Παίκτες σαν αυτόν κοσμούν το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν παίρνουν την απόφαση να έρθουν στα μέρη μας. Βιογραφικό, βαρύ, που περιλαμβάνει γεμάτες σεζόν στα κορυφαία πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου όπως το γερμανικό και το αγγλικό με την φανέλα ομάδων όπως η Μπορούσια Ντόρτμουντ το Αμβούργο και η Φόυλαμ αλλά και εξαιρετική παρουσία με την Εθνική Κροατίας.
Ο Μλάντεν Πέτριτς τον Γενάρη του 2014 ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Με το «τριφύλλι» στο στήθος έκλεισε την τεράστια καριέρα του τον Μάιο του 2016. Σήμερα, κάτι λιγότερο από 2 χρόνια μετά, μιλάει για τις ημέρες του στην Ελλάδα και όχι μόνο σε μία απολαυστική συνέντευξη στο SDNA.
Μέσα από την εμπειρία του συγκρίνει το ελληνικό πρωτάθλημα με άλλα της Ευρώπης στα οποία έπαιξε, θυμάται τα όσα έζησε με τον Παναθηναϊκό, τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε, τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και απαντάει στο ερώτημα για το αν θα συνέστηνε σε κάποιον παίκτη αυτού του επιπέδου να έρθει στην Ελλάδα.
Είναι πραγματικά δύσκολο στην Ελλάδα να συναντήσεις ανθρώπους που να αντιλαμβάνονται τόσο καλά το ποδόσφαιρο και να έχουν τον τρόπο να σου μεταφέρουν τις γνώσεις τους. Η συζήτησή με τον Πέτριτς αποτυπώθηκε σε κάτι παραπάνω από 2000 λέξεις και θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερες αν «ανοίγαμε» ακόμα περισσότερο την θεματολογία γύρω από τα όσα έχει ζήσει σε αυτά τα 19 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στα γήπεδα της Ευρώπης.
«Πολλά μικρά κομμάτια έφεραν τον Παναθηναϊκό στη σημερινή κατάσταση»
Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από το πρώτο διάστημα της παρουσίας σου στον Παναθηναϊκό;
«Όταν ήρθα ήξερα ήδη αρκετά πράγματα για την ομάδα. Παίκτες που είχαν παίξει στον Παναθηναϊκό μου είχαν μιλήσει για το κλαμπ. Βέβαια, ακόμα και χωρίς να μιλήσεις με κάποιους που έχουν περάσει από την ομάδα, ξέρεις τον Παναθηναϊκό. Είναι ένα κλαμπ που έχει παίξει στην Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά, είχα μιλήσει με τον Καραγκούνη που τον γνώριζα από την κοινή μας θητεία στην Φούλαμ, αλλά και με άλλους παίκτες. Βέβαια, ήξερα πως ο Παναθηναϊκός όταν ήρθα εγώ στην ομάδα δεν ήταν στην ίδια κατάσταση με αυτήν που βρισκόταν πριν από δέκα χρόνια για οικονομικούς λόγους. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα κατάφερε να έχει κάποιες επιτυχίες κυρίως στον πρώτο χρόνο της παρουσίας μου. Από τον δεύτερο χρόνο και μετά τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά».
Ποιο ήταν το συστατικό της επιτυχίας στον πρώτο χρόνο της παρουσίας σου στον Παναθηναϊκό;
«Το εξαιρετικό κλίμα που είχαμε φτιάξει μεταξύ μας. Παίζαμε ο ένας για τον άλλον. Αυτό ήταν το Α και το Ω εκείνη τη σεζόν».
Ποιος πιστεύεις πως ήταν ο λόγος που τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά;
«Το σίγουρο είναι πως η οικονομική κατάσταση στην ομάδα ήταν δύσκολο να διατηρήσει καλές συνθήκες, όπως για παράδειγμα εγκαταστάσεις. Δεν μπορώ να πω πως κάποιο συγκεκριμένο άτομο έφταιξε που άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν προς την λάθος κατεύθυνση. Ήταν πολλά μικρά κομμάτια που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Αυτό πιστεύω πως συνέβη στον Παναθηναϊκό».
«Όριζαν ένα πλάνο και το άλλαζαν μετά από μερικές εβδομάδες»
Πιστεύεις παρ’ όλα αυτά πως έγινε κάποιο σημαντικό λάθος;
«Στον Παναθηναϊκό ένας από τους λόγους που έφεραν την ομάδα σε αυτό το σημείο ήταν η συνεχής αλλαγή κατεύθυνσης. Όριζαν ένα πλάνο και μετά από λίγες εβδομάδες το άλλαζαν. Μετά από κάποιες εβδομάδες άλλαζαν και πάλι σε ένα τελείως διαφορετικό».
Πιστεύεις ότι οι πολλές αλλαγές παικτών στο ρόστερ της ομάδας ευθύνονται για αυτή την κατάσταση;
«Κατά την άποψή μου έγιναν πολλά λάθη στις μεταγραφές. Ήρθαν πολλοί νέοι παίκτες την τελευταία μου σεζόν στην ομάδα. Πολλοί ξένοι παίκτες που ήρθαν και πήραν περισσότερα χρήματα από τους Έλληνες παίκτες που είχε ήδη η ομάδα χωρίς να τα αξίζουν. Η ποιότητα έμεινε ως είχε, ή έγινε χειρότερη και το μπάτζετ αυξήθηκε. Αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος που η ομάδα βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση. Είχαμε Έλληνες παίκτες που είχαν καλό επίπεδο και έφεραν παίκτες από το εξωτερικό που δεν ήταν καλύτεροι και πήραν περισσότερα χρήματα. Κάποιοι από αυτούς έπαιξαν μόλις τρία παιχνίδια».
Συνεργάστηκες με κάποιον παίκτη στον Παναθηναϊκό που θεωρείς πως δεν εκτιμήθηκε σωστά;
«Ένας από τους παίκτες που δεν εκτιμήθηκαν όσο θα έπρεπε ήταν ο Νταβίντ Μέντες. Ήταν ένα από τα κορυφαία αμυντικά χαφ που ήρθαν στην Ελλάδα. Τακτικά ήταν άψογος, ήξερε πως έπρεπε να κινηθεί στον χώρο αλλά και πως να μοιράσει σωστά την μπάλα».
«Δεν είναι δουλειά μου να μιλήσω για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εσείς ίσως γνωρίζετε καλύτερα…»
Ποια παιχνίδια σου έχουν μείνει χαραγμένα στην μνήμη σου;
«Τα παιχνίδια που μένουν στην μνήμη σου είναι τα ντέρμπι και οι αγώνες στην Ευρώπη, όπως εκείνο κόντρα στην Αϊντχόφεν που είχα σκοράρει κιόλας στη Λεωφόρο. Αυτά είναι τα παιχνίδια για τα οποία γίνεσαι ποδοσφαιριστής. Αυτά απολαμβάνεις περισσότερο».
Πλησιάζει ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αυτά τα παιχνίδια είχαν πάντα κάτι το διαφορετικό;
«Το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτά τα παιχνίδια είναι ο κάθε παίκτης να καταλάβει τι σημαίνει να παίζει ένα ντέρμπι. Αν το καταλάβεις αυτό, αντιληφθείς την σημασία τους, αυτά είναι τα παιχνίδια που μπορείς να βελτιωθείς σαν ποδοσφαιριστής. Κανείς δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για το αν θα σκοράρεις δύο ή τρία γκολ απέναντι σε μία ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας. Αυτή είναι η μεγάλη «σκηνή» για όλους, όλα φαίνονται σε αυτά τα παιχνίδια».
Φέρνοντας στο μυαλό σου το παιχνίδι εναντίον του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο που παρά το γεγονός πως κερδίσατε στη συνέχεια το χάσατε στα χαρτιά, τι αναμνήσεις έχεις;
«Το παιχνίδι αυτό το κερδίσαμε! Μπορεί μετά να τιμωρηθήκαμε, όμως εκείνο το ματς το κερδίσαμε. Αυτό ήταν το σημαντικό για όλους μας. Το τι έγινε μετά από εκείνο το παιχνίδι έξω από το γήπεδο είναι μία άλλη ιστορία. Εμείς κάναμε ένα φανταστικό ματς και το κερδίσαμε. Για τα υπόλοιπα εμείς ως ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να τα ελέγξουμε ή να τα αλλάξουμε».
Ένιωσες γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο να μην υπάρχει δικαιοσύνη και να παίζεται εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου;
«Εγώ ήμουν ποδοσφαιριστής και η δουλειά μου ήταν να εστιάζω στο παιχνίδι. Για οτιδήποτε γύρω από αυτό δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να το ελέγξω. Έτσι έμαθα να ζω την ζωή μου, να μην χάνω χρόνο για πράγματα που δεν μπορώ να επηρεάσω. Εσείς ίσως γνωρίζετε καλύτερα για την κατάσταση στην Ελλάδα και δεν είναι δουλειά μου να μιλήσω για αυτό».
«Το ποδόσφαιρο είναι όλο και περισσότερο business»
Έχεις παίξει στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, το γερμανικό και το αγγλικό. Τι πιστεύεις πως είναι αυτό που κάνει την τόσο μεγάλη διαφορά σε σχέση με το ελληνικό;
«Νομίζω πως το πιο βασικό στοιχείο είναι το οικονομικό. Σήμερα το ποδόσφαιρο είναι πολύ ακριβό, είναι όλο και περισσότερο business. Βλέπεις τι γίνεται με τα τηλεοπτικά δικαιώματα στο Champions League για παράδειγμα. Αν δεν έχεις χρήματα δεν μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός. Στην Ελλάδα κάποιες ομάδα παλεύουν να επιβιώσουν, είναι αδύνατο να είναι ανταγωνιστικές. Έτσι, η ποιότητα του ποδοσφαίρου είναι χαμηλή. Όλες οι χώρες στις οποίες η κατάσταση είναι όπως στην Ελλάδα βιώνουν αυτό το πρόβλημα».
Μπορεί το ελληνικό πρωτάθλημα να απέχει πολύ από τα κορυφαία όμως πλέον βλέπουμε πως έχει μείνει πίσω και από ένα άλλο που επίσης έχεις ζήσει, το ελβετικό. Ποια είναι η αιτία;
«Στην Ελβετία, σε όλες τις ομάδες υπάρχει σταθερότητα. Ο κάθε παίκτης πληρώνεται στην ώρα του στο τέλος του μήνα. Δεν έχουν πρόβλημα να πάρουν άδεια για να παίξουν στην Ευρώπη. Όταν έχεις έναν παίκτη για παράδειγμα σαν τον Εσιέν που έχει παίξει στην Τσέλσι και να μην τον πληρώσεις για τρεις μήνες δεν πρόκειται να έχει κάποιο πρόβλημα. Σίγουρα έχει χρήματα στην άκρη. Φαντάσου όμως έναν παίκτη που έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα και παίζει για πολύ λιγότερα από τον Εσιέν αν δεν τον πληρώσεις τρεις μήνες τότε θα έχει μεγάλο πρόβλημα. Για αυτόν τον παίκτη είναι πολύ δύσκολο να εστιάσει στο ματς. Θα προσπαθήσει αλλά δεν είναι εύκολο, υπάρχουν παίκτες σε άλλες ομάδες όχι στον Παναθηναϊκό, που δεν πληρώνονται για έξι μήνες και δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους στο τέλος του μήνα».
Συνάντησες αντίστοιχα περιστατικά στον Παναθηναϊκό;
«Ναι υπήρχαν περιπτώσεις και στον Παναθηναϊκό παικτών που είχαν σημαντικά προβλήματα οικονομικά. Ακόμα και σε ένα τέτοιο κλαμπ κάποια στιγμή τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στην κατάσταση που εξήγησα προηγουμένως».
Υπήρξαν όμως παίκτες που έφυγαν από τον Παναθηναϊκό χωρίς η ομάδα να λάβει χρήματα ανάλογα της αξίας τους. Συμφωνείς με αυτό;
«Ναι συμφωνώ, αλλά όταν πρέπει να πουλήσεις παίκτες δεν μπορείς να ζητήσεις πολλά χρήματα γιατί τότε δύσκολα θα βρεθεί κάποια ομάδα να αγοράσει. Οι ομάδες ήξεραν την κατάσταση στον Παναθηναϊκό και έτσι δεν θα έδιναν πολλά χρήματα για να αγοράσουν παίκτες».
«Γι’ αυτό έκλαψα στο τελευταίο μου παιχνίδι στη Λεωφόρο»
Πως ήταν η συνεργασία σου στην επίθεση με τον Μπεργκ;
«Ήταν όπως και με κάθε άλλον παίκτη, δεν είχε κάτι διαφορετικό. Γνωριζόμασταν από το διάστημα που παίζαμε μαζί στο Αμβούργο αλλά τίποτα παραπάνω. Δεν είχαμε πολλά παιχνίδια εκεί μαζί γιατί είχε έναν τραυματισμό και αυτός τον είχε αφήσει πίσω. Θα ήμουν χαρούμενος αν όταν έπαιξα με τον Μάρκους έπαιζα ως στράικερ. Σε κάποια παιχνίδια με είχε βάλει ο προπονητής να παίξω ως χαφ. Με είχε φωνάξει και μου είχε πει πως είμαι καλός ως δεκάρι! Είχα παίξει όλη μου την καριέρα ως επιθετικός, σκόραρα κάθε δεύτερο παιχνίδι. Τα νούμερα νομίζω λένε πως ήμουν στράικερ! Ίσως επειδή είχα κάποιες ασίστ γενικά στην καριέρα μου αυτό επηρέαζε τους προπονητές».
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου στο τελευταίο παιχνίδι σου στη Λεωφόρο;
«Όπως είδατε όλοι σε εκείνο ματς έκλαψα. Ήταν οι τελευταίες μου στιγμές που έπαιζα ποδόσφαιρο. Θα σταματούσα αυτό που έκανα επί 19 χρόνια. Ήταν μία στιγμή που δεν μπορούσα να σκεφτώ τους οπαδούς ή οτιδήποτε άλλο. Ήταν πολύ δύσκολο, ήταν μία στιγμή που σκέφτηκα πως έπεσε η αυλαία. Ειδικά αν αγαπάς το άθλημα όσο εγώ είναι πολύ δύσκολο να σταματάς. Αν είσαι φανατικός με το ποδόσφαιρο, είναι μία στιγμή γεμάτη συναισθήματα».
Παρ’ όλα αυτά ένιωσες την αγάπη του κόσμου. Τι ήταν αυτό που έκανε τον κόσμο να σε λατρέψει;
«Νομίζω πως το κλειδί είναι πως ήμουν ένας εργάτης. Όχι στο γήπεδο, στο γήπεδο ήμουν παίκτης που έπαιζα με τεχνική, αλλά στην νοοτροπία. Ο λόγος που άρεσα στον κόσμο και εδώ και στη Γερμανία ήταν γιατί ήμουν εργάτης. Δεν ήμουν ποτέ ο παίκτης που προσπάθησε να δείξει στον κόσμο κάτι που δεν ήταν για να τον αγαπήσουν, ήμουν πάντα ο εαυτός μου είτε τους άρεσε είτε όχι. Έπαιξα με παίκτες που μετά από δύο εβδομάδες πήγαιναν στον κόσμο και φιλούσαν το έμβλημα της ομάδας. Ήταν το χειρότερο πράγμα. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που σκέφτομαι εγώ».
Πως αισθάνεσαι τώρα μακριά από τα γήπεδα;
«Είμαι πολύ έκπληκτος. Έκλαιγα σαν μωρό στο τελευταίο μου ματς με το Αμβούργο, στο τελευταίο μου ματς στη Λεωφόρο αλλά τώρα δεν μου λείπει. Φοβόμουν πολύ αυτή την κατάσταση αλλά τελικά νιώθω καλά. Νιώθω γεμάτος με όσα έκανα στην καριέρα μου, νιώθω πως έκανα καλά την δουλειά μου και τώρα είναι ώρα να ευχαριστηθώ τον χρόνο μου βλέποντας ποδόσφαιρο».
Ποια ήταν η καλύτερη περίοδος της καριέρας σου;
«Στην Γερμανία, όταν ήμουν στην Ντόρτμουντ και μετά στο Αμβούργο».
Αισθάνεσαι πως το γερμανικό πρωτάθλημα σου ταίριαζε περισσότερο;
«Όχι. Θα έλεγα πως το ισπανικό μου ταίριαζε περισσότερο στα χαρακτηριστικά μου. Ήμουν τεχνίτης παίκτης και αυτό είναι το ποδόσφαιρο στην Ισπανία. Το βλέπω τώρα με τον Ράκιτιτς που τον ξέρω καλά σαν παίκτη, αυτός χαφ εγώ επιθετικός αλλά είναι θέμα χαρακτηριστικών. Στην Γερμανία είναι περισσότερο θέμα φυσικής κατάστασης».
«Δεν θα συνέστηνα σε ένα νέο ποδοσφαιριστή να έρθει στην Ελλάδα»
Όταν ήρθες στον Παναθηναϊκό ήσουν ένας τοπ επιπέδου παίκτης. Σήμερα αν σε ρωτούσε κάποιος παίκτης με αντίστοιχη καριέρα θα του συνέστηνες να έρθει στην Ελλάδα;
«Ανάλογα την ηλικία του και την ομάδα που θα είχε πρόταση. Φυσικά είναι και θέμα των άλλων προτάσεων που θα έχει στα χέρια του. Εννοείται πως αν είχε την επιλογή να πάει σε κάποιο τοπ πρωτάθλημα θα του έλεγα να πάει εκεί όμως αλλιώς θα του έλεγα να εξετάσει τα υπόλοιπα δεδομένα. Αν ήταν νέος δεν θα του συνέστηνα να έρθει στην Ελλάδα. Αυτό είχα πει και στον Κασάμι. Είναι καλό που μπορείς να παίξεις στην Ευρώπη όμως πλέον δεν υπάρχει εξασφαλισμένη θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Νομίζω πως για την ώρα δεν θα πρότεινα σε κάποιον φίλο μου να έρθει στην Ελλάδα».
Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από το ματς στο Φάληρο κόντρα στον Ολυμπιακό που κερδίσατε 3-0;
«Μία ανάμνησή μου είναι ότι σε εκείνο το παιχνίδι σκόραρα και κανείς δεν το ξέρει! Στο φάουλ του Αμπέντ ακούμπησα την μπάλα. Τους το είπα μετά στα αποδυτήρια. Από την τηλεόραση δεν φαινόταν. Ήταν ένα φανταστικό παιχνίδι από εμάς, κανείς δεν περίμενε να τους κερδίσουμε με καθαρό σκορ. Πολύ όμορφες αναμνήσεις. Ο Ολυμπιακός τότε δεν είχε χάσει εντός έδρας, εμείς είχαμε πολλούς νέους παίκτες και ήταν έκπληξη για πολλούς».
Θυμάσαι το παιχνίδι που χάσατε με 1-0;
«Εννοείς εκείνο που είχα επτά χέρια; Τότε που ο Πράνιτς μου έβγαλε μία μπαλιά που με έφερε απέναντι στον τερματοφύλακα και ο διαιτητής μου έδειξε κίτρινη κάρτα επειδή κατέβασα την μπάλα με το στήθος».
Για τον Παναθηναϊκό πιστεύεις υπάρχει λύση σε αυτή την δύσκολη κατάσταση που βιώνει;
«Όλος ο κόσμος ξέρει πως υπάρχουν πάρα πολλά χρέη. Είναι δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο που να πληρώσει όλα αυτά τα χρέη αλλά πιστεύω πως για αυτό το κλαμπ είναι απαραίτητο να μείνει στην πρώτη κατηγορία, να διατηρήσει το όνομα και το λογότυπό του ως έχει χωρίς να αλλάξει κάτι ή να υποβιβαστεί. Αυτό είναι κάτι που θα ήταν πολύ κακό για την ομάδα, τον κόσμο και την ιστορία. Είναι μία πολύ δύσκολη κατάσταση αλλά υπάρχουν λύσεις ακόμα και αν χρειάζεται για 2-3 χρόνια να πας με πολύ χαμηλό μπάτζετ με πολλούς νέους παίκτες σε ένα μοντέλο όπως αυτό όταν ήρθα εγώ. Μπορούν και έτσι να υπάρξουν επιτυχίες».
Τι σημαίνει για την ομάδα ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός που έρχεται;
«Είναι πολύ σημαντική για ένα μεγάλο κλαμπ η παρουσία στην Ευρώπη. Είναι η σημαντικότερη πηγή εσόδων. Είναι σημαντικό και για τον κόσμο και άρα θα είναι άσχημο για τον Παναθηναϊκό να τιμωρηθεί».
Είχες κάποια πρόταση από την ομάδα αφού σταμάτησες το ποδόσφαιρο για αναλάβεις κάποιο πόστο;
«Όχι, παρά το γεγονός πως όταν υπέγραψα την ανανέωση του συμβολαίου μου, μου είχαν πει πως μετά θα μου πρότειναν κάποιο πόστο στην ομάδα. Συνέβησαν πολλά μετά στην ομάδα και δεν ήρθε καμία πρόταση».