Επιστημονική ημερίδα για την πρόληψη της χειραγώγησης αγώνων στον αθλητισμό «Fix the Fixing», πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 11/12 από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, ο οποίος αναφέρθηκε –μεταξύ άλλων- και στις εκθέσεις της Sportradar για τα ύποπτα προς χειραγώγηση ματς, που αποστέλλει η UEFA στη χώρα μας.
Η άποψη του υφυπουργού, ήταν ότι «τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, οι εκθέσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν –ενδεχόμενα και λόγω ατελειών του συστήματος- ένα κρίσιμο και χρήσιμο νομικό εργαλείο που θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος για να χτυπήσουμε το φαινόμενο».
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι οι εν λόγω εκθέσεις έχουν αποτελέσει χρησιμότατο νομικό εργαλείο σε ποινικό επίπεδο, αφού συνδυαστικά και με κάποια άλλα δεδομένα, στις εκθέσεις αυτές βασίστηκαν οι καταδικαστικές αποφάσεις στη δίκη του «μικρού Koriopolis».
Πολύ σοβαρά υπόψη λαμβάνονται οι εκθέσεις και στη δίκη του «μεγάλου Koriopolis» που βρίσκεται σε εξέλιξη, πάντα ασφαλώς σε συνδυασμό με άλλο ή άλλα στοιχεία.
Ο κ. Βασιλειάδης μίλησε επίσης για ένα «νέο θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα μπορέσει να λύσει και τα χέρια της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού».
Η αλήθεια είναι πως πράγματι, στα χέρια της ΕΕΑ οι εκθέσεις έχουν καταστεί ένα άχρηστο νομικό εργαλείο, αφού η διερεύνηση δεν γίνεται σε βάθος, παρά μόνο επιδερμικά. Όπως, άλλωστε, αποκαλύφθηκε πρόσφατα, η ΕΕΑ δεν έχει καν μεταφρασμένα στην ελληνική γλώσσα τα δεδομένα των εκθέσεων, αφού μεταφράζονται μόνο τα συμπεράσματα!
Τέλος, ουδεμία αναφορά έγινε στην τακτική που ακολουθείται στην Κύπρο, όπου οι εκθέσεις της Sportradar όχι απλά λαμβάνονται σοβαρότατα υπόψη, αλλά αναλόγως το πόσες εκθέσεις έρχονται για κάποια ομάδα, επιβάλλονται αυτόματα και οι ανάλογες ποινές!
Μεταξύ άλλων, ο κ. Βασιλειάδης είπε στην ομιλία του:
«Η χειραγώγηση των αγώνων είναι ένα πρόβλημα που δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά ταλανίζει τον αθλητικό κόσμο διεθνώς. Αρκεί μια ανάγνωση στα ευρήματα των σχετικών ερευνών για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος του προβλήματος. Είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι σχεδόν ένας στους τρεις αθλητές που ερωτήθηκαν δήλωσε ενήμερος για χειραγώγηση αγώνων που συμμετείχε είτε ο ίδιος, είτε αφορούσε άλλη ομάδα. Εξίσου σοκαριστική είναι η εκδοχή ότι η πλειοψηφία των αθλητών θα χειραγωγούσε ένα παιχνίδι λόγω οικονομικών δυσκολιών, για εύκολο χρήμα.
Το τελευταίο διάστημα, ιδιαιτέρως και στο φως δικαστικών υποθέσεων, βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι για τις αποφάσεις που θα πρέπει να πάρουμε, για το νέο θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα μπορέσει να λύσει και τα χέρια της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού. Αυτή τη στιγμή έχουμε καταγγελίες, φακέλους από τη Sportradar οι οποίοι τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες δεν μπορούν να αποτελέσουν –ενδεχόμενα και λόγω ατελειών του συστήματος- ένα κρίσιμο και χρήσιμο νομικό εργαλείο που θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος για να χτυπήσουμε, στο μέτρο του δυνατού, αυτό το φαινόμενο.
Δεν έχει νόημα να αυτομαστιγωνόμαστε. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό, όπως προείπα. Συνήθως όλες οι ελεγκτικές δομές βρίσκονται ένα βήμα πίσω, ακόμη και σε προηγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα πολύ πιο πριν από μας. Απαιτείται διεθνής συνεργασία και σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε. Στην Ιταλία ήδη έχουν πάρει κάποιες πρωτοβουλίες και έχουν αναπτύξει κάποια εργαλεία. Στο πλαίσιο αυτό, στην τελευταία Σύνοδο των Υπουργών Αθλητισμού σε μια ιδιαίτερη εποικοδομητική συζήτηση με την ιταλική αποστολή, αποφασίσαμε τη συνεργασία και το επόμενο διάστημα κλιμάκιο της ΓΓΑ ενδεχόμενα και με μέλη της ΕΕΑ θα πάμε στη Ρώμη για να δούμε πώς έχει στηθεί ένα σύστημα που φαίνεται, βάσει της συζήτησης που έγινε, ότι είναι αρκετά αξιόπιστο και μπορεί να δώσει κάποιες λύσεις.
Έχουμε μπροστά μας ένα σύνθετο φαινόμενο και απαντήσεις που δεν είναι εύκολες και απλές. Η όποια προσπάθεια γίνει θα πρέπει να βασίζεται στη διεθνή εμπειρία, στις καλύτερες πρακτικές και στη διεθνή συνεργασία. Αλλιώς φοβάμαι ότι το μόνο που θα κάνουμε είναι να ξαναβρεθούμε σε μία αντίστοιχη μάζωξη του χρόνου να ξαναπούμε τα ίδια πράγματα και να προσπαθούμε να βρούμε πάλι μία λύση από το πουθενά. Ημερίδες σαν κι αυτήν, που ειδικοί έρχονται και λένε τις απόψεις τους είναι κομβικές στο να μπορέσουμε να βρούμε λύσεις.
Κλείνω με την ευχή να μπορέσουμε με ενέργειας σαν τη σημερινή, να βάλουμε ένα λιθαράκι στη βελτίωση των συνθηκών που θα οδηγήσουν στην εξάλειψη του προβλήματος».
Κατά τ’ άλλα, ο Eπίκουρος Kαθηγητής ΣΕΦΑΑ του ΑΠΘ και συντονιστής του προγράμματος «Fix the Fixing» Δρ. Βασίλειος Μπαρκούκης, υπογράμμισε πως, «ακόμα και αν δημιουργήσουμε ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο, δεν έχουμε μάθει να το τηρούμε. Επομένως ο νόμος δεν έχει νόημα. Πρέπει να δημιουργήσουμε την κουλτούρα, η οποία θα ακολουθήσει το νόμο. Η διαφορά της Ελλάδας, λοιπόν, είναι ότι δεν έχουμε εκπαιδευτεί να τηρούμε τους νόμους. Το πρόβλημα λύνεται μόνο μέσω της εκπαίδευσης και αν ο κόσμος κατανοήσει το πρόβλημα».
«Η αρνητική εικόνα οφείλεται στην μεροληψία προς συγκεκριμένες ομάδες»!
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία από την έρευνα που πραγματοποίησε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Κ.Ε.Α. για την χειραγώγηση των αγώνων και στην οποία έλαβαν μέρος 650 αθλητές από έξι χώρες.
-Στην ερώτηση αν στο ελληνικό πρωτάθλημα διεξάγονται πολλά παιχνίδια των οποίων το αποτέλεσμα αποτελεί προϊόν προσυνεννόησης: Το 47,5% απάντησε «συμφωνώ απολύτως», το 29% «μάλλον συμφωνώ», το 10,5% «ούτε συμφωνώ, ούτε διαφωνώ», το 7% «μάλλον διαφωνώ» και το 6% «διαφωνώ απόλυτα».
-Στην ερώτηση ποιοι παράγοντες θεωρείτε πως συνέβαλαν στη διαμόρφωση της αρνητικής εικόνας του πρωταθλήματος: Το 91,5% απάντησε θετικά όσον αφορά: «την μεροληψία των διοργανωτών προς συγκεκριμένες ομάδες».
-Από την άλλη, στην ερώτηση «Έπαιξες σε στημένο παιχνίδι;»: Το 12.6% απάντησε θετικά το 14.6% «ίσως» και η συντριπτική πλειοψηφία (72.9%) είπε «όχι». Επίσης, το 85% των αθλητών απάντησε αρνητικά για το εάν προσεγγίστηκε από κάποιον που του ζήτησε να στήσει ένα παιχνίδι και το 15% θετικά.
-Στην ερώτηση «ποιος σε προσέγγισε για να στήσεις ένα παιχνίδι;»: Το 38.1% απάντησε αξιωματούχοι παράγοντες, στελέχη ομάδας ή συλλόγου ή λίγκας. Το 16.2% άλλοι παίκτες και συμπαίκτες. Το 9,8% διαιτητής ή κομισάριος και το 8,9% κάποιος έξω από το άθλημα.
-Στην ερώτηση «ποιοι λόγοι ωθούν έναν αθλητή να στήσει παιχνίδια: Το 34.6% θεωρεί ότι οι λόγοι είναι οικονομικοί, λόγω φτώχειας ή απλήρωτων συμβολαίων. Το 27.5% πίεση από άλλο παίκτη ή και παράγοντες ή στελέχη ή ιδιοκτήτες ομάδας, το 23.7% το εύκολο, γρήγορο και μεγάλο κέρδος, το 16.8% πίεση από εξωτερικό παράγοντα, το 14.5% φόβος απειλής και βίας προς την οικογένεια και συγγενείς και το 9.5% παθητική αποδοχή της κουλτούρας του στησίματος αγώνων.
