Επιτέλους ένα Σαββατόβραδο ήρεμο και φυσιολογικό. Γιατί και με τον Πλατανιά η ΑΕΚ νίκησε 3-0 αλλά κακά τα ψέμματα σε τίποτα δεν έμοιαζε εκείνο το παιχνίδι με αυτό με τον Λεβαδειακό. Μια ΑΕΚ όπως είχαμε χρόνια να την δούμε παρά τις τρομερές ελλείψεις. Χωρίς τους δύο καλύτερους παίκτες της φέτος, τον Τσιγκρίνσκι και Μάνταλο, χωρίς Αλμέιδα, Χριστοδουλόπουλο, Βάργκας η ΑΕΚ έπαιξε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο από το 1 μέχρι το 90 χωρίς απρόοπτα και κινδύνους. Ευχαριστηθήκαμε ένα παιχνίδι επιτέλους με πάρα πολλούς πρωταγωνιστές χωρίς να μπορείς να πεις για κανέναν παίκτη πως υστέρησε. Απλά κάποιοι ξεχώρισαν λίγο παραπάνω.
Ο Πατίτο από την… Μαλαισία έδωσε την συνηθισμένη ασίστ, έβαλε γκολ, δημιούργησε, συνδυάστηκε. Μπορούμε να φέρουμε κι άλλον ένα τέτοιο παίκτη από την… Μαλαισία. Ο Γκάλο εξτρέμ κανονικό. Αν ο Ντίντακ έχει τα τελειώματα σε πάσα και σέντρα του Γκάλο θα γίνονταν όργια με Πατίτο. Έναν Γκάλο από αριστερά χρειάζεται η ομάδα. Ο Πέκχαρτ δικαίωσε τον Μοράις που είχε τα άντερα να τον βάλει και να παίξει το κεφάλι του με έναν παίκτη που αν δεν έβγαινε όλοι θα τα έβαζαν με τον προπονητή ενώ αν έβαζε τον Αλμέιδα όλοι θα έκραζαν τον… πρόεδρο. Έχουν σημασία αυτές οι μικρές λεπτομέρειες.
Ο Γαλανόπουλος είναι η μεγάλη προσφορά του Μοράις ακόμη κι άν έφευγε αύριο. Ένας κανονικός παίκτης που τον βλέπαμε στα λίγα λεπτά που του δινόταν η ευκαιρία στα φιλικά όμως ο Μοράις απλά τον αντιμετώπισε σαν κανονικό ποδοσφαιριστή. Αυτόν είχε, αυτόν έβαλε όταν τον χρειάστηκε. Και το αποτέλεσμα μιλάει μόνο του. Ο Σιμόες ήταν απλά ο περυσινός Σιμόες.
Αλλά το κυριότερο είναι η αγωνιστική συμπεριφορά αυτής της τριάδας στο κέντρο. Το πόσο ψηλά έπαιζαν, το πόσες μπάλες έκλεψαν και πάνω από όλα το πόσο περιοχή πάτησαν. Δεν είναι τυχαίο πως οι δύο από τους τρεις σκόραραν. Αλλά εκτός από το ότι έκαναν οι ίδιοι τελικές έδιναν χώρο στους συμπαίκτες τους για να κάνουν τις δικές του γιατί οι αμυντικοί είχαν πολύ… κόσμο να προσέχουν. Δείτε ξανά τις φάσεις για να καταλάβετε καλύτερα. Για παράδειγμα στο πρώτο γκολ ο Πατίτο κάνει αυτή την τέλεια συρτή σέντρα και είναι τρεις παίκτες για να την αξιοποιήσουν. Πρώτα ο Γαλανόπουλος που δεν την βρίσκει για λίγο, μετά ο Σιμόες που την βάζει με τακουνάκι και από πίσω έρχεται και ο Αραβίδης.
Τίποτα από όσα γίνονται στο γήπεδο από όταν ανέλαβε ο Μοράις δεν είναι τυχαίο. Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι η ικανότητα του προπονητή της ΑΕΚ δεν αμφισβητείται. Όμως στον χειρισμό δύσκολων καταστάσεων μέχρι τώρα δεν έχει ανταποκριθεί. Είναι κι αυτό ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν επιτρέπει να είναι ολοκληρωμένος ένας προπονητής. Αλλά όταν δουλεύεις όμως με συνέπεια και έχεις γνώση του αντικειμένου που ασχολείσαι τότε είναι δεδομένο πως η δουλειά θα φανεί.
Η δουλειά είχε φανεί σχεδόν από την αρχή, είχε φανεί και το προηγούμενο Σάββατο όμως χωρίς αποτέλεσμα όλα πάνε χαμένα. Τώρα που ήρθε και το αποτέλεσμα και η πολύ ωραία μπάλα με πλάνο και όχι τυχαία όλα είναι καλά. Δεν αρκεί όμως. Έχει μείνει πολύ πίσω η ομάδα, έχει πετάξει πολλούς βαθμούς, έχει πίσω τον προπονητικό εφιάλτη Τιμούρ, οπότε τίποτα δεν αλλάζει τόσο εύκολα εκτός από την ψυχολογία όλων. Από τον πρόεδρο και τον προπονητή μέχρι όλους μας. Η δουλειά σίγουρα θα συνεχιστεί στο ψηλότερο επίπεδο, η τριάδα στο κέντρο, το ανάποδο τρίγωνο, θα μείνει είτε σε 4-3-3 είτε σε 4-4-2 με ρόμβο, οι μεταγραφές πρέπει να γίνουν με το πλάνο που υπάρχει και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αφού η προετοιμασία τους έχει ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο. Πήραμε μια ανάσα. Πάμε παρακάτω…
