Αναλυτικά τα όσα είπε στην εφημερίδα «ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ»:
«Τέλος τα λόγια, να δείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι»
-Ούγκο, ας ξεκινήσουμε με το πιο σημαντικό. Πιστεύεις ότι η διαφορά απ’ τις θέσεις ανόδου καλύπτεται;
«Αν δεν το πίστευα, δε θα έπαιζα. Ασφαλώς και πιστεύω ότι μπορούμε να καλύψουμε την απόσταση και έτσι σκέφτεται κάθε παίκτης μέσα στην ομάδα. Έχουμε πολύ ποιοτική ομάδα και πρέπει να έχουμε πίστη, να πάμε για τους 3 πόντους σε όλα τα παιχνίδια και στο τέλος να δούμε τι έχουμε καταφέρει».
-Η χρονιά ξεκίνησε με τον ΑΡΗ να είναι το μεγάλο φαβορί για την άνοδο, αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο ΑΡΗΣ είναι η κορυφαία ομάδα της κατηγορίας. Απ’ όσα έχεις προλάβει να δεις, συμφωνείς;
«Όπως είπες, δεν ήμουν εδώ απ’ την αρχή. Τώρα όμως έχω κάνει κάποιες συμμετοχές και θεωρώ ότι όντως είμαστε η καλύτερη ομάδα. Αυτό φάνηκε και στο ντέρμπι με τον Απόλλωνα Σμύρνης, όπου όλοι είδαν ότι όσο παίζαμε με 11 παίκτες, οι δύο ομάδες είχαν μεγάλη διαφορά δυναμικότητας. Εκεί σταθήκαμε άτυχοι στο τέλος. Δεν το πιστεύω απλά, αλλά το ξέρω ότι είμαστε οι καλύτεροι της κατηγορίας, αλλά πρέπει να το δείξουμε στο γήπεδο. Έχουμε τους πιο ποιοτικούς παίκτες, αλλά κάποιες φορές παίξαμε σε κακούς αγωνιστικούς χώρους και εκεί δεν είναι εύκολο να δείξεις την ποιότητα».
-Όμως, τα γήπεδα δε θα αλλάξουν. Ποια είναι η λύση;
«Ο κάθε παίκτης πρέπει να δώσει το 100%. Θα παλέψουμε μέχρι το τέλος. Θέλω να τονίσω ότι πρέπει να το πιστέψουμε. Αν δεν πιστεύεις, είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις το στόχο σου».
-Υπήρξαν παιχνίδια όπου η ομάδα ήταν πραγματικά κακή, όπως με τον Αγροτικό Αστέρα, αλλά κυρίως με τη Σπάρτη. Γιατί συνέβη αυτό; Υπήρξε πρόβλημα με τον προηγούμενο προπονητή; Είναι θέμα ψυχολογίας;
«Στη Σπάρτη είχαμε την καλύτερη ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο και υπάρχει και ένα πέναλτι σε εμένα που δε δόθηκε. Ωστόσο, καταλαβαίνω τι λες. Δεν μπορώ να μιλήσω για τον προπονητή, αλλά πιστεύω ότι αυτοί που ευθύνονται κυρίως είναι οι παίκτες. Σε τελική ανάλυση, εμείς μπαίνουμε στο γήπεδο».
-Πως ήταν η συνεργασία με τον κ. Αναστόπουλο; Υπήρχε η άποψη ότι δίσταζε να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούσαν.
«Είναι δύσκολο να μιλήσω, γιατί δεν ήμουν εδώ στους πρώτους μήνες της σεζόν. Ήταν σωστός απέναντι μου και εγώ απέναντι του. Δε μιλούσε καλά αγγλικά, αλλά υπήρχαν άνθρωποι που μετέφραζαν για εμένα. Νομίζω ότι έκανα καλή δουλειά και τον άφησα ικανοποιημένο. Αλλά να ξέρεις κάτι, είναι εύκολο για τους παίκτες να μεταθέσουν τις ευθύνες στον προπονητή. Εγώ δεν έχω αυτή τη φιλοσοφία. Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να δώσουμε κάτι παραπάνω, να δουλέψουμε περισσότερο, να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε, να πολεμήσουμε. Μόνο μ’ αυτή τη νοοτροπία θα τα καταφέρουμε».
-Ο νέος προπονητής θα αλλάξει τη ψυχολογία;
«Το ελπίζω! Ελπίζω να μας κάνει να δουλέψουμε περισσότερο και να βελτιώσουμε την εικόνα της ομάδας. Ελπίζω να μας βοηθήσει να φέρουμε αυτό το μεγάλο κλαμπ στην πρώτη κατηγορία. Μαζί του πιστεύω ότι θα δουλέψουμε πιο πολύ και θα αποδώσουμε καλύτερο ποδόσφαιρο».
-Η παρουσία του κ. Καρυπίδη στην προπόνηση μετά το ματς με τη Σπάρτη σας βοήθησε;
«Εγώ ήρθα στον ΑΡΗ εξαιτίας του προέδρου, ο οποίος μου έδειξε πόσο παθιασμένος είναι για την άνοδο. Θέλει πάρα πολύ να δει την ομάδα στη Σούπερλιγκ και μας το ξεκαθάρισε αυτό. Μας είπε ότι πρέπει να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια και να παλεύουμε περισσότερο. Συμφωνώ μαζί του 100%. Έχουμε την καλύτερη ομάδα, αλλά δεν αρκεί να μένουμε στα λόγια, αλλά να το δείξουμε στο γήπεδο. Το να μιλάς είναι εύκολο».
-Αισθάνεσαι ότι υπάρχει πίεση; Το βλέπεις στους συμπαίκτες σου;
«Όταν ήρθα στον ΑΡΗ γνώριζα ότι είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα, γι’ αυτό άλλωστε δέχτηκα να παίξω στη δεύτερη κατηγορία. Κατάλαβα απ’ την πρώτη στιγμή ότι είναι ένα κλαμπ που πρέπει να παίζει στο κορυφαίο επίπεδο. Για να παίζεις στον ΑΡΗ πρέπει να έχεις προσωπικότητα, χαρακτήρα και νοοτροπία νικητή. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει πίεση, γιατί σε κάθε ματς πρέπει να κερδίζουμε και να παίζουμε καλά. Βλέπεις ότι όλες οι ομάδες δίνουν το κάτι παραπάνω όταν μας αντιμετωπίζουν. Εμείς πρέπει να γίνουμε εξίσου σκληροί μέσα στο γήπεδο, δεν αρκεί η ποιότητα. Οι αντίπαλοι παίζουν εναντίον μας σαν να είναι ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ! Όμως, αν θέλεις να παίξεις σε μεγάλη ομάδα, πρέπει να αντέχεις την πίεση».
-Η πρώτη σου εμπειρία ήταν στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό; Πως έζησες την ατμόσφαιρα;
«Εύχομαι να είχαμε αυτή τη στήριξη σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι! Ήταν πολύ όμορφο, εκεί κατάλαβα πόσο σημαντική ομάδα είναι ο ΑΡΗΣ. Ξέρω ότι οι οπαδοί μας είναι απογοητευμένοι γιατί η ομάδα παίζει σε χαμηλότερη κατηγορία, αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι θα κάνουμε τα πάντα για να τη φέρουμε εκεί που αξίζει. Είμαι 100% σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε!»
-Είχες να παίξεις πάνω από 6 μήνες, αλλά είδαμε ότι απ’ τις πρώτες συμμετοχές σου πόσο μπορείς να βοηθήσεις. Σε τι ποσοστό ετοιμότητας βρίσκεσαι πλέον;
«Το καλοκαίρι δούλεψα πάρα πολύ. Έκανα καθημερινά προπόνηση, έτσι ώστε να είμαι έτοιμος για οποιαδήποτε πρόταση παρουσιαστεί. Συνεπώς, όταν ήρθε η προοπτική του ΑΡΗ ήμουν έτοιμος να ανταποκριθώ απευθείας. Μπορώ να πω ότι πλέον είμαι στο 100%».
-Ποια είναι η κανονική θέση σου στο γήπεδο; Που αισθάνεσαι πιο άνετα;
«Μπορώ να παίξω παντού γιατί είμαι επαγγελματίας και θέλω να βοηθάω την ομάδα μου. Έχω την κατάλληλη νοοτροπία για να ανταπεξέλθω. Η θέση που ξέρω καλύτερα, όμως, είναι αυτή του κεντρικού αμυντικού».
-Αισθάνεσαι ότι όταν παίζεις μαζί με τον Ταυλαρίδη στο κέντρο της άμυνας η ομάδα είναι καλύτερη ανασταλτικά;
«Σιγά-σιγά γινόμαστε καλύτεροι αμυντικά, το παρατηρώ και εγώ. Όμως, μια ομάδα δε λειτουργεί καλά επειδή αποδίδουν καλά δύο παίκτες. Πρέπει να είμαστε καλοί ως σύνολο. Τι εννοώ; Πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί άμυνα και όλοι μαζί επίθεση. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Μόνο έτσι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ο «Ταύλα» είναι πολύ καλός αμυντικός, με βοηθά να γίνομαι καλύτερος, μου δίνει οδηγίες, με κατευθύνει. Νομίζω ότι κάνουμε εξαιρετικό δίδυμο γιατί αυτός είναι πολύ δυνατός και εγώ αρκετά γρήγορος. Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο».
-Σ’ αυτό το αρχικό διάστημα παρουσίας σου στην ομάδα, έχεις διακρίνει ότι υπάρχει κάποιος παίκτης που να ξεχωρίζει ως ηγέτης; Κάποιος που να δίνει το σύνθημα στους υπόλοιπους.
«Για να παίζεις στον ΑΡΗ, σημαίνει ότι είσαι καλός παίκτης. Όλοι είμαστε επαγγελματίες και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Είμαι αρκετά έμπειρος και δε χρειάζομαι κάποιον να με παροτρύνει. Έχω τη σωστή νοοτροπία να βρίσκω μόνος μου το κίνητρο».
-Μίλα μου για την απόφαση σου να έρθεις στον ΑΡΗ.
«Υπό κανονικές συνθήκες, δε θα ερχόμουν ποτέ στην Ελλάδα. Είχα προτάσεις το καλοκαίρι από κάποιες ομάδες της Σούπερλιγκ, αλλά δεν τις δέχτηκα. Ήμουν χαρούμενος στο Βέλγιο και έδωσα προτεραιότητα στη συνέχεια της καριέρας μου εκεί, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα. Όταν έμαθα για το ενδιαφέρον του ΑΡΗ, ήρθα στην Ελλάδα και συζήτησα με τον κ. Καρυπίδη. Μου έδειξε πόσο παθιασμένος είναι με την ομάδα και πόσο πολύ θέλει την άνοδο. Απ’ τις πρώτες στιγμές στη Θεσσαλονίκη κατάλαβα πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο ΑΡΗΣ και ότι πρέπει να παίζει στην πρώτη κατηγορία. Με όλο το σεβασμό στην Ελλάδα, ήταν δύσκολο να δεχτώ να παίξω εδώ. Αλλά όταν κατάλαβα πόσο μεγάλο είναι το πρότζεκτ που έχει ο κ. Καρυπίδης στο μυαλό του, αποφάσισα ότι θέλω να συμμετέχω».
-Έμαθες το ποδόσφαιρο στην Πόρτο. Είναι μεγάλο σχολείο;
«Τα χρωστάω όλα στην Πόρτο. Έπαιξα 9 χρόνια σ’ αυτόν τον τεράστιο σύλλογο και τα έμαθα όλα εκεί. Ξέρεις, πέρασαν απ’ τα μάτια μου εκατοντάδες παίκτες, που δοκιμάζονταν καθημερινά στις προπονήσεις και ήθελαν να αρπάξουν την ευκαιρία και να φορέσουν τη φανέλα της Πόρτο. Συνεπώς, το γεγονός ότι εγώ ήμουν εκεί 9 χρόνια λέει πολλά. Μου έμαθαν να είμαι υπεύθυνος από μικρή ηλικία, καθώς έμενα μόνος μου απ’ τα 13, μιας και η οικογένεια μου αναγκάστηκε να μεταναστεύσει για οικονομικούς λόγους. Όμως, η Πόρτο ζήτησε απ’ τους γονείς μου να μείνω στο Οπόρτο γιατί έβλεπε ότι μπορώ να γίνω καλός ποδοσφαιριστής. Εκεί έμαθα πως είναι να παίζεις υπό πίεση και να σου ζητούν καθημερινά να βελτιώνεσαι. Απέκτησα τη νοοτροπία που πρέπει να έχει κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Συνεργάστηκα με μεγάλα ονόματα, όπως οι Φαλκάο, Ζοάο Μουτίνιο, Τζέιμς Ροντρίγκες, Ρολάντο, Βίλας Μπόας».
-Είναι αλήθεια ότι είχες δύσκολα παιδικά χρόνια;
«Ναι, έτσι είναι. Καθώς μεγάλωνα, η ζωή μου ήταν γεμάτη προβλήματα. Ήμασταν μια φτωχή οικογένεια, πολλές φορές δεν είχαμε λεφτά ούτε για τις βασικές ανάγκες, ούτε καν για γάλα. Όταν ήμουν 13 ετών, οι γονείς μου αποφάσισαν ότι έπρεπε να φύγουμε απ’ την Πορτογαλία. Βρήκαν δουλειά στο Λουξεμβούργο γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή. Όμως, η Πόρτο ζήτησε απ’ τους γονείς μου να μείνω στο Οπόρτο γιατί με πίστευε. Έμεινα μόνος μου στις εγκαταστάσεις της ακαδημίας και η Πόρτο φρόντισε όλα τα έξοδα μου και μάλιστα, μου προσέφερε μισθό γιατί οι άνθρωποι της ομάδας γνώριζαν ότι είμαι από φτωχή οικογένεια. Έτσι, ήμουν ένα μικρό παιδί 13 ετών, που έμεινε εντελώς μόνο του σε μια μεγάλη πόλη. Όλο αυτό όμως με βοήθησε πολύ. Ξέρεις, όταν μεγαλώνεις χωρίς να έχεις τίποτα, μαθαίνεις από νωρίς να παλεύεις. Εκτιμάς τα πάντα, το κάθε μικρό πράγμα που σου προσφέρει η ζωή. Ευχαριστώ τον Θεό που πλέον είμαι σε μια καλή φάση και μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου, αλλά και να βοηθώ την οικογένεια μου».
-Πως σου φαίνεται η Θεσσαλονίκη;
«Είμαι εδώ περίπου ένα μήνα και έχω προλάβει να καταλάβω ότι είναι πολύ όμορφη πόλη. Πολύ φιλική προς τους ξένους. Άλλωστε, όλους όσους ρώτησα πριν πάρω την απόφαση να έρθω στον ΑΡΗ, με παρότρυναν να έρθω στην Ελλάδα γιατί είναι μια «ζεστή» χώρα. Μέχρι στιγμής, οι εντυπώσεις μου είναι εξαιρετικές. Ο κόσμος είναι πολύ ευγενικός απέναντι μου, πιο «ανοιχτός» σε σχέση με την προηγούμενη εμπειρία μου στο Βέλγιο. Εκεί οι άνθρωποι είναι «κλειστοί» και δε βγαίνουν σχεδόν καθόλου απ’ τα σπίτια τους. Εδώ τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ο κόσμος απολαμβάνει τη ζωή!»
