μετά η καλή στάση, εκείνο στο Καυταντζόγλειο για τον Ηρακλή.
«Ουσιαστικά αυτό που με έχει βοηθήσει είναι ότι έχω δουλέψει κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Τίποτα δεν μου φαίνεται περίεργο, παράξενο ή δύσκολο, γιατί έχω βιώσει εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις», συνοψίζει για την καριέρα του στους ελληνικούς πάγκους και ο Αστέρας Τρίπολης του έδωσε τα δύο πράγματα που επιζητούσε. Πρώτον ιδανικές συνθήκες για να δουλέψει και δεύτερον το ελεύθερο να φύγει αν ερχόταν πρόταση από «μεγάλη» ομάδα.
Ο Σάββας Παντελίδης ανεβαίνει εκ νέου στη γούρικη για εκείνον Θεσσαλονίκη. Νοέμβριο, ακριβώς όπως το 2016 για τον Ηρακλή. Ο Ιανουάριος του 2018 δεν προβλέπεται ιδιαίτερα ψυχρός φέτος…