Βράδυ Κυριακής. Ο Ολυμπιακός κάνει παρέλαση στην Τούμπα και το προγραμματισμένο ραντεβού για τη συνέντευξη με τον Ιβάν Σαββίδη μοιάζει να πηγαίνει στο βρόντο. Κοιτάζω το ερωτηματολόγιο σαν το γλυκό σε εποχή αυστηρής διατροφής. Τι να απαντούσε άραγε σε αυτή την ερώτηση για τον Μαρινάκη; Και σ' αυτή για την νέα Τούμπα; Σ' αυτή για τον Πλατινί και την UEFA;
Τα εισιτήρια όμως, ήταν κλεισμένα και η συνέντευξη για το μεσημέρι της Δευτέρας δεν είχε ακυρωθεί. Οπότε «έλα κι ο Θεός βοηθός» όπως μου διαμήνυσε μέσες άκρες συνεργάτης του στην ΠΑΕ. Και πήγα. Ναι, αλλά εδώ διαψεύστηκε ο Καβάφης. Διότι σημασία δεν είχε το ταξίδι αλλά ο προορισμός.
Το να συναντάς για πρώτη φορά ανθρώπους του βεληνεκούς του Σαββίδη, που εκπροσωπούν τόσο λαοφιλείς συλλόγους, και να έχεις τη δυνατότητα να τον ρωτήσεις όσα δε μπορούν να τον ρωτήσουν χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, είναι μια σπάνια ευκαιρία. Ίσως να μην ήταν τόσο σπάνια αν έδινε κάθε τόσο μια συνέντευξη. Μόνο που η τελευταία μεγάλη χρονολογείται σε. άγνωστο έτος. Ίσως να μην ήταν τόσο σπάνια αν ο ίδιος δεν την καθιστούσε τέτοια.
Διότι θα μπορούσε να είναι μια εντελώς τυπική συνέντευξη. Δέκα ερωτήσεις, δέκα τυπικές απαντήσεις, ευχαριστούμε για την τιμή, κι εμείς ευχαριστούμε, γεια σας.
Γυρίζοντας το ίδιο βράδυ από τη Θεσσαλονίκη, είχα πια μονάχα ένα άγχος. Τα κασετοφωνάκια λειτούργησαν; Το πρώτο έκλεισε από μπαταρία μετά από δύο ώρες ασταμάτητου recording, αλλά και το δεύτερο στάθηκε... παλικάρι.
Στο μεταξύ, έπειτα από τέσσερις ώρες μαγνητοφώνησης, είχαν απαντηθεί όλα τα ερωτήματα μου. Η συνέντευξη είναι δίχως άλλο η μεγαλύτερη που έδωσε ποτέ ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ. Κι η μεγαλύτερη που έγραψα ποτέ. Μόνο η απομαγνητοφώνησή της ξεπέρασε τις 13.000 λέξεις!
Είναι αδύνατον λοιπόν, ειδικά στο internet να διαβαστεί μονοκοπανιά. Γι' αυτό και θα δημοσιευτεί σε κομμάτια, ώστε να δοθεί και η έκταση που αναλογεί στη βαρύτητα των λόγων του Ιβάν Σαββίδη. Αυτό που θα διαβάσετε στις επόμενες γραμμές είναι το πρώτο εξ αυτών. Σαν ορεκτικό για όσα θα ακολουθήσουν...
Κάθε πρόλογος είναι περιττός μπροστά στις ξυραφένιες ατάκες του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ. Ένας Σαββίδης-μυδράλιο, που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας: Δεν υπάρχει ούτε μια απάντηση που να δίνει επιδιώκοντας την ισορροπία και το politically correct.
Μιλάει στα ίσα, δεν κρύβεται, δεν πηγαίνει διά της πλαγίας οδού στον στόχο, αλλά απευθείας. Είτε αφορά τη διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είτε την κυβέρνηση, είτε τον Ολυμπιακό, οι απαντήσεις είναι κοφτές, επιθετικές και πάντα λέξη προς λέξη προσεγμένες. Χωρίς «σιδερώματα» όμως!
Είναι ένας Σαββίδης που το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη να μιλάει συχνότερα. Να βάζει πράγματα στη θέση τους. Σήμερα τοποθετείται για τους διαιτητές, τους δημοσιογράφους, την οικογένεια του, την Τούμπα, τον Μέσι, τα παιδικά του χρόνια.
Κι έπειτα απ΄ όσα ανέφερε για τα media στην Ελλάδα αποτελεί τον μεγαλύτερο τίτλο τιμής για το SDNA η επιλογή του Ιβάν Σαββίδη να σπάσει την σιωπή ετών και να μιλήσει εδώ. Σε ένα Μέσο που έκλεισε 9 μήνες ζωής αλλά αποτελεί σήμερα σημείο αναφοράς στην αθλητική ενημέρωση του τόπου και στις εξελίξεις.
Αρκετά όμως με τις φλυαρίες.
Αυτός είναι ο Ιβάν Σαββίδης. Enjoy.
- Μετά από τόσα χρόνια που είστε στην Ελλάδα ποιο είναι το βασικό συναίσθημα που κυριαρχεί για την απόφασή σας να ασχοληθείτε με τον ΠΑΟΚ; Νιώθετε δικαιωμένος;
«Κάτι με οδήγησε να ασχοληθώ με τον ΠΑΟΚ. Κάθε άνθρωπο τον οδηγεί κάτι στο οποίο πιστεύει, κάτι που συμμερίζεται. Εγώ μπορώ να πω ότι το πιο βολικό, το πιο οικείο συναίσθημα που νιώθω είναι στην Τούμπα. Εκεί ακριβώς αισθάνομαι ότι υπάρχει αυτή η ενέργεια, αυτό το πνεύμα που είναι κοντά σε μένα. Εμείς ακόμα ως φοιτητές στη μακρινή εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε ότι η χώρα θα διαλυθεί, πολλές φορές συζητούσαμε για την Κωνσταντινούπολη, ποια είναι εκείνα τα δεσμά που μας έδεναν με την πόλη αυτή, ποιες είναι οι αξίες τις οποίες αντιπροσωπεύει. Λέγαμε μάλιστα ότι θα ήταν μεγάλη χαρά για εμάς αν θα μπορέσουμε κάποτε να βρεθούμε εκεί. Δεν λέγαμε για την Κωνσταντινούπολη σαν πόλη, η Κωνσταντινούπολη ήταν για εμάς η μεγάλη ορθόδοξη αυτοκρατορία. Κατά κάποιο τρόπο ήταν το κέντρο των πολλών ενδιαφέροντων τα οποία έχει πετύχει η ανθρωπότητα. Για να καταλήξω όμως, στην ερώτησή σας, πάντα λέω ότι στη ζωή δεν υπάρχουν τυχαία πράγματα. Ο θεός βοηθάει τους ανθρώπους να δουν πράγματα».
Εγώ μπορώ να πω ότι το πιο βολικό, το πιο οικείο συναίσθημα που νιώθω είναι στην Τούμπα. Εκεί ακριβώς αισθάνομαι ότι υπάρχει αυτή η ενέργεια, αυτό το πνεύμα που είναι κοντά σε μένα.
- Τι εννοείτε; Ποια πράγματα είχατε δει;
«Ποτέ στη ζωή μου δεν συμπάθησα τα κόκκινα χρώματα. Εγώ τότε δεν γνώριζα αν υπήρχε ο Ολυμπιακός. Εγώ πάντα στη ζωή μου ήμουν κατά της Σπαρτάκ Μόσχας. Και σήμερα είμαι κατά της Σπαρτάκ, παρότι αυτή η ομάδα δεν μου έχει κάνει τίποτα κακό. Είχα πολλά αυτοκίνητα και πρόσφατα αντιλήφθηκα ότι σε όλη τη ζωή μου είχα μόνο άσπρα και μαύρα αυτοκίνητα. Το πρώτο αυτοκίνητο που είχα αγοράσει ήταν άσπρο. Και στη συνέχεια μπορεί να άλλαζα το χρώμα, αλλά ήταν είτε μαύρο, είτε άσπρο πάντα. Άλλα χρώματα δεν υπήρχαν. Ούτε καν γκρι. Βέβαια δεν παίζει καθοριστικό ρόλο το χρώμα, αλλά το χάρισμα κάθε ομάδας».
- Κάτι σας οδήγησε λοιπόν, στον ΠΑΟΚ...
«Σήμερα που σας μιλάω συμπληρώνω 31 χρόνια γάμου. Το 1984 όταν παντρεύτηκα ο θείος μου έκανε δώρο γάμου τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Τότε τον ρώτησα: "Δεν μπορούσες να μου φέρεις τίποτα άλλο από την Ελλάδα"; Και αυτός μου απαντάει "ήμουν στη Θεσσαλονίκη και πουλούσαν παντού αυτό, δεν υπήρχε κάτι πιο εύκολο να βρεις". Γι' αυτό λέω ότι στη ζωή δεν συμβαίνουν τυχαία πράγματα. Με διάφορους τρόπους ο Θεός με οδηγούσε στον ΠΑΟΚ».
- Ποιο χάρισμα είχε ο ΠΑΟΚ που σας προσέλκυσε κοντά του;
«Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν απλά μια κατάσταση της μιας στιγμής. Ακόμα και τότε που ήρθα στην Ελλάδα για πρώτη φορά ως τουρίστας, και τότε δεν είχα αρκετά χρήματα, τότε ήταν δραχμές, να γεμίσω το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μου, ήρθα με άσπρο Lada και τότε μου φαινόταν ότι αν κάποτε θα έχω οικονομική δυνατότητα θα ήθελα να συνδέσω το όνομά μου με την ομάδα που αντιπροσωπεύει τις αξίες της Κωνσταντινούπολης».
- Πότε ωρίμασε στο μυαλό σας αυτή η ιδέα;
«Πρώτη φορά ξεκίνησα τις διαπραγματεύσεις μου για τον ΠΑΟΚ το 2006. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι διαπραγματεύσεις κράτησαν 7 χρόνια. Μια εμφανιζόταν, μια χανόταν αυτή η διαδικασία διαπραγμάτευσης. Ήταν συνεχόμενη. Φυσικά κατάλαβα ότι υπάρχουν κάποιες δυνάμεις που προσπαθούν να εμποδίσουν αυτή τη διαδικασία. Αυτό είναι πολύπλευρο ζήτημα και δεν ήταν μόνο μέσα στον ΠΑΟΚ. Μετά απ' την πρώτη φορά όμως, που επισκέφθηκα την Τούμπα κατάλαβα ότι αν κάποτε έχω ομάδα ποδοσφαίρου, θα είναι σίγουρα ο ΠΑΟΚ».
- Για ποιο λόγο;
«Και εδώ δεν μπορείς να εξηγήσεις μονολεκτικά ότι είναι αυτός ο λόγος. Μπορώ να σας πω όμως ότι τότε η πιο οικονομικά συμφέρουσα λύση ήταν να μείνω στην άκρη, να πέσει ο ΠΑΟΚ και μετά να τον πάρω εγώ με ελάχιστα χρήματα και να τον ανεβάσω. Εγώ δεν είχα σχέση με αυτή την ομάδα, αλλά είπα στον εαυτό μου ότι δε θέλω να είμαι μάρτυρας της κατάπτωσής της. Και σήμερα δεν υπολογίζουν αρκετά τον ρόλο του ΠΑΟΚ. Αλλά θα περάσουν χρόνια και θα καταλάβετε ποια ήταν η πραγματική αξία του συλλόγου. Και είναι λάθος να αντιμετωπίζει οποιοσδήποτε τον ΠΑΟΚ σαν απλά μια ομάδα ποδοσφαίρου. Είναι πολύ περισσότερο. Ένα τεράστιο φαινόμενο. Και αυτή η ολότητα ουσιαστικά θα ορίζει πάρα πολλά».
- Το τελευταίο παιχνίδι ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό. Τρελαίνεστε όταν χάνει ο ΠΑΟΚ;
«Νίκες, ήττες, χαρές και λύπες πάντα θα υπάρχουν στον αθλητισμό. Όταν εγώ μίλησα στους συνέδρους του παγκόσμιου συνεδρίου ποντιακής νεολαίας, είπα ότι θα έρθει η στιγμή που ο αετός του ΠΑΟΚ θα ανοίξει τα φτερά του. Και τότε θα θυμηθούν τα λόγια αυτά... Για μένα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι λένε για τον ΠΑΟΚ. Εύκολα ή δύσκολα θα είναι εκεί».
- Πώς όμως, οδηγηθήκατε τελικά στην αγορά του ΠΑΟΚ;
«Εγώ θα ήθελα με πολύ σωστό, προσεκτικό τρόπο, να μπορέσω να καταλάβω τι αποκτώ, τι αγοράζω, και πώς θα μπορέσω να ηγηθώ σε αυτό που αγοράζω. Αυτό ήταν για μένα πολύ σημαντικό. Όπως αποκλειόταν ότι εγώ θα κάνω οικονομία κάποιες δεκάδες εκατομμύρια, αλλά θα ρίξω τον ΠΑΟΚ. Τότε, λοιπόν, το 2006, σε μια από τις διαπραγματεύσεις, παρών ήταν ο τότε υπουργός αθλητισμού, ο κύριος Ορφανός. Και αυτός μου είπε "σε παρακαλώ, πάρε τον ΠΑΟΚ". Και εγώ του απαντάω "αφού ακούτε τι μου λένε". Αυτοί ήθελαν να πάρουν χρήματα για αέρα. Χωρίς μάλιστα να έχουν πλήρη επίγνωση του τι πουλάνε. Αυτοί επιβεβαίωναν ότι ήταν έτοιμοι να πουλήσουν, εγώ έπαιρνα το αεροπλάνο και ερχόμουν και μου έλεγαν τότε, με συγχωρείτε αλλά αυτός που παίρνει την απόφαση είναι στην Αθήνα. Και ρωτάω "τότε γιατί με καλέσατε να έρθω;" Και μου απαντούσαν ότι δεν ήξεραν, ότι υπάρχει και δεύτερος μέτοχος και τρίτος μέτοχος. Τότε συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να απευθυνθώ σε μια δικηγορική εταιρία και κάλεσα τον Λυκουρέζο. Αυτός είχε σοκαριστεί με όσα είχε δει. Με ρώτησε "έχεις επίγνωση με τι δένεις τον εαυτό σου"; Και του απαντώ "δεν σας κάλεσα εδώ για να μου δίνετε συμβουλές. Εσείς πρέπει να κάνετε τη νομική έρευνα". Κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε αδιέξοδο και δημιουργήθηκε εκείνο το πρόβλημα με τον Σαλπιγγίδη. Ο Παναθηναϊκός έδινε 2 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει και εγώ πρότεινα στους μετόχους να σας πληρώσω τα 2 εκατομμύρια και να αγοράσω με έναν τρόπο τα δικαιώματα, με την προϋπόθεση να μείνει στον ΠΑΟΚ. Μέχρι τώρα δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο μου είπαν όχι. Το μόνο που μπορεί κανείς να φανταστεί είναι ότι υπήρχαν άλλες μεθοδεύσεις. Αυτό το λέω για να καταλάβετε ότι ο δρόμος μου στον ΠΑΟΚ δεν ήταν απλά κάποιο τυχαίο γεγονός. Στη ζωή μου και στον χαρακτήρα μου, αν αγαπάω κάποιον τον αγαπάω ειλικρινά και πραγματικά. Ακόμα ήμουν στο σχολείο και μερικές φορές μου έλεγαν όλη η ζωή σου είναι άσπρο ή μαύρο. Είτε σωστό, είτε λάθος.
- Θα μπορούσε σήμερα να γυρίσετε έναν διακόπτη και να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς τον ΠΑΟΚ;
«Όχι. Ξέρετε, όλη μου η οικογένεια είναι άρρωστη με τον ΠΑΟΚ. Η πιο παθιασμένη είναι η σύζυγός μου. Στη ζωή μας ζούμε για τη γυναίκα που είναι η πιο σημαντική στη ζωή μας, και μερικές φορές εμείς στεναχωριόμαστε επειδή εκείνη στεναχωρήθηκε. Του λέω λοιπόν του γιου μου, "εσύ τώρα παντρεύτηκες πρόσφατα, όταν θα κάνεις το παιδί σου, κατά τη διάρκεια αυτής της πράξης θα πρέπει να σκέφτεσαι μόνο τον ΠΑΟΚ. Έτσι ώστε στο γενετικό επίπεδο να μεταφερθεί σε αυτό το παιδί η ιδιαίτερη σχέση με τον ΠΑΟΚ, να μεταλαμπαδευτούν τα ιδανικά του". Όταν θα είμαι εγώ ηλικιωμένος, δεν θέλω να έρθει ο εγγονός μου και να μου πει γιατί ξόδεψες τα λεφτά σου στον ΠΑΟΚ. Μόνο ένα πράγμα μπορεί να μου πει. Γιατί ξόδεψες λίγα για τον ΠΑΟΚ».
- Πώς αντιμετωπίζετε την ήττα από τον Ολυμπιακό;
«Με στεναχώρια μεγαλη, όπως όλοι. Είχα στα σχέδια μου πολλές συναντήσεις με τους εκπροσώπους της διασποράς, επειδή ήρθαν πρόεδροι σωματείων, φορέων διασποράς από όλο τον κόσμο. Αλλά όταν χάνει ο ΠΑΟΚ αρρωσταίνω. Ακύρωσα όλες τις συναντήσεις το βράδυ της Κυριακής. Δεν ήθελα να μιλήσω με κανέναν για κανένα ζήτημα. Αλλά τι να κάνουμε; Είναι αθλητισμός. Κάποιος είναι πιο δυνατός, κάποιος όχι, κάποιος έκανε ένα λάθος, κάποιος είναι πιο τυχερός. Αν κάποτε γίνει απόλυτα διαφανές και καθαρό το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα χάνουμε ποτέ, απλά αυτές της ήττες θα τις αντιμετωπίζουμε διαφορετικά. Θέλουμε να καταλαβαίνουμε πραγματικά σε μια τέτοια περίπτωση ότι ήμασταν αντικειμενικά πιο αδύναμοι. Αγωνιζόμαστε για τη διαφάνεια και καθαρότητα, εμείς θέλουμε αντικειμενική εικόνα να έχουμε. Το λιγότερο για να μπορέσουμε να έχουμε καλές πορείες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις».
Οι διαιτητές; Θα πεθάνουν μόνοι τους, στη δυστυχία τους. Αργά ή γρήγορα θα εξαφανιστούν. Δε γίνεται να συμβαίνει για μια ζωή αυτό.
- Το γνωρίζετε άλλωστε, ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει διαρκή πτώση στην ευρωπαϊκή βαθμολογία.
«Άντι να συμμετέχουν τρεις ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπως συνέβαινε κάποτε, εμείς χάσαμε τη δυνατότητα ακόμα και μία ομάδα να περάσει απευθείας. Γιατί; Επειδή η βαθμολογία του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει καταρρακωθεί τόσο απότομα. Αν συνεχίσουμε να κινούμαστε τόσο καθοδικά, θα πιστεύουν όλοι στην Ευρώπη ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ερασιτεχνικό. Εμείς, σαν ΠΑΟΚ, έχουμε άλλους στόχους. Θέλουμε να μπούμε στην κορυφαία εικοσάδα των ευρωπαϊκών ομάδων και ενδεχομένως με προοπτική για τη δεκάδα. Βεβαίως αντιλαμβανόμαστε ότι για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να ανεβάσουμε όλο το επίπεδο της αθλητικής υποδομής στη χώρα μας. Όλοι στην Ελλάδα ή οι περισσότεροι, είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Είναι πιστοί άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι η Ορθοδοξία μπορεί να ενώσει τον λαό. Εγώ πάλι πιστεύω ότι το 100% των Ελλήνων είναι φίλαθλοι του ποδοσφαίρου. Διαφορετικών ομάδων, αλλά αγαπούν το ποδόσφαιρο. Και το ποδόσφαιρο θα μπορέσει να αποτελέσει ένα από τα κέντρα συνένωσης. Ήδη η χώρα μας διαλύεται και το βλέπουμε. Πολύ συχνά λέω ότι χρειαζόμαστε εθνική ιδέα. Τι μπορεί να αποτελέσει σήμερα ένα στοιχείο της εθνικής ιδέας; Ίσως και ο αθλητισμός. Κάποτε ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες που ένωναν. Σήμερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι αθλητές από την Ελλάδα δεν καταφέρνουν σχεδόν τίποτα. Το ποδόσφαιρο θα μπορούσε να αποτελέσει εθνική ιδέα. Και τότε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα θα είχε δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί να μπει στη δεκάδα. Να είναι κάτι πραγματοποιήσιμο κι όχι άπιαστο».
- Γιατί ένας άνθρωπος που ζει στο εξωτερικό και είναι πετυχημένος στις δουλειές του να θέλει να μπλέξει με το ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Εμένα με έμπλεξαν όταν με γέννησαν (γέλια). Πολύ συχνά εσείς οι δημοσιογράφοι, οι ειδικοί, οι πολιτικοί λέτε γιατί κάποιος από ξένη χώρα δήθεν προσπαθεί να κάνει κάτι. Και πάντα ψάχνετε ποιο δόλιο συμφέρον επιδιώκει. Αυτό είναι ένα επιφανειακό συμπέρασμα. Μπορείτε να πείτε στους πάνω από 1 εκατομμύριο Σύριους που πλέον βρίσκονται στην Ευρώπη ή στα παιδιά τους ή στα εγγόνια τους, μετά από 15 ή 20 ή 100 χρόνια για ποιο λόγο σκέφτονται τη Συρία και το συριακό λαό; Στην Ελλάδα, 100 χρόνια πριν, σκέφτηκαν και είπαν ότι αυτοί που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη, τη Μικρά Ασία, από τον Πόντο, είναι ξένοι. Εδώ το σκέφτηκαν αυτό. Γιατί τους βόλευε να τους παρουσιάζουν έτσι. Εγώ το αντιμετωπίζω λίγο διαφορετικά. Ένα μέρος των προσφύγων μετανάστευσαν προς την Ελλάδα. Έν δεύτερο μέρος μετανάστευσε προς τη ρωσική αυτοκρατορία. Κι ένα τρίτο σε άλλες χώρες. Αν θα βάλουμε μια κλίμακα ποιοι ήταν πιο τυχεροί, εγώ κατατάσσω τον εαυτό μου σε αυτούς που ήταν σχετικά πιο τυχεροί. Επειδή ο προπάππους μου τότε μετανάστευσε προς τη Ρωσία. Επειδή οι Ρώσοι είναι ορθόδοξοι και αυτό δεν μας καταπίεζε και μερικές φορές μου φαίνεται ότι οι Ρώσοι εμάς τους Έλληνες μας αγαπούν λίγο περισσότερο από ό,τι εμείς τον εαυτό μας. Σε αυτό ήμασταν εμείς τυχεροί. Και επειδή η ρωσική και η σοβιετική ιδεολογία, αλλά και η μετά-σοβιετική ιδεολογία ήταν πάντα σε συμφωνία με την ελληνική, πιστεύω ότι ακόμα και να μην ήμουν Έλληνας, δεν θα έλεγε κανένας για ποιο λόγο ο Σαββίδης αγόρασε την ελληνική ομάδα. Εγώ δεν πήρα την ομάδα ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Επειδή ο ΠΑΟΚ δεν είναι απλά ομάδα ποδοσφαίρου, είναι κάτι πολύ περισσότερο».
- Δε θα μπορούσατε να έχετε αγοράσει μια άλλη ομάδα; Πχ τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ;
«Δεν γινόταν αυτό. Δε θα μπορούσα να είμαι φίλαθλος αθηναϊκής ομάδας. Διότι εκεί υπάρχουν πολλές μεθοδεύσεις. Δε θέλω να μπούμε στη διαδικασία αν τώρα είναι ο Ολυμπιακός, πιο παλιά ο Παναθηναϊκός, κάποια χρόνια ήταν και η ΑΕΚ. Εναλλάσσονται μεταξύ τους και πάντα ήταν παρούσα κάποια διαφθορά. Αν το σκεφτείτε ακόμα και 50 χρόνια πριν, προστάτης και θεματοφύλακας της διαφάνειας του ποδοσφαίρου ήταν ο ΠΑΟΚ. Δεν είναι κάτι που το λέω έτσι. Ακούω, διαβάζω, μελετάω. Αυτό που θέλω, ακόμα και στο επίπεδο γενεαλογίας, τα εγγόνια μου να είναι ΠΑΟΚτζήδες, αυτό είναι δεδομένο».
- Δηλαδή θα είστε για πάντα στον ΠΑΟΚ;
«Μόνο ο Θεός ξέρει αν θα μπορέσω να φέρω στους ώμους μου τον ΠΑΟΚ για όλη μου τη ζωή. Αλλά εγώ ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν θα προδώσω τα συμφέροντα του ΠΑΟΚ και ο τελικός στόχος μου είναι να κάνω τον ΠΑΟΚ μια ομάδα η οποία να είναι αυτοδιαθέσιμη. Και μόνο αυτό μπορεί να δώσει μια δυνατότητα για μεγάλο διάστημα να είναι αυτόνομη. Εγώ ακόμα είμαι νέος και θέλω να ζήσω τόσα όσα έχω ζήσει ήδη, δηλαδή να είμαι πάνω από 100 χρονών. Έτσι ώστε να δω με τα μάτια μου την υλοποίηση των ιδεών που έχω στο μυαλό μου».
- Σας φοβίζει σχετικά με τις πιθανότητες επιτυχίας του στόχου σας ότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται μακριά από το κέντρο αποφάσεων;
«Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο ελληνικός λαός, σαν έθνος, μαζεύτηκε από τον βορρά της Ελλάδας. Ξέρετε, το σοβιετικό σχολείο ήταν εξαιρετικό. Μας δίδασκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ιστορία της Ελλάδας. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ποιος κατέστρεφε και ποιος δημιουργούσε. Ο βορράς της Ελλάδας γέννησε τον Φίλιππο, ο βορράς της Ελλάδας γέννησε και τον Αλέξανδρο. Αυτές οι δυνάμεις δημιουργούσαν το μεγαλείο, τη μεγαλοπρέπεια της Ελλάδας. Νομίζω ότι και τώρα πρέπει να καταλάβουμε ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα και τα συμφέροντά της. Να γιατί δεν πάω στην Αθήνα. Σαν επιχειρηματίας θα μπορούσα να έχω το γραφείο μου εκεί. Με τα λεφτά άλλωστε, μπορείς να κάνεις τα στην πρωτεύουσα. Το κέντρο λήψης αποφάσεων βρίσκεται πάντα στην Αθήνα. Αν λοιπόν, ο Σαββίδης είναι εχέφρων τότε πρέπει να κάνει τα πάντα στην Αθήνα, σωστά; Εγώ έχω άλλη αρχή, όμως. Αν εμείς ορίσουμε το συμφέρον μας μόνο στην Αθήνα, θα χαθούν πολλά πράγματα. Θέλω να ζήσω πολύ για να δω τις ιδέες μου να υλοποιούνται αλλά υπάρχουν και πράγματα που δεν θέλω να δω».
- Τι δεν θέλετε να δείτε δηλαδή;
«Δεν είναι ντροπή όταν ο άνθρωπος γεννιέται φτωχός. Εγώ γεννήθηκα φτωχός και δεν το ξεχνάω ποτέ. Ντροπή όμως, είναι αν πεθάνει φτωχός. Φτωχός από όλες τις απόψεις. Και αυτό έχω πάντα στο μυαλό μου. Κατά δεύτερον, δεν θέλω να δω τη διάλυση της Ελλάδας. Τρίτον, δεν θέλω να δω τη διάλυση ή την ηθική και ουσιαστική κατάπτωση του ΠΑΟΚ. Τα εργοστάσια ανοίγουν, έχουν επιτυχία, αν δεν έχουν επιτυχία κλείνουν. Κάποια διαλύονται, κάποια εμφανίζονται. Κάπου στεναχωριέμαι, κάπου τα δέχομαι όλα αυτά σαν πραγματικότητες της ζωής μας. Ενώ αυτά που σας λέω, η κατάπτωση και η διάλυση της Ελλάδας, η ηθική κατάπτωση και η διάλυση του ΠΑΟΚ για μένα είναι ισότιμα, στο ίδιο επίπεδο. Και δε θέλω να το ζήσω. Ελπίζω να με καταλάβατε».
Σήμερα δεν αντιλαμβάνονται όλοι ή δε θέλουν να αντιληφθούν ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει καρκίνωμα. Στην ομοσπονδία του ποδοσφαίρου, την ΕΠΟ και στο υπουργείο αθλητισμού. Πρέπει να προσλάβουν για μόνιμη δουλειά ειδικούς επαγγελματίες ογκολόγους.
- Τι είναι πιο επίπονο και πιο ψυχοφθόρο στην καθημερινότητά σας; Η ενασχόληση με τις επιχειρήσεις σας ή ενασχόληση με τον ΠΑΟΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Δεν θα έλεγα ότι είναι επίπονο... Οι επιχειρήσεις ζουν με τους κανόνες της επιχειρηματικότητας. Κάπου έχασες την προσοχή σου και έχασες τα λεφτά σου. Κάπου ενδεχομένως να μην έχεις λάβει το αποτέλεσμα που περίμενες. Σε έναν χρόνο έχω γίνει λιγότερο πλούσιος από ό,τι θα μπορούσα να γίνω. Γιατί; Λόγω της διεθνούς κατάστασης, άλλαξε η τιμή του ρουβλιού και βεβαίως αυτό δεν ήταν στο χέρι μου, αυτό με στεναχώρησε. Αλλά βεβαίως μου έχει δώσει ένα σήμα, ένα έναυσμα για καινούργιες ιδέες και ενέργειες. Με τον Ολυμπιακό δεν στεναχωρήθηκα τόσο πολύ γιατί χάσαμε τρεις βαθμούς. Στεναχωρήθηκα επειδή στεναχωρήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλων του ΠΑΟΚ. Το είδατε τι έγινε στο τέλος; Έληξε το παιχνίδι αλλά ο κόσμος δεν έφευγε από το γήπεδο. Αυτό ήταν κάτι με στεναχώρησε περισσότερο από ένα χαμένο παιχνίδι. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κερδίσει το δικαίωμα να φεύγουν ευτυχισμένοι».
- Τι συναίσθημα σας δημιουργεί την αμέσως επόμενη στιγμή;
«Νιώθω την επιθυμία να επενδύσω κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Στο αγγλικό ποδόσφαιρο είμαι φίλαθλος της Μάντσεστερ. Την προηγούμενη Κυριακή λοιπόν, ήταν μαύρη μέρα και για τον ΠΑΟΚ και για τη Μάντσεστερ που έχασε 3-0 από την Άρσεναλ, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Ο Αμπράμοβιτς κάλεσε τους διευθυντές του και έθετε σαν ζήτημα τι πρέπει να κάνουμε με τον Μουρίνιο. Η Λίβερπουλ απέλυσε τον προπονητή, τον ίδιο προπονητή που πέρυσι τον είχαν σαν καλύτερο. Αυτά συμβαίνουν, είναι ποδόσφαιρο, είναι αθλητισμός. Απογοητεύσεις δεν πρέπει να υπάρχουν. Πρέπει να στεναχωριέσαι. Εντάξει, κάπου έχασες, κάπου κέρδισες. Αν έρχεται η απογοήτευση, αυτό διαλύει και εσένα και τη δουλειά σου. Γι' αυτό εγώ προσπαθώ να μην απογοητεύομαι. Μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα».
- Είπαμε προηγουμένως για την αντικειμενική εικόνα που μπορείτε να διαμορφώσετε όταν θα είναι καθαρό το ποδόσφαιρο. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ποια ήταν η αντικειμενική εικόνα που διαμορφώσατε;
«Δεν είναι σωστό να κάνω δημόσια ανάλυση του ενός παιχνιδιού. Αν όμως, ήμουν παράγοντας του ποδοσφαίρου, στα σημαντικότερα ντέρμπι, τα οποία γεμίζουν 100% τα γήπεδα, δεν θα έβαζα ποτέ τον διαιτητή ο οποίος έστω μια φορά έχει δείξει την ανικανότητά του. Δε θέλω να προσβάλλω κανέναν διαιτητή, ακόμα κι αυτούς που φέρονται απαράδεκτα σε εμάς. Αυτοί οι άνθρωποι τιμωρούνται από μόνοι τους γιατί δεν κοιμούνται ήσυχα τα βράδια γιατί ζουν μέσα στην αμαρτία. Σαν ένας εγκληματίας που έχει κάνει το έγκλημα και δε μπορεί στη ζωή του να κοιμάται ήρεμα και να ησυχάσει με τον εαυτό του. Εμείς δόξα τω θεώ κοιμόμαστε καλά».
- Ποια είναι η πρότασή σας;
«Το έχω ξαναπεί. Εγώ πρότεινα σε τέτοια παιχνίδια, ας πούμε Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, δεν είναι πολλά ματς. Να καλούμε τους διαιτητές από το εξωτερικό. Έτσι ώστε οι φίλαθλοι να μην έρχονται στο γήπεδο με τη προδιάθεση ότι αυτός ο διαιτητής θα συμπεριφέρεται απαράδεκτα. Το πρόβλημα αρχίζει όταν ο κόσμος έρχεται στο γήπεδο με προδιάθεση. Μετά, ξεκινούν αυτά τα μικροπαιχνιδάκια από τον διαιτητή. Αυτοί προκαλούν τους φιλάθλους κάνοντας ανήθικα πράγματα!».
Παρόμοια πράγματα με όσα είπε ο Σίλντεφελντ έλεγαν στους παίκτες μας στο Καραϊσκάκη. Ότι αν συμπεριφέρεστε κάπως, θα τελειώσετε το παιχνίδι με λιγότερους παίκτες
- Τι ακριβώς σας εξόργισε;
«Δείτε πόση ώρα είναι πεσμένος στο έδαφος ο Κωνσταντινίδης που θα κάνει τόσο καιρό να παίξει πάλι. Εγώ δεν συζητάω για την εντιμότητα των παικτών που συνέχισαν για να βάλουν γκολ. Ο διαιτητής δεν έπρεπε να σταματήσει το παιχνίδι ενώ ήταν τόση ώρα ένας παίκτης στο χορτάρι; Ο διαιτητής τι δουλειά κάνει εκεί; Οταν στο δεύτερο ημίχρονο έπεφτε ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού αμέσως διέκοπτε το παιχνίδι και καλούσε το ιατρικό τιμ. Για τον δικό μας ποδοσφαιριστή δεν υπάρχει δικαίωμα να σταματήσει το παιχνίδι. Αυτό είναι έγκλημα στο ποδόσφαιρο».
- Ένας πρώην ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού, ο Σίλντενφελντ, σε μια συνέντευξη στο SDNA δήλωσε ότι ένας διαιτητής του είπε ευθέως "αν θέλεις να πάρει πέναλτι η ομάδα σου πες στον πρόεδρό σου να πληρώσει". Χωρίς να έχει μιλήσει μαζί του για το συγκεκριμένο θέμα, πιστεύετε ότι μπορεί να είναι αληθινή η καταγγελία του;
«Παρόμοια πράγματα έλεγαν στους παίκτες μας στο Καραϊσκάκη. Ότι αν συμπεριφέρεστε κάπως, θα τελειώσετε το παιχνίδι με λιγότερους παίκτες. Αυτό μας έχουν καταγγείλει. Δεν μπορώ λοιπόν, να πω αν είναι γεγονός ή όχι αυτή η καταγγελία που ανέφερε, αλλά ακούστηκε ότι παρόμοιο πράγμα έχει συμβεί στο παιχνίδι Βέροια-Ολυμπιακός. Ακούγεται ότι παρόμοιο πράγμα είπε ο διαιτητής τότε. Ότι αν δεν αλλάξετε τη συμπεριφορά σας, θα παίζετε οκτώ-εννιά άτομα στο τέλος. Και τότε πραγματικά βγήκαν δύο κόκκινες κάρτες».
- Στην ίδια συνέντευξη ο Σίλντεφελντ είπε ότι πολλές φορές είχε τόσα νεύρα που ήθελε να σκοτώσει τον διαιτητή. Νιώθετε κι εσείς παρόμοια οργή κάποιες φορές;
«Εγώ όχι. Γιατί να σκοτώσουμε τους δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτοί θα πεθάνουν μόνοι τους, στη δυστυχία τους. Αργά ή γρήγορα θα εξαφανιστούν. Δε γίνεται να συμβαίνει για μια ζωή αυτό. Οι σκεπτικιστές μπορεί να λένε «ναι ήρθε ο Σαββίδης στο ποδόσφαιρο, και τι έγινε;». Κοιτάξτε να δείτε ένα παράδειγμα. Ο Ολυμπιακός επένδυε λίγα χρήματα και αποκόμιζε πολλά κέρδη. Τώρα επενδύει πολλά χρήματα και προς το παρόν με πάρα πολύ δυσκολία σημειώνει πολύ μικρές επιτυχίες. Αν από τους 11 παίκτες οι 10 είναι ξένοι, ποια είναι η επιτυχία του Ολυμπιακού; Δεν υπάρχει. Ο δικός μας στόχος είναι περισσότερες από μια ομάδες να είναι αυτόνομες, ανεξάρτητες και δυνατές. Μόνο με αυτό το σκεπτικό και με αυτή τη δύναμη θα αναγεννηθεί το ποδόσφαιρο».
- Έχοντας διατελέσει παράγοντας στη Ροστόφ, τι διαφορές βλέπετε στον τρόπο λειτουργίας του ελληνικού και του ρωσικού ποδοσφαίρου;
«Μεγάλη διαφορά. Γενικώς σήμερα στο ρωσικό ποδόσφαιρο επενδύονται αρκετά χρήματα. Απόλυτα αυτόνομες ομάδες στο ρωσικό πρωτάθλημα πρέπει να είναι τουλάχιστον οκτώ-δέκα. Έτσι, είναι δύσκολο να υπάρχουν απαράδεκτες συμπεριφορές για μία ή άλλη ομάδα. Επειδή πίσω από αυτές τις ομάδες υπάρχουν ισχυροί άνθρωποι. Δεύτερον, στη Ρωσία ισχύει και λειτουργεί ο νόμος. Εδώ δεν λειτουργεί ο νόμος. Από όλες τις απόψεις δεν λειτουργεί ο νόμος. Και τέλος, ενδεχομένως μπορούμε να πούμε ότι οι διαιτητές, οι άνθρωποι αυτοί στη Ρωσία φοβούνται περισσότερο. Δημιουργείται η εντύπωση ότι εδώ αυτοί οι άνθρωποι δεν φοβούνται τίποτα. Στη Ρωσία, αν το δικαστήριο έπαιρνε τέτοια απόφαση για το διαιτητή όπως αυτή που πήρε στην Ελλάδα, δε θα υπήρχε περίπτωση αυτός ο διαιτητής να συνεχίζει να διαιτητεύει αγώνες. Ειδικά αγώνες όπως το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός».
- Εννοείτε τον Γιάχο; Μιλάτε για το περιστατικό που είχε συμβεί στο ημίχρονο του τελικού Κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Αστέρα Τρίπολης;
«Εγώ γνωρίζω ότι κατά αυτού του ανθρώπου υπήρχε δίωξη. Τώρα για ποιον λόγο δεν ξέρω. Εγω δεν γνωρίζω κανέναν διαιτητή προσωπικά και δεν θέλω να τους γνωρίσω. Δεν με ενδιαφέρει το τι και πώς. Η δική τους υπομονή κάποια στιγμή θα εξαντληθεί, η δική μου υπομονή δεν θα σκάσει ποτέ. Ξέρετε για ποιον λόγο σέβομαι τη χρυσή εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας; Όχι μόνο επειδή έχουν γίνει πρωταθλητές Ευρώπης. Υπήρχε ένα στιγμιότυπο, παρακολουθούσαμε ένα παιχνίδι της Ελλάδος, δεν θυμάμαι με ποιους έπαιζαν. Ήμασταν μια παρέα που είχε μέσα Ρώσους, Αρμένιους, Έλληνες και μαζί καθόμασταν και παρακολουθούσαμε το ματς. Κάποια στιγμή έγινε ένα πολύ σκληρό χτύπημα στον Ζαγοράκη. Έπεσε ο Ζαγοράκης, ο διαιτητής σταμάτησε το παιχνίδι, αλλά ο Ζαγοράκης εκείνη τη στιγμή χαμογελούσε. Είπα τότε στον Αρμένιο που καθόταν μαζί μου "Ξέρετε γιατί διαφέρουν οι Έλληνες; Τι νομίζετε ότι σκέφτεται ο Ζαγοράκης; Εσύ μπορείς να με ρίξεις κάτω, για λίγο. Αλλά δεν θα μπορέσεις να με νικήσεις". Γι' αυτόν τον λόγο ακριβώς τον Ζαγοράκη από τότε τον σέβομαι. Και τέτοιους ανθρώπους όπως ο Ζαγοράκης, σε εκείνη την ομάδα τη χρυσή, μπορεί να ήταν το 60 ή το 70%. Δεν με ενδιαφέρει τι φανέλες φορούσαν. Προφανώς ο Ζαγοράκης είναι ένα ξεχωριστό θέμα επειδή ήταν αρχηγός και του ΠΑΟΚ. Κι ο αρχηγός ΠΑΟΚ έφερε ως αρχηγός της Εθνικής ομάδας το χρυσό μετάλλιο. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η μόλυνση με την οποία έχει προσβληθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα, αργά η γρήγορα θα εξαφανιστεί».
Όταν θα είμαι εγώ ηλικιωμένος, δεν θέλω να έρθει ο εγγονός μου και να μου πει γιατί ξόδεψες τα λεφτά σου στον ΠΑΟΚ. Μόνο ένα πράγμα μπορεί να μου πει. Γιατί ξόδεψες λίγα για τον ΠΑΟΚ
- Όταν είχατε έρθει στην Ελλάδα σε μια συνέντευξη Τύπου είπατε ότι ακόμα και τους παίκτες της Μπαρτσελόνα να αγοράσει πάλι δεύτεροι θα έβγαιναν στο πρωτάθλημα. Επιβεβαιώθηκε αυτή η άποψη τρία χρόνια μετά;
«Απολύτως. Μερικοί Έλληνες γνωστοί μου, πλούσιοι άνθρωποι, από την Αθήνα μου έλεγαν: Εχεις πολλά χρήματα, τώρα που πήρες τον ΠΑΟΚ, μην ξοδεύεσαι άδικα. Δεν χρειάζεσαι πολλά πράγματα. Λάδωσε διαιτητές, λάδωσε παίκτες άλλων ομάδων. Αυτό θα σου βγει πιο φθηνά. Κι εγώ νόμιζα τότε ότι με κοροϊδεύουν. Αλλά πλέον καθώς πέρασε το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο έτος, σκέφτομαι πόσο δίκιο είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Πόσο δίκιο είχαν! Είναι η απόλυτη τρέλα. Τι άλλο να πω; Είναι τρέλα αυτό που συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
- Δηλαδή, αλήθεια, αν ας πούμε αγοράζατε τον Μέσι πιστεύετε ότι πάλι δεύτερος ή τρίτος θα έβγαινε ο ΠΑΟΚ;
«Κι εγώ αλήθεια σας απαντώ. Θα του έβγαζαν μια κόκκινη κάρτα. Μετά το πειθαρχικό συμβούλιο θα του απαγόρευε να παίξει σε δύο-τρία παιχνίδια. Κι αν δεν το κατάφερναν αυτό, θα δημιουργούσαν κάποιο πρόβλημα με τους φιλάθλους και θα μας αφαιρούσαν απευθείας τους βαθμούς. Είναι απλά πράγματα, ξεκάθαρα. Κάποια στιγμή, η ιστορία θα γελάει με όλα αυτά. Ταυτόχρονα όμως, με το γέλιο θα συνοδεύεται κι από πικρά δάκρυα. Σήμερα δεν αντιλαμβάνονται όλοι ή δε θέλουν να αντιληφθούν ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει καρκίνωμα. Στην ομοσπονδία του ποδοσφαίρου, την ΕΠΟ και στο υπουργείο αθλητισμού. Πρέπει να προσλάβουν για μόνιμη δουλειά ειδικούς επαγγελματίες ογκολόγους. Διαφορετικά οδηγούμαστε στην καταστροφή».
Αυτό είναι μόνο το πρώτο μέρος από τη συνέντευξη-μαμούθ που παραχώρησε στο SDNA ο Ιβάν Σαββίδης. Μείνετε συντονισμένοι γιατί οι καλύτερες ατάκες έρχονται...
