MENU

Ήταν πρωτόγνωρη η on camera αντίδραση του Νίκου Παπαδόπουλου, λίγα λεπτά μετά το τέλος της αναμέτρησης της Λαμίας με τον Παναθηναϊκό στο «Απόστολος Νικολαϊδης» το βράδυ της Τετάρτης. Θα πρέπει, όμως, να μας προβληματίσει όλους. Όπως θα πρέπει να μας προβληματίσει και η αντίδραση του Σάββα Παντελίδη το βράδυ της Πέμπτης στο Περιστέρι…

Έπρεπε να έχει αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο ο 27χρονος τερματοφύλακας στις ύβρεις που δεχόταν από την εξέδρα; Η απάντηση είναι «όχι». Πρόκειται για μια ανθρώπινη αντίδραση που θα είχατε κι εσείς, κι εγώ και όλοι μας αν ακούγαμε κάποιον απίθανο τύπο να στέλνει κατάρες στην οικογένειά μας, αλλά που δυστυχώς δεν επιτρέπεται να έχει ένας επαγγελματίας αθλητής που με τις πράξεις του καθοδηγεί – άθελά του – τη σκέψη δεκάδων, εκατοντάδων ή χιλιάδων μικρών παιδιών που πιθανόν να τον έχουν πρότυπο.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Σκληρή, πολλές φορές απάνθρωπη, με την οποία είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα διαφωνείτε και δεν σας κατηγορώ. Μισό λεπτό, όμως…

Μήπως κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με τη θλιβερή εικόνα που παρουσιάζεται πλέον στα περισσότερα ελληνικά γήπεδα από τις χαμηλότερες ερασιτεχνικές κατηγορίες μέχρι τα «σαλόνια» της Superleague;

Προφανώς και το γήπεδο αποτελεί σε ολόκληρο τον κόσμο εκτός από χώρο ψυχαγωγίας (κάτι που, δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε προ πολλού ξεχάσει) και τόπο εκτόνωσης. Θα φωνάξεις, θα βρίσεις, θα δακρύσεις, θα πανηγυρίσεις, θα ξεσπάσεις. Σε όλες τις ανθρώπινες αντιδράσεις, όμως, υπάρχουν όρια.

Κανείς, μα κανείς, δεν μας δίνει το δικαίωμα να ισοπεδώνουμε και να εξευτελίζουμε ανθρώπινες αξίες όπως η μητέρα και η οικογένεια. Στην Ελλάδα της απόλυτης ηθικής κατάπτωσης, αισθανόμαστε ότι το να βρίζουμε μανάδες και οικογένειες είναι μαγκιά! Ο χαρακτηρισμός «πουτάνα» ακούγεται στα συνθήματα των οπαδών περισσότερο από το όνομα της ομάδας που υποστηρίζουν. Και ουδείς ασχολείται. Το θεωρούμε φυσιολογικό…

Μας ενοχλεί αν ανέβει κάποιο πανό για έναν πολιτικό ή έναν παράγοντα του ποδοσφαίρου, είμαστε… αμείλικτοι όταν ανάψει κάποιο καπνογόνο, αλλά το να καθυβρίζονται καθημερινά με χυδαίο τρόπο μανάδες, παιδιά και οικογένειες ποδοσφαιριστών ή διαιτητών, το θεωρούμε πλέον κάτι φυσιολογικό. Και κανείς μας δεν αντιδρά. Κι αν βρεθεί ένας επαγγελματίας αθλητής όπως ο Παπαδόπουλος να απαντήσει πιθανότατα θα του κουνήσουμε και το δάχτυλο…

Πως μπορούμε να αναχαιτίσουμε όλοι μας αυτό το θλιβερό φαινόμενο, από τη στιγμή που καμιά αρμόδια αρχή δεν ασχολείται σοβαρά; Μέσα από το ίδιο μας το σπίτι. Με το να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε μυαλά στα νέα παιδιά. Να τους εξηγήσουμε ότι το να βρίζεις μανάδες, παιδιά και οικογένειες δεν είναι μαγκιά, αλλά θρασυδειλία!

Θέλεις να βρίσεις κάποιον αντίπαλο, διαιτητή ή παράγοντα; Βρίσε τον ίδιο! Τη μητέρα του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και την οικογένειά του, άφησε τους ήσυχους.

Πιθανολογώ ότι πολλοί από εσάς, ιδιαίτερα αν είστε νέοι σε ηλικία, θα αντιμετωπίσετε το συγκεκριμένο κείμενο ως… γραφικό. Άλλωστε κι εσείς πιθανότατα θα αποτελείτε μέρος μιας εξέδρας που θεωρεί μαγκιά να βρίζει τη γυναίκα του Σπανούλη, τη μάνα του Διαμαντίδη, την οικογένεια του Λέο Μάτος ή του Βράνιες.

Η μόνη συμβουλή που έχω να σας δώσω είναι όταν γυρίσετε στο σπίτι σας το βράδυ, κοιτάξτε στα μάτια για λίγο τους γονείς σας, τα παιδιά σας, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας σας και σκεφτείτε. Απλά σκεφτείτε. Ίσως τότε καταλάβετε τι θα πει αληθινή μαγκιά…

Το να βρίζεις μανάδες και οικογένειες λέγεται θρασυδειλία όχι μαγκιά!