Ηταν Σεπτέμβριος του 2009 όταν ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ Σοφοκλής Πιλάβιος ενημέρωνε τα μέλη του δ.σ. ότι είχαν έρθει από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία φάκελοι με ύποπτους ελληνικούς αγώνες. Ηταν η πρώτη φορά που το ελληνικό ποδόσφαιρο άρχισε να συζητάει για τη στοιχηματική απάτη και την αλλοίωση των αποτελεσμάτων.
Οι πρόεδροι των ομάδων δημιούργησαν ένα κλίμα τρομοκράτησης των δημοσιογράφων ώστε να μην αποκαλυφθούν οι ύποπτοι αγώνες, παρότι τα στοιχεία ήταν επίσημα και προέρχονταν από έναν υπερεθνικό ποδοσφαιρικό οργανισμό. Μάλιστα απειλούσαν με αγωγές και μηνύσεις, μιλώντας για δυσφήμιση των εταιριών τους.
Το θέμα έφτασε στη Βουλή των Ελλήνων και μία επερώτηση ήταν ικανή να το κάνει δημόσιο. Ο τότε βουλευτής Θάνος Πλεύρης διάβασε τη λίστα με τους χειραγωγημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες, η εισαγγελία του Αρείου Πάγου παρέλαβε τους σχετικούς φακέλους και η ΕΠΟ άρχισε να καταλαβαίνει ότι πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση της διερεύνησης.
Παρόλα αυτά η πειθαρχική διαδικασία κινήθηκε με πολύ αργό ρυθμό, οι φάκελοι επί προεδρίας Σαρρή στοιβάζονταν στα συρτάρια και χρειάστηκε μεγάλη δημοσιογραφική πίεση για να αναγκαστεί η ΕΠΟ να προχωρήσει στο αυτονόητο: Να υπογράψει σύμβαση με τη Sportradar και να αποδεχτεί τη διαδικασία της UEFA.
Τώρα που αποκαλύπτεται ότι και ποδοσφαιριστές στοιχημάτιζαν στα ματς της ομάδας τους, οι ποδοσφαιρικές αρχές είναι υποχρεωμένες να αναζητήσουν τρόπους πειθαρχικών κυρώσεων. Οσο υπάρχει ατιμωρησία για τη στοιχηματική απάτη, τόσο θα αποθρασύνονται αυτοί που πετυχαίνουν υπερκέρδη, εξαπατώντας και φοροδιαφεύγοντας.
