Διανύει το 56ο έτος της ηλικίας του. Ιδρύθηκε το 1961 και οδεύει προς εκείνη την ηλικία που ο λαός φοβάται το… χέσιμο. Γιατί από πέσιμο αποκλείεται να πάει! Ναι, είναι ο Λεβαδειακός. Ναι, είναι εκείνη η τίμια και τιμημένη ομάδα που κάνει τους χειμώνες μας πιο ενδιαφέροντες, πιο ανατρεπτικούς, πιο αμφίρροπους.
Ναι, είναι ο σύλλογος που πολλοί έχουν κατηγορήσει, αλλά κανείς δεν μπορεί να αποδείξει τις κατηγορίες. Ναι, είναι η ομάδα που μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό εντός έδρας και να χάνει παντού εκτός έδρας. Ναι, είναι η ομάδα που μπορεί να μαζέψει τους ίδιους βαθμούς σε εννέα αγωνιστικές και σε 22 αγωνιστικές! Η ομάδα που έκανε πιο σοφό τον Τροντ Σόλιντ, η πιο refuse to lose ομάδα στη Super League, η ομάδα που όλοι λατρεύουν να μισούν, η ομάδα χωρίς την οποία δεν έχει νόημα το πρωτάθλημα, η ομάδα που πέφτει και σηκώνεται περισσότερες φορές κι απ’ όσες η γνωστή ρήση ή οι παραφράσεις της έχουν γίνει τατουάζ!
Η ομάδα του Γιάννη Κομπότη! Ο Λεβαδειακός που ετοιμάζεται να το κάνει ξανά! Γιατί σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις, αλλά πόσες φορές τελικά δε θα έχεις πέσει. Το είπε και ο γέροντας Παΐσιος, θα το έδινε και σε χρησμό η κοντοχωριανή Πυθία αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν. Μια δεκαετία γεμάτη ανατροπές και γεμάτη σασπένς! Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε ότι τίποτα δεν τελειώνει πριν τραγουδήσει η χοντρή κυρία και στην Ελλάδα τίποτα δεν τελειώνει πριν… τραγουδήσει ο Γιάννης Κομπότης.
Η μεγάλη επιστροφή!
Το καλοκαίρι του 2005, η Λιβαδειά γιόρταζε. Και μαζί της το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μετά από μια δεκαετία, τα σαλόνια της Super League ήταν έτοιμα να υποδεχτούν εκ νέου μια ομάδα που είχε αφήσει την παρακαταθήκη της τη δεκαετία του ’90, τόσο ως σύνολο όσο και με την παραγωγή σπουδαίων ποδοσφαιριστών. Ο Γιάννης Κομπότης συστηνόταν στο ευρύτερο κοινό, το οποίο λογικά δεν παρακολουθούσε τα πεπραγμένα των χαμηλότερων κατηγοριών.
«Ήταν μία τεράστια επιτυχία και με αυτή την επιτυχία δώσαμε χαρά στον κόσμο μας που τα τελευταία χρόνια έβλεπε την ομάδα να φτάνει στα διάλυση. Για να το επιτύχουμε χρειάζονταν πολύς κόπος, αρκετός χρόνος και υπομονή και φυσικά να δαπανηθούν πολλά χρήματα. Ωστόσο, μπορώ να πω ότι άξιζαν όλες αυτές οι θυσίες για τις ευτυχισμένες στιγμές που έζησα και συνεχίζω να ζω».
Ευτυχία που θα την… μοιραζόταν μαζί μας από την πρώτη κιόλας χρονιά του Λεβαδειακού στη Super League. Τι κι αν στο φινάλε δεν κατάφερε να σωθεί; Άμαθος ήταν ακόμα και άργησε να πάρει τα μέτρα του. Τι κι αν έχανε την κατηγορία στην τελευταία αγωνιστική μέσα στο Ηράκλειο από τον ΟΦΗ, που με τη νίκη πανηγύρισε την παραμονή; Με τον Λεβαδειακό τη σεζόν 2005-06 μάθαμε. Κι όχι μόνο εμείς. Έμαθε και ο Τροντ Σόλιντ, όταν είδε την πρωταθλήτρια ομάδα του Ολυμπιακού να χάνει 3-0 στο 17’ από τον Λεβαδειακό του Τάκη Λεμονή.
«Το Σάββατο έγινα 47 ετών και κάθε μέρα γίνομαι σοφός. Σήμερα έγινα σοφότερος. Δεν θέλω να σχολιάσω τον αγώνα. Είδα αυτό που είδα και δεν θέλω να κάνω κάποιο σχόλιο». Τίμιος ο Νορβηγός, τίμιοι και οι παίκτες του που πάλεψαν για την ανατροπή, αλλά κατάφεραν να φτάσουν μόνο μέχρι το 3-2 στο 60’ του αγώνα. Πώς το είχε πει ο Παύλος Δήμου; «Είπαμε να μπούμε στο παιχνίδι δυνατά, όμως ούτε εμείς περιμέναμε να είναι στο σκορ 3-0 στο 17ο λεπτό».
Η σεζόν 2006-07 ήταν μια μαύρη κηλίδα για τη σύγχρονη Super League. Το ίδιο και το 2010-11. Και δεν είναι μόνο πόσο έλειψε ο Λεβαδειακός από το πρωτάθλημα. Είναι και πόση λιγότερη αγωνία είχαμε στις τελευταίες αγωνιστικές. Πόσο μας έλειψε αυτή η μεταμόρφωση, αυτά τα σερί, αυτή η ομορφιά του ποδοσφαίρου!
Ο Ντιμπαλά και οι δύο μικρές Μπαρτσελόνες!
Ας είμαστε ρεαλιστές. Και σοφοί, σαν τον Τροντ Σόλιντ. Δεν είναι μόνο ο Λεβαδειακός που μεταμορφώνεται σαν κάμπια που γίνεται πεταλούδα την άνοιξη (σ.σ. χειροκρότημα για τον ποιητικό οίστρο του συγγραφέα), αλλά οι περισσότερες ομάδες που παλεύουν για έναν στόχο κόντρα σε αδιάφορους. Το 2008, στο φινάλε της σεζόν Ατρόμητος, Εργοτέλης, Λεβαδειακός και ΟΦΗ πάλευαν για την παραμονή τους. Μετά την 27η αγωνιστική, η ομάδα της Λιβαδειάς είχε 24 βαθμούς, έναντι 27 του Εργοτέλη, 28 του Ατρόμητου και 29 του ΟΦΗ. Ποιος λέτε ότι σώθηκε; Ποια λέτε ότι ήταν τα αποτελέσματά του;
Ναι, ναι, είναι η ίδια σοφία που μεταλαμπαδεύεται… Λεβαδειακός-ΠΑΟΚ 2-0, Αστέρας-Λεβαδειακός 1-2, Λεβαδειακός-Βέροια 5-3, τρία στα τρία και αποχαιρετιστήριο δείπνο στον Ατρόμητο που υποβιβάστηκε. Αξέχαστο εκείνη τη χρονιά το γκολ του Πάτρικ Ντιμπαλά στις καθυστερήσεις στην Τρίπολη απέναντι σε έναν Αστέρα που ήταν στην 5η θέση, όμως εντέλει έχασε το εισιτήριο για τα πλέι οφ.
Δύο καθοριστικές νίκες εκτός έδρας θα κάνουν τη διαφορά για τον Λεβαδειακό το 2008-09. Το διπλό στο Ηράκλειο πρακτικά διαχωρίζει την ήρα από το στάρι και η ομάδα του Γιάννη Κομπότη θα σφραγίσει την παραμονή της με το διπλό στην Κομοτηνή απέναντι στον Πανθρακικό. Ο Λεβαδειακός παίρνει τα δύο σπουδαία αποτελέσματα, δείχνοντας χαρακτήρα στο φινάλε της σεζόν αφού μέχρι τότε εκτός έδρας είχε κατορθώσει να μαζέψει… έναν βαθμό!!
Ακόμα ένα επικό φινάλε σε σεζόν, έστω κι αν δεν ήταν αρκετό. Το 2010, ο Λεβαδειακός θα υποβιβαστεί παρά το γεγονός ότι θα μαζέψει 13 βαθμούς (τέσσερις νίκες και μια ισοπαλία) στις τελευταίες εφτά αγωνιστικές κι ενώ σ’ όλο το προηγούμενο πρωτάθλημα είχε όλες κι όλες πέντε νίκες. Θα κάνει και διπλό στο Αλκαζάρ την τελευταία αγωνιστική, αλλά το ίδιο θα κάνει και η Ξάνθη στο Καυταντζόγλειο. Ε, δεν είναι και χθεσινοί οι άλλοι…
Προσπερνάμε στα γρήγορα το 2012, η οποία ήταν η καλύτερη σεζόν του Λεβαδειακού στη Super League (παρότι ο προβιβασμός του ως ομάδα Α αποφασίστηκε στις 22 Οκτωβρίου), προσπερνάμε και το 2013, όπου ήταν ασφαλής καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και φτάνουμε να μιλήσουμε για το 2014 και το 2015. Για να – όπως θα έλεγε η Μαρία Μπεκατώρου στο YFSF – αποχαιρετήσουμε τον Λεβαδειακό και να υποδεχτούμε την Μπαρτσελόνα!
Πώς το είχε πει ο Ολιβιέ Καπό; «Για να σας δώσω μια ιδέα, σε 18 εκτός έδρας παιχνίδια την περασμένη χρονιά πήραμε μόλις ένα βαθμό αλλά παρ’ όλα αυτά καταφέραμε να τερματίσουμε ένατοι. Σε ποιο άλλο πρωτάθλημα το βλέπετε αυτό;». Σεζόν 2013-14, λοιπόν. Ο Λεβαδειακός τερματίζει 8ος με 42 βαθμούς. Ο Λεβαδειακός κάνει πρωταθλητισμό στην έδρα του και τερματίζει τρίτος μαζί με τον Ατρόμητο και πίσω μόνο από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Ο Λεβαδειακός, που ειρήσθω εν παρόδω αλλάζει τρεις προπονητές στη σεζόν, μαζεύει 41 βαθμούς στην καυτή Λιβαδειά. Πόσους βαθμούς έχει εκτός; Έναν! Έναν από μια ισοπαλία με τον Άρη τον Σεπτέμβριο κι έκτοτε χάνει 16 ματς μακριά από τη Λιβαδειά. Δεν παίζεται…
Σεζόν 2014-15 κι ένα ακόμα μοναδικό επίτευγμα. Στο φινάλε της σεζόν ισοβαθμεί με Πανθρακικό, Πανιώνιο, Βέροια και μειονεκτώντας, υποβιβάζεται στην Football League (σ.σ. λέμε τώρα). Πού είναι το αξιοσημείωτο; Μετά το τέλος της 25ης αγωνιστικής, ο Λεβαδειακός ήταν 16ος με 22 βαθμούς, όσους είχε και ο Εργοτέλης. Βρισκόταν έξι βαθμούς πίσω από τον Πανιώνιο και τον Πανθρακικό και 12 βαθμούς πίσω από την Βέροια. Και μετά έμοιαζε σαν την Πορτογαλία στη Eurovision!! Αδύνατο να τον σταματήσεις!
Η ομάδα της Βοιωτίας – για να γίνει αντιληπτό – είχε 22 βαθμούς σε 25 ματς και συγκέντρωσε 21 βαθμούς στα τελευταία εννέα!!!! Κέρδισε εφτά ματς, εκ των οποίων τα δύο ήταν άνευ αγώνος λόγω Νίκη Βόλου και ΟΦΗ. Έχασε μόνο από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, έφτασε τη Βέροια από την οποία υπολειπόταν δώδεκα βαθμούς, όμως στο φινάλε δεν κατάφερε να σώσει την κατηγορία.
Πριν ο Κομπότης σφυρίξει τρις!
Το καλοκαίρι που έγινε μύθος, που έγινε θρύλος, που έγινε είδωλο! Ο Λεβαδειακός που είχε υποβιβαστεί, αλλά τελικά δεν είχε υποβιβαστεί. Καλοκαίρι του 2015 και όλοι έχουν πιστέψει ότι η ομάδα της Λιβαδειάς δε θα βρίσκεται στη Super League, εκτός από τον άνθρωπο που αρνείται να παραδοθεί! Ο Γιάννης Κομπότης επιβλέπει τις υποθέσεις της Βέροιας και της Κέρκυρας και περιμένει τη στιγμή που θα δικαιωθούν οι κόποι του.
Αρχές Ιουλίου έρχεται η πρώτη καταδικαστική απόφαση για την Κέρκυρα! Τον Αύγουστο έρχεται και η οριστική απόφαση που υποβιβάζει τους Φαίακες και κρατάει τον Λεβαδειακό στην κατηγορία. Η ομάδα της Βοιωτίας παίρνει ξανά τον τίτλο «Ομάδα Α» που υπήρχε από την κλήρωση, ο Γιάννης Κομπότης γίνεται πρώτο trend στο twitter και η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται εκ νέου φέτος. Χωρίς να είναι ακόμα βεβαία η αποβολή του Ηρακλή από τη Super League, κάπου σε κάποιο παράλληλα σύμπαν ο πρόεδρος του Λεβαδειακού ανάβει τσιγάρο και χαμογελάει. Ο Τσακ Νόρις απλώς του δίνει φωτιά!