Όμως υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που απαιτούν απλώς καθαρή πολιτική. Τρανό παράδειγμα οι αμοιβές των διαιτητών, οι οποίοι αποτελούν το πλέον ευαίσθητο κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Από την εποχή της διοίκησης Γκαγκάτση έγινε μιά προσπάθεια αποδόμησης των συνδέσμων διαιτητών. Ο τρόπος; Το χέρι στο ταμείο! Η ΕΠΟ έδωσε την εξουσία στις ΕΠΣ να λαμβάνουν τα ποσοστά των αμοιβών των διαιτητών, τα οποία εισέπρατταν οι σύνδεσμοι.
Προέκυψε νομικό ζήτημα, καθώς οι Ενώσεις δεν δικαιούνται να έχουν μέλη φυσικά πρόσωπα, παρά μόνο σωματεία. Οπότε αμφισβητήθηκε το δικαίωμα τους να παίρνουν τα συγκεκριμένα ποσοστά. Πέντε υποθέσεις κρίθηκαν υπέρ των συνδέσμων διαιτητών σε πέντε διαφορετικά πολιτικά δικαστήρια της χώρας.
Παρόλα αυτά η ΕΠΟ επιμένει να στηρίζει νομικά τις ΕΠΣ και να ναρκοθετεί τις σχέσεις της με την οργανωμένη διαιτησία. Η ΟΔΠΕ αντιδρά, αλλά ποιος την ακούει. Την ίδια ώρα ο αρμόδιος υπουργός εμφανίζεται κάθετος κατά του εναγκαλισμού της διαιτησίας με τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες.
Είναι στοιχειώδες καθήκον του νέου προέδρου της Ομοσπονδίας και των συνεργατών του να αποκαταστήσουν την αδικία. Κυρίως να πάψουν την τερατογένεση των ελεγχομένων που μετατρέπονται σε ελεγκτές. Διότι αυτό συμβαίνει με τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες που έγιναν αφεντάδες των διαιτητών και θεσμικά!
