Δύο κατηγορίες ανθρώπων δεν έχουν… παράπονο από τα παιχνίδια της ΑΕΚ. Οι ουδέτεροι θεατές και οι… γιατροί. Όχι μόνο οι καρδιολόγοι αλλά και οι… ψυχίατροι. Μπορεί το σύνθημα να είναι για τον Ολυμπιακό αλλά ο τίτλος του είναι μάλλον η… κραυγή μας που καλεί σε βοήθεια.
Αν η ΑΕΚ είχε ισοφαρίσει λίγο… αργότερα χθες τότε σίγουρα η ψυχολογία θα ήταν πολύ καλύτερη. Στο τέλος όμως έμεινε πίκρα επειδή δεν μπήκε τρίτο γκολ ιδίως και με το δοκάρι του Αραούχο στο 89. Και κυρίως επειδή η ΑΕΚ δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πρόκριση με μια νίκη στην έδρα της επί ενός κατώτερου αντιπάλου. Δεν έφταιγε όμως το δοκάρι ούτε οι ευκαιρίες. Άλλωστε αν η ομάδα δεν ήταν τυχερή, και τίποτε άλλο, στο πρώτο μισάωρο τότε είναι σίγουρο πως το δοκάρι, οι ευκαιρίες ακόμη και κάποια γκολ δεν θα είχαν σημασία αφού το 0-4, που θα μπορούσε άνετα να διαμορφωθεί υπέρ της Ριέκα μόνο με τις κραυγαλέες ευκαιρίες δεν θα μπορούσε να το γυρίσει ούτε αυτή η ΑΕΚ. Που αρνείται να χάσει, κι ας έχει ήττες, και μπορεί να διορθώνει τα λάθη της. Όχι πάντα βέβαια και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα πληρώσεις το ότι κάνεις την ζωή σου δυσκολότερη με πράγματα που ανεξήγητα.
Χθες από την ανακοίνωση των εντεκάδων φαινόταν ότι κάτι δεν θα πάει καλά και δεν χρειάστηκαν περισσότερα από 3 λεπτά αγώνα για να καταλάβουν όλοι που έβλεπαν το ματς ότι κάτι δεν πάει καλά γενικώς.
Με 11 παίκτες να μην ξέρουν που πατούν και που βρίσκονται ένα είναι το σίγουρο. Ότι δεν φταίνε οι… παίκτες. Άλλο να μην είναι 3-4 παίκτες στα καλά τους και άλλο αυτό το συνονθύλευμα που θα μπορούσε να έχει φάει τέσσερα γκολ στο 30 από μια ομάδα που από το 30 μέχρι το τέλος του αγώνα δεν πλησίασε καν το τέρμα της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ κατέβηκε παντελώς ανέτοιμη αγωνιστικά και ψυχολογικά. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό γιατί κι ο Λιβάγια να έπαιζε από την αρχή στη θέση του Μπακασέτα π.χ δεν θα μπορούσε να αλλάξει κάτι σε τέτοια «πλημμύρα»…
Άλλωστε το ότι ο Μανόλο τον σήκωσε από το 15-20 για ζέσταμα και τον έβαλε στο 30 μιλάει μόνο του και απαντάει σε όλες τις δικαιολογίες ακόμη και στο ότι δεν έπρεπε να επιβαρυνθεί ενόψει… Πλατανιά ή ότι είχε παίξει 90 λεπτά στην Λεωφόρο, λες και είναι γυάλινος ή έχει δείξει να μην αντέχει.
Εδώ να επαναλάβω ότι είναι προς τιμήν του Μανόλο που προτίμησε να διορθώσει άρον άρον το λάθος του χωρίς να σκεφτεί τα σχόλια. Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό ούτε το ότι ο Χιμένεθ εξέθεσε αυτούς που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν το ότι στη Λεωφόρο δεν είχε καν στον πάγκο τον Τσόσιτς επειδή θα έπαιζε, και καλά, χθες αφήνοντας πάλι τον Σέρβο εκτός παρά τα σούπερ παιχνίδια που έχει κάνει όποτε έχει αγωνιστεί. Ήταν ο τρόπος που μπήκε η ομάδα να παίξει με αυτό το 3-5-2, υποτίθεται, αμυντικά που υποτίθεται θα γινόταν 4-2-3-1 όταν η ομάδα έκανε επίθεση με αποτέλεσμα το πρώτο μισάωρο να νομίζεις πως τελικά χθες ήταν ο αγώνας με την Μίλαν, για να μην πω με την Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά δεν μας το είχαν πει για να μην… τρομάξουμε!
Μόλις η ΑΕΚ έγινε φυσιολογική ομάδα με τον Μπακάκη στη θέση του, από όπου δεν πρέπει να ξαναβγεί ΠΟΤΕ, με τον Λόπεζ αριστερό μπακ και όχι… εξτρέμ που δεν είναι, με δύο κεντρικούς αμυντικούς με ξεκάθαρους ρόλους, δύο κεντρικά χαφ, δύο στα άκρα της επίθεσης και δύο στην κορυφή έγιναν όλα φυσιολογικά. Η ΑΕΚ κυριάρχησε πλήρως και η Ριέκα περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο απέναντι σε μία εμφανώς ανώτερη ομάδα. Βοήθησαν στη δημιουργία και οι άλλες δύο αλλαγές με τον Παναγιώτη που μας γέμισε ελπίδες και με τον Πατίτο που πρόλαβε σε πέντε λεπτά να δείξει πόσο έχει αδικήσει τον εαυτό του και η ομάδα άγγιξε το τρίτο γκολ. Δεν το έβαλε. Ίσως δεν το άξιζε κιόλας έτσι όπως προσέγγισε τον αγώνα και το ποδόσφαιρο επέβαλε δικαιοσύνη. Τώρα δεν υπάρχει πολύς χρόνος για κουβέντα. Αυτός είναι ο Μανόλο και με αυτόν προχωράμε. Δική του η τραγωδία της πρώτης μισής ώρας, δικό του και το μέταλλο της ομάδας που ξέρει να διορθώνει τα λάθη της. Μην ξεχνάμε τα καλά αλλά δεν είναι ανάγκη να δικαιολογούμε και τα πάντα.
Στην Ευρώπη η ομάδα έχει πετύχει από εκείνο το βράδυ του Αυγούστου που επέστρεψε θριαμβευτικά στους ομίλους μεγάλης διοργάνωσης. Όμως έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα αν στην Αυστρία δεν καταφέρει να μείνει αήττητη και χάσει την πρόκριση που την είχε αγκαλιά η αποτυχία θα είναι μεγάλη. Και θα στοιχίσει πολύ και όχι μόνο… 1.700.000 ευρώ.
Όπως τα είπε ο Κονέ. Πάμε για τη νίκη γιατί αν πάμε για την ισοπαλία θα χάσουμε…
