Δυστυχώς η αποπροσανατολισμένη φίλαθλη κοινή γνώμη αδυνατεί να κατανοήσει τη σημασία της δημοκρατικής λειτουργίας στο ποδόσφαιρο και αρκείται σε οπαδικές μεγαλοστομίες και αφορισμούς.
Χωρίς μεγαλύτερη αντιπροσώπευση στην εκλογική βάση της ΕΠΟ, δυνατότητα εξυγίανσης δεν υπάρχει. Η μοναδική σοβαρή προσπάθεια από την πολιτεία έγινε με τον νόμο Ορφανού, αλλά δεν ολοκληρώθηκε. Οι ποδοσφαιροπαράγοντες αντέδρασαν στην πρόθεση της Βουλής για 480 εκλέκτορες και κατέστησαν τον νόμο ανενεργό.
Ο Στ.Κοντονής φάνηκε να κατανοεί την αναγκαιότητα ανοίγματος της εκλογικής διαδικασίας, στηριζόμενος και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Γρήγορα εγκατέλειψε κάθε τέτοια σκέψη, καθώς πιέστηκε από τους μεγαλοπαράγοντες, οι οποίοι ήθελαν για λογαριασμό τους τον έλεγχο στην ΕΠΟ.
Ο Γ.Βασιλειάδης όχι μόνο δεν τόλμησε να βάλει το ζήτημα στο τραπέζι, αλλά και παραδόθηκε αμαχητί στη FIFA. Δέχτηκε δραστική μείωση του αριθμού των εκλεκτόρων (από 181 σε 72). Με αυτό τον τρόπο ακυρώνει τις πάγιες διακηρύξεις του κόμματος του και προωθεί νέα φαινόμενα διαφθοράς και ψηφοθηρίας.
Το έχουμε ξαναγράψει: Όσο μικρότερος είναι ο αριθμός των ψηφοφόρων, τόσο πιο εύκολο είναι να εμφιλοχωρήσουν εκφυλιστικά συμπτώματα. Η κυβερνητική υποχώρηση στις ορέξεις των υπερεθνικών ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών, θα δράσει καταλυτικά και θα σημάνει τη νέα αιχμαλωσία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
