«Τα λεφτά δε σε αλλάζουν. Η δόξα το κάνει». Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του για τη βαρύτητα μιας κουβέντας. Ενδεχομένως αν την παραπάνω την είχε πει ένας Πρόεδρος, ένας ποιητής, ένας ρήτορας ή ένα αντισυμβατικό ροκ είδωλο να είχε μεγαλύτερη δημοτικότητα από μια ποπ τραγουδίστρια. Ποιος, όμως, μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από έναν άνθρωπο που έζησε την απόλυτη ακμή και την χείριστη παρακμή, πριν βρεθεί νεκρός στην μπανιέρα ενός ξενοδοχείο; Ναι, δε θα έψαχνες ποτέ να βρεις στα λόγια της Γουίτνεϊ Χιούστον τις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Αλλά για κοίτα λίγο γύρω σου να δεις πόσο συχνά επιβεβαιώνεται… Έστω και κατά το ήμισυ.
Υπάρχει το χρήμα. Οι περισσότεροι μπορούν να το διαχειριστούν, αντιλαμβανόμενοι την προσωρινότητά του. Υπάρχει η δόξα ή η φήμη, όπως θέλει ο καθείς να το πει. Αυτή σε αλλάζει. Σε διαβάλλει. Είναι πιο εθιστική από τα λεφτά. Γι’ αυτό και η απουσία της προκαλεί ακραίες συμπεριφορές. Ο Αλέξης Αλεξανδρής φαίνεται να πάσχει από το σύνδρομο απώλειας αναγνωρισιμότητας, παρότι φυσικά δεν μιλάμε για επίσημη διάγνωση. Ένα σύνδρομο που απαντάται συχνότερα σε βετεράνους ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές της μιας επιτυχίας και… παίκτες reality παιχνιδιών!
Τα πρώτα συμπτώματα!
Ο ασθενής είναι πάντα ο τελευταίος που το καταλαβαίνει. Αυτό είναι γνωστό. Το περιβάλλον πρέπει να αντιληφθεί τα πρώτα συμπτώματα και να ψάξει για ίαση πριν φτάσει η νόσος σε προχωρημένο στάδιο. Ο Αλέξης Αλεξανδρής υπήρξε ένας σπουδαίος επιθετικός! Κλήθηκε στην Εθνική Ελλάδας ως παίκτης ακόμα της Β’ Εθνικής, έπαιξε στην ΑΕΚ, έπαιξε στον Ολυμπιακό, έπαιξε λιγότερο απ’ όσο του άξιζε στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και κρέμασε τα παπούτσια του το 2006 σε ηλικία 37 ετών.
Κατέκτησε δέκα πρωταθλήματα Ελλάδας, ένα κύπελλο και πήρε τέσσερις φορές το «χρυσό παπούτσι» στη μεγάλη κατηγορία. Παρότι συχνά σημάδευε τα δοκάρια και ως φορ είχε χάσει και τις (μνημειώδεις) ευκαιρίες του, είναι στην πέμπτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν, μάλιστα, αφαιρέσουμε τις εκτελέσεις πέναλτι τότε προσπερνά στη σχετική λίστα τον Δημήτρη Σαραβάκο και τον Αντώνη Αντωνιάδη και στέκεται πίσω μόνο από Θωμά Μαύρο και Κριστόφ Βαζέχα! Και μετά; Το μετά είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα…
Ο Αλέκος Αλεξανδρής έπαιξε ποδόσφαιρο για τρία ακόμα χρόνια. Αγωνίστηκε στη Λάρισα, στην Καλλιθέα και στην ΑΠΟΠ στην Κύπρο, όπου ξεκίνησε και την προπονητική του καριέρα. Περίπου τέσσερα χρόνια μετά κι αφού είχε περάσει από τον πάγκο της Κέρκυρας, ένιωσε ότι το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με την ομάδα Νέων του Ολυμπιακού και ένιωθε Πεπ Γκουαρντιόλα στην τοποθεσία Ρέντη! Αλαζονεία, το πρώτο σύμπτωμα…
«Δε θέλω να κρυφτώ πίσω από το δάκτυλό μου. Όνειρό μου είναι να καθίσω στον πάγκο του Ολυμπιακού. Να κοουτσάρω την πρώτη ομάδα. Και ο Γκουαρντιόλα από την ομάδα νέων ξεκίνησε. Όμως, θέλω να προχωρήσω βήμα-βήμα. Είναι πρόκληση». Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το όνειρό του έμοιαζε στο πολύπαθο για τον Ολυμπιακό καλοκαίρι του 2010 κοντά στην πραγμάτωσή του.
«Είναι φιλοδοξία κάθε προπονητή και ειδικά για εμένα είναι τιμητικό να αναλάβω την ομάδα που υπηρέτησα ως ποδοσφαιριστής για μία δεκαετία. Θεωρώ ότι είμαι έτοιμος, και μέσα από αυτήν τη θέση θα είναι και μια ευκαιρία για μένα να ξεπληρώσω όλη αυτήν τη μεγάλη αγάπη και όλα αυτά που μου έχει προσφέρει ο σύλλογος αυτά τα χρόνια», θα πει σε συνέντευξή του εκείνο το διάστημα, ωστόσο ο Σωκράτης Κόκκαλης θα προτιμήσει τον Έβαλντ Λίνεν και στην πορεία ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα φέρει πίσω τον Ερνέστο Βαλβέρδε.
Η απόρριψη επιδείνωσε την κατάσταση…
Η εμμονική άρνηση!
Στη θρυλική του συνέντευξη (στην οποία θα γίνει αναφορά και πιο κάτω) στην ιστοσελίδα Sport24, ο Αλέξης Αλεξανδρής κατηγόρησε τα κυκλώματα, του μάνατζερ, του προέδρους και όλο το στάτους κβο του ελληνικού ποδοσφαίρου για την ανεργία του. Η καριέρα του, όμως, δεν ήταν ακριβώς και γεμάτη επιτυχίες! Στο βιογραφικό του διαβάζουμε για ομάδες όπως ο Ιαλυσός Ρόδου, ο Μύτικας Καλυβίων στη Λάρισα, ο Άρης Αρχαγγέλου και η ΠΟΕ, ο Αμαρυνθιακός Χαλκίδας και ξανά η ΠΟΕ. Υπήρξε και μια συμφωνία με την ρουμάνικη Σεβερίν, στην οποία ωστόσο δε δούλεψε ποτέ.
Κι ενώ ο λόγος απόλυσής του από τον ΠΟΕ – στην οποία ειρήσθω εν παρόδω υπήρξε ταυτόχρονα παίκτης και αντιπρόεδρος (!!) – είχε γίνει viral θέμα σε όλα τα μέσα, η συνέχεια της ιστορίας ήταν ένα απίστευτο ξεκατίνιασμα με τον Άλκη Παλάγκα, το οποίο δεν τιμά κανέναν να αναφερθεί με λεπτομέρειες.
Το πρόβλημα ήταν πως ο Αλέξης Αλεξανδρής αρνείτο πεισματικά να αποδεχτεί ότι δεν έχει θέση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Συντηρούσε τον εαυτό του στην επικαιρότητα, κάνοντας συνήθως κριτική στη διοίκηση του Ολυμπιακού, που τον είχε απορρίψει. Άλλοτε για τη μη απόκτηση φορ, άλλοτε για την απομάκρυνση του Μίτσελ και άλλοτε για τα καθαρά αγωνιστικά δρώμενα της ομάδας.
«Όταν την μεταγραφική περίοδο δεν επενδύεις κάποια χρήματα για την απόκτηση ενός κανονικού επιθετικού που να βάζει απλά γκολ... Πας σπίτι σου.. Καληνύχτα σας...», γράφει στις 26 Φεβρουαρίου του 2016, μετά τον αποκλεισμό από την Άντερλεχτ, ενώ για τον Ισπανό τεχνικό την ημέρα της απόλυσής του θα γράψει: «Εάν υποψιαστώ ότι την Κυριακή θα παίξει στην Ξάνθη βασικός ο Αφελάι, θα πυρποληθώ. Ευχαριστούμε για όλα σενιόρ Μίτσελ. Κρίμα».
Εντύπωση, στο ίδιο πάντα πλαίσιο, είχε προκαλέσει και η αντίδρασή του στο ματς κυπέλλου του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό το 2014 (νίκη 1-0 του δικεφάλου και πρόκριση στον τελικό). «Αν τα είχατε κάνει αυτά στον Καραταΐδη, τον Γεωργάτο, τον Καραπιάλη, τον Καρεμπέ, τον Ζε Ελίας, τον Τζιοβάνι, τον Ανατολάκη, τον Αλεξανδρή, τον Μαυρογενίδη και στον Τζόρτζεβιτς πολύ απλά θα είχε φάει 4αραααααα. Αυτή είναι η διαφορά…. Καλό σας Πάσχα……».
Δεύτερο βασικό σύμπτωμα. Η αιώνια αίσθηση ανωτερότητας.
Η απώλεια συνείδησης!
Γράφει η Σοφία Μπασκάκη τον Δεκέμβριο του 2015 για την πρωινή εκπομπή «Φάτσες για ραδιόφωνο» του Team 102 fm Ρεθύμνου… «Ολοκληρώνοντας την τόσο ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο κ. Αλεξανδρής, άφησε μια έντονη αίσθηση ενός σεμνού ανθρώπου και άψογου επαγγελματία που αγαπά και σέβεται το ποδόσφαιρο. Ένα αστέρι που δεν έπεσε ποτέ από τον ουρανό, καθώς έλαμπε πατώντας γερά στη γη». Ο Αλέξης Αλεξανδρής είχε μιλήσει εκείνη την ημέρα για το μεγάλο ματς του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ, το οποίο διεξαγόταν το βράδυ στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Και ίσως ήταν η τελευταία φορά που θα άφηνε αυτή την αίσθηση, αφού περίπου 14 μήνες αργότερα έρχεται να τα γκρεμίσει όλα με τη συνέντευξη που θα τον σημαδεύει για όλη του τη ζωή.
Πολλοί – λανθασμένα – θεώρησαν ότι ενόχλησε το αιρετικό του ύφος. Ότι ήταν υποκρισία να κατηγορηθεί επειδή τόλμησε να πει όσα όλοι σκέφτονται. Και πάλι λανθασμένα. Στη συνέντευξή του στο Sport24 ο Αλέξης Αλεξανδρής παρουσίασε όλα όσα ο κόσμος σιχαινόταν και σιχαίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και το έκανε με περίσσια περηφάνεια.
«Αλλά δεν πρέπει να κολλάμε σ’ αυτό. Δεν είναι μόνο αυτό. Εντάξει, εγώ μπορεί να έπεσα. Εσύ σαν διαιτητής έπρεπε να το δώσεις; Εγώ παίζω για να κερδίσω. Είμαι ανταγωνιστικός ακόμα κι απέναντι στο παιδί μου. Αν θες να είσαι πρωταθλητής δεν υπάρχουν fair play και μ@λ@κίες. Θέλω να κερδίσω. Πώς θα κερδίσω; Με τον οποιοδήποτε τρόπο. Κλέβω ακόμα και το παιδί μου! Φέρνω έξι-πέντε στα ζάρια και του λέω πως έφερα εξάρες».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Αλεξανδρή είναι πως όσοι στάθηκαν μόνο σε αυτή τη φράση, ουσιαστικά τον κολάκεψαν. Όλη η συνέντευξη είναι ένα παραλήρημα και ένα έκτρωμα, φυσικά όχι από δημοσιογραφικής πλευράς, γιατί από τη συγκεκριμένη οπτική είναι μια τεράστια επιτυχία. Υπάρχει η αναφορά στο ματς της Ριζούπολης, όπου «δεν έγινε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι γίνεται σε όλα τα υπόλοιπα γήπεδα. Απλά, επειδή τους πείραξε η ήττα, έψαξαν να βρουν ένα άλλοθι και μία δικαιολογία για την αποτυχία τους» ή ακόμα και επίθεση στον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, επειδή δε σήκωσαν μαζί ένα τρόπαιο!
Ήταν εκείνο το σημείο που ο πάσχων χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, χάνει την επαφή με την επικαιρότητα και προσπαθεί να κρατηθεί. Η στιγμή ήταν πριν ένα χρόνο. Η συνέντευξη έκανε τον κύκλο της, ο Αλέξης Αλεξανδρής υπερασπίστηκε τον εαυτό του και προσπάθησε να πλασαριστεί ως τιμητής της ειλικρίνειας, αλλά ένα χρόνο μετά είναι και πάλι εδώ, ψάχνοντας ψίχουλα δημοσιότητας. Πότε με την ανακοίνωσή του ότι θα πάει στη «Θύρα 7» στο Καραϊσκάκη (διότι αν δεν το κοινοποιήσεις, γιατί να πας;), πότε με την ανακοίνωση στήριξης στον Ολυμπιακό και στην τελευταία του απόπειρα με την επίθεση σε δημοσιογράφο.
Τελευταίο σύμπτωμα: Απώλεια Ελέγχου.