Η ολοκλήρωση του πρώτου γύρου βρίσκει τον Ολυμπιακό σε φυσική θέση με αφύσικη διαφορά. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από 1ος. Γιατί είναι 1ος με 18, 19, 20 πόντους, ενώ μια λογική απόσταση θα ήταν πάνω-κάτω η μισή, στους 9-10, έχει αναλυθεί εξαντλητικά. Τελική γραμμή παραμένει ότι ουδείς παράγει, με το ποδόσφαιρο που κάνει, το παραμικρό επιχείρημα αμφισβήτησης της κατάταξης. Ποιος; Η ΑΕΚ; Ο ΠΑΟΚ; Ο Παναθηναϊκός; Ή μήπως είναι νορμάλ να επωμιστούν ρόλο ανταγωνιστή…ο Πανιώνιος και ο Λεβαδειακός;
Ο Πανιώνιος και ο Λεβαδειακός είναι, σαφώς, οι δύο «ιστορίες επιτυχίας» του πρώτου γύρου. Success stories. Θυμίζω ότι στις 10 Μαΐου, ο μεν Πανιώνιος ως το τελευταίο δευτερόλεπτο του τελευταίου ματς με ένα γκολ υποβιβαζόταν, ο δε Λεβαδειακός (ακριβώς επειδή ο Πανιώνιος, με δέκα παίκτες σ’ εκείνο το ματς κατά του ΠΑΟΚ, το μοιραίο γκολ δεν το δέχθηκε ποτέ) ήταν που εν τέλει, σε πολλαπλή ισοβαθμία, υποβιβάστηκε. Σώθηκε απ’ τον αγωνιστικό υποβιβασμό, πολύ αργότερα. Με τον τεχνικό υποβιβασμό της Κέρκυρας.
Μήνες μετά λοιπόν, ότι Πανιώνιος και Λεβαδειακός φτάνουν να κάνουν Χριστούγεννα ο μεν 5ος ο δε 6ος, η εξέλιξη αντιστοιχεί να «πληρώνει» τουλάχιστον όσα, χίλια προς ένα, η πρωτιά της Λέστερ στην Αγγλία. Κι επειδή δεν προκύπτει ότι ανακάλυψαν κάποιο τρομερό μυστικό που οι άλλοι δεν το ξέρουν, ούτε καμιά υποπαράγκα είναι καμουφλαρισμένη στη Νέα Σμύρνη ή στη Λιβαδειά, συμπεραίνεται ότι απλώς, μάλλον, σέβονται τα βασικά του παιγνιδιού. Θα ωφελήσουν τον εαυτό τους, να συνεχίσουν στην ίδια γραμμή.
Και, εάν επιτρέπεται η παραίνεση, να εξακολουθούν και στον δεύτερο γύρο να κοιτάζουν στη βαθμολογία την απόστασή τους από τον 15ο. Οσο θα την κοιτάζουν, είναι η καλύτερη πιθανότητά τους να τη συντηρήσουν. Όταν θα κοιτάξουν αλλού, η απόσταση θα συρρικνωθεί, επικίνδυνα ενδεχομένως. Πάντοτε το κακό έρχεται πολύ πιο γρήγορα, απείρως πιο γρήγορα, απ’ όσο παίρνει να χτιστεί το καλό. Ο οποίος 15ος, ο Πανθρακικός, είναι η ομάδα που πρόσφερε στο πρωτάθλημα τη μοναδική καλή υπηρεσία. Με το ένα αυτό αποτέλεσμα, στο φινάλε του πρώτου γύρου.
Η νίκη του επί του Παναθηναϊκού έβγαλε απ’ την comfort zone, και τσίτωσε μονομιάς, τη μισή κατηγορία! Ένα μικρό ευτύχημα, μπροστά στο γενικό δυστύχημα να τα ξέρουμε, ή να τα ξέραμε, όλα από τώρα. Ο Πανθρακικός παραμένει απίθανο, να επιβιώσει. Όχι γιατί το χάντικαπ είναι τέτοιο που δεν καλύπτεται. Κοιτάζεις όμως, πιο πολύ απ’ τον αριθμό των βαθμών, ποιοι είναι οι αμέσως από πάνω. Ατρόμητος, Παναιτωλικός, Ξάνθη. Οι κατ’ εξοχήν ομάδες που, λόγω προϋποθέσεων λειτουργίας, δεν έχουν καμία δικαιολογία να μη τα πηγαίνουν καλά.
Τρεις ομάδες που πέρυσι τερμάτισαν, και οι τρεις, στο γκρουπ 1-8. Είναι ομάδες που, σε κανονικές συνθήκες, ο εφετινός ρόλος τους θα ήταν να χτυπιούνται με τον Αστέρα Τρίπολης για την 5η θέση. Όχι να κοιτάζουν με άγχος, αν πλησιάζει από κάτω ο Πανθρακικός. Είναι ρόλος που, επειδή κι ο Αστέρας «καθυστερεί» χαρακτηριστικά, ακόμη προλαβαίνουν (με δυο-τρεις επιτυχείς κινήσεις) να τον παίξουν. Οσο για τον Πανθρακικό, η επιλογή είναι μοναδική. Κυνηγάει ο,τιδήποτε μπορεί να κυνηγηθεί. Και (προσ)εύχεται, ένας της «μισής κατηγορίας» να ξεχαστεί.
Τα υπόλοιπα, είναι ήδη δεδομένα. Εκκρεμεί μονάχα, αν ο Ολυμπιακός θα βγάλει και τον δεύτερο γύρο αήττητος. Ένα ίσως τεχνητό κίνητρο, που όμως χρειάζεται να το έχουν ώστε κάπως να πορεύονται και να μη χαθούν μες στην ανία. Διότι ακόμη κι αυτό, το αήττητο, καταλήγει να φαντάζει μικρή πρόκληση. Αλλά, πάλι, είναι το μοναδικό διαθέσιμο. Κάτι καλύτερο, μπορεί να το βρουν του χρόνου πια. Ας πούμε, να μη δεχθούν γκολ! Είναι η ιστορία που γράφει, τούτη τη σεζόν, η Προοδευτική στην Α’ Πειραιώς με προπονητή τον (άλλον υιό) Σπάθα…
