Ήταν Απρίλιος του 2004 και ο μακροβιότερος υφυπουργός Αθλητισμού, με δύο θητείες, Γιώργος Λιάνης είπε την πιο μεγάλη αλήθεια: «Ούτε εγώ έκανα κάτι στο ποδόσφαιρο ούτε οι προκάτοχοί μου ούτε πρόκειται να κάνει κανείς στο μέλλον. Ο λόγος είναι απλός: Ολοι οι εκάστοτε υφυπουργοί Αθλητισμού φοβόμασταν τον Κόκκαλη και τον Βαρδινογιάννη»!
Η κυνική ομολογία Λιάνη είναι η ουσία για την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και σε άλλες χώρες η οικονομική εξουσία επηρεάζει την πολιτική, όμως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι πρωτόφαντο. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες που είναι ιδιοκτήτες των ομάδων κάνουν το κουμάντο και ο υφυπουργός Αθλητισμού απλώς προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσά τους.
Όμως η περίπτωση του σημερινού υφυπουργού Γιώργου Βασιλειάδη, ξεπερνάει κάθε φαντασία. Το μόνο που έκανε ήταν με την ανάληψη των καθηκόντων του να επιδιώξει να πετύχει ό,τι δεν κατάφερε ο Σταύρος Κοντονής. Να βάλει στο ίδιο τραπέζι τους Μαρινάκη, Αλαφούζο, Μελισσανίδη και Σαββίδη. Μόλις απέτυχε, τα παράτησε.
Από τότε ο κ. Βασιλειάδης είναι ο φαντομάς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Απλώς εμφανίζεται με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Ν. Σμύρνη, περιοδεύει ανά την Ελλάδα για μικροκομματικές διευθετήσεις και (νομίζει ότι) κτίζει τη βουλευτική του υποψηφιότητα.
Θα καταγραφεί στην ιστορία ως ο υφυπουργός Αθλητισμού που πέρασε απαρατήρητος. Ατολμος και φοβικός, παρέλαβε ένα αθλητικό νομοσχέδιο από τον σημερινό υπουργό Δικαιοσύνης και το έχει κρύψει στο βαθύτερο συρτάρι του γραφείου του.
