Τα καλοκαίρια για τις ποδοσφαιρικές ομάδες είναι συνήθως περίοδος για σχέδια, πλάνα, μεταγραφές. Αυτό δεν ισχύει για τον Ηρακλή, καθώς οι «κυανόλευκοι» για ακόμα ένα καλοκαίρι, βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, κάτι για το οποίο αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Σπύρος Παπαθανασάκης, που δημιούργησε χρέη στην ομάδα και σε συνδυασμό με την οικονομική του στενότητα, έχει φέρει τον Ηρακλή σε αδιέξοδο και τους οπαδούς της ομάδας ξανά στους δρόμους.
Με αφορμή τα όσα βιώνει για ακόμα ένα καλοκαίρι ο Ηρακλής, το SDNA υπενθυμίζει τα πεπραγμένα των τελευταίων διοικήσεων των "κυανολεύκων" διοικήσεων από την εποχή Θεοδωρίδη μέχρι την σήμερινον...
Πέτρος Θεοδωρίδης (1982-2000)
Ανέλαβε τον Ηρακλή το 1982 και έμεινε μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2000, όταν πούλησε την ομάδα στον Βαγγέλη Μυτιληναίο. Το πέρασμά του καταστροφικό. Στα χρόνια της διοικητικής του παρουσίας στα δρώμενα του Ηρακλή, οι «κυανόλευκοι» κινούνταν στην μετριότητα, χωρίς ουδέποτε να καταφέρουν να πάρουν κάποιον τίτλο, παρά την εκπληκτική ομάδα που είχαν στα χρόνια του Κωφίδη, Χατζηπαναγή, Ζούντμπι, Παπαϊωάννου κ.α.
Φυσικά κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τα συλλαλητήρια εναντίον του, αφού οι κόντρες του έφτασαν μέχρι και σε επεισόδια και σε μηνύσεις με οπαδούς, ιδίως μετά την πώληση βασικών παικτών, όπως του Σάββα Κωφίδη (1988) στον Ολυμπιακό, του Χρήστου Κωστή στην ΑΕΚ (1994), του Γιώργου Ανατολάκη (1997) πάλι στον Ολυμπιακό. Βέβαια, η στιγμή που τον στιγμάτισε όσο καμιά άλλη, ήταν ο χαμένος τελικός του Κυπέλλου το 1987 απ' τον ΟΦΗ του Μύρωνα Σηφάκη. Τον Φεβρουάριο του 2000 ο Θεοδωρίδης, πιεζόμενος απ' τον κόσμο να αποχωρήσει, το έπραξε παραδίδοντας την ομάδα στον Μυτιληναίο.
Βαγγέλης Μυτιληναίος (2000-2003)
Τον Φεβρουάριο του 2000 ολοκληρώθηκε ένα από τα μεγαλύτερα deal στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου με τον Πέτρο Θεοδωρίδη να πουλάει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ Ηρακλής στον Βαγγέλη Μυτιληναίο, αντί του ποσού του 1,3 δισεκατομμυρίου δραχμές (σ.σ. 1 δις πήρε ο Θεοδωρίδης και 300.000 εκ. δραχμές ήταν τα χρέη τα οποία επίσης ανέλαβε να αποπληρώσει ο Μυτιληναίος).
Στο διάστημα της δικής του παρουσίας στον Ηρακλή άλλαξαν πράγματα στην ομάδα, κυρίως λόγω των χρημάτων που επένδυσε, με χαρακτηριστικότερο από όλα τα έργα του να είναι η Μίκρα, εκεί όπου μέχρι και σήμερα στεγάζονται τα γραφεία της ΠΑΕ, αλλά και το προπονητικό κέντρο της ομάδας. Ο ίδιος ουσιαστικά «έπεσε» «θύμα» του τότε συστήματος του ελληνικού ποδοσφαίρου και τρία χρόνια αργότερα, χωρίς επίσης να καταφέρει να κερδίσει κάποιο τίτλο, αποχώρησε από τον Ηρακλή και το ελληνικό ποδόσφαιρο, δηλώνοντας σε έκτακτη συνέντευξη τύπου που είχε παραχωρήσει στο «Macedonia Palace», αηδιασμένος από τα όσα έζησε. Αφορμή μάλιστα για την αποχώρησή του ήταν το παιχνίδι στο Ηράκλειο, με τον ΟΦΗ, εκεί όπου διαιτητής ήταν ο Ρωμανός Κοντογιαννίδης, έκανε "μαγικά" με τον Ηρακλή να χάνει με 3-1 και τον Ελληνα ρέφερι μετά από εκείνο το παιχνίδι να υποβιβάζεται από τους πίνακες της Α' Εθνικής σε εκείνους της Β'.
Τέλος, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως επί ημερών του πουλήθηκε ο Μιχάλης Κωνσταντίνου στον Παναθηναϊκό, έναντι πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Γιώργος Σπανουδάκης (2003-2005)
Στην μετά-Μυτιληναίου εποχή στον Ηρακλή, ο Γιώργος Σπανουδάκης είναι αυτός που αναλαμβάνει την ΠΑΕ, με τον Μυτιληναίο, μάλιστα να έχει προηγουμένως τονίσει πως η διάδοχή του κατάσταση θα είναι σε χέρια ασφαλή. Φευ…
Πολύ γρήγορα ο Σπανουδάκης, αρχίζει να δημιουργεί ανοίγματα, ενώ και στις μεταγραφές ανοίγει το μπάτζετ με χαρακτηριστική τη συμφωνία με τον Μπέπε Σινιόρι, για τον οποίο τρία χρόνια μετά, ο Ηρακλής έδωσε περίπου 200.000 ευρώ για την προσφυγή στη ΦΙΦΑ.
Ο κόσμος που βλέπει τι γίνεται στην ομάδα του δεν αντέχει και ξεσπά κατά του Γιώργου Σπανουδάκη, μετά από μία εντός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό (στις 7 Νοεμβρίου, 0-4), ο Σπανουδάκης είναι εξαφανισμένος και η ομάδα στο έλεός της.
Δημήτρης Χούλης (2005)
Δημήτρης Χούλης ήρθε στον Ηρακλή το καλοκαίρι του 2004, ωστόσο ποτέ δεν πήρε στην κατοχή του τις μετοχές της ΠΑΕ, οι οποίες παρέμεναν στα χέρια του «εξαφανισμένου» Γιώργου Σπανουδάκη.
Η δική του ενασχόληση με την ομάδα, είχε και πάλι ένα πολυτάραχο για τους «κυανόλευκους» καλοκαίρι, με τον Ηρακλή να ξεκινάει τη σεζόν με ήττα από τον Ακράτητο και αποκλεισμό από την Παναχαϊκή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Κι όμως, εκείνη τη σεζόν, ο Ηρακλής, με τον Σάββα Κωφίδη στον πάγκο του και τους Γεωργιάδη, Πρίτττα, Λάγό, Επαλέ και Ερέρα να κάνουν θαύματα στο.. χορτάρι, η ομάδα τερμάτισε στην 4η θέση της βαθμολογίας. Μάλιστα, σε εκείνο το σεζόν όμως θα εξελιχθεί στην καλύτερη των τελευταίων χρόνων για τον Ηρακλή που βγαίνει 4ος. Στο μεσοδιάστημα που η ομάδα έχει βρει την αγωνιστική ηρεμία, ο Σπανουδάκης επιστρέφει χωρίς όμως να είναι αποδεκτός λόγω της συμπεριφοράς του στο προηγούμενο διάστημα.
Αντώνης Ρέμος (2007-2009)
Ηταν ακόμα ένα καλοκαίρι όπου ο Ηρακλής βρίσκονταν στο… χείλος του γκρεμού. Τα χρέη τεράστια. Οι παίκτες απλήρωτοι και ο κόσμος στις επάλξεις, με αποκορύφωμα τη φωτιά στα γραφεία της Μίκρας. Ηταν το καλοκαίρι, όπου στα κοινά του Ηρακλή, εμφανίστηκε ο Αντώνης Ρέμος, που πήρε τις μετοχές του Σπανουδάκη. Μαζί με τον Ρέμο, τότε το καλοκαίρι του 2007 είναι και ο Αχιλλέας Μπέος. Υπάρχουν αντιδράσεις προς το πρόσωπό του, συμμετέχει στις μεταγραφές, πριν την πρεμιέρα όμως του Πρωταθλήματος (ματς με τον Εργοτέλη) ο Μπέος αφήνει γραπτή δήλωση παραίτησης και αποχωρεί. Ο Ρέμος έχει για δύο σεζόν την απόλυτη στήριξη του κόσμου, αφού όπως είχε πει στόχος του ήταν η οικονομική εξυγίανση της ομάδας. Το καλοκαίρι του 2009 εμφανίζονται τα πρώτα «σύννεφα» στη σχέση Ρέμου και κόσμου του Ηρακλή. Το μπάτζετ άνοιξε, ο Ρέμος άνοιξε την πόρτα σε επίδοξους αγοραστές και όλο αυτό έφθειρε πάλι τον Ηρακλή, αφού η ομάδα σερνόταν από τον έναν στον άλλον, με την ΠΑΕ να βρίσκεται στο τέλος εκείνης της μακράς και δύσκολης περιόδου να καταλήγει στα χέρια του Γιάννη Τάκη το 2010.
Τότε, το 2010 είναι το πρώτο καλοκαίρι με το πρόβλημα της αδειοδότησης. Η στοχοποίηση της ομάδας και τα ανοίγματα που έχει, φέρνουν τον Ηρακλή με την πλάτη στον τοίχο. Το πρωτοβάθμιο όργανο δεν του δίνει άδεια και η ποινή είναι υποβιβασμός. Ο ξεσηκωμός του κόσμου απέναντι στη στοχοποίηση είναι πρωτοφανής. Πορείες στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στα Τέμπη, στην Αθήνα. Κάθοδος στην Ε.Π.Ο. Ο Ηρακλής παίρνει άδεια σε δεύτερο βαθμό. Ο Ρέμος έχει ούτως ή άλλως από τον χειμώνα αποχωρήσει, αναλαμβάνει διοίκηση Τάκη, χωρίς στην πορεία οι μετοχές να αλλάξουν χέρια. Το 2011 κόσμος είναι πάλι στους δρόμους. Τα όργανα της ΕΠΟ και της Σούπερ Λίγκα μέσα στο ίδιο απόγευμα παίρνουν αποφάσεις που οδηγούν σε υποβιβασμό τον Ηρακλή στη Δ’ Εθνική.
Θόδωρος Παπαδόπουλος (2012-2014)
Αναλαμβάνει την ομάδα το 2012, με τον Ηρακλή να συμμετέχει στη Γ’ Εθνική. Ουσιαστικά, είναι αυτός που δίνει το «φιλί» της ζωής στους «κυανόλευκους», αφού η ομάδα επιστρέφει στις επαγγελματικές κατηγορίες, μέσω του ΑΦΜ που παραχώρησε ο ίδιος στην ομάδα. Βέβαια, (και) τα λάθη τα δικά του πολλά και γρήγορα μετά και την αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια της ομάδας να ανέλθει στη Super League, ξεσπά η διαμάχη του με τον κόσμο. Το άνοιγμα του στα χρόνια της διοικητικής του παρουσίας έφτασε το 1,3 εκ. ευρώ, με τον ίδιο λίγο πριν φύγει από τη ζωή, να παραχωρεί τις μετοχές του στον Σπύρο Παπαθανασάκη, με τη συνέχεια της ιστορία να είναι γνωστή και τον Ηρακλή να είναι «θύμα» σε ακόμα μία κατάσταση διοικητικής ανυπαρξίας και οικονομικής στενότητας.
