Όμως σε ένα πράγμα έχουν δίκιο: Η ίδια η Πολιτεία δεν τους έδωσε το δικαίωμα να αναπτύξουν καθαρή επιχειρηματική δράση, από τη στιγμή που το όνομα κάθε ομάδας το εκμεταλλεύονται οι στοιχηματικές εταιρίες και τα κέρδη πηγαίνουν μόνο στο δικό τους ταμείο.
Εδώ και περίπου είκοσι χρόνια κυριαρχεί το ίδιο ερώτημα: Είναι δυνατόν οι ομάδες να εισφέρουν το όνομά τους στο στοιχηματικό κουπόνι και οι ίδιες να μην λαμβάνουν ούτε ευρώ; Στην Αγγλία το θέμα έχει λυθεί με απευθείας φορολόγηση. Οι ομάδες εισπράττουν ποσοστό από το στοίχημα που φτάνει το 10% των χρημάτων που κερδίζουν οι παίκτες.
Και σε άλλες χώρες έχει ακολουθηθεί είτε η μέθοδος του ποσοστού είτε η έμμεση επιχορήγηση προς τις ομάδες. Στη χώρα μας δεν υπήρξε σχετική πρόβλεψη και το ζήτημα παραμένει ανοιχτό μέχρι σήμερα.
Τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και οι ΠΑΕ δεν έχουν μαντήλι να κλάψουν, άρχισαν οι πρώτες συζητήσεις να νομοθετηθεί το περίφημο ποσοστό από το στοίχημα. Το αίτημα είναι δίκαιο γιατί χωρίς τις ομάδες καμία στοιχηματική εταιρία δεν θα μπορούσε να έχει αυτούς τους τεράστιους τζίρους. Είναι απαραίτητη πλέον η παρέμβαση του ίδιου του κράτους, το οποίο λειτούργησε απολύτως αμήχανα, ακόμα και έναντι της αδειοδότησης και της φορολόγησης των στοιχηματικών εταιριών.
Η μεγάλη ευκαιρία για οικονομικές ανάσες στις ομάδες και εξορθολογισμό του ποδοσφαιρικού στοιχηματισμού, είναι μπροστά μας. Η μπάλα βρίσκεται στα πόδια της κυβέρνησης.
