Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι βγαλμένος από κάποιο παραμύθι. Όπως αυτό της Λέστερ. Αυτή το έγραψε, σε αυτήν ανήκει. Γιατί τους διέψευσε όλους πανηγυρικά, όταν το καλοκαίρι την θεωρούσαν από τα φαβορί για υποβιβασμό στην Championship. Κι αυτή όχι μόνο έμεινε κατηγορία, αλλά μέθυσε μία ολόκληρη πολιτεία στα Ανατολικά Midlands, κατακτώντας την κούπα με τα λιοντάρια.
Το σημερινό ξημέρωμα στο Λέστερ είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλο. Και γι' αυτό υπεύθυνοι είναι ο Κλαούντιο Ρανιέρι και οι παίκτες του. Η «αλεπού» και τα «αλεπουδάκια» δηλαδή. Σαν ένα όμορφο παραμύθι. Ακόμα κι αν αυτό ολοκληρώθηκε και δεν έχει συνέχεια. Δεν έχει καμία σημασία. Η ομορφιά του ποδοσφαίρου αποτυπωμένη σε έξι γράμματα: Λέστερ. Τι ήθελε λοιπόν η αλεπού στο παζάρι; Η απάντηση έχει δοθεί: Να κατακτήσει την Premier League φυσικά.
Άγνοια κινδύνου
Ένα από τα βασικότερα όπλα της Λέστερ στην ολοκλήρωση του θαύματος ήταν η ψυχολογία που είχαν οι παίκτες του Κλαούντιο Ρανιέρι καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Σε μία χρονιά που οι παραδοσιακές μεγάλες του Νησιού «αιμορραγούσαν», η Λέστερ άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά χωρίς ποτέ να σηκώσει υπεροπτικά το κεφάλι. Πάντα παίζοντας χωρίς να βλέπει στο βάθος τον τίτλο. Χωρίς άγχος και πίεση. Με άγνοια κινδύνου. Από κάποια σημείο και μετά αυτή μετατράπηκε σε εκπληκτική αυτοπεποίθηση. Οι παίκτες του Ρανιέρι είχαν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ό,τι σκαρφιζόταν το πολυμήχανο μυαλό τους. Δεν είναι τύχη ή συγκυρίες απλά, αλλά μεγάλη σιγουριά στις δυνάμεις σου. Και από αυτήν οι «Αλεπούδες» είχαν μπόλικη.
Η διαχείριση του Ρανιέρι
Ο Κλαούντιο Ρανιέρι ποτέ δεν γέμισε με άγχος τους παίκτες του. Ακόμα κι όταν όλα έδειχναν πως η Λέστερ κάνει πορεία πρωταθλητισμού, ο Ιταλός τεχνικός με μαεστρία απέφευγε να παραδεχθεί οτιδήποτε τέτοιο. Αντίθετα, όταν η Λέστερ κατάφερε να πιάσει τους 38 βαθμούς στον βαθμολογικό πίνακα, ο Ρανιέρι δήλωσε πως η ομάδα πέτυχε τον στόχο της σεζόν, να διασφαλίσει δηλαδή τη σωτηρία! Με λίγα λόγια η διαχείριση που έκανε ο Ρανιέρι και ο τρόπος που προσέγγισε κάθε παιχνίδι μεμονωμένα μέσα στη σεζόν ήταν τόσο προσεκτικά δουλεμένος που δεν βάραινε τις πλάτες των παικτών του. Οι τελευταίοι βγαίναν στο γήπεδο για να το διασκεδάσουν, κι αυτό τους οδήγησε στην κατάκτηση ενός ολόκληρου πρωταθλήματος.
Οι λιγοστές απουσίες
Φυσικά το θαύμα της Λέστερ είχε και τύχη. Κανείς δεν μπορεί να το παραβλέψει. Όταν μία ομάδα με μπάτζετ πολλών εκατομμυρίων μικρότερο από αυτά των Μάντσεστερ Σίτι, Άρσεναλ, Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ καταφέρνει να κόβει πρώτη το νήμα στον μαραθώνιο της Πρέμιερ Λιγκ, η τύχη της έχει χαμογελάσει. Κοιτάζοντας δε το ρόστερ, βλέπει κανείς ότι βασίστηκε σε 14 παίκτες. Σμάιχελ, Μόργκαν, Σίμπσον, Φουξ, Χουτ, Ντρινκγουότερ, Κινγκ, Ολμπράιτον, Καντέ, Βάρντι, Σλουπ, Μαχρέζ, Οκαζάκι και Ουγιόα. Αυτοί ήταν όλοι και όλοι. Και ο Ρανιέρι ήταν στην ευχάριστη θέση να τους έχει διαθέσιμους συνέχεια μέσα στη σεζόν, έχοντας συνάμα πάντα διάρκεια στην απόδοσή τους. Ο απόλυτος συνδυασμός.
Το... σκληρό καρύδι
Η Λέστερ δεν θάμπωσε με το ποδόσφαιρό της. Ούτε κανείς θα περίμενε κάτι τέτοιο άλλωστε βάσει της ποιότητας του ρόστερ της. Αυτό που είχε ήταν ότι αποτελούσε σκληρό καρύδι για τον οποιονδήποτε. Πάντα μαχητική και δυσκολοκατάβλητη. Με στόπερ «ντουλάπες» τους Μόργκαν και Χουτ πίσω, με βάση το physical game και τις αντεπιθέσεις, οι «Αλεπούδες» χάσανε μόνο δύο φορές από την Άρσεναλ και μία από τη Λίβερπουλ μέσα στη σεζόν. Προς επίρρωση του παραπάνω, αρκεί να δει κανείς τα επτά συνολικά τρίποντα χάρη στο φτωχό πλην τίμιο 1-0 που πανηγύρισε μέσα στη σεζόν.
Το δίδυμο φωτιά: Μαχρέζ – Βάρντι
Το δίδυμο των Ριγιάντ Μαχρέζ και Τζέιμι Βάρντι ήταν σε αδιανόητη φόρμα από τον Αύγουστο. Τους έβλεπες «σεληνιασμένους» να κάνουν πράγματα και θαύματα πάνω στον αγωνιστικό χώρο. Ο μεν Μαχρέζ είχε ντυθεί... Κριστιάνο Ρονάλντο με τις ντρίμπλες, τα γκολ και τις ασίστ που μοίρασε. Ο δε Βάρντι μεταμορφώθηκε σε μία ασταμάτητη μηχανή των γκολ. Τρίβανε όλοι τα μάτια τους βλέποντας κάποιον που πριν μερικά χρόνια έπαιζε μπάλα στα τοπικά της Αγγλίας, βγάζοντας το μεροκάματό του στα εργοστάσια. 39 από τα 64 τέρματα των «Αλεπούδων» σημειώθηκαν από αυτούς, στατιστικό που απλά δεν επιδέχεται ανάλυση.
Το... τρεχαντήρι Καντέ
Αν οι δύο παραπάνω (Μαχρέζ και Βάρντι) πιστώνονται σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας, τότε τι να πει κανείς και για τον Ενγκολό Καντέ. Το «μηχανάκι» των Αλεπούδων» στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Ακούραστος εργάτης, με κοφτερό μυαλό και εξαιρετικές τοποθετήσεις. Χαφ που θα ζήλευε ο καθένας, με τρομερά ανασταλτικά και επιθετικά προσόντα. Πάντα σταθερός με συνέπεια στις εμφανίσεις του θα μπορούσε κάποιος να πει πως είναι αυτός ο MVP της φετινής τρελής πορείας της Λέστερ.
Όλοι για έναν και ένας για όλους
Φυσικά δεν ήταν μόνο ο Μαχρέζ, ο Βάρντι και ο Καντέ. Ήταν όλοι μαζί. Ο καθένας ξεχωριστά έβαλε το λιθαράκι του για να πετύχει η Λέστερ το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα που έγινε ποτέ. Μία παρέα που χαιρόταν το ποδόσφαιρο. Παίζοντας αυτό που μπορούσε, με μαχητικότητα, τόλμη και ομαδικότητα. Κοιτάζοντας στα μάτια τον οποιονδήποτε. Όλοι για έναν και ένας για όλους. Against modern football. Κόντρα στα μπάτζετ και τα χρήματα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ποιος είπε λοιπόν ότι δεν γίνονται θαύματα; Γίνονται και είναι ποδοσφαιρικά! Well done Leicester City Football Club! Get in there Foxes!
