Στον Ολυμπιακό ορκίζονται από την πρώτη στιγμή ότι ο Φράνκο Σολδάνο δεν ήρθε για να δικαιολογηθεί απλώς μια μεταγραφή σε θέση που χρειαζόταν ενίσχυση η ομάδα. Ο Μαρτίνς τον περίμενε πώς και πώς, οι άνθρωποι που τον είδαν έβαλαν το χέρι τους στη φωτιά λέγοντας ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά στην κορυφή της «ερυθρόλευκης» επίθεσης, όμως αυτό που είχε... σημασία για ένα παιδί που βγήκε για πρώτη φορά από την πατρίδα του στα μέσα της σεζόν για να αλλάξει ήπειρο, χώρα και ποδοσφαιρική φιλοσοφία, ήταν ότι έμεινε έξω από τη λίστα του Europa League!
Σίγουρα, το αποτέλεσμα, η ατομική απόδοση, σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός (σχεδόν) πάντα επισκιάζει οτιδήποτε άλλο. Δεν αφήνει χώρο και χρόνο για δικαιολογίες. Η διαβόητη αλλεργία στην «πίστωση χρόνου» -ξένες λέξεις συνήθως στο Λιμάνι. Ωστόσο, όλα αυτά φέτος έχουν αλλάξει. Τα παλιά... μυαλά έχουν μείνει όλα στην άκρη. Ο νέος Ολυμπιακός έχει αλλάξει φιλοσοφία σε όλα τα επίπεδα και πλέον θα δοκιμάσει να πορευτεί έτσι τα επόμενα χρόνια. Αυτές οι αλλαγές φαίνονται πλέον ξεκάθαρα σε όλα τα γήπεδα που αγωνίζεται, φαίνεται και στην ατομική απόδοση των παικτών του. Άπαντες έχουν καταλάβει πλήρως που βρίσκονται, έχουν βάλει το κεφάλι κάτω και δουλεύουν για το καλό της ομάδας.
Ένας από αυτούς είναι και ο Αργεντινός επιθετικός, ο οποίος εξ αρχής ξεκαθάρισε ότι θα χρειαζόταν χρόνο πριν δείξει αυτά που μπορεί. Προφανώς και το ξεκίνημά του δεν ήταν αυτό που ίσως θα περίμενε ο κόσμος της ομάδας, με 26 λεπτά συμμετοχής στο Κύπελλο και 7 στο πρωτάθλημα στα 8 πρώτα ματς από όταν έπιασε Λιμάνι. Προφανώς επίσης και αυτά δεν θα μπορούσε να είναι ενδεικτικά της ποιότητας, των ικανοτήτων και -αν θέλετε- της προοπτικής του να γίνει ο επόμενος βασικός σέντερ φορ του Ολυμπιακού. Αυτή αντίθετα, «εμφανίστηκε» μεγαλοπρεπώς σε ένα γήπεδο που μόνο κατάλληλο για υψηλή ατομική απόδοση δεν ήταν.
Στο ΔΑΚ όμως, ο 24χρονος επιθετικός ήταν απολαυστικός και έδειξε όλα όσα είδαν και οι άνθρωποι του Ολυμπιακού όταν τον επέλεξαν: μεγάλη διάθεση και ικανότητα για κίνηση στον χώρο, καλές και σβέλτες επαφές με τη μπάλα, πολύ καλό «ψηλό» παιχνίδι παρότι δεν είναι το κορυφαίο κορμί, αποφασιστικά τελειώματα χωρίς φρου-φρου κι αρώματα. Ο απολογισμός, εντυπωσιακός για... ξεκίνημα. Ένα γκολ, δύο ασίστ και «μέσα» σε πολλές φάσεις για την ομάδα του, στην οποία ουσιαστικά θα χάριζε τη νίκη στη Λαμία αν δεν... έμπαιναν στην μέση οι συνεχιζόμενες γκάφες στα μετόπισθεν και τα αυτογκόλ που πλέον έχουν αρχίσει να μετατρέπονται σε κακό ανέκδοτο.
Ο Σολδάνο ήταν ο αέρας φρεσκάδας στην επίθεση του Ολυμπιακού σε ένα ματς με πειραματική σύνθεση πριν τον «τελικό» της Τούμπας, όμως ο Μαρτίνς είδε και πάλι την άμυνά του να... μπάζει. Ο Χουτεσιώτης είχε 2-3 πραγματικά πολύ κακές επαφές με τη μπάλα και μετά αγχώθηκε περισσότερο, ο Ανδρούτσος δεν είναι καν μπακ, ενώ οι Μιράντα και Μεριά έδειξαν απλώς γιατί ο Πορτογάλος κατέληξε πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν ότι το δίδυμο Βούκοβιτς – Σισέ δεν κουνιέται και οι συγκεκριμένοι δύο θα παίζουν μόνο αν υπάρχει απόλυτη ανάγκη για κάτι τέτοιο. Μεταξύ μας, δεν έχω... αποφασίσει αν είναι κακοί παίκτες, αν είναι άτυχοι, αν δεν τους βγαίνουν τα ματς, αν, αν, αν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν είναι σταθεροί και «έχουν» την εύκολη γκέλα. Κατ' επέκταση, στόπερ υψηλού επιπέδου, νομίζω νομοτελειακά δεν μπορεί να είναι. Λύσεις θα δώσουν κατά διαστήματα ή σε ματς που όλη η ομάδα θα είναι καλή, όμως ο Μαρτίνς σωστά έχει διακρίνει ότι δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω τους στα δύσκολα.
Σε κάθε περίπτωση, το ματσάκι Κυπέλλου έφυγε μάλλον αναίμακτα για τους «ερυθρόλευκους» που πλέον έχουν μπροστά τους τρεις μέρες να ετοιμαστούν για ένα ιστορικό, από κάθε άποψη, ντέρμπι. Αν ο ΠΑΟΚ πάρει το ματς, θα έχει καπαρώσει τον τρίτο τίτλο της ιστορίας του. Αν όμως ο Ολυμπιακός εμφανίσει στο χορτάρι της Τούμπας όλα όσα τον κάνουν την πρώτη δύναμη της χώρας ιστορικά και την πιο φορμαρισμένη, πιο αποδοτική ομάδα αυτή την εποχή στην Ελλάδα, άσχετα με το αν τελικά ο τίτλος κατηφορίσει από φέτος προς το Λιμάνι, θα έχει δείξει για ακόμη μια φορά σε όλους ότι ανεξαρτήτως συνθηκών, κανείς, ποτέ και για κανένα λόγο δεν πρέπει να τον ξεγράφει.
