Έτσι είναι. Εκεί που μεγαλώνει η φτώχεια, ανθίζει ο τζόγος.
Ο στοιχηματισμός παγκοσμίως ξεπερνά τους τζίρους των ναρκωτικών και των όπλων, καθώς όπου πηγαίνει το χρήμα, προσέρχεται ασμένως και το έγκλημα. Στην Ελλάδα ουδείς ενδιαφέρεται για την πάταξη ενός φαινομένου που συνδέεται με τα στημένα ματς.
Η μόνη νομοθετική πρόοδος ήταν στην περίοδο που υπουργός ανέλαβε ο Π.Γερουλάνος. Η στοιχηματική απάτη από πλημμέλημα, έγινε κακούργημα. Σκοπίμως. Για να περάσει -αβρόχοις ποσίν- το πρώτο μνημόνιο.
Η θωράκιση της ποινικής διαδικασίας από το 2011 κατέληξε στις πρώτες καταδίκες παραγόντων και προπονητών για χειραγωγημένους αγώνες. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών τον Δεκέμβριο του 2013 τεκμηρίωσε έξι στημένα παιχνίδια και άνοιξε τον δρόμο για την καταπολέμηση της στοιχηματικής απάτης.
Και όμως: Η τότε διοίκηση της ΕΠΟ υπό την προεδρία του τετράκις (πλέον) κακουργηματικά κατηγορουμένου Γ.Σαρρή, αρνήθηκε πεισματικά οποιαδήποτε πειθαρχική διερεύνηση των φακέλων της UEFA με τα ύποπτα ματς. Επικαλέστηκε αδυναμία! Ομολόγησε ότι δεν είχε τον κατάλληλο μηχανισμό για να ψάξει σε βάθος.
Ακόμη και η σημερινή ΕΠΟ που ευαγγελίζεται την εξυγίανση, μοιάζει αμήχανη να προχωρήσει. Αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το έργο που παράγει ο integrity officer (υπεύθυνος ακεραιότητας) της Ομοσπονδίας Δ.Δαβάκης. Λογοδοτεί στην UEFA; Έχει ρίξει μια ματιά στη σύμβαση ΕΠΟ-Sportradar;
Και αν το αποφεύγει, γιατί δεν τον εγκαλεί ο καθηγητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Επιτροπής Εξομάλυνσης Γ.Δρόσος;
