Αν για κάποιους αυτό είναι ένα τυπικό ζήτημα, για τους ίδιους τους διαιτητές είναι το πλέον ουσιαστικό. Όταν μιλάμε για αμειβόμενη διαιτησία, θα πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να ξέρουν πότε και από ποιον θα πληρωθούν.
Εχει γράψει ιστορία η περίπτωση του Θανάση Γιάχου, ο οποίος βρέθηκε κακουργηματικά κατηγορούμενος γιατί στις συνομιλίες του Κoriopolisεμφανίστηκε να λαμβάνει χρήματα από τον τότε ιδιοκτήτη της Ηλιούπολης Γιώργο Τσακογιάννη. Αποδείχθηκε πως επρόκειτο για τη νόμιμη πληρωμή της ομάδας στη διαιτητική τετράδα πριν τον αγώνα. Οι δικαστικές αρχές δικαιολογημένα περιήλθαν σε σύγχυση διότι δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ότι αλλιώς πληρώνονται οι διαιτητές στη Footbal League και με άλλον τρόπο στη Super League. Στη μικρή κατηγορία τα χρήματα καταβάλλονταν τότε σε μετρητά πριν ξεκινήσει το ματς και στη μεγάλη έμπαιναν στο λογαριασμό των διαιτητών σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα.
Την ίδια στιγμή, παραμένει εν ισχύ το περίφημο διοριστήριο. Είναι ένα έγγραφο που υποχρεούται να υπογράφει κάθε διαιτητής πριν την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου και περίπου του αφαιρούνται τα συνταγματικά δικαιώματα. Για να κατανοήσετε την αναλγησία του συντάκτη του διοριστηρίου, ο διαιτητής δεν έχει δικαίωμα να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του, ακόμη και αν υποστεί βάναυση προσβολή της προσωπικότητάς του, ακόμη κι αν θιγεί η οικογενειακή του τιμή και αξιοπρέπεια.
Με όλους αυτούς τους τρόπους, οι Ελληνες διαιτητές βρίσκονται σε μία ιδιότυπη ομηρία. Είναι απλήρωτοι, δεν γνωρίζουν ποιος πρέπει να τους πληρώνει, χάνουν το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και εκμηδενίζονται ως προσωπικότητες. Πως μπορούμε μετά να περιμένουμε ότι μπορούν να σφυρίξουν με καθαρό μυαλό μέσα στο γήπεδο.
