Η αγωνιστική περίοδος 2017-18 ξεκίνησε την Τετάρτη για τον Ολυμπιακό και από τις 16 ως τις 27 Ιουνίου θα πραγματοποιήσει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας του στο Ζέεφελντ της Αυστρίας. Εκεί όπου ο νέος τεχνικός των «ερυθρόλευκων», Μπεσνίκ Χάσι, θα βάλει τις βάσεις για όλα αυτά που θα προσπαθήσει να εμφυσήσει στους παίκτες του, για όλα όσα θα τους ζητά φέτος επί χόρτου. Άλλωστε, η προπονητική φιλοσοφία του Αλβανού τεχνικού βάσει της οποία έφτιαξε το όνομά του στην Άντερλεχτ, όπως και η εμπειρία του στις ευρωπαϊκές προκριματικές φάσεις, είναι τα δύο στοιχεία που οδήγησαν τους «ερυθρόλευκους» στην επιλογή του.
Αυτή ακριβώς η προπονητική φιλοσοφία που εξελίσσει εδώ και χρόνια, είναι αυτή πάνω στην οποία θα στηρίξει και τη δουλειά του στον Ολυμπιακό. Μια φιλοσοφία -μια τακτική προσέγγιση αν προτιμάτε- επιθετική, με πολλά ρίσκα υψηλής ανταπόδοσης μέσα στο γήπεδο, η οποία «φιλοξενεί» στοιχεία από το βελγικό, το ολλανδικό και το ισπανικό ποδόσφαιρο και η οποία μέσες-άκρες αποτελεί κοινό τόπο με όσα έχουν δουλευτεί στου Ρέντη τα τελευταία χρόνια μετά το πέρασμα τόσων Ισπανών τεχνικών. Όχι, ο αλβανοκοσοβάρικης καταγωγής Χάσι δεν γεννήθηκε στη Μαδρίτη ή τη Βαρκελώνη, όσα όμως διδάσκει στις ομάδες του έχουν απείρως περισσότερα κοινά στοιχεία με το ιβηρικό παρά το βαλκανικό ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός άλλωστε, μετά το ναυάγιο με τους Γάλλους, προσπάθησε φέτος να βρει έναν εκπρόσωπο της ισπανικής προπονητικής σχολής. Αυτός μπορεί να μην βρέθηκε βάσει καταγωγής, ωστόσο η «τακτική Χάσι» που θα αναλυθεί παρακάτω, είναι ότι πιο κοντινό σε αυτό που υπήρξε εν τέλει διαθέσιμο στην αγορά για τους πρωταθλητές.
Ολυμπιακός 2017-18... σαν Άντερλεχτ 2014-15
Η προπονητική φιλοσοφία του Αλβανού τεχνικού αναλύεται με τη βοήθεια της Άντερλεχτ της περιόδου 2014-15, δηλαδή την πρώτη φουλ σεζόν του Χάσι στον πάγκο της. Ο Χάσι είχε ολοκληρώσει το δεύτερο μισό της προηγούμενης κατακτώντας το πρωτάθλημα, ενώ το '15 οδήγησε τον σύλλογο της βελγικής πρωτεύουσας στην 3η θέση. Όλα όσα έκανε στο γήπεδο αυτή τη χρονιά υπό τις οδηγίες του νέου «ερυθρόλευκου» τεχνικού, παρουσιάζονται σε μια μακροσκελή ανάλυση της ιστοσελίδας outsideoftheboot.com, η οποία ειδικεύεται στις τακτικές ποδοσφαιρικές αναλύσεις.
Ο Σουηδός και επίσης αλβανοκοσοβάρικης καταγωγής προπονητής, Αλμπίν Σεκίρι, ο οποίος αυτή την εποχή εργάζεται στις ακαδημίες της IFK Uddevalla, καταπιάνεται με τον «πυρήνα» της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Χάσι, αναλύει τα συστήματα που χρησιμοποιεί -πάντα με τη βοήθεια της Άντερλεχτ του 2014-15- παρουσιάζει τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά της, ενώ παράλληλα προειδοποιεί ότι πρόκειται για μια φιλοσοφία που στηρίζεται -εν γνώσει του 45χρονου τεχνικού- σε πολλά τακτικά ρίσκα και η οποία δύσκολα αποφέρει καρπούς αν δεν έχει στη διάθεσή του ποδοσφαιριστές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ανά θέση.
Το SDNA σας την παρουσιάζει αυτούσια, όπως επίσης και πώς όλα αυτά πιθανώς θα «μεταφραστούν» στον Ολυμπιακό, πως σχετίζονται με υπάρχον υλικό του και του τι είδους παίκτες θα αναζητήσει στη μεταγραφική αγορά.
Τα «κλειδιά»
Μέσα από την ανάλυση αυτή, προκύπτουν βεβαίως πολλές διαφορετικές υποκατηγορίες της τακτικής του Μπεσνίκ Χάσι. Ορισμένα σημεία-κλειδιά είναι τα εξής...
• Ο Χάσι «παίζει» ένα μοντέρνο στυλ ποδοσφαίρου, με έμφαση στην κατοχή της μπάλας.
• Χρησιμοποιεί και κατά συνθήκη εναλλάσσει το 4-2-3-1 που θα παίξει και στον Ολυμπιακό, το οποίο ανάλογα τις συνθήκες μετατρέπεται σε 4-3-3 ή ακόμη και 4-4-2.
• Οι κεντρικοί μέσοι -ειδικά αυτοί με τα στοιχεία του Ντεφούρ- και τα πλάγια μπακ έχουν πιθανότατα τις σημαντικότερες θέσεις μέσα στο γήπεδο.
• Προτιμά τους σέντερ φορ-κολόνες, στόπερ που ξέρουν μπάλα ώστε να συμμετέχουν στην ανάπτυξη και εξτρέμ «τύπου Σεμπά».
• Η τακτική του περιλαμβάνει μια απαιτητική επιθετική φιλοσοφία με συνεχείς εναλλαγές θέσεων και ταχύτατη ανάπτυξη, την ώρα που το αμυντικό τρανζίσιον είναι η «μαύρη τρύπα» της.
Το 4-2-3-1, το τρανζίσιον, η ευελιξία και οι δυάδες
Ο Σεκίρι αρχικά εξηγεί τη γενικότερη φιλοσοφία του Μπεσνίκ Χάσι, τα σημεία στα οποία δίνει τη μεγαλύτερη έμφαση σε τακτικό επίπεδο, το πώς οι ομάδες του -με παράδειγμα πάντα την Άντερλεχτ της σεζόν 2014-15- έχουν την δυνατότητα να διαφοροποιούν το σχήμα τους ανάλογα την περίσταση μέσα σε ένα 90λεπτο αλλά και το πώς χρησιμοποιεί τις συνεργασίες μεταξύ δύο παικτών.
«Είναι προφανές από τη στιγμή που αρχίζεις να αναλύεις τον τρόπο παιχνιδιού της Άντερλεχτ ότι ο Μπεσνίκ Χάσι είναι ένας νέος προπονητής με μοντέρνες ιδέες για το ποδόσφαιρο. Πώς όμως μπορούμε να εξηγήσουμε τον όρο ''μοντέρνος'' στο ποδόσφαιρο; Είναι ένα παιχνίδι που έχει εξελιχθεί σε πολύ πιο γρήγορο ρυθμό, με έμφαση στη μετάβαση από την άμυνα προς την επίθεση. Ακόμη πιο σημαντική είναι όμως η επιρροή που έχει η κατοχή μπάλας. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία είναι όσα ο Χάσι προσπαθεί να εμφυσήσει στο 4-2-3-1 που χρησιμοποιεί και το οποίο ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα μπορεί να μετατρέπεται σε 4-4-2 ή 4-3-3. Η ''νέα'' Άντερλεχτ παίζει αυτό το 4-2-3-1 με έμφαση στις ταχύτατες επιθέσεις από τις πτέρυγες.
Αυτή ήταν η τακτική που χρησιμοποίησε στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν 2014-15, όταν η Άντερλεχτ είχε αρκετούς κορυφαίους παίκτες της τραυματίες: τον Μάρκο Μάριν, τον Ρολάντο και τον Ντένις Σουάρεθ.
Αυτό που ο Μπεσνίκ Χάσι προσπαθεί να εφαρμόσει σε αυτή την τακτική είναι ένα άκρως επιθετικό παιχνίδι με πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς και τρόπους ανάπτυξης. Ένα στοιχείο που κάνει την ομάδα του πολύ δύσκολο στο να αντιμετωπιστεί αμυντικά αφού μπορεί να χρησιμοποιήσει πολλές διαφορετικές παραλλαγές αυτού του σχήματος σε διαφορετικές ζώνες του αγωνιστικού χώρου. Αυτός είναι ένας πολύ μοντέρνος τρόπος παιχνιδιού και ο οποίος καθιστά την Άντερλεχτ του Χάσι μια πολύ ''ευέλικτη'' ομάδα.
Ένα διάσημο ποδοσφαιρικό παράδειγμα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να εξηγήσει το πώς η Άντερλεχτ εφαρμόζει στο γήπεδο αυτή την ''ευελιξία'' της είναι το πώς η Μπαρτσελόνα χρησιμοποιεί τις εναλλαγές θέσεων μεταξύ του Ράκιτιτς και του Μέσι κατά τη διάρκεια του αγώνα, ανάλογα την περίσταση. Αυτό που κάνει και ο Χάσι αλλά όχι μόνο μεταξύ δύο παικτών. Το κάνει με πολλές δυάδες παικτών σε πολλές διαφορετικές θέσεις και ζώνες του αγωνιστικού χώρου. Προκειμένου να γίνει πιο κατανοητή αυτή η τακτική, ας εξηγήσουμε αρχικά το πρώτο στάδιο της επίθεσης μιας ομάδας: το build-up».
Build-up (σ.σ. ανάπτυξη από την άμυνα)
Σε αυτή την κατηγορία, ο Σουηδός τεχνικός εξηγεί το πώς η ομάδα του Χάσι αναπτύσσεται από την άμυνά της και πώς «δομούνται» τακτικά αυτές οι επιθέσεις. Επιπλέον, ο Σεκίρι αναλύει την επιρροή του πλάγιων μπακ και των κεντρικών μέσων στο επιθετικό παιχνίδι αλλά και στη γενικότερη εύρυθμη λειτουργία της συγκεκριμένης τακτικής. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στην τεράστια επίδραση που είχε ο Στίβεν Ντεφούρ στην Άντερλεχτ και κάπως έτσι γίνεται σαφές το γιατί ο Χάσι προσπαθεί να τον φέρει πάση θυσία και στον Ολυμπιακό. Τον ίδιο ή τουλάχιστον έναν μέσο με τα δικά του χαρακτηριστικά αφού μονάχα με τέτοιου είδους χαφ μπορεί να γίνει η δουλειά για τον Αλβανό τεχνικό. Τέλος, αναλύεται ο ρόλος των κεντρικών αμυντικών στην ανάπτυξη και ιδιαίτερα στο πώς χρησιμοποιείται η βαθιά μπαλιά, όχι ως λύση έσχατης ανάγκης, αλλά ως κανονικό σχέδιο... επιθετικής δράσης.
«Ο Χάσι χρησιμοποιεί τετράδα στην άμυνα. Όπως συμβαίνει σε πολλές ομάδες, έτσι και στην Άντερλεχτ, οι φουλ-μπακ έχουν πολλές περισσότερες τεχνικές αρετές από τους στόπερ και χρησιμοποιούνται πιο ''ψηλά'' στον αγωνιστικό χώρο. Ο Χάσι θέλει τους μπακ να βρίσκονται πάντα πιο κοντά στην αντίπαλη ομάδα και να αναγκάζουν τους αμυνόμενους εξτρέμ ή πλάγιους χαφ να μένουν πολύ πίσω, κοντά στην αμυντική γραμμή.
Ο ρόλος του Ντεφούρ
Κατά τη διάρκεια του επιθετικού build-up από την άμυνα, η Άντερλεχτ έχει πολλούς διαφορετικούς τρόπους στο να αντιμετωπίζει την πρώτη γραμμή πίεσης, κάτι που εξαρτάται βέβαια και από το πώς αμύνεται η αντίπαλη ομάδα. Αυτό για παράδειγμα διαφοροποιείται ανάλογα με το αν απέναντι υπάρχει ένας ή δύο επιθετικοί, ή το αν ο αντίπαλος θέλει να πιέσει στο μισό κομμάτι του γηπέδου της Άντερλεχτ προκειμένου να αναγκάσει βαθιές μπαλιές. Κατά τη διάρκεια αυτού του build-up της Άντερλεχτ λοιπόν, ένας από τους σημαντικότερους παίκτες για τον Χάσι -αν όχι ο σημαντικότερος- είναι ο Στίβεν Ντεφούρ. Είναι ο χαφ που ξεκινάει από την άμυνα και βοηθάει όλη την ομάδα να ''ανέβει'' στο γήπεδο. Αυτός που κυρίως αναλαμβάνει να κρατήσει τη μπάλα στη μεσαία γραμμή για να παιχτεί ακριβώς το ποδόσφαιρο κατοχής που επιθυμεί ο Χάσι. Τέλος, είναι συνήθως και αυτός που θα βγάλει τις περισσότερες μπαλιές προς τους εξτρέμ και τον σέντερ φορ. Ο Χάσι θέλει να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής με πολλές διαφορετικές παραλλαγές και ο Ντεφούρ είναι ιδανικός σε αυτό το στυλ.
Οι κεντρικοί αμυντικοί και η βαθιά μπαλιά
Ο ευκολότερος βέβαια τρόπος για να βγει μια ομάδα από την άμυνά της προς την επίθεση, είναι η μακρινή μπαλιά. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που δεν λείπει ούτε από την Άντερλεχτ του Χάσι ειδικά σε στιγμές που ο αντίπαλος προσπαθεί να πιέσει έντονα την άμυνα. Οι μπαλιές αυτές ''φεύγουν'' συνήθως από τα πόδια των στόπερ με στόχο κυρίως τον σέντερ φορ. Στην Άντερλεχτ ο Μίτροβιτς είναι αυτός που παίζει το ρόλο της ''κολόνας'' και ο οποίος αναλαμβάνει να υποδέχεται αυτές τις μακρινές μπαλιές.
Στο παραπάνω σχήμα βλέπουμε το πώς η αντίπαλη ομάδα αμύνεται με ένα σχήμα 4-1-4-1 στο οποίο ήδη οι κεντρικοί αμυντικοί της Άντερλεχτ παίζουν 2 εναντίον 1 απέναντι στον αντίπαλο σέντερ φορ, στο πρώτο στάδιο του build-up. Εδώ βέβαια το δύσκολο είναι να φτάσει με ασφάλεια η μπάλα στην επιθετική γραμμή. Οπότε αυτό που συμβαίνει (και εδώ προσέξτε επίσης τις θέσεις των δύο πλάγιων μπακ που ανεβαίνουν στη μεσαία γραμμή) είναι ο Χάσι να δίνει την ευθύνη της ανάπτυξης στους κεντρικούς αμυντικούς του. Αυτοί πλέον έχουν το χρέος να βρουν τον ελεύθερο παίκτη με μια μακρινή ή μεσαίας απόστασης μπαλιά. Την ίδια ώρα, οι δύο αμυντικοί χαφ δεν είναι έτσι υποχρεωμένοι να οπισθοχωρήσουν αλλά αντίθετα μπορούν να ''εμπλακούν'' στο επιθετικό παιχνίδι τρυπώνοντας ανάμεσα στις γραμμές άμυνας του αντιπάλου.
Στο ίδιο σχήμα, παρατηρούμε ότι αν η αντίπαλη ομάδα αμυνθεί με man-to-man στον σέντερ φορ της Άντερλεχτ, ο ρόλος του Μίτροβιτς γίνεται ακόμη πιο σημαντικός. Αυτός και ο Πράετ (σ.σ. ο εκάστοτε μεσοεπιθετικός δηλαδή) αλλάζουν συχνά θέσεις για να χαλούν την ισορροπία της αντίπαλης άμυνας. Εδώ βλέπουμε λοιπόν ότι ο Πράετ ανεβαίνει προς την αντίπαλη περιοχή και αυτό δίνει τον χώρο στον Μίτροβιτς να πάρει θέση για να υποδεχθεί τη μακρινή μπαλιά. Ταυτόχρονα, αν ο αντίπαλος κεντρικός αμυντικός δεν είναι σίγουρος για το αν πρέπει να τον ακολουθήσει τόσο μακριά από την περιοχή του, δίνει ακόμη περισσότερο χρόνο και χώρο στον Μίτροβιτς. Όλα αυτά σημαίνουν ότι αν έχουν γίνει οι σωστές κινήσεις και η μπαλιά από την άμυνα είναι καλή, τότε η Άντερλεχτ θα έχει βρεθεί με 7 παίκτες σε θέση επίθεσης και υπό καλές προϋποθέσεις για να βρει κενούς χώρους».
Πώς ο Χάσι χρησιμοποιεί τους κεντρικούς χαφ
Εδώ γίνεται μια ακόμη πιο λεπτομερής ανάλυση του πολύτιμου ρόλου των δύο κεντρικών χαφ στην τακτική του Χάσι και το πώς ένας παίκτης σαν τον Ντεφούρ «κολλάει» απόλυτα σε όλα όσα ζητάει ο Αλβανός τεχνικός από τις ομάδες του. Εξηγείται επίσης το πόσο καταστροφική μπορεί να είναι για την ομάδα του η τακτική που διδάσκει ο 45χρονος τεχνικός αν αυτοί οι δύο δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα...
«Όπως προαναφέρθηκε, ο Ντεφούρ είναι το πολυτιμότερο γρανάζι στη μηχανή της Άντερλεχτ του Χάσι. Δεν είναι μόνο το ότι ξέρει σε ποιο σημείο του γηπέδου πρέπει να βρίσκεται πάντα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να συμμετέχει με την ίδια αποτελεσματικότητα στο επιθετικό και το αμυντικό παιχνίδι. Είναι ο τύπος παίκτη στον οποίο ο Χάσι, σε αυτό το 4-2-3-1, στηρίζει όλο το τρανζίσιον της ομάδας του από την άμυνα στην επίθεση και το αντίθετο. Διαθέτει πολύ καλό κοντρόλ, καλή πάσα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πλέι-μέικερ ο οποίος όμως έχει την ταχύτητα και την ευελιξία ενός εξτρέμ.
Από τη στιγμή μάλιστα που ο Χάσι θέλει τους πλάγιους μπακ να συμμετέχουν σε τόσο μεγάλο βαθμό στην επίθεση από τις δύο πτέρυγες προκειμένου να δημιουργούν αριθμητικά ντεσαβαντάζ για τον αντίπαλο, ο ρόλος του πλέι-μέικερ είναι ακόμη πιο σημαντικός. Γιατί προκειμένου να συμβεί αυτό, η μπάλα πρέπει πρώτα να περάσει από το κέντρο. Εκεί όπου ο Ντεφούρ πρέπει πάρει την σωστή απόφαση πάσας αφού πρώτα έχει διακρίνει το σημείο της αριθμητικής υπεροχής της ομάδας του. Κατά περίσταση, ίσως χρειαστεί να βρεθεί πιο πίσω στο γήπεδο για να βοηθήσει στην προώθηση της μπάλας. Αν πάλι ο αντίπαλος προπονητής έχει αποφασίσει να τον παίξει man-to-man χωρίς να του δώσει χώρο να υποδεχθεί άνετα τη μπάλα, τότε τον ρόλο του Ντεφούρ αναλαμβάνει να παίξει ο Τίλεμανς (σ.σ. ο δεύτερος αμυντικός χαφ).
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τον δεξιό μπακ να ανεβαίνει -το ίδιο κάνει και ο αριστερός- την ώρα που ο Ντεφούρ γυρίζει πίσω για να δημιουργήσει παιχνίδι 3 εναντίον 2 για την ομάδα του. Κατά τη διάρκεια αυτού του ντέρμπι με τη Σταντάρ Λιέγης, ο αντίπαλος προπονητής επέλεξε να πιέσει με τρεις παίκτες την άμυνα της Άντερλεχτ αφού γνώριζε ότι ο Χάσι θέλει να ξεκινά τις επιθέσεις του από πολύ πίσω. Πρόθεσή του ήταν να εξαναγκάσει αυτές ακριβώς τις μακρινές μπαλιές από τα στόπερ.
Δείτε για παράδειγμα στην παραπάνω φωτογραφία πώς ο δεξιός εξτρέμ της Σταντάρ ξεκινά να πρεσάρει τον αριστερό κεντρικό αμυντικό της Άντερλεχτ πριν καν φύγει η μπάλα από τα πόδια του τερματοφύλακα γιατί ξέρει ότι από εκεί θα ξεκινήσει η επίθεση.
Μετά από διαγώνια μπαλιά του τερματοφύλακα στον αριστερό μπακ, βλέπουμε ότι ο Ντεφούρ είναι αυτός που έχει πάει κοντά στην άμυνα και ο Τίλεμανς βρίσκεται πιο μπροστά και ελεύθερος στο να υποδεχθεί μια μπαλιά. Παρατηρήστε το πώς οι δύο κεντρικοί χαφ ''συνδέονται'' πάντα στο σημείο του γηπέδου από όπου ξεκινά η ανάπτυξη της ομάδας. Δουλεύουν πάνω στον αγωνιστικό χώρο ταυτόχρονα με σκοπό να αλληλοσυμπληρώνονται, διαβάζοντας ο ένας τις κινήσεις του άλλου. Αν δεν συνέβαινε αυτό, τότε η συγκεκριμένη τακτική του Χάσι θα είχε ως πιθανότερο αποτέλεσμα να χάνει η Άντερλεχτ όλα τα παιχνίδια της!
Τακτική ευελιξία
Αυτή η τακτική ''ευελιξία'' της Άντερλεχτ προέρχεται ακριβώς από το πώς ο Χάσι επιλέγει να χρησιμοποιεί τους παίκτες του. Καθένας έχει μια θέση εκκίνησης σε αυτό το 4-2-3-1, όμως οι εναλλαγές θέσεων μεταξύ τους είναι πολλές και συνεχείς, χωρίς όμως να χάνεται η ταυτότητα αυτής της διάταξης και η ισορροπία στην επίθεση. Αυτές οι εναλλαγές θέσεων στην επίθεση είναι που κάνουν πολύ δύσκολη την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης τακτικής αν παιχτεί σωστά. Όταν η Άντερλεχτ βρίσκεται στην επίθεση, θέλει να έχει ταυτόχρονα πολλούς παίκτες στο συγκεκριμένο κομμάτι του γηπέδου με ίσες αποστάσεις μεταξύ τους. Συνήθως αυτό σημαίνει ότι ο ένας από τους δύο κεντρικούς μέσους θα πρέπει να ''ανέβει'' αρκετά μέτρα για να προσφέρει αυτή την ισορροπία.
Όπως βλέπουμε στην παραπάνω διάταξη, ο Ντεφούρ έχει γυρίσει πίσω για να δημιουργήσει το ''3 vs 2'' στην άμυνα της Άντερλεχτ. Αφού γυρίσει τη μπάλα τελικά στον τερματοφύλακα λόγω της πίεσης, ο Προτό αναλαμβάνει να κάνει τη βαθιά μπαλιά προς τον Μίτροβιτς. Τώρα όμως, επειδή έχει οπισθοχωρήσει από τη θέση #9, ο εξτρέμ (Ατσεαμπόνγκ) είναι αυτός που παίρνει ταυτόχρονα τη θέση του πιο κεντρικά. Έτσι, η Άντερλεχτ διατηρεί έναν παίκτη μπροστά στην αντίπαλη περιοχή, αλλά βγάζει και έναν αμυνόμενο από την ισορροπία του. Την ίδια ώρα με τη δική του κίνηση προς τη θέση #9 ένας άλλος παίκτης της Άντερλεχτ είναι αυτός που βγαίνει προς τα αριστερά για να καλύψει τη θέση. Σε αυτή την περίσταση, αυτός που κάνει το overlap πίσω από τον Μίτροβιτς που έχει υποδεχθεί τη μπάλα είναι ο ένας από τους δύο κεντρικούς χαφ, ο Τίλεμανς, όπως φαίνεται στην ακόλουθη εικόνα. Σε αυτή τη θέση, ο σέντερ φορ παίζει σαν κεντρικός χαφ, ο αριστερός εξτρέμ σαν σέντερ φορ και ο κεντρικός χαφ σαν εξτρέμ. Ο δεύτερος κεντρικός χαφ που είχε οπισθοχωρήσει (ο Ντεφούρ) είναι και πάλι όμως αυτός που έχει τον σημαντικότερο ρόλο. Είναι αυτός που θα συνδέσει όλες τις θέσεις μεταξύ τους με τις πάσες του και αυτός που θα έχει την ευθύνη να αμυνθεί πρώτος αν η Σταντάρ κλέψει τη μπάλα και βγει στην αντεπίθεση».
Επίθεση από τα άκρα
Αφήνοντας πλέον την ανάπτυξη από την άμυνα, ο Σεκίρι καταπιάνεται με ένα άλλο σκέλος της τακτικής Χάσι: τις επιθέσεις από τις πτέρυγες. Ο Σουηδός τεχνικός δείχνει το πώς συνεργάζονται οι εξτρέμ με τους μπακ, «φωτογραφίζει» το τι είδους παίκτες θέλει να έχει ο 45χρονος τεχνικός σε αυτές τις θέσεις. Παίκτες σαν τον Ατσεαμπόνγκ ή σε... όρους «ερυθρόλευκου» ρόστερ σαν τον Σεμπά, τους οποίους αποδεδειγμένα προτιμά έναντι -για παράδειγμα- παικτών όπως ο Μάριν που επίσης είχε παίκτη στην Άντερλεχτ.
Παράλληλα, παρατηρούμε ότι ακόμη και σε αυτό το κομμάτι της τακτικής, ο ρόλος των κεντρικών μέσων είναι πολύ σημαντικός.
«Όπως αναφέρθηκε, οι πλάγιοι μπακ χρησιμοποιούνται συνεχώς στην ανάπτυξη από τα άκρα προκειμένου να αποκτήσει η ομάδα περισσότερο βάθος και πλάτος, κάτι που αντίστοιχα προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες επίθεσης. Προκειμένου ο Χάσι να ''δημιουργήσει'' χώρους για να γίνουν αποτελεσματικοί οι μπακ, χρησιμοποιεί τους εξτρέμ του με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Για παράδειγμα, ένας παίκτης σαν τον Ατσεαμπόνγκ ο οποίος δεν διαθέτει τις τεχνικές αρετές του Μάριν, χρησιμοποιείται λόγω της ταχύτητάς του ώστε να προσφέρει έναν ''στόχο'' πάσας στην πτέρυγα την οποία ανεβοκατεβαίνει και ιδίως σε καταστάσεις γρήγορου τρανζίσιον από άμυνα σε επίθεση. Παίζοντας σαν εξτρέμ, ο Ατσεαμπόνγκ παράλληλα μπορεί να συγκλίνει και περισσότερο προς την αντίπαλη περιοχή -περισσότερο από όσο το κάνει ο Μάριν.
Οι εναλλαγές θέσεων - ρόλων
Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης της Άντερλεχτ, γνωρίζουμε ότι οι κεντρικοί χαφ μπορούν να γυρίζουν πολύ πίσω και ότι κατά περίσταση οι κεντρικοί αμυντικοί είναι αυτοί που αναλαμβάνουν την πάσα μετάβασης προς την επίθεση, όπως π.χ. προς τον Μίτροβιτς όταν αυτός εγκαταλείπει τη θέση #9.
Στο παραπάνω στιγμιότυπο βλέπουμε αντίθετα ότι οι κεντρικοί χαφ, ο Ντεφούρ και ο Τίλεμανς, βρίσκονται ψηλά στο γήπεδο αφού η ομάδα της Σαρλερουά δεν πιέζει ιδιαίτερα και οι κεντρικοί αμυντικοί μπορούν να κρατήσουν εύκολα τη μπάλα ψάχνοντας τη σωστή πάσα. Αντίστοιχα όμως, αυτή τη φορά είναι πιο δύσκολη η πάσα προς τους χαφ αφού θα βρίσκονται συνεχώς κοντά σε αντίπαλο. Έτσι, θα πρέπει να υπάρξει διαφορετική προσέγγιση στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Τώρα, ο Χάσι θα τοποθετήσει τους εξτρέμ του σε πιο κεντρική θέση ''προς τα μέσα'' ούτως ώστε να ''τραβήξουν'' μαζί και τους αντίπαλους μπακ. Αυτό σημαίνει ότι οι μπακ της Άντερλεχτ θα έχουν περισσότερο χώρο να κινηθούν και να υποδεχθούν τη μπάλα ξεπερνώντας έτσι την πρώτη γραμμή άμυνας του αντιπάλου. Σε αυτή τη φάση, οι εξτρέμ έχουν πλέον ρόλο εσωτερικού επιθετικού.
Την ίδια ώρα, ο Ντεφούρ κάνει κίνηση στον κενό χώρο που δημιουργείται στο πλάι και τραβάει μαζί του έναν αντίπαλο, ενώ ο Τίλεμανς παίρνει θέση πίσω από τη μεσαία γραμμή του αντιπάλου. Ταυτόχρονα, ο δεξιός εξτρέμ (Ναχάρ) μπαίνει ακόμη πιο ''μέσα'', μακριά από τη φυσική του θέση. Αν ο αντίπαλος πλάγιος μπακ τον ακολουθήσει τότε αυτό δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο κενό προς το σημείο που έχει αρχίσει να κινείται ο Ντεφούρ. Αν πάλι δεν τον ακολουθήσει, τότε αυτομάτως γίνεται ο ''στόχος'' μιας εύκολης πάσας από τον αμυντικό και μάλιστα σε επικίνδυνο για τον αντίπαλο σημείο.
Σε αυτό το σημείο πλέον, ο εξτρέμ (Ναχάρ) θα είναι αυτός που θα αναλάβει να προωθήσει τη μπάλα στην επίθεση. Η κίνησή του, έχει δημιουργήσει χώρο στην πτέρυγα της ομάδας του και χρόνο να υποδεχθεί τη μπάλα ο ίδιος. Ταυτόχρονα έχει αναγκάσει, όχι έναν, αλλά δύο παίκτες του αντιπάλου να ασχοληθούν με την κίνησή του αφού πλέον κάποιος πρέπει να καλύψει τον κεντρικό χαφ (Ντεφούρ) που βγαίνει σε θέση εξτρέμ.
Αν πάλι ο εξτρέμ κάνει την κίνησή του προς τα μέσα και ο πλάγιος μπακ δεν έχει ανέβει, τότε μπαίνει στην εξίσωση η θέση #10. Ο επιτελικός χαφ (Πράετ) είναι αυτός που τώρα θα κάνει αυτή την κίνηση και να δεχθεί πάσα ή έστω να τραβήξει μαζί του κάποιον αντίπαλο και να ελευθερώσει πάλι τον χώρο πίσω του. Αυτό ταυτόχρονα επιτρέπει στον εξτρέμ να συνεχίσει την κίνησή του σαν ''δεκάρι'' και να πασάρει στον επιτελικό που βρίσκεται τώρα δεξιά. Αυτός πλέον μπορεί να επιστρέψει τη μπάλα στον κεντρικό χαφ πίσω του (Ντεφούρ) ο οποίος αντίστοιχα μπορεί να αλλάξει παιχνίδι προς τα αριστερά όπου υπάρχει κενός χώρος. Οι κινήσεις αυτές φαίνονται στις δύο παρακάτω εικόνες.
Αυτός που τώρα θα υποδεχθεί τη μπάλα είναι ο δεύτερος κεντρικός χαφ (Τίλεμανς), την ώρα που ο αριστερός μπακ θα κάνει κίνηση προς την πτέρυγα και ο εξτρέμ (Ατσεαμπόνγκ) θα προσπαθήσει να επιτεθεί στο χώρο μεταξύ του κέντρου της αντίπαλης άμυνας και της αριστερής πτέρυγας. Ταυτόχρονα, στα δεξιά, ο επιτελικός χαφ (Πράετ) πλέον κάνει κίνηση σαν δεξιός εξτρέμ και ο δεξιός εξτρέμ (Ναχάρ) παραμένει πιο κεντρικά με τον σέντερ φορ (Μίτροβιτς) κοντά του. Ο Τίλεμανς λοιπόν πασάρει στον αριστερό μπακ που ανεβαίνει και τραβάει την προσοχή του αντίπαλου εξτρέμ, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στις γραμμές της Σαρλερουά, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.
Ο αριστερός μπακ επιστρέφει ξανά τη μπάλα στον κεντρικό χαφ ο οποίος τώρα έχει όλο τον χώρο μπροστά του διαθέσιμο. Αυτό που έχει καταφέρει η Άντερλεχτ είναι να βρίσκεται πλέον στο τρίτο μισό του γηπέδου επιτιθέμενη με 5 εναντίον 5.
Συνεργασία μπακ - εξτρέμ
Μια ακόμη χρήση των φουλ-μπακ στις ομάδες του Χάσι, είναι το ότι έχουν την ελευθερία να κάνουν διεισδύσεις προς την αντίπαλη περιοχή με τη μπάλα στα πόδια. Αυτό συμβαίνει με συνεργασίες που δημιουργούν με τον εξτρέμ της πτέρυγάς τους. Αυτός επιτρέπει στον μπακ να επιτεθεί, βγαίνοντας ακριβώς πάνω στην πλάγια γραμμή και ανοίγοντας έτσι των εσωτερικό διάδρομο προς την αντίπαλη περιοχή. Στις παρακάτω εικόνες φαίνεται μια τέτοια συνεργασία του Βαν ντεν Μπόρε (σ.σ. μπακ) με τον Ναχάρ (σ.σ. εξτρέμ) στα δεξιά.
Ο Ναχάρ αρχικά κάνει κίνηση προς την περιοχή για να τραβήξει προς τα μέσα τον αμυντικό, όμως αμέσως αλλάζει κατεύθυνση προς την πλάγια γραμμή. Έτσι δίνει χώρο στον εαυτό του και αμέσως ο Βαν ντεν Μπόρε του περνάει τη μπάλα. Οι δυο τους παίζουν το ''1-2'' και πλέον αυτή η κατάσταση 2 εναντίον 2 βγάζει κερδισμένη την Άντερλεχτ αφού ο μπακ έχει βρει τον χώρο να κάνει κίνηση προς την αντίπαλη περιοχή».
Η επιθετική φιλοσοφία Χάσι
Ο Σεκίρι εξηγεί επίσης εν συντομία τη γενικότερη επιθετική φιλοσοφία του Χάσι, εντοπίζοντας ταυτόχρονα το σημαντικότερο πρόβλημα που προκύπτει από αυτή για την ομάδα του: πληρώνει το γεγονός ότι θέλει να δημιουργεί μεγάλο αριθμό τελικών προσπαθειών με το να παραχωρεί στον αντίπαλο την κατοχή της μπάλας πολύ πιο συχνά από ότι θα ήθελε.
«Όταν η Άντερλεχτ του Χάσι βρίσκεται στο τρίτο κομμάτι του αγωνιστικού χώρου, δηλαδή γύρω από την αντίπαλη περιοχή, τότε προσπαθεί να παίξει γρήγορο, επιθετικό ποδόσφαιρο. Εκεί, δεν έχει διάθεση να κυκλοφορήσει τη μπάλα με πολλές κοντινές πάσες, αλλά προσπαθεί να έχει ένα πιο άμεσο παιχνίδι: με σουτ, με κάθετη τελική πάσα ή με σέντρα. Ορισμένες φορές αυτό δημιουργεί το πρόβλημα των πολλών χαμένων ευκαιριών και αντίστοιχα δίνει την κατοχή της μπάλας στον αντίπαλο πιο γρήγορα από ότι θα ήθελε. Και αυτό είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού στο οποίο ο Χάσι θα πρέπει σίγουρα να δουλέψει στην ομάδα του».
Αντεπιθέσεις και αμυντικό τρανζίσιον
Ένα ακόμη διαφορετικό κομμάτι της τακτικής του Μπεσνίκ Χάσι είναι αυτό των αντεπιθέσεων και αντίστοιχα, του αμυντικού τρανζίσιον όταν χάνεται η μπάλα. Ένα ακόμη κομμάτι στο οποίο οι χαφ «τύπου Ντεφούρ» αποτελούν το «κλειδί» για να λειτουργήσει σωστά, αλλά και στο οποίο οι γρήγοροι εξτρέμ βγάζουν το... μεροκάματό τους. Βέβαια, ο Σεκίρι ταυτόχρονα προειδοποιεί: εδώ κρύβεται και η μεγαλύτερη αδυναμία της «φιλοσοφίας Χάσι».
«Απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους όπως η Άρσεναλ, η Άντερλεχτ προσπαθεί να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία για να βγει στην αντεπίθεση. Στις εικόνες που ακολουθούν βλέπουμε αρχικά τον τερματοφύλακα (Προτό) να ξεκινά την επίθεση γρήγορα χωρίς διάθεση για παιχνίδι κατοχής. Ήδη οι πλάγιοι μπακ και οι εξτρέμ έχουν ξεκινήσει τα σπριντ. Ο Προτό βρίσκει τον Τίλεμανς στο κέντρο και τώρα οι εξτρέμ έχουν πάρει θέση στις πτέρυγες. Ο Τίλεμανς βγάζει μια διαγώνια μπαλιά προς τον Ναχάρ στα δεξιά ούτως ώστε αυτός να παίξει ένας εναντίον ενός με τον μπακ. Ταυτόχρονα, ακριβώς πίσω του ακολουθεί ο Βαν ντεν Μπόρε ο οποίος ανεβαίνει γρήγορα για να παίξουν ''2 vs 1'' ή στη χειρότερη περίπτωση το ήδη δουλεμένο για αυτούς ''2 vs 2'' που εξηγήθηκε νωρίτερα. Μια ακόμη επιλογή είναι φυσικά να συνεχίσει την κίνηση ο εξτρέμ και να πασάρει στον μπακ που κάνει το overlap, προκειμένου να βγει μια σέντρα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα και η δύσκολη λύση
Αξίζει να σημειωθεί πως σε όλες αυτές τις γρήγορες επιθέσεις, οι ευθύνες των εξτρέμ είναι μεγάλες. Αν στην παραπάνω περίπτωση ο Ναχάρ χάσει εύκολα τη μπάλα την ώρα που εξτρέμ βρίσκεται ήδη στο ίδιο ''ύψος'' του αγωνιστικού χώρου, είναι προφανές ότι θα δημιουργηθεί ένα τεράστιο κενό πίσω τους. Και αυτό ακριβώς το σημείο είναι η μεγαλύτερη αδυναμία της τακτικής φιλοσοφίας του Χάσι: το αμυντικό τρανζίσιον.
Στην παραπάνω επίθεση βλέπουμε ότι ο Ναχάρ χάνει τελικά την μπάλα και ενώ η Άρσεναλ έχει ήδη ξεκινήσει την αντεπίθεσή της ο ίδιος βρίσκεται ακόμη στο έδαφος και ο Βαν ντεν Μπόρε αρκετά πίσω, κοντά στην περιοχή της. Οπότε, ποιος είναι αυτός που θα κληθεί να καλύψει το κενός τους; Ναι, σωστά μαντέψατε: ο Στίβεν Ντεφούρ. Όπως βλέπετε η συγκεκριμένη τακτική περιλαμβάνει πολύ τρέξιμο για τον ίδιο. Εδώ τον βλέπουμε να έχει εγκαταλείψει τη θέση του για να πιέσει τη μπάλα στο πλάι, αφήνοντας παράλληλα μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ αυτού και του Τίλεμανς και φυσικά κενό στη μεσαία γραμμή. Οπότε, αυτό που ο Χάσι έχει κάνει, είναι να δημιουργήσει ένα σύστημα που δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να επιτεθεί γρήγορα μετά από αντεπίθεση της ομάδας του. Αν αυτό βέβαια δεν εκτελεστεί άψογα, τότε αφήνει την ομάδα του εξαιρετικά ευάλωτη στο γρήγορο επιθετικό τρανζίσιον του αντιπάλου, ειδικά κόντρα σε ποιοτικές ομάδες.
Όταν παίρνει θέση άμυνας, η Άντερλεχτ αμύνεται πάντα με 4-2-3-1. Οι εξτρέμ οπισθοχωρούν πολύ και παίζουν σαν δεύτεροι πλάγιοι μπακ, ενώ οι δύο κεντρικοί χαφ αναλαμβάνουν να παίξουν man-to-man τους αντιπάλους τους με οδηγία να ακολουθούν την κίνησή τους μέχρι το όριο των κεντρικών αμυντικών. Αυτό φυσικά δημιουργεί ένα ακόμη θέμα με τον κενό χώρο που αφήνουν στη μεσαία γραμμή της ομάδας. Ξανά, οι δύο κεντρικοί χαφ είναι αυτοί που έχουν τον σημαντικότερο ρόλο. Αν για παράδειγμα ο Ντεφούρ ακολουθήσει τον συμπαίκτη του πολύ πίσω, τότε ο Τίλεμανς έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη στο γήπεδο και πρέπει να καλύψει σωστά όποιο κενό δημιουργείται. Ξανά, κόντρα σε ποιοτικές ομάδες με καλή κυκλοφορία μπάλας, ο συγκεκριμένος τρόπος άμυνας είναι δύσκολος να παιχτεί σωστά. Στο παρακάτω σχήμα βλέπουμε το πώς αυτό το πρέσινγκ του κεντρικού χαφ στη μπάλα, επιτρέπει στον αντίπαλο να βρει χώρους μπροστά από την άμυνα της Άντερλεχτ».
Τα πρώτα συμπεράσματα και ο... Βαλβέρδε
Απ' όλα όσα προηγήθηκαν, κάποια πρώτα συμπεράσματα προκύπτουν αυτόματα. Όπως το ότι ο Μπεσνίκ Χάσι δεν είναι ένας προπονητής που θα βρει «έτοιμο φαγητό» σε τακτικό επίπεδο, το οποίο θα προσπαθήσει να το βελτιώσει και να παίξει ποδόσφαιρο ανάλογα με τα «υλικά» που έχει στη διάθεσή του κάθε φορά. Όχι. Ο Χάσι είναι ο τύπος του προπονητή που έχει στο μυαλό του μια μέθοδο που οδηγεί στο δικό του (ό,τι πιο κοντινό σε) ιδανικό ποδόσφαιρο. Στο πώς πρέπει να παίζεται το σπορ στη σύγχρονη εποχή του και στο ποιες αξίες (πρέπει να) το διέπουν τακτικά. Και αυτό ακριβώς είναι που προσπαθεί να εφαρμόσει παντού.
Άλλοτε τα αποτελέσματα είναι πρωτάθλημα στην Άντερλεχτ, καλές ευρωπαϊκές πορείες και καλό ποδόσφαιρο, άλλοτε απόλυση από τη Λέγκια Βαρσοβίας μέσα σε λίγους μήνες. Αντίστοιχα, οι ποδοσφαιριστές που επιλέγει είναι αυτοί που μπορούν να φέρουν εις πέρας τις πολύ ιδιαίτερες αποστολές που τους αναθέτει και αυτοί που «κουμπώνουν» απόλυτα επάνω στον διπλανό τους παίκτη. Αν δεν θυμίζει κάτι όλο αυτό, δυο λέξεις μόνο: 1) Ερνέστο. 2) Βαλβέρδε. Ας θυμηθούμε τι άκουσε για τις επιλογές παικτών τύπου Φουστέρ, Ορμπάιθ, Μαρκάνο, Φέισα κτλ, τι πρόσφεραν τελικά οι «δικοί του» και εν τέλει τι παρουσίασε η ομάδα στο γήπεδο.
Η βελγική «σχολή»
Αυτή η «ισπανική» φιλοσοφία παιχνιδιού έχει άλλωστε εδώ και χρόνια δώσει κάποια από τα στοιχεία της και στο βελγικό ποδόσφαιρο -εκεί όπου έβγαλε το «πανεπιστήμιο» και ο Χάσι. Οι Βέλγοι έχουν εγκαταλείψει προ πολλού την... ό,τι να 'ναι λογική και έχουν βάλει γερές βάσεις στο τι μαθαίνουν στα παιδιά τους και τι διδάσκουν στις ομάδες τους. Όλες οι εθνικές τους ομάδες παίζουν 4-3-3, το οποίο «έμαθαν» από τους γείτονες Ολλανδούς -τη μεγαλύτερη επιρροή τους- και είναι ένα σχήμα που με τους κατάλληλους παίκτες μετατρέπεται άκοπα στο πιο κλασικό ισπανικό 4-2-3-1, όπως κάνει και ο Χάσι στις ομάδες του.
Αντίστοιχα, σε επίπεδο παικτών, έμφαση δίνεται κυρίως στις τεχνικές αρετές και στο κομμάτι του παιχνιδιού που αφορά στη μπάλα –όλα τα άλλα ακολουθούν. Το αποτέλεσμα, είναι εθνικές ομάδες και σύλλογοι που... προσπαθούν να γίνουν κάτι σαν Μπαρτσελόνα. Ναι, φυσικά και είναι υπερβολή. Ωστόσο είναι ταυτόχρονα και έμπνευση. Ένα μείγμα ολλανδικού – ισπανικού ποδοσφαίρου, το οποίο προσπαθεί να παντρέψει τις αρετές των δύο σχολών. Αυτή η σχολή είναι που έλλειπε από τους Βέλγους εδώ και δεκαετίες –καταδικασμένοι πάντα μέσα στην... αδιαφορία. Πλέον, η Εθνική τους ομάδα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι μια από τις πληρέστερες του πλανήτη (παρεμπιπτόντως καθοδηγείται από Ισπανό προπονητή), οι σύλλογοί τους συνεχώς βελτιώνονται, όπως επίσης βελτιώνονται αργά και σταθερά παίκτες και προπονητές.
Μοντέλο vs μπ@#$%λου
Ο Χάσι, είναι ένας από αυτούς. Και αυτοί που επιλέγουν να... ασκούν κριτική με θλιβερές ημιρατσιστικές τάσεις μόνο και μόνο λόγω του τόπου καταγωγής ενός ανθρώπου, ας έχουν στην άκρη του μυαλού τους ότι, όχι, ο Χάσι δεν θα διδάξει ποδόσφαιρο που θα προέρχεται από την «αλβανική σχολή». Ο 45χρονος τεχνικός θα προσπαθήσει να εμφυσήσει στον Ολυμπιακό ένα ποδόσφαιρο το οποίο προέρχεται -και ο ίδιος έχει μάθει- από ένα μοντέλο με πολύ γερές ρίζες και σίγουρα απείρως πιο γερές από π.χ. το ελληνικό. Δηλαδή ένα ποδοσφαιρικό... μοντέλο που προφανώς ζει μονάχα σε μια μικρή σκοτεινή γωνίτσα του μυαλού μας, δίπλα σε δράκους, ξωτικά και άλλα φανταστικά πλάσματα.
Και αυτό ο Ολυμπιακός το μέτρησε πολύ πριν υπογράψει τον Χάσι. Αν άλλωστε οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποδείξει κάτι όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι οι επιλογές τους σε επίπεδο προσώπων ούτε τυχαίες είναι, ούτε προκύπτουν αβασάνιστα και χωρίς μελέτη. Το μόνο που μένει να φανεί είναι αφενός το αν θα του δώσει τον χρόνο να δουλέψει όλα αυτά τα δύσκολα πράγματα που θα προσπαθήσει να κάνει η ομάδα του πάνω στο γήπεδο. Αφετέρου, αν θα τον στηρίξει εμπράκτως με παίκτες που θα μπορούν να φέρουν εις πέρας αυτά που ζητά.
Ο «νόμος» του Χάσι και του... Μέρφι
Κάτι άλλο που προκύπτει από την τακτική ανάλυση της Άντερλεχτ του Χάσι είναι ότι το ποδόσφαιρο που επιλέγει να παίζει εμπεριέχει στο μάξιμουμ το στοιχείο του ρίσκου. Υψηλού ρίσκου. Ρίσκου που δεν έχει να κάνει αναγκαστικά με τη διάθεση της ομάδας να επιτεθεί, το κυριολεκτικό επιθετικό ρίσκο δηλαδή, αλλά με μια γενικότερη νοοτροπία τελειομανίας σε οτιδήποτε συμβαίνει εντός των τεσσάρων γραμμών σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Ως γνωστόν, όσο μεγαλύτερο είναι αυτό το ρίσκο, τόσο πιο μεγαλειώδες είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα αν όλα πάνε κατ' ευχήν. Αν πάλι κάτι αρχίσει και πηγαίνει στραβά είτε σε μικροκλίμακα, κατά τη διάρκεια ενός 90λέπτου, είτε σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν, τότε τα πράγματα είναι επίσης απλά. Η ομάδα του Χάσι πλέον σταματά να διέπεται από τους νόμους του ποδοσφαίρου, αλλά από αυτούς του... Μέρφι: «Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει όσο πιο στραβά γίνεται».
Όλα ή τίποτα
Αυτό το «όλα ή τίποτα» των ομάδων του Αλβανού πάνω στον αγωνιστικό χώρο δεν θα μπορούσε να αποτυπώνεται καλύτερα στα στατιστικά και το βιογραφικό του ως πρώτος προπονητής. Η Άντερλεχτ της πρώτης του (μισής) σεζόν (σ.σ. όταν και κατέκτησε το πρωτάθλημα) και του πρώτου μισού της σεζόν 2014-15, ήταν ένα σχολείο για το πως παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Από τα τέλη Φεβρουαρίου και μετά όμως, όταν ήρθε και ο αποκλεισμός από τους «32» του Europa League, άρχισε η ελεύθερη πτώση. Έχασε τον τελικό Κυπέλλου, έχασε συνεχόμενα ματς στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος και στα πλέι-οφ και τελικά τερμάτισε στην 3η θέση.
Αντίστοιχα μέτρια και με πολλά σκαμπανεβάσματα τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων αλλά και αγωνιστικής εικόνας ήταν και η επόμενη σεζόν του. Τερμάτισε ξανά στην 3η θέση του πρωταθλήματος, ωστόσο η δική του Άντερλεχτ πρόλαβε να φτάσει έστω στους «16» του Europa League αποκλείοντας έναν γύρο πριν τον Ολυμπιακό με δύο νίκες και πριν πάθει ακριβώς το ίδιο από τη Σαχτάρ. Η απώλεια του τίτλου ήταν τελικά και το τέλος του Χάσι, όμως είχε ήδη προλάβει να αφήσει την παρακαταθήκη του σε αγωνιστικό επίπεδο. Και αν στην Άντερλεχτ του Χάσι υπήρξαν σίγουρα πολλά όμορφα πράγματα που έμειναν πίσω όταν έφυγε, στην Λέγκια Βαρσοβίας, άφησε μόνο συντρίμμια. Έμεινε στην ομάδα της πολωνικής πρωτεύουσας από τις 4 Ιουνίου του 2016 ως και τις 18 Σεπτεμβρίου, όταν απολύθηκε μετά από 6 ισοπαλίες και 7 ήττες σε 18 ματς.
Άλλωστε, ο ίδιος ο κόουτς Σεκίρι το εξήγησε ξεκάθαρα στην τακτική ανάλυσή του χωρίς υπεκφυγές: αν οι παίκτες του Χάσι δεν ανταποκριθούν σε αυτά που τους ζητάει, τα αποτελέσματα δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από καταστροφικά.
Οι θέσεις-κλειδιά, ο Ντεφούρ και οι «ερυθρόλευκες» μεταγραφές
Στο παραπάνω, έρχεται να κουμπώσει με τη σειρά του ένα τρίτο συμπέρασμα από όσα ανέλυσε ο Σουηδός τεχνικός για την Άντερλεχτ του Χάσι. Στις ομάδες του, οι δύο κεντρικοί χαφ και οι δύο πλάγιοι μπακ, είναι πιθανότατα αυτοί που έχουν τους πιο σημαντικούς ρόλους στο παιχνίδι της σε άμυνα και επίθεση. Αυτοί είναι το γράσο που βρίσκεται ανάμεσα σε όλους τους υπόλοιπους, ούτως ώστε η μηχανή να δουλεύει χωρίς να κολλάει. Είναι αυτοί που φροντίζουν στο να δημιουργούνται συνεχείς ευεργετικές υπεραριθμίες σε επίθεση και άμυνα. Είναι αυτοί που πρέπει να τρέξουν να τρυπώσουν στο άδειο γήπεδο του αντιπάλου και αν χρειαστεί πρέπει να είναι έτοιμοι να τελειώσουν τη φάση, με τελική πάσα ή τελική προσπάθεια. Είναι επίσης αυτοί που πρέπει να τρέξουν να καλύψουν πρώτοι τις τρύπες που δημιουργούνται από τις κινήσεις των υπολοίπων όταν αντίστοιχα χάνεται η μπάλα.
Είναι τέσσερις θέσεις μέσα στο γήπεδο, για τις οποίες ο Χάσι δεν (θέλει να) κάνει συμβιβασμούς σε ποιότητα και ικανότητες. Πρέπει να «ξέρουν μπάλα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πρέπει να σκέφτονται γρήγορα και να πασάρουν σωστά, πρέπει να τρέχουν πολύ χωρίς τη μπάλα και πρέπει να την «ταλαιπωρούν» λίγο. Παίκτες σαν τον Ντεφούρ και τον Τίλεμανς. Για την ιστορία, οι δύο αυτοί χαφ της Άντερλεχτ στους οποίους ο Χάσι στήριξε την τακτική που θα προσπαθήσει να εφαρμόσει και στον Ολυμπιακό πουλήθηκαν για περίπου 35 εκατ. ευρώ. Ο πρώτος για περίπου 10 στη Μπέρνλι και ο δεύτερος για 25 στη Μονακό...
Από αυτήν ακριβώς την τακτική που διδάσκει ο Χάσι άλλωστε, μπορεί εύκολα να προβλεφθεί και το τι είδους παίκτες ψάχνει ο Ολυμπιακός στο μεταγραφικό παζάρι: στόπερ που ξέρουν μπάλα, έναν (μίνιμουμ) κεντρικό χαφ-κομπιούτερ, έναν κλασικό σέντερ-φορ ο οποίος θα αποτελεί «σημείο αναφοράς» στην επίθεση, μπακ που θα μπορούν να ανταποκριθούν σε ανελέητο πάνω-κάτω στην πτέρυγά τους και οι οποίοι θα μπορούν να συμμετέχουν στο επιθετικό παιχνίδι σαν... κανονικοί εξτρέμ.
Το υπάρχον ρόστερ, ποιοι «κολλάνε» και ποιοι όχι
Αντίστοιχα, μπορούν να βγουν και κάποια πρώτα συμπεράσματα ως προς το ποιοι ποδοσφαιριστές του τωρινού ρόστερ δεν «κολλάνε» ιδιαίτερα στο παιχνίδι που θα προσπαθήσει να παίξει ο Ολυμπιακός του Χάσι, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό (π.χ. οι μπακ με όχι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες επιθετικές αρετές σαν τους Ντε Λα Μπέγια και Φιγκέιρας, ή οι δυσκίνητοι, ψηλοί αμυντικοί χαφ που δεν μπορούν να προσφέρουν στη δημιουργία και την κυκλοφορία της μπάλας σε παιχνίδι κατοχής όπως οι Ρομαό και Μπουχαλάκης ή οι στόπερ με μάλλον κακή μεταβίβαση πέραν των απολύτως βασικών, όπως οι Μποτία και Ντα Κόστα).
Αντιθέτως, παίκτες που δείχνουν να ταιριάζουν «γάντι» στη φιλοσοφία Χάσι είναι ο Μαρτίνς, ο Σεμπά και ο Ανσαριφάρντ. Ο Πορτογάλος είναι «μηχανάκι» που ξέρει μπάλα, με πρώτο ένστικτο τη μεταβίβαση στον αμαρκάριστο συμπαίκτη και το δεξί πόδι για να την διεκπεραιώσει. Ο Βραζιλιάνος (αν φυσικά δεν πουληθεί) θα έχει στον Ολυμπιακό τον ρόλο που είχε ο Ατσεαμπόνγκ. Του τύπου που θα οργώνει την αριστερή πτέρυγα, ο οποίος θα χώνεται στον χώρο ανάμεσα στον σέντερ φορ και τον πλάγιο μπακ που θα έχει ανέβει και ο οποίος θα έχει τα σωματικά προσόντα, την ταχύτητα και τις αντοχές για να αντεπεξέλθει στο ανεβοκατέβασμα από την γωνία της περιοχής της ομάδας του μέχρι την γωνία της αντίπαλης περιοχής και τούμπαλιν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Τέλος, ο Ιρανός, παρότι δεν είναι ο κλασικός σέντερ φορ, είναι ένα δυνατό παιδί με άριστη τεχνική κατάρτιση ο οποίος μπορεί να υποδεχθεί τη μπάλα είτε στην κίνηση είτε με πλάτη στην άμυνα.
Το ρίσκο... του ρίσκου
Είναι δεδομένο ότι η σεζόν που ξεκίνησε για τον Ολυμπιακό θα είναι πολύ ιδιαίτερη για πολλούς και διάφορους λόγους. Και αν το «ιδιαίτερη» μπορεί να μεταφραστεί κατά το δοκούν, αυτά που δεν δεν χωρούν αμφισβήτηση είναι ότι αφενός ξεκίνησε πιο νωρίς από ποτέ, αφετέρου το ότι θα είναι πολύ απαιτητική σε αγωνιστικό επίπεδο με το «καλημέρα» του καλοκαιριού, αφού δεύτερη σερί χρονιά χωρίς Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι καταστροφική.
Η επιλογή του Χάσι για τον Ολυμπιακό λοιπόν εμπεριέχει αυτόματα ένα ποσοστό ρίσκου, τόσο σε επικοινωνιακό επίπεδο όσο και σε αυτό που πραγματικά μετράει: το αγωνιστικό. Αυτό ακριβώς άλλωστε -το ρίσκο- είναι βασικό συστατικό όσων προσπαθούν να πετύχουν πάνω στον αγωνιστικό χώρο οι ομάδες του Χάσι. Αν «βγει» και οι «ερυθρόλευκοι» ξεκινήσουν τη σεζόν βρισκόμενοι στους ομίλους του Champions League, τότε θα έχει γίνει και ένα μεγάλο ποσοστό της «δουλειάς» για τη φετινή σεζόν. Σε διαφορετική περίπτωση, ίσως ο ίδιος τελικά ψάχνει ξανά για δουλειά πριν «βγει» το καλοκαίρι και οι πρωταθλητές τον τρόπο να «μαζέψουν» τη σεζόν. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε.
Περισσότερα, σε κάθε περίπτωση, επί χόρτου...