MENU

Τόση γκρίνια για ένα ματς νικηφόρο, μετά από τα μύρια όσα έχουν συμβεί, ύστερα απ’ ένα εύκολο και ξεκούραστο 3-0, ούτε η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ δεν δέχονται. Μην χάσουμε, συνεπώς, εντελώς τη μπάλα και βιάσουμε τη λογική

Θα ήταν άλλωστε παρά φύσην να έβγαζε μάτια ο Παναθηναϊκός την Τετάρτη το απόγευμα και να καθήλωνε τον κόσμο με τη “γεμάτη” απόδοσή του, όταν στα προηγούμενα παιχνίδια αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν, όταν έχει δεχτεί τόσα χαστούκια μαζεμένα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα κι όλο το σύμπαν δικαιολογημένα “βράζει”, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τέτοια θαύματα δεν γίνονται ούτε με μαγικό ραβδάκι.

Στον αθλητισμό και στη ζωή εξάλλου όταν σε έχει πάρει “από κάτω” το κυρίαρχο ζητούμενο είναι να σταθείς ξανά στα πόδια σου και να ανακτήσεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση/ψυχολογία. Να (ξανα)βρείς τον εαυτό σου βήμα-βήμα, ματς-ματς, σταδιακά.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν βρίσκεται στο στάδιο της ανάκτησης του εαυτού του και στην παρούσα φάση μόνο οι νίκες μπορούν να του καθαρίσουν το μυαλό και να τον επαναφέρουν στις ράγες.

Η τριάρα επί της Λιβαδειάς δεν προσφέρεται ασφαλώς για θριαμβολογίες. Εφερε όμως ξεκάθαρα και ισάριθμα κέρδη:

Α)Η πρώτη επίσημη παρουσία του Ράσμους Τελάντερ. Ναι, ο αντίπαλος δεν άσκησε ιδιαίτερη πίεση για να κριθεί ουσιαστικά, σαφώς και θα πρέπει να δούμε τον Δανό σε διάρκεια και απέναντι σε ομάδες υψηλότερου δείκτη δυσκολίας, πλην όμως η πρεμιέρα του ήταν προφανέστατα ελπιδοφόρα. Ενας στόπερ που δεν ήρθε ως το “Hummer” που θα πάρει τη φανέλα σπίτι του, αλλά με κατεύθυνση το (άμεσο) μέλλον και για να εμπλουτίσει αρχικά το rotation της ομάδας, έδειξε ότι έχει τα χαρακτηριστικά για να βοηθήσει ουσιαστικά και άμεσα.

Ο Τελάντερ επιβεβαίωσε την επιθετικότητα στα μαρκαρίσματά του, τη (φυσική του) δύναμη και ικανότητα στο εναέριο παιχνίδι, αντεπεξήλθε στην αναχαίτιση του Μάντζιου και ενέπνεε σιγουριά στους συμπαίκτες του, όντας συγκεντρωμένος και γεμάτος ενέργεια.

Η ευχάριστη έκπληξη ωστόσο ήταν ότι διάβαζε και προωθούσε σωστά το παιχνίδι από την άμυνα, με αρκετές κάθετες πάσες, παρότι δεν φημίζεται για τις τεχνικές του αρετές. Η πρώτη γεύση που άφησε ήταν συνεπώς γλυκιά και θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε την εξέλιξή του μέσα από την ομάδα. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι, όσο κριτική κι αν ασκεί κανείς στον Αναστασίου, ουδείς δικαιούται να τον ψέξει για την ατομική βελτίωση και ανάδειξη των παικτών της ομάδας αυτά τα δύο χρόνια.

Β)Δεύτερο αλλά σε καμία περίπτωση υποδεέστερο κέρδος για τον Παναθηναϊκού ήταν η “επανεμφάνιση” του Νάνο. Ο Ισπανός έκανε εντυπωσιακά πράγματα την πρώτη του σεζόν στο “Τριφύλλι”, αλλά πέρυσι δεν έδειξε ανάλογη συνέπεια/συνέχεια και η αστάθεια και τα σκαμπανεβάσματά του στοίχισαν στον Παναθηναϊκό.

Ο Νάνο διαθέτει αποδεδειγμένα ποιότητα που όμοιά του δεν συναντά κανείς εύκολα στη Super League και είναι μεγάλη υπόθεση για την ομάδα να ξαναβρεί τον καλό του εαυτό και -κυρίως- την απαιτούμενη σταθερότητα.

Γ)Το τρίτο κέρδος του “Τριφυλλιού” δεν αφορά σε κάποιο πρόσωπο. Θα μπορούσε κάλλιστα να ενταχθεί στην κατηγορία αυτή ο Κουτρουμπής, για παράδειγμα, που διάβασε σωστά το παιχνίδι και έκανε το πιο μεστό και ισορροπημένο του ματς στο Παναθηναϊκό ως αμυντικός μέσος, δείχνοντας ότι η συγκεκριμένη θέση ταιριάζει καλύτερα στα χαρακτηριστικά του.

Θα μπορούσε να ήταν ο Καρέλης ή ακόμα κι ο Μαρινάκης.

Μεγαλύτερο όμως κέρδος ήταν η αντίδραση της ομάδας και η μετάβαση στα αυτονόητα. Λίγες ημέρες πριν, στη Νέα Σμύρνη, ο Στιλ έπεφτε στο χορτάρι μετά τη “γκέλα” στο γκολ του Πανιωνίου και ουδείς πήγαινε προς το μέρος του να τον σηκώσει και να του σταθεί, ο Ζέκα λίγο έλειψε να πιαστεί στα χέρια στην ανάπαυλα του ημιχρόνου και κανείς δεν είχε ασχοληθεί μαζί του.

Την Τετάρτη όμως και ανεξαρτήτως του ότι έσβησε αδικαιολόγητα τις μηχανές στο δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός ήταν ξανά ομάδα.

Η “τσαντίλα” που έβγαλαν άπαντες απ’ το πρώτο λεπτό, ο πανηγυρισμός στα γκολ με τον Νάνο να πνίγεται στις αγκαλιές των συμπαικτών του, τον Ατζαγκούν να δείχνει περιχαρής τον Καρέλη που του έδωσε την ασίστ και να τον αγκαλιάζει, το ομαδικό πνεύμα που το είχαμε ξεχάσει φέτος κι έμοιαζε να χάνεται από προσώπου γης, επέστρεψε. Και επιβάλλεται να διατηρηθεί μέχρι τέλους.

Τα τρία κέρδη της "σβηστής" τριάρας