Ήταν εκείνος ο «καταραμένος» Ιανουάριος του 2000, όταν χρειάστηκε να φτάσουμε στην τελευταία ημέρα της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου για να κάνει το τριπλό μπαμ η ΑΕΚ. Και όταν λέμε μπαμ, μιλάμε για πάταγο. Πάμπλο Καντέρο, Αργεντινός εκ της Μπόκα Τζούνιορς ορμώμενος, Φιλίπο Νταλ Μόρο, γείτονας Ιταλός (για κάποιον λόγο τον είχε αποκτήσει η Ρόμα και τον έστελνε δανεικό από 'δώ και από ΄κεί) και ο Νταβίντε Μπελότι συνάδελφος του προηγούμενου ως επαγγελματίας γυρολόγος, προερχόμενος από την Βιτσέντζα, που έμελλε να γράψει ιστορία την Πρωταπριλιά του ίδιου έτους.
Μπελότι είδαν οι οπαδοί της ΑΕΚ στην επίσημη παρουσίασή του, Μπελότι δεν έβλεπαν στο γήπεδο. Όχι ότι έχασαν κάτι, δηλαδή. Οι ημέρες περνούσαν, οι εβδομάδες και οι μήνες επίσης και έφτασε εκείνη η 1η Απριλίου 2000, στο «Γεντί Κουλέ» κόντρα στον ΟΦΗ και ο 28χρονος τότε αμυντικός αντικατέστησε τον Χάρη Κοπιτσή στο 89ο λεπτό του αγώνα. Λίγο μετά ο αγώνας είχε λήξει και ο Μπελότι δεν πρόλαβε καν να ιδρώσει τη φανέλα. Ένα λεπτό, το οποίο κόστισε στην ΑΕΚ 30 εκατομμύρια δραχμούλες... «Αχ και να ήταν ψέμα» θα έπρεπε να σκεφτούν οι διοικούντες του συλλόγου. Δεν ήταν, όμως.
Μαζί παρουσιάστηκαν, μαζί έφτιαξαν βαλίτσες Καντέρο, Νταλ Μόρο και Μπελότι το καλοκαίρι του 2000 και μας αποχαιρέτησαν κερδίζοντας επάξια και οι τρεις μια θέση στη μακρά λίστα των ποδοσφαιρικών «παλτών» που πέρασαν από την «Ένωση». 
Γεννημένος το 1972 στο Μπολάτε, στα περίχωρα του Μιλάνου, ο Μπελότι, άρχισε την καριέρα του από τις ακαδημίες της Ίντερ και μάλιστα για μία σεζόν (1991-92) το όνομά του μπήκε στο ρόστερ της πρώτης ομάδας των «νερατζούρι». Του είχαν φτιάξει και φανέλα, αλλά αυτή δεν την φόρεσε ποτέ. Επόμενο βήμα στην καριέρα του ήταν η Νόλα, σύλλογος της τρίτης κατηγορίας, στην οποία έμεινε τρία χρόνια και είχε αρκετές συμμετοχές, ενώ πέτυχε και δύο γκολ. Η επόμενη τριετία τον βρήκε στην Βιτσέντζα, με την οποία γνώρισε μεγάλες στιγμές δόξας, αφού το 1997 κατέκτησε και το Κύπελλο Ιταλίας. Ακολούθησε εξάμηνος δανεισμός στην Τρεβίζο και τον Ιανουάριο του 1999 επέστρεψε στην Βιτσέντζα, όπου όμως πια είχε περάσει η... μπογιά του. Κάπως έτσι κατέληξε στην ΑΕΚ, στην πρώτη απόπειρά του για... διεθνή καριέρα! 
Μετά την επιστροφή στη Βιτσέντζα, δόθηκε και πάλι δανεικός στη Μόντσα, τη σεζόν 2000-01, την περίοδο 2001-2002 είδε τα περισσότερα παιχνίδια των «μπιανκορόσι» από τον πάγκο και στο τέλος λύθηκε και το συμβόλαιό. Ακολούθησαν η Σερένιο και η Λέκο, από τις οποίες πέρασε για μια σεζόν, και κατόπιν τέσσερα γεμάτα χρόνια (2004-2008) στην Ελβετία και στην Μπελιντσόνα, πριν αποφασίσει να βάλει τέλος στην ποδοσφαιρική καριέρα του.
Από εκεί άρχισε και την προπονητική του καριέρα ως βοηθός προπονητή, πριν καθίσει στον πάγκο της Τιμ Τιτσίνο και σήμερα της Μπιανκέζι. Ποιος ξέρει... Αν κάποια στιγμή στο μέλλον η ΑΕΚ χρειαστεί προπονητή, ίσως ο Νταβίντε Μπελότι να είναι θέση υποψηφιότητα... Αρκεί, όταν γίνει αυτό, να είναι πάλι Πρωταπριλιά!
